Het begon allemaal op de mooie ochtend van de eerste Pinksterdag. Anja had zin om naar een markt bij kasteel Cannenburgh bij Vaassen te gaan. En ze zag een ritje op de fiets daarnaartoe, van zo'n 35 kilometer, wel zitten.
Tja, dat slenteren langs kraampjes met dingen die ik toch niet wil kopen is helemaal niks voor mij, maar met z'n tweeën gezellig er op uit sprak me wel aan. Hoe los je dat dan op?
Zij zou op haar "vakantiefiets" (een Koga World Traveller) naar Vaassen rijden en ik zou de Strada nemen. Nu zijn we wel eens vaker zo'n ongelijk koppel maar niet over zulke grote afstanden. Terwijl zij dwaalde langs de kraampjes zou ik een uurtje of zo gaan scheuren over de IJsseldijk bij Deventer. En daarna zouden we weer samen terug fietsen. Prima oplossing, iedereen blij.
Ai, ai, ai dat was even terugschakelen voor mij! Zowel letterlijk als figuurlijk. Op de teller verscheen het getal 20 (twintig) en daar bleef het meestal bij. Maar toen ik ook tussen de oren had teruggeschakeld kon ik al snel het voordeel van dit langzame fietsen inzien.
Het was als een dutje doen in een luie leunstoel. Ontspannen duwde ik de pedalen in het rond intussen Anja in de gaten houdend en langzaam, langzaam die andere nog veel langzamere fietsers op de fietspaden inhalend.
 |
| Niks passeren in een flits, maar rustig langszij komen... |
Dat inhalen was een ervaring op zich. Normaal is dat een flits; mijn snelheid is meestal minstens het dubbele van de fietser die ik inhaal. Nu kwam ik statig, als een geel zeilscheepje bij matige wind, langszij en koerste langzaam verder. Soms leek het wel of ze daar meer van schrokken.
Één ding viel me in het bijzonder op. Als je maar een km of 20 per uur trapt, ga een je stuk minder geconcentreerd fietsen, je let minder scherp op. Het duurt toch nog een uur voor je die fietsers voor je gaat inhalen, in plaats van de 3 seconden die je gewend bent. Het fietsen met een geconcentreerde blik strak vooruit maakte plaats voor alle kanten opkijkend slingerfietsen. Ik werd ondanks mijn gele omhulsel weer een gewone recreatiefietser.
De beleving van snelheid, waarbij de weg als een grijze flits onder je weg glijdt, was er dus niet, maar het comfort, het gemak van een velomobiel was ook bij deze snelheid een 'unique selling point'. Misschien moet dat comfort wel veel meer de aandacht krijgen bij de verkoop van velomobielen!
En, nu wordt 't controversieel ;-), ga zelf eens een kilometer of 40 fietsen met een snelheid van maximáál 20 kilometer per uur. Je komt er ongelofelijk van tot rust en je raakt gegarandeerd niet bezweet. Probeer het maar eens. 'T is even oefenen maar dan...
Toen ik in Google Afbeeldingen zocht op "langzaam fietsen" kreeg ik bij de resultaten direct een aantal ligfietsen en velomobielen in beeld. Zo vreemd is het bovenstaande dus niet ;-) Pagina die de vraag beantwoord of je met een ligfiets ook traag kunt fietsen.
Ik krijg het altijd koud als ik zo traag fiets, daarnaast vaak last van dooie tenen en slapende voeten. Als ik met mijn vriendin samen fiets dan pak ik liever de open ligger of de moeilijkfiets. Anders is het verschil in inspanning gewoon té groot.
BeantwoordenVerwijderenik doe niet anders, mijn gemiddelde snelheid is 23 km per uur
BeantwoordenVerwijderenik heb zelden haast, word je alleen maar moe van ;-)
mijn tourtempo is rond de 30 km/h
BeantwoordenVerwijderenniet echt belachelijk snel vind ik
Ik ken zowiezo verschillende snelheden....
BeantwoordenVerwijderen18-20 km/u "in formatie" met het gezin ( vaak een kar trekkend dat weer wel )
25 km/u over stadsfietspad van/naar werk ( om niet te transpireren in uniform )
33-35 km/u kruissnelheid vrije tijd
40+ km/u trainen
Als ik met het gezin fiets of naar werk in uniform laat het me koud wie me inhaalt en gedraag ik me als een gewone fiets. In vrije tijd zal dat alleen brommers of velomobielen lukken....of extreem snelle stroomlijn ligfietsers ;-)))
Er bestaat een term voor: OLFen. Oude Lullen Fietsen
BeantwoordenVerwijderenSinds ik mijn knieën aan gort gereden heb met altijd maar hard fietsen is het OLFen rules.
Een term, uitgevonden door mijn brother in Arms LigHans, die met hetzelfde probleem worstelt.
http://questeen.wordpress.com/2010/11/09/oudelullenfietsen/
Het gaat niet over hard of te hard. Het is waar voel je lekker bij en wat is wenselijk.
Vaak fiets ik 25, soms 30 een enkele keer 35 (Polderwegen of met de wind mee.)
25 is meestal mijn snelheid voor lange afstand rijden. Niet alleen voor de lichamelijke belasting, maar ook voor een gezonde belasting van je hele gestel. Ook voor de gunstig spijsvertering. Die blijft gewoon functioneren de hele dag. Ik verbrand vet en kan normaal blijven eten. Wordt het een race dan is het snel gedaan met je reserve. Leuk voor een WW-rit maar niet voor 10 of meer uren nonstop doorfietsen.
Je fietst op snelheid vaak zoveel mooie dingen voorbij. Vind ik jammer.
Ligt er net aan wat je zelf wil, of hoe je je voelt die dag. Ik kan goed tijdens een WW-rit in bv middagdienst met een gemiddelde van 31+ aankomen op het werk, en dan 's avonds gewoon heel rustig met gemiddeld 25 naar huis fietsen, dan heb ik tijd genoeg, en kijk naar de lichtjes aan de overkant van het fjord, of naar de sterrenhemel, heerlijk ontspannend is dat, eigenlijk al een beetje voorslapen in de fiets.
BeantwoordenVerwijderenRustige trainingsritten is ook genieten inderdaad, rijden en af en toe eruit om even ergens een foto te maken, dan moet je rustig rijden om de mooie locaties te zien. En Brandweer heeft gelijk, 6 uur op top red je gewoon niet.
Groeten, Adri.