Inpakken voor de vakantie. Altijd meer werk dan je denkt. Je bent er zo een halve dag mee bezig! Wat in de onderstaande video een minuutje duurt, duurde in werkelijkheid van 11.00 uur tot 16.00 uur. Maar dan heb je ook wat; twee grote bagagezakken van elk zo'n 20 kg vol met kleding, kampeerspullen, fietsdingen en wat je nog meer nodig hebt voor een fietstocht van ruim 4 weken.
Een ritueel wat zich elk jaar herhaalt. De onderstaande time-lapse video is weliswaar twee jaar oud maar ook vandaag ging het weer net zo. Gelukkig hebben we een uitgebreide checklist waardoor het vrijwel onmogelijk is iets te vergeten!
zaterdag 15 september 2012
donderdag 13 september 2012
De allerlaatste rit
Met enige weemoed klom vanochtend ik in de fiets voor de allerlaatste rit. Het is alwéér donkerder geworden. Het gaat na vandaag stil worden op dit weblog. Het zit erop, het is voorbij! Finito! Schluss!
"Hé Paul, wat is er gebeurd dat je je fiets aan de wilgen hangt?", zullen sommigen zich afvragen. Het antwoord is simpel:
Niets van dit alles. Strada 94 blijft de komende weken in de garage staan want zijn eigenaar gaat op fietsvakantie. En ondanks alle verhalen van velomobilisten die zich op buitenlandse wegen wagen zie ik me met de Strada nog niet rondrijden op de Boliviaanse altiplano.
Daar wordt het ploeteren over keienwegen in ijle lucht. Een gemiddelde snelheid van 10 kilometer per uur zou op de meeste dagen al wel eens héél mooi kunnen zijn. Een velomobiel is in deze omstandigheden al snel een loden last.
De Snel Explorer's staan nagekeken en opgepoetst klaar. De fietstassen worden binnenkort gepakt. Nieuwe verten lonken, maar wat zal het toch weer aangenaam zijn om na die vakantie, tijdens de alleréérste rit, ontspannen liggend en over perfect Nederlands asfalt naar Apeldoorn en weer naar huis te rijden.
Naschrift
Met exact 3780 kilometer op de teller rol ik de oprijlaan van Chateau Mooi Geel op. De meeste van die kilometers heb ik in het woon werk verkeer gemaakt vanaf maart van dit jaar. Wat mij betreft een mooi begin voor een verdere en bloeiende carrière als velomobielforens.
"Hé Paul, wat is er gebeurd dat je je fiets aan de wilgen hangt?", zullen sommigen zich afvragen. Het antwoord is simpel:
- géén pijnlijke knieën
- géén plannen om toch maar een Quest te kopen
- géén dramatische verandering van woon-werk afstand
- géén winterstop omdat ik vind dat velomobielrijden een echte zomeractiviteit is
- géén (bijna-)ongeluk waardoor de schrik definitief in de benen zit
- géén ruimtegebrek in de garage
- géén geldgebrek waardoor ik de Strada noodgedwongen moet verkopen
- géén auto aangeschaft omdat dat toch comfortabeler en sneller is
- géén ruzie met mij vrouw die vindt dat ligfietsen tóch te gevaarlijk is
- géén enorme en diepe teleurstelling nu blijkt dat ik de snelheden van de VeloX2 nooit zal evenaren
Niets van dit alles. Strada 94 blijft de komende weken in de garage staan want zijn eigenaar gaat op fietsvakantie. En ondanks alle verhalen van velomobilisten die zich op buitenlandse wegen wagen zie ik me met de Strada nog niet rondrijden op de Boliviaanse altiplano.
Daar wordt het ploeteren over keienwegen in ijle lucht. Een gemiddelde snelheid van 10 kilometer per uur zou op de meeste dagen al wel eens héél mooi kunnen zijn. Een velomobiel is in deze omstandigheden al snel een loden last.
 |
| Het terrein is ons niet helemaal onbekend: bij de vulkaan Cotopaxi (Ecuador) in 1993 |
Naschrift
Met exact 3780 kilometer op de teller rol ik de oprijlaan van Chateau Mooi Geel op. De meeste van die kilometers heb ik in het woon werk verkeer gemaakt vanaf maart van dit jaar. Wat mij betreft een mooi begin voor een verdere en bloeiende carrière als velomobielforens.
donderdag 6 september 2012
Klein geluk...
Ach klein leed hebben we al genoeg gehad, dacht ik vanavond. Lekke banden, brekende kettingen, lastige wegopbrekingen, en het nodige andere kleine spul rolden over mijn beeldscherm de afgelopen tijd. Niks verkeerd mee, maar wat tegengif, in de vorm van wat snippers klein geluk, kan nooit kwaad.
Mooie fiets
Downtown Apeldoorn, omstreeks 16.30 uur. Bij het oversteken van een drukke weg roepen twee fietsende meiden mij toe: "Is dat een fiets, meneer?" En als ik dat bevestig "Cool, wat een mooi ding".
Vriendelijke man
Apeldoorns Kanaal, omstreeks 16.50 uur. Voor het oversteken van de Hallse brug moet ik normaal gesproken een scherpe hogeschool velomobielbocht maken. Hogere Strada-bestuurskunde, zeg maar. Behalve als er al iemand staat te wachten. Dan blijf ik aan de andere andere kant van de kruising staan, tot ik zie dat deze fietser groen krijgt en ik mee kan rijden. Zo ook vandaag. Een oudere meneer kijkt al eens vriendelijk en duidelijk geinteresseerd richting Strada. En als het licht (voor mij onzichtbaar) op groen springt wijst hij met z'n hand en gebaart uitnodigend dat ik ook kan oprijden. Kijk da's nog eens behulpzaam.
Vriendelijke automobilist
Hallse weg, omstreeks 16.55 uur. Altrijd goed opletten hier, want het is nu drukker dan normaal door wegwerkzaamheden. Een vriendelijke automobilist stopt en geeft me alle tijd om rustig over te steken. Normaal gesproken houd ik niet van gekregen voorrang, maar hier was het wel prettig en kon ik er ook veilig gebruik van maken. Thumbs Up.
Opgebroken weg
Harderwijkerweg te Dieren, omstreeks 17.05 uur. Van wegwerkzaamheden wordt je als fietser meestal niet blij. De belangrijkste noordelijke invalsweg van Dieren, de Harderwijkerweg, wordt van nieuw asfalt voorzien en is wekenlang geheel gestremd. Behalve de fietspaden. En dus fiets ik nu 's ochtends en 's middags heerlijk langs een doodstille weg. Het autoverkeer perst zich elders over de Kanaalweg. En het fietspad wordt ineens bevolkt door wandelaars en in wegwerkmaterieel geïnteresseerde fietsers. Heerlijk ontspannen.
Overstekend wild
Downtown Dieren: omstreeks 17.10. Vlakbij huis. Met beesten op de weg heb ik niks, vooral niet met honden en katten die wel eens onvoorspelbaar op een voorbij razende banaan kunnen reageren. Maar ja, een rappe eekhoorn die vlak voor je de straat over racet, tovert natuurlijk altijd een brede glimlanch op je gezicht.
Tot zover deze dosis goed nieuws...en dit alles in een tijdsbestek van minder dan één uur pure fietstijd!
Mooie fiets
Downtown Apeldoorn, omstreeks 16.30 uur. Bij het oversteken van een drukke weg roepen twee fietsende meiden mij toe: "Is dat een fiets, meneer?" En als ik dat bevestig "Cool, wat een mooi ding".
Apeldoorns Kanaal, omstreeks 16.50 uur. Voor het oversteken van de Hallse brug moet ik normaal gesproken een scherpe hogeschool velomobielbocht maken. Hogere Strada-bestuurskunde, zeg maar. Behalve als er al iemand staat te wachten. Dan blijf ik aan de andere andere kant van de kruising staan, tot ik zie dat deze fietser groen krijgt en ik mee kan rijden. Zo ook vandaag. Een oudere meneer kijkt al eens vriendelijk en duidelijk geinteresseerd richting Strada. En als het licht (voor mij onzichtbaar) op groen springt wijst hij met z'n hand en gebaart uitnodigend dat ik ook kan oprijden. Kijk da's nog eens behulpzaam.
Vriendelijke automobilist
Hallse weg, omstreeks 16.55 uur. Altrijd goed opletten hier, want het is nu drukker dan normaal door wegwerkzaamheden. Een vriendelijke automobilist stopt en geeft me alle tijd om rustig over te steken. Normaal gesproken houd ik niet van gekregen voorrang, maar hier was het wel prettig en kon ik er ook veilig gebruik van maken. Thumbs Up.
Opgebroken weg
Harderwijkerweg te Dieren, omstreeks 17.05 uur. Van wegwerkzaamheden wordt je als fietser meestal niet blij. De belangrijkste noordelijke invalsweg van Dieren, de Harderwijkerweg, wordt van nieuw asfalt voorzien en is wekenlang geheel gestremd. Behalve de fietspaden. En dus fiets ik nu 's ochtends en 's middags heerlijk langs een doodstille weg. Het autoverkeer perst zich elders over de Kanaalweg. En het fietspad wordt ineens bevolkt door wandelaars en in wegwerkmaterieel geïnteresseerde fietsers. Heerlijk ontspannen.
Overstekend wild
Downtown Dieren: omstreeks 17.10. Vlakbij huis. Met beesten op de weg heb ik niks, vooral niet met honden en katten die wel eens onvoorspelbaar op een voorbij razende banaan kunnen reageren. Maar ja, een rappe eekhoorn die vlak voor je de straat over racet, tovert natuurlijk altijd een brede glimlanch op je gezicht.
Tot zover deze dosis goed nieuws...en dit alles in een tijdsbestek van minder dan één uur pure fietstijd!