De eerste, de alternatieve, de oostelijke: de LOBT 2013

Op Ligfiets.net stond het ineens: "Omdat niet iedereen 27 december kan, sommigen het te ver vinden en anderen de kalkoen er weer af willen rijden, is er door een deel van LOL initiatief genomen voor deze tocht."

27 december kwam mij slecht uit, ik vond het ook wel een beetje ver om op één dag heen en weer naar Tilburg te fietsen, maar als flexitariër hoefde ik er géén kalkoen af te fietsen. Voldoende redenen om aan te haken bij wat de LOLiebollentocht genoemd werd.

Het weer was perfect, de wegen rustig, de route aangenaam...

Ruim honderd kilometer zou er gefietst gaan worden. Tot over de Duitse grens deze keer. Het weer was perfect, de route aangenaam en de koffie ("...mit oder ohne Milch?") met appeltaart ("...mit oder ohne Sahne?") in het Duitse Zwillbrock  smaakten uitstekend. Toen hadden we er al 60 kilometers opzitten.

'We' waren 11 velonauten en 2 open liggers. Die laatsten fietsten de hele tocht met een stevig tempo door. Respect daarvoor! En dankzij deze LOL-special kon ik fietsjaar 2013 afsluiten met 7468 kilometers. 
 
Volgend jaar weer?



Er zijn ook al verslagen van Bocycle,  Wim, Edwin en Casper.

"I Wish You A Heavy Christmas..."

Afgelopen donderdag liet ik mij (waarschijnlijk) voor het laatst dit jaar in S94 zakken voor de woonwerk rit naar huis. In het grote kantoor achter mij sputterde de kerstborrel nog wat na maar ik vond dat het tijd was om het werkjaar af te sluiten. De kerstvakantie kon beginnen.

Traditioneel hoort bij die kerstborrel de uitreiking van het al even traditionele kerstpakket. Je weet wel, zo'n grote kartonnen doos met een opdruk van gestileerde sneeuwvlokken, sterretjes o.i.d, een flinke laag opvulstro en daartussen verstopt de nodige etenswaren.

Tot voor twee jaar was aan dat kerstpakket een andere traditie verbonden: nl. die van het thuis gezamenlijk uitpakken. Om bij elk artikel dat tussen het stro vandaan kwam te roepen: "Oh lekker, dat komt wel op!", of  "Nou dát geven we wel weg...".

Maar sinds ik in Apeldoorn werk, en met S94 heen en weer pendel, is die laatste traditie helaas verdwenen. Een ongeopend kerstpakket in mijn velomobiel meenemen gaat niet meer. Ruimte zat in zo'n Strada maar niet voor een zware en grote doos. En om alleen om die reden met de trein te gaan? Nee, dat zag ik niet zitten.

Het viel me overigens wel op dat de fietsenstalling opmerkelijk leeg bleef die donderdag terwijl het parkeerterrein uitpuilde! En dat allemaal door zo'n kerstpakket.

Niet iedereen waardeert zo'n pakket..   ( foto van WindwalkerNLD )

'T was even passen en meten maar door slim in te pakken paste, anders dan vorig jaar, zelfs mijn schuimdeksel nog achter het stoeltje.

Op weg naar huis  ontdekte ik waarom sommigen een lichtgewicht carbon versie van de Strada of Quest bestellen. Ik was een kilo of acht zwaarder geworden. En elke keer als er opgetrokken en geaccelereerd moest worden (en dat is best vaak op mijn route) trokken die kerstpakketkilo's als een sleepanker aan mijn fiets. Voor mijn gevoel was ik traag en zwaar geworden. Maar ach, wat maakte het uit.

Ik zong zachtjes "I wish you a heavy Christmas...I wish you a heavy Christmas...and a happy New Year!",  en de 30 kilometer naar huis rolden eigenlijk toch als vanzelf onder de banden vandaan. 

Een uurtje later duwde ik S94 de garage binnen. Een snelle rekensom leerde mij dat ik dit jaar met 7266 fietskilometers kon afsluiten. In 2012 waren dat er 5554, maar toen begon ik pas vanaf eind februari serieuze afstanden af te leggen. Volgend jaar weer verder!

Naschrift: het waren toch niet de laatste kilometers. Met LOL fietste ik daarna nog de eerste LOLiebollentocht.

12 december: twee kaarsjes...

2 jaar:  12.630 km

Het is een beetje een vreemde dag. Uitgerekend op 12 december, de dag dat S94 de tweede verjaardag viert, zit ik in die andere gele raket: de NS trein van Dieren naar Apeldoorn. Vanmiddag moet ik vanwege werkverplichtingen elders in het land zijn, en een terugreis per velomobiel is dan niet handig.

De teller stond gistermiddag op 12.630 kilometers. Die kilometers heb ik zonder zorgen en problemen afgelegd. Een van de reden waarom ik twee jaar geleden besloot per velomobiel te gaan forensen was de veronderstelde onderhoudsarmheid. Was die veronderstelling een juiste?

Een terugblik op twee jaar intensief sleutelen!

• ketting gesmeerd (een week of wat geleden voor het eerst na 12.000 km! Dat was wel nodig. Het fietst met veel minder lawaai.)
• versnelling (achter) bijgesteld. 2 x waarvan een keer in Dronten
• de remmen bijgesteld. 2 x waarvan een keer uitgebreid in Dronten
• knipperlichten vervangen (onder garantie in Dronten)
• diverse reparaties aan de accu en losse bedrading (2 x, waarvan een keer uitgebreid in Dronten)
• twee lekke banden plakken (al na 500 km heb ik de Marathon Plus gemonteerd; sindsdien fiets ik lekvrij)
• af en toe een drupje olie in de voorste schokdempers
• defecte claxon vervangen
• een paar weken geleden de kettingrol vervangen
• buitenkant schoongemaakt met een emmertje sop (elke 3 a 4 weken ;-)

Twee keer was in na mijn maiden trip in Dronten: de eerste keer na precies een jaar, de tweede keer een paar maanden later voor het laten vervangen van mijn knipperlichtjes. Begin volgend jaar ga ik weer eens een keer op en neer.

Het klopt dus wat ze zeggen: met een beetje geluk heb je geen omkijken naar zo'n velomobiel. Voor iemand zoals ik is dat ideaal. Als ik de komende twee jaar het onderhoud opnieuw kan beperken tot het bovenstaande lijstje (exclusief die 2 lekke banden ;-) ben ik een tevreden mens.

De Fiets die stof doet opwolken

Even rommelde en trilde de grond, en er wolkte een enorme stofwolk op. "Hé, wat was dat nou weer?", vroeg Anja me. We zaten rustig in de woonkamer, zij las de krant en ik bladerde op mijn tablet door wat velomobielblogs.

"Nou", sprak ik, "...ik lees hier net, heet van de naald, over de nieuwe Strada DF van velomobiel.nl. En zoals je kunt verwachten doet die mededeling nogal wat stof opwolken!".

Daar komt zo'n Strada DF aan!  (foto door cobalt123)

Met alle die eigenwijze velonauten op het World Wide Web waren de meningen, opvattingen en commentaren niet van de lucht. Vandaar al dat stof ;-)  Ik had het blogbericht van Velomobiel.nl natuurlijk ook goed gelezen en haalde opgelucht adem. Ik ben 1.89 m en pas dus niet in deze nieuwe fiets. Ook in de toekomst geen keuzestress! Bovendien ben ik een zeer tevreden Strada XL-rijder.

Toen las ik in één van de vele commentaren bij Onderweg met de Fiets dat ik in een grote obese lompe zware zeppelin rijd. Ik vond die vergelijking vooral grappig en creatief. Dat zeppelin-gevoel, dat herken ik wel. Heerlijk comfortabel zweven langs 's heren wegen. Logisch dat mijn landzeppelin wat groot en lomp is. Ik moet er met mijn 189 cm lengte goed in passen.  'T is bovendien mijn rijdende huisje waarin ik ook 's winters warm en met een knus binnenlampje aan, heen en weer wil forenzen. En wie woont er nu niet graag een beetje ruim? 

"En..", vroeg Anja die middag, "kun je je 'm al kopen dan? Die DF". "Ja en nee, vanaf volgend jaar  januari kun je proefrijden in Dronten", antwoordde ik. Pas dán weten we écht of die Strada DF een supersnelle alleskunner is geworden of een redelijk wendbare rechtdoorraket.

Tot dat moment zien we door al dat opdwarrelende stof het allemaal niet zo helder.

Naschrift
In februari was het stof voldoende neergedaald en kon ik de DF duidelijk zien

Dans de Takko met mij...

Takko  (de; m; meervoud: takko's): Langzame dans voor een velomobiel en een onbeperkt aantal takken (hoe groter hoe beter). Wordt gekenmerkt door een onregelmatige slingerende beweging van de velomobiel. Vaak met abrupte vertragingen. Typisch Nederlandse dans die ergens in het begin van de 21ste eeuw ontstaan is. Wordt vooral waargenomen in de bosrijke omgeving van Midden-Nederland; meestal na of tijdens stormachtig weer.

Bron: Het Groot Velomobielwoordenboek der Nederlandsche Taal

Kloink, boenk, knal, beng én ting!

Ik was net twee scholieren gepasseerd die, voorovergebogen tegen windkracht 6 of 7, weggedoken achter hun capuchons, mij nariepen "Nou zo blijf je wel lekker droog!".  En gelijk hadden ze. Diep weggezakt achter het schuimdeksel, de klep van mijn regenpetje zo ver mogelijk over de ogen getrokken zat ik er redelijk comfortabel én droog bij.

Ik peinsde daarna nog wat over het gemak en ongemak van een toerkap. En of dat nu, op deze horrorstorm-coderood-dag handiger en prettiger zou zijn dan mijn low budget deksel-petje combinatie. 

Daarna dus, werd ik plotsklaps hardhandig uit mijn mijmeringen weggerukt! Kloink, boenk, knal, beng, ting! Het waren allemaal nogal harde geluiden, verontrustend hard, en ze kwamen uit het vooronder van mijn scheepje op woelige baren. En vreemd genoeg was het laatste geluid, die ting, het karakteristieke geluid van de grote ding-dong fietsenverjager die in het vooronder hangt.

Ik hield mijn benen stil en hoorde dat het nog niet voorbij was. Grrr, zzz, grrr, zzz, klonk het ergens vooraan. Het klonk niet goed... Is dit "de dag die je wist dat zou komen..", schoot door mij heen. Had ik nu serieuze pech onderweg bij stromende regen, harde wind en in volledige duisternis? Was ik daar wel klaar voor?

In de diepe duisternis van mijn route ben ik altijd weer blij dat ik bij aanschaf gelijk gekozen heb voor de optie Dubbele Koplampen. En bovendien staat 't mooier ;-)

Ik stopte voorzichtig en pakte mijn hoofdlamp. Met de krachtige leds verkende ik de ruimte rond mijn voeten. Niets te zien, zo op het eerste gezicht. En toen stopte die brommer.

Door z'n integraalhelm verstond ik er niet veel van maar ik begreep wel dat er een boomstam uit mijn fiets stak. De brommerrijder boog zich naar voren en trok voorzichtig aan de boomstam terwijl ik behoedzaam achteruit flintstonede. Het was best een joekel.

Altijd fijn als er mensen zijn die je zomaar helpen. Nog bedankt daarvoor!

LOL = 5 x geel, 2 x wit, 1 x blauw en 1 x groen

Met z'n negenen vertrokken we uit het centrum van Zutphen voor de maandelijkse LOL toerrit. De "kliko's" waren weer eens in de meerderheid. En dan praat je vanzelf over véél geel met een vleugje wit. Niet in het minst doordat nu eindelijk ook Casper is gezwicht voor het mooie geel. Hij heeft zijn oranje 20" Quest ingeruild voor een nieuwer geel exemplaar. Gelukkig zorgden de ligfietsen van Wim en Bocycle voor subtiele groene en blauwe kleuraccenten. Dank daarvoor!

'Battle scars' op de fiets van Lorenz. Ik woon ook in Dieren en weet hoe gevaarlijk het daar is ;-)

Edwin (links) lijkt het nog niet te kunnen geloven. De oranje Quest van Casper is op miraculeuze wijze geel geworden

'T is dat het al december is anders was het onderschrift geweest: LOL fietst in rustig herfstweer langs de IJssel

Hier was het allemaal om te doen. Alhoewel? Deze warme Apfelstudel met vanillesaus en slagroom kwam alleen maar op tafel omdat het huisgemaakte appelgebak niet in voorraad was. Nou moe! Daar komen we dus nooit meer terug. Wel met speciale dank aan Bocycle die over onvermoede horecakwaliteiten bleek te beschikken.

Veel geel met een vleugje wit

Zo steil als het op deze foto lijkt werd het gelukkig niet.

Traditie moet zijn. Een lekke band hoort erbij. Deze keer was de roeifiets van Wim aan de beurt. En handig: Nico bleek een loodzware hightech pomp met computergestuurde drukmeter aan boord te hebben. Maar dan wel met houten handvaten!

LOLlen is ook af en toe op elkaar wachten. Heerlijk met z'n negenen al het doorgaande fietsverkeer blokkeren!

Fietsers afstappen! Nou daar trekt een rechtgeaard LOL fietser zich dus helemaal niks van aan.

• Ook Casper bericht over deze LOL tocht , verslag van Wim, verslag van Bocycle
• Al mijn berichten over tochtjes met LOL