Strada op z'n kant

Nog geen meter gereden en dan al op z'n kant? Te snel de bocht en door onervarenheid nog voor de eerste honderd kilometers er op zitten al omgeslagen? Omgegooid door een woedende wandelaar/ (het schijnt voor te komen) ? Om domweg omvergeblazen door een plotselinge rukwind?

Gelukkig niets van dit alles. Strada 94 moest even op de zijkant in de achtertuin voor het monteren van een andere luidere bel. Een echte ding-dong die voldoende aandacht moet opleveren om de langzamere gebruikers van het fietspad op mijn komst te attenderen. En wel zodanig dat het duidelijk is dat ruimte maken haast wel moet ;-)


'T was nog even prutsen want de dingdong moet door de constructie van de belhandel links uitsteken. Een daar komt mijn linkervoet ook al langs. Het past allemaal net. Nog even het touwtje verlengen en er kan heerlijk geding-dongt worden. Nu kijken of het werkt.

Daarna volgende een eenvoudigere klus. Al weken geleden ( zelfs voor de Strada al opgehaald was) had ik al een Wim Schermpje besteld. Bij ontvangst vond ik het er wat wazig uitzien, ook nadat ik de beschermfolie had verwijderd. Na contact met Wim bleek dat er aan beide! zijden folie zit. Tja dat had ik niet gezien!.

In elk geval zat het er zo op. Nu nog even kijken hoe het bevalt want sinds de grote ophaaldag heb ik nog geen meter gereden. Ziek geweest, druk met de feestdagen en wat al niet meer. Ik wil de komende tijd in elk geval nog flink wat inrij-kilometers gaan maken voor eind februari het grote werk begint. Dan ga ik nl. een aantal dagen per week op en neer voor woon-werk verkeer langs het Apeldoorns Kanaal naar Apeldoorn.

De eerste kilometers met Strada 94

Maandag 12 december 2011 is het zover. Het is V-Day! Eerst met de trein naar Zwolle en vandaar met de Hanzeliner snelbus in zo'n drie kwartier naar Dronten. Tegen half tien stap ik bij Velomobiel.nl binnen. Het feest kan beginnen!

Op 15 oktober heb ik 'm besteld; na twee  proefritten en veel research op het internet. Een Strada moest het worden. Nog geen twee maanden later kwam het bericht van Velomobiel: "je fiets is klaar".  Nummer 94 heeft dubbele koplampen, claxon, knipperlichtinstallatie en in de klassieke kleur velomobiel-geel.

Mijn fiets is bijna klaar. Alleen nog even netjes stofzuigen en de laatste draadjes vastsolderen. Dan begint het grote passen. Het stoeltje staat al perfect en de trapas blijkt, na een proefrondje over het bedrijventerrein, een ietsepietsie naar achter te moeten.  Daarna krijg ik nog de velomobieltas cq. goodie bag overhandigt met o.a. binnenbanden, steeksleutels, plakset en een stuk gereedschap voor het verwijderen van de tandwielen (?).

Met behulp van de onovertroffen routeplanner van de Fietsersbond heb ik al dagen van te voren een korte en eenvoudige route naar huis uitgestippeld. Het is eigenlijk heel simpel: eerst door de polder naar Elburg, dan richting Doornspijk waar ik de grote Veluwe ga oversteken. Via Gortel kom ik dan ten noorden van Apeldoorn uit. Daar kan ik dan het Apeldoorns kanaal grotendeels volgen. Voordeel van dit laatste stuk: ik heb het al vaker gefietst want het toekomstige kantoor van mijn werkgever staat in Apeldoorn Noord. Zo'n 75 km; moet te doen zijn, ook voor een ongeoefende velonaut.

En inderdaad, het loopt allemaal soepel. De route wijst zichzelf en er zijn geen problemen met passerende ruiters ;-) of ander ongemak. Het fietspad naar Gortel is bezaaid met afgebroken takken en takjes van de recente stormen maar de Strada ploegt zich er moeiteloos doorheen; wel lekker die vering.

Op de punten waar ik drukkere wegen over moet steken neem ik alle tijd en let extra op. En niet vergeten telkens flink terug te schakelen, merk ik, want anders kom je niet of maar moeizaam weer op gang. Dat ben ik op de gewone fiets eigenlijk niet gewend; daar schakel ik in Nederland eigenlijk bijna nooit. Onderweg wil ik even de dagrijverlichting aandoen maar ik ben alweer kwijt welk knopje dat ook al weer is.

Het lastigste deel, dacht ik van tevoren, is het doorkruisen van de hele stad Apeldoorn van Noord naar Zuid. Ik ken weliswaar de route maar je gaat wel dwars door de stad met talloze kruisingen, stoplichten en voorsorteerstroken. Da's toch wel wat anders dan het verlaten fietspad bij Gortel, midden op de stille Veluwe.

Maar, waarschijnlijk omdat ik het hele stuk al vaak gefietst heb, loopt het allemaal op rolletjes. Heel vaak omhoogreiken naar het stoplichtknopje, even wat dove oudere fietsers aan de kant bellen ("dank u, fijn dat u aan de kant gaat...") en ik passeer al de A1. De laatste 20 kilometer lopen langs het Apeldoorns kanaal.

Halverwege is er nog even oponthoud. De grote bomen langs het kanaal worden gesnoeid en dus staat er een enorme hoogwerker op mijn fietspad. Er zit niets anders op dan de Strada met de hand voortduwend door de berm langs dit obstakel te loodsen.

In dit fraaie fietspad zitten hier en daar wat scherpe bochtjes en ik merk dat ik daar niet te hard door heen moet gaan. Ook heb ik altijd de neiging om erg netjes rechts te rijden. Maar ja, nu zie ik mijn (rechter)voorwiel natuurlijk niet en een paar keer zak ik van het asfalt af.

Daarna nog even flink doortrappen en na ruim 3 uur fietsen rij ik mijn nieuwe fiets de garage in. De aanschaf van Strada 94 was een mooie gelegenheid daar weer eens goed op te ruimen dus er is nu plaats genoeg voor een velomobiel en de (minimaal) 4 andere fietsen die daar normaal gesproken staan.