Alweer een tijd geleden zat ik enthousiast als altijd een berichtje te tikken voor dit weblog toen ineens mijn internetverbinding eruit vloog. Kan een keer gebeuren, maar vanaf dat moment kwam het vaker voor. Modem/router een keer aan en uit zetten en daarna deed ie het weer. Tot ook dat niet meer hielp. Zelfs een volledige reset (je moest met het uiteinde van een paperclip ergens in het binnenste porren) deed helemaal niks. Een dag later was het leed ineens toch weer geleden en konden de bits en bytes weer vrijelijk in- en uitstromen. Gedoe dus, en dat moest afgelopen zijn.
Dat betekende dus bellen met internetprovider KPN. Als ik ergens een hekel aan heb is je eerst door zo'n toets-keuze menu heen worstelen om vervolgens iemand te spreken te krijgen die ook alleen maar dingen van een beeldscherm kan voorlezen. Met als dieptepunt dat je ergens in dit proces je klantennummer hebt ingetoetst ("Zo kunnen we u sneller van dienst zijn...") en dat de call centre dame die je dan aan de lijn krijgt daar gewoon weer naar vraagt. Alsof je niks gedaan had! $%&@#!!
Daarom ging ik dus niet bellen met KPN. Ik dacht, ik probeer het eens met Twitter. Heb ik daar goede ervaringen mee bij
het kietelen van gemeenten. Wellicht dat het bij deze telecomreus ook werkt.
Ik vuurde mijn eerste tweet af. Het antwoord volgde de volgende dag...
Het nieuwe modem werd dezelfde dag nog verstuurd en was een dag later in huis. Ik was onder de indruk van de snelheid van de service. Geen gezeur of dat oude modem nu wel écht kapot was, gewoon een nieuw kastje sturen. Ik besloot ook mijn tevredenheid ook op Twitter te ventileren.
Ik kon weer zonder problemen mijn berichtjes voor Mooi Geel Is Niet Lelijk tikken en het werkte nog allemaal wat vlotter ook.
En nu over fietsen
Maar wat heeft de KPN nu met fietsen? En wat heeft dat met het bovenstaande te maken?
Een week of twee later belde de pakketbezorger nog eens aan. Deze keer met een grote vierkante doos met een groene strik eromheen. Of ik even wilde tekenen: een pakketje van KPN. Wat wantrouwig zette ik een krabbel en sleepte het pakket de kamer in. Best wel zwaar. "Die eikels hebben me toch niet nog een keer een nieuw modem gestuurd?" ,dacht ik nog, terwijl ik het groene lint en het plakband verwijderde.
Binnen zat zo te zien vooral groen opvulmateriaal, erboven op lag een enveloppe met dit briefje erin:
 |
| Persoonlijk briefje van Webcare team KPN |
Een medewerker van KPN had dus de moeite genomen om mijn naam te googelen. Je ontdekt dan o.a. vrij snel dat ik behalve een enthousiast velomobielrijder, ook al in tientallen landen op de fiets lange rezien heb gemaakt. Onder het groene vulsel kwam een uitgebreid fietspakket voor Nederland te voorschijn. Heel leuk!
 |
| Fietspakket Nederland (...op maat samengesteld?) |
Ik was onder de indruk van deze bijzondere persoonlijke inspanning van KPN Webcare. En ik was al tevreden omdat ze me zonder zeuren een nieuw modem stuurden. Natuurlijk is hun drijfveer het behouden van klanten, dat begreep ik ook wel. Toch wekte deze hele actie mijn sympathie.
Dit hele verhaal toont vooral weer de kracht van de sociale media aan. Had ik dit alles telefonisch afgehandeld en had ik nog even teruggebeld met een complimentje voor de vlotte afhandeling, dan was dit pakket waarschijnlijk nooit bezorgd. Nu 'iedereen' op Twitter kon meekijken speelden er ineens andere belangen mee. En had KPN ineens iets met fietsen!
De powerbars waren binnen een uur op. De CO2 patronen liggen nog ongebruikt; ook op mijn andere fietsen heb ik stevige Schwalbe Marathon Plus varianten die maar niet lek willen. De bidon is opgeborgen en de beide boekjes over fietsen in Nederland zijn geïnteresseerd doorgebladerd. En dan die 'cooling gel' tegen spierpijn nog. Och, misschien is dat iets als ik serieus ga trainen voor de 1-uurs race in 2014 of 2015 ;-))
