De strelfie

Vorig jaar was 'selfie'  het woord van het jaar. Voor zover bekend werd het woord 'selfie' op 13 september 2002 voor het eerst gebruikt op een Australisch online forum, waar iemand zich verontschuldigde voor het tegelijkertijd publiceren van een onscherpe foto, door te schrijven: "And sorry about the focus, it was a selfie."  Pas vanaf 2012 is dit fenomeen echt populair geworden en zijn er talloze varianten te vinden. De 'stemfie', een foto van jezelf in het stemhokje was heel recent nog in het nieuws. Als toppunt van wansmaak zag ik tijdens een Tour de France-etappe iemand razendsnel een selfie maken naast een wielrenner die zojuist genadeloos tegen het asfalt gesmakt was. Een valpartij die misschien wel door een andere selfie-maker veroorzaakt was?

Het moge duidelijk zijn, ik ben geen selfie-type. Ik vind het meestal niet leuk om op de foto gezet te worden, dus daar zelf vrijwillig aan werken gaat dan ook niet gebeuren. Maar toen ik laatst 's ochtends vroeg over de Apeldoornse Autoboulevard reed, zag ik wel mijn mooie gele Strada in de metershoge etalages met mij meefietsen. Ik besloot dit fraaie tafereeltje vast te leggen. En zo ontstond dus de eerste strelfie:  een opname van mezelf in een rijdende Strada.

Strelfie: Strada 94 in de etalage tussen de grote jongens .

Bovenstaande strelfie is geknipt uit een video. De hele opname (zoiets heet geloof ik een 'velfie') is  hieronder te bekijken. En dat er nog vele strelfies (en quelfies?) mogen volgen...

Als ik jou bij de hand vat...

Als ik jou bij de hand vat

Weet ik dat het goed is. Wat

voelt dat aangenaam en vast

Zoals je nu in mijn hand past

Nooit meer laag bij de grond

Een greep bij je kont

Ach, je moet het nog steeds willen

maar nu kan ik jou goed tillen

Dat gladde gebogen staal

maakt jou compleet, helemaal

geen pirouette of bocht is nu te gek

Ik leid jou zacht naar elke plek

en dat was ook heel erg fijn:

voor het passen hoefde je niet topless te zijn...

Heel recent liet ik bij vm.nl ook nog even een tilbeugel monteren.
Iets waarvan ik bij aanschaf dacht het niet te gaan gebruiken.
Maar nu blijkt dat wel héél handig te zijn. In Dronten monteren
ze dit handige hulpstuk zonder dat de bovenkant eraf moet.

Voor mij de zondvloed & jong geleerd, oud gedaan?

Als ik afgelopen dinsdag de oprit van Velomobiel.nl opdraai zie ik nog net hoe Theo twee volle emmers water naar buiten smijt. Binnen staat Eva nog een dweil uit te wringen. "Heeft het hier geregend, soms?", informeer ik wat verrast. Mijn ritje Dieren - Dronten verliep namelijk bijzonder droog en zonnig.

"Nou nee", antwoord Theo op mijn vraag. "Dat is allemaal nog van gisteren. Alles bleef hier droog tot we drie volledig verzopen velonauten uit de regio Zutphen binnenkregen. Je moet eens weten hoeveel water er uit zo'n volgelopen Quest stroomt!".

Eigenlijk verbaasde mij dit niets. Oorspronkelijk zou ik met Wim, Nico en Lorenz die bewuste maandag meerijden voor de reparatie van mijn doorgesleten remkabel. Maar 's ochtends zag ik op de buienradar inktzwarte wolken zich samentrekken boven de route. Ik bedacht dat ik dinsdag ook nog zou kunnen gaan en wenste de heren een behouden vaart.

Mijn aankomst in Dronten plan ik altijd zorgvuldig. Zodat die samenvalt met de koffiepauze van de dame en de heren. Een mooi moment om eens te informeren naar de Q4W. Het schoot goed op, volgens Allert en Theo, maar de af- en uitwerking van alle details zou nog véél tijd vragen. Met wat geluk kon ik bij de Oliebollentocht 2014 een rijdende Q4W gaan zien! Een Oliebollentocht waarvan overigens nog niemand wist of en waar die in 2014 gereden zou worden.

Terwijl het baasje koffiedrinkt en kletst over fietsen wacht S94 geduldig op een nieuwe remkabel

We daalden af naar de werkplaats waar Theo begon met het vervangen van mijn doorgesleten remkabel. Op dat moment stopte buiten een auto waar een heel gezin uit rolde: vader, moeder en drie jonge dochters. Ze kwamen een aangeschafte Quest XS ophalen. Voor de moeder dacht ik, maar dat bleek een compleet foute veronderstelling.

De hemelsblauwe XS was bestemd voor de oudste dochter (van een jaar of 13 of iets ouder). De bedoeling was om vanuit woonplaats Lelystad élke dag naar school in Kampen te fietsen. Door de komst van de Hanzelijn was de busreis véél moeizamer geworden. Wat speurwerk naar alternatieven leidde de familie uiteindelijk naar velomobiel.nl. Waar al na een enkel proefrondje een week of wat geleden besloten was de 2ehands XS als experiment aan te schaffen.

Met zo'n snelle fiets, meldde Pa mij, zou er niet alleen heel veel aan buskaarten bespaard worden, dochterlief zou ook veel zelfstandiger kunnen gaan reizen. "Tja...", dacht ik, "...daar is geen woord van gelogen". Maar... dagelijks 35 kilometer (enkele reis) fietsen in een velomobiel leek me voor een 13-jarig meisje een behoorlijke uitdaging. En dan hebben we het nog maar even niet over alle aandacht die ze op school en onderweg gaat krijgen. Wij weten allemaal hoe dat gaat, nietwaar?

De XS werd rijklaar gemaakt en dochterlief kreeg o.a. een keurige instructie over bandenplakken van Allert. Er zaten nl. Kojaks onder en we weten allemaal wat er gebeurt met Kojaks als het een keer geregend heeft ;-).

Wellicht wordt deze jongedame straks de eerste vrouw die bij de Cyclevision van 2024 zelfs de snelste mannen in haar gloednieuwe DF Mark III achter zich zal laten. En dan zeggen we, terwijl we goedkeurend knikken: "Ze begon er al vroeg mee met een ouwe blauwe XS. Weet je nog hoe vaak ze huilend thuis kwam omdat ze alweer was lekgereden? Maar dat is allemaal goedgekomen.".

Het ijs van Rozeboom (hier in Gortel) is het lekkerste van de hele Veluwe (echt waar)

De tijd vliegt als je eenmaal in Dronten bent. Maar ik moest ook weer naar huis. Ongeveer dezelfde route. De bult bij 't Harde vermijd ik altijd, juist omdat het een bult is. Bij Doornspijk duik ik de bossen in, om via een mooi nieuw betonfietspad het gehucht Gortel te bereiken. Die dag was dat stuk vijf km afzien want de ebike-dichtheid was juist hier extreem hoog. Ach, gewoon rustig wachten en jezelf bij Gortel met het lekkerste ijsje van de hele Veluwe belonen! Na zo'n versnapering zijn de laatste 40 kilometers een makkie.

Voor het eerst in twee en een half jaar!

Als ik vanochtend de Strada parkeer en in de laadruimte tast, grijp ik in het luchtledige. Waar is mijn tas met nette kantoorkleding? Die blauwe broek en dat nette witte overhemd? En dan realiseer ik het mij: die heb ik thuis laten liggen. Voor het eerst in twee en een half jaar velomobielforensen zal ik qua kleding moeten gaan improviseren!

Eén voordeel heb ik. Schoenen heb ik altijd al in mijn kledingkastje staan. Maar voor de rest? Ik heb geluk. Een collega die nog vroeger aanwezig is heeft de sleutel van het voorraadhok. Daar liggen schone droge shirts met waterschapsopdruk. No problem, alhoewel de XL-letjes wat klein uitvallen. Maar aan die korte fietsbroek is niks te doen. Gewoon rustig achter m'n bureau blijven zitten...

Af en toe zal ik toch in beweging moeten komen. Gelukkig ben ik als velonaut al wel aan wat extra aandacht gewend ;-).

Mooie metertjes voor virtueel velomobielen

Doen jullie dat ook wel eens? Kijken naar velomobielvideo's van anderen op YouTube? Nou ik ook.. Soms zijn ze stomvervelend, er gebeurt 30 minuten lang helemaal niets. Soms zit er zoveel actie in en zijn de onderschriften zo beeldend dat je van begin tot eind blijft kijken. Zeker wat aanvullende informatie in beeld maakt een video veel aantrekkelijker. En dat hoeft dus niet altijd tekst te zijn.

Neem bijvoorbeeld de Deense Strada-rijder VeloStrada. Die produceert aan de lopende band allerlei video's. Behalve tekst heeft ie ook van die supercoole metertjes onderaan elke video. Hoe hard ie gaat, afgelegde afstand, de route etc. Daar ben ik ook wel eens mee bezig geweest. Ik ontdekte toen de website Gps4sport waar iets dergelijks gratis beschikbaar was. Veel heb ik er daarna niet gebruik van gemaakt maar het was wel een leuk experiment.

Toen las ik in de omschrijving bij een video van Velostrada dat hij VIRB Edit software van Garmin gebruikte voor zijn 'data-overlays'. Want zo heten die mooie metertjes. En, verrassing, die software bleek geheel gratis te zijn. En ook nog eens redelijk uitgebreid én tamelijk eenvoudig te bedienen.

Alle videobasisbewerkingen zitten er in. Bijknippen, versnellen en vertragen, geluidsniveau instellen, muziek toevoegen, en teksten over het beeld zetten. En natuurlijk een zeer ruime keus aan mooie metertjes. Die weer qua kleur in te stellen zijn. Last but not least, kun je je video exporteren of direct naar YouTube uploaden. Wat mij betreft een aanrader zoor iedereen die video- en gps-data wil combineren. Dat zullen de producenten van betaalde varianten, zoals DashWare en RaceRender, vast niet leuk vinden.

Eenvoudig de mooie metertjes naar je video slepen en klaar ben je!

Ik heb het natuurlijk gelijk getest. Hieronder zie je de eerste minuten van een ritje van werk naar huis. Als je vindt dat ik wel heel snel ga. De video is 1,5 x versneld, want zo boeiend is de nieuwbouw van Apeldoorn Noord nu ook weer niet. De Greenmachinist die in beeld verschijnt is een ligfietsende collega.

Het schuurt, het slijt en het sneuvelt

Een tijdje geleden toen ik weer eens in Dronten was geweest merkte ik het toen ik de bult bij 't Harde afzeilde. Ik kneep even krachtig in de remmen en S94 trok onmiddellijk naar links. "Hmm...", dacht ik, "als ik thuis ben de rechtervoorrem maar wat aandraaien...". En zo gebeurde het.

Ik besteedde hier verder geen aandacht aan en normaal gesproken moet ik op mijn normale woonwerkroute zelden krachtig remmen. Ik probeer juist zo slim te fietsen dat remmen zoveel mogelijk vermeden wordt.

Maar na een tijdje was het euvel van het scheeftrekken toch weer merkbaar. Ik had een helder moment, en besloot de buitenkabel maar eens te volgen; van begin tot einde. En toen zag ik het: daar waar de stuurstang scharniert was een aanzienlijk deel van die buitenkabel weggesleten. Geen wonder dat ik rechts als een spons remde...  De kabel bleek té dicht langs de stuurstang te lopen. En bij elke verticale beweging tegen een scherpe metalen rand te schuren. 

Ik ga het mooi niet zelf oplossen. In Dronten zitten daarvoor specialisten die zoiets in een vloek en een zucht kunnen vervangen terwijl het mij vooral veel vloeken en zuchten gaat kosten. En tien keer zoveel tijd. In die tijd kan ik net zo goed 'even' op en neer fietsen.

Maar dat was nog niet alles aan mijn onderhoudsarme velomobiel ;-) Vorige week viel ineens de kilometerteller uit. Ik fietste zeker 35 maar de teller gaf ineens een mooie ronde nul aan. Toen ik later thuis op zoek ging, bleek ook hier geschuurd en gesleten te zijn. Het gestaag bewegen langs de linkerveerpoot had die dikke Cateye Enduro kabel keurig afgesleten; tot op het draad. En toen was het voorbij.

Keurig plat afgesleten

Je knipt er centimeters vanaf om weer kilometers te kunnen zien

En dat is is iets wat ik wel weer zelf kan. De twee dagen eerder aangeschafte kabelstriptang kwam nu heel goed van pas. Kwestie van knippen, strippen, testen, solderen, testen en afplakken met tape. Als het toch weer losgaat of niet goed werkt moet er maar een nieuwe kabel komen.

Ja, ja, zo ik wordt elk jaar dat ik een velomobiel heb een heel klein beetje handiger....

In een Strada* ben je altijd een kampioen!

Als ik vanochtend om iets voor zessen de garagedeur achter me dicht trek hoor ik vlakbij harde stemmen. Ik van flarden van een gesprek op. "Van Gaal..", hoor ik en "Krul..." en veel meer wat ik niet versta. In een zijstraat lopen ze: een groepje jongelui die, zo te zien na een gezellig avond, onderweg zijn naar huis. 'T is blijkbaar wat later geworden. Twee straten verderop ligt een oranje hoedje verkreukeld in de goot. De oranje vlaggetjes aan de gevels doen nog hun best maar het is voorbij.

Geel is altijd goed (zoekresultaten voor 'geel' Google Afbeeldingen) 

Aan mij ging het ook voorbij. Ik zal het maar eerlijk opbiechten: ik ben geen voetballiefhebber en gisteren zag ik alleen een deel van de eerste helft. Om half elf vond ik het mooi geweest. Ik heb tenslotte veel meer met geel dan met oranje.

En dan niet het Goddelijke Kanarie Geel maar het supermooie Verkeersgeel van mijn Strada 94. In mijn Strada voel ik me altijd een kampioen! Als velonaut heb je elke westrijd bij voorbaat al gewonnen! Geel is altijd goed. Yellow Rules For Ever!

*) Naar keuze te vervangen door elk type velomobiel...