zondag 20 augustus 2017

"Ik heb ze wel erger meegemaakt..."

Laatst heb ik toch weer wat meegemaakt. Ik ging met José, met wie ik sinds een week of twee samen ben, lekker op pad. Langs de weg bij Hoenderloo waar het aan het eind van de dag heerlijk toeven was. We waren net lekker onderweg toen ik in de verte wat vreemds naderbij zag komen. Twee  keer iets vreemds eigenlijk. Iets wits en iets geels. José leek wel een beetje nerveus te worden en duwde me naar de ander kant van de weg. Zodat we geen botsing gingen krijgen, denk ik.

Op een gegeven moment, toen die dingen veel dichterbij gekomen waren, ging José zelfs een stuk lopen. En die dingen aan de andere kant van de weg kwamen ook langzaam tot stilstand. Moeten die mensen tegenwoordig nergens meer naar toe? Iedereen had blijkbaar alle tijd voor wat mensen een 'gesprek' noemen. Ik maar heen en weer bewegen met m'n oren maar José die lette niet eens op me.

Je maakt wat mee als fatsoenlijk paard!
José trok me vervolgens richting dat witte ding. Ik vermoed dat het de bedoeling was dat dat vrouwtjesmens in dat witte ding aan mij moest wennen. Ik ben natuurlijk een paard met een behoorlijke statuur en ik merk dat sommige mensen dan een beetje bang voor je zijn. Ik had er eigenlijk geen zin in (je ziet me in de video tegenstribbelen) maar het moest van José. Dus ik rustig een beetje snuffelen en andere dingen doen die mensen meestal niet eng vinden.

Roept dat mens in dat gele ding dat er achteraan komt rollen dat het 'een beetje eng is'. Rot op met je 'beetje eng' dacht ik, jullie zijn zelf eng! Zo simpel is het!

Vervolgens gaat José ook nog een beetje leuk staan doen met dat mens in dat gele ding waarbij mijn aangespannen vrienden door het slijk gehaald worden. Nou, jullie worden bedankt. En als klap op de vuurpijl zegt dat mens ook nog eens: "Ik heb ze wel erger meegemaakt..." Daar zakken je de hoeven toch van af! Rij voortaan lekker door, met die zogenaamd bijzondere gele en witte wieldingen en val een fatsoenlijk paard niet meer lastig. Mensen, oh verschrikkelijk soms! Je krijgt er echt altijd de zenuwen van.



Via Facebook reageerde dierenarts, velonaute én ruiter Marjon van der Kraats uitgebreid op dit bericht:

"Paarden zijn vluchtdieren. Ga ervan uit dat ze met schade aan zichzelf of omgeving er hard vandoor kunnen gaan. Ook menpaarden zijn ooit als groen menpaarden begonnen. Dat dit paard-twee weken bij deze Mw- haar volgt richting velomobiel( paard is zeer gespannen) ligt volledig aan de opvoeding door de vorige eigenaar. Deze vrouw stapt wat bleu op de velo's af ( doelgerichtheid is goed van mevrouw maar wel naïef en mogelijk vertrouwen schendend als er wel iets gebeurt op dat moment bv kap open of hond uit bosjes). Zelf zou ik niet zo dichtbij komen in dit geval. Bij desensibilisatie is de afstand bepalen waarbij de prikkel spanning veroorzaakt belangrijk. Andere kant vd weg was in dit geval goed genoeg. Mijn paard "rende" uiteindelijk altijd naar mijn velo toe. Kwamen appeltjes uit. Zie je een paard en begeleider; snelheid eruit. Afstand vergroten ( kant vd weg evt berm). Bij achteroprijden 100m afstand houden, niet inhalen totdat je zeker weet dat de ruiter je ziet (roepen). Bij spanning paard ( ervaring, twijfel je dan stilstaan) gaan stilstaan en laat ruiter t oplossen. Geef ze daar de tijd voor. Hij of zij geeft t wel aan. Per paard of situatie verschillend. We zijn gewoon rete-eng!!!!!
Helpt niet mee dat de paarden ons veel te weinig zien om er aan gewend te raken. Sommige mensen weten niet eens van ons bestaan en sommige paarden staan helaas veel te veel uren per dag in een vreselijk saaie stal.
Detail; sommige paarden vinden klikos ook heel eng. Ik ken mensen die op kliko-leeg-dag met hun paard niet de weg op gaan. En de kliko staat toch echt stil....Stilstaan/langzamer met je velo blijft t beste. Paarden zijn evolutionair ingesteld op beweging. Daar heel gevoelig op. De kudde vlucht weg, jij vlucht mee.
Trainen, trainen, trainen. Trainen met voorwerpen en voor een goede vertrouwensband met je paard ( niet iedereen heeft die gave). Dan kan een paard in handen van een goede begeleider alles aan.. 😉
"

Op mijn Facebookpagina alle andere reacties op dit bericht.



11 opmerkingen:

  1. Gelukkig heeft José verstand van paarden :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Levensgevaarlijk zo'n paard zonder vlaggetje!

    Groet
    Erwin en Tante Lies

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, en in tegenstelling tot de velomobielen hebben die beesten vaak ook nog camouflage kleuren.

      Verwijderen
  3. Maar de ruiter is dus verantwoordelijk als ( een onervaren ) velomobielrijder niet stopt en dat paard de ruiter afgooit en in enige richting aan de haal gaat ?

    De wetgever zit dat dan waarschijnlijk als gewoon aan komen fietsen ?

    En nee ik doe het niet, ik stop en laat ze passeren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kom ze ook regelmatig tegen rond Otterlo. Inderdaad gewoon de tijd nemen, wachten tot de ruiter duidelijk aangeeft dat je voorbij kunt. En dan heeeel langzaam er langs. Ondertussen niet schakelen ofzo want bij het kleinste geluid heb je de poppen/paarden aan het dansen

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben laatst een keer gestopt. Heb ik netjes gevraagd of ze wellicht even kennis moeten maken. "Nee, rij maar door!" kreeg ik op redelijk onvriendelijke toon te horen. Nou, prima, dan scheur ik heerlijk door.

    De ruiters&paarden alleen / per twee die ik tegenkom schrikken meestal niet. Die collones met jonge meiden op de paarden... daar lijken de ruiters toch niet bepaald te bepalen waar de reis heen gaat.

    Ondertussen schijten die beesten wel m'n hele WW route onder. Zelfs op het fietspad, waar ze helemaal niet mogen komen! Want de regel is toch duidelijk;
    Ruiters gebruiken het ruiterpad, de rijbaan, of de berm. [Dus NIET het fietspad].

    Dat onderschijten van de weg verschilt dan weer per gemeente. Een opruimplicht moet in de APV staan. Sommige gemeenten hebben dat voor de hele bebouwde kom en daarbuiten bijvoorbeeld "op plekken waar mensen lopen", maar sommige gemeenten hebben dus niks geen regels.

    Qua historische rechten voor paarden... tja, waar zijn de historische rechten voor de oude diesels dan?

    Als je je paard niet onder controle hebt, dan ga je er maar lekker mee in een wei met een hek er omheen lopen. Net zoals de 15 jarigen met de crossmotor lekker op eigen terrein mogen blijven.

    Al met al moet ik wel zeggen dat paarden me ook wel een leuk zakcentje hebben opgeleverd door alle overuren die ik 'mocht' maken door afwezigheid van 'van het paard getrapte' collega's. Ik zou zelfs kunnen zeggen dat ik daarmee een fors deel van mijn Velomobiel heb kunnen betalen! ☺

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Toen ik onlangs een keer stopte voor twee nerveuze ruiters en hun paarden werd ik uitgescholden "Je kan wel stoer doen maar je moet ook rekening houden met anderen!". Die opmerking heb ik lang over nagedacht maar ik begrijp nog steeds niet wat ze er mee bedoelde.
    De andere ruiter gebaarde me door te rijden.

    Ik ben tegenwoordig ook heel voorzichtig met geluidjes en gebaartjes. Toen ik een keer een ruiter voorzichtig groette toen de passage goed gegaan leek te zijn, schrok het paard alsnog.

    Samengevat wat ik nu doe bij paarden: rustiger rijden - maar dat is vrij relatief -, geen geluidjes, geen gebaartjes, en zo veel mogelijk langs de kant van de weg.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dan de volgende keer even toeteren en zwaaien naar die eerste ruiter.

      Verwijderen
  7. Ach een welopgevoed paard met dito ruiter zal niet lelijk doen naar velomobielen. Andersom zal dat wel net zo zijn, daarom heeft Paul een leuk verhaal en geen vervelend verhaal :-))

    Hufters heb je als automobilists, ruiter, wielrenner, e-bike bejaarde, velomobilist en vooral als manager ook. Is maar net welke mens in welke verpakking je tegenkomt :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Bij het passeren of inhalen van een paard minder ik snelheid en begroet ik, op een rustige toon, de ruiter. Ik heb hier goede ervaringen mee, al wordt het niet altijd door de ruiter begrepen, door het paard blijkbaar wel. Deze begroeting stelt het paard gerust.
    Ik rijd rond in Noordholland; misschien is de gewenning bij paarden groter als ook de velomobiel-dichtheid groter is.

    BeantwoordenVerwijderen