Ik ga op rijs...

A.s. zaterdagochtend, op een onmogelijk vroeg tijdstip, duw ik S94 uit de garage. Om ongeveer 05:00 uur moet ik vertrekken om ruim op tijd bij het startpunt Apeldoorn voor RIJS 2014 te zijn. Het rondje IJsselmeer met LOL en inmiddels ook andere deelnemers.

Er waren wat bedenkingen in verband met het weer maar volgens mij valt het meestal wel mee. En valt de meest regen op de plekken waar je niet bent, en bovendien regent het bijna nooit!

RIJS2014

Het wordt, net als het rondje Waterschap VAVE 2014 een uitdaging voor mij. Een nog grotere, want in juni was in na ruim 260 kilometers weer thuis. Zaterdag komen daar nog eens een stuk of 100  (?) bij. In elk geval heb ik dan alwéér een nieuwe nummer 1 voor mijn Top Vijf Ver Fietsen. Bovendien ga ik tijdens deze tocht de 20K grens passeren.

Ik ga dus op RIJS, en neem speciaal voor deze tocht mee:

• Een GPS met dé route (Garmin Dakota 20), 
• een camera (Canon Powershot G11), 
• een videocamera (Contour Roam2 met zuignap op de fiets), 
• een losse Philips Saferide om  (bijvoorbeeld bij pech) mezelf en anderen bij te lichten,
• 2 volle bidons met water en nog meer vocht achterin, 
• 10 krentenbollen (deels met kaas en deels en deels met boter en suiker belegd), 
• de grote fietspomp (nu Nico niet meegaat, gaat ook zijn supersonische fietspomp met houten handvatten helaas niet mee), 
• een extra shirt met lange mouwen als ik (door vermoeidheid ;-) aan het eind van de dag wat afkoel), 
• een extra shirt met korte mouwen (om aan te trekken als ik onverhoopt nat regen; ik heb de pest aan dat schuimdeksel), 
• een zak zoute drop (voor het zouttekort), 
• een zak zoetigheid (om voortdurend te snoepen :-), 
• en er ligt natuurlijk al het een en ander standaard in de fiets...

Een verslag in woord en beeld volgt zondag of maandag....tot dan!

Ook vanochtend helemaal gratis....

“There's a sunrise and a sunset every single day, and they're absolutely free. Don't miss so many of them.” ― Jo Walton

LOL: de misschien wel gezelligste ligfietsers van Nederland....

Het is kwart over twee: de postbode frommelt een  enveloppe door de brievenbus en iets groters: een tijdschrift. In de gang zie ik 'm al op de vloermat liggen: het nieuwste nummer van Ligfiets&. Daar kom ik de rest van de dinsdag wel weer mee door ;-)

Op pagina 11 doet de jury van de NVHPV fotowedstrijd "Gezellig ligfietsen" verslag van de bevindingen. De foto's van Ton, Micha, Wilco en ondergetekende werden toen gehonoreerd met een prijs. Daarvan deed ik al verslag na mijn bezoek aan de Cyclevisison van dit jaar.

In de laatste alinea worden echter de ligfietsers van LOL uit Zutphen nadrukkelijk en zeer verdiend in het zonnetje gezet. Alleen dankzij hen kon ik namelijk die foto maken én de omvangrijke prijs (70 x 100 cm) mee naar huis nemen. En omdat die misschien niet allemaal (?) Ligfiets& ontvangen, plaats ik hieronder een kopie van het artikel van Marjolein van Dillen.

Ennuh, beste jury, over compositie en techniek heb ik niet heel diep nagedacht hoor. Dat ging  helemaal vanzelf. Met de O van ongedwongen, net als de O in LOL.

Pagina 11 - Ligfiets& 2014-4

Pagina 11 - Ligfiets& 2014-4

De foto hangt inmiddels aan de muur in de "Mooi Geel Is Niet Lelijk" werkplaats op de eerste verdieping. Daar was nog een plekje vrij.

Mooi plekje...

Door wind en regen naar de Noordkaap

Het is in de vroege ochtend van de 17e augustus van het jaar 1574 als luitenant Juan Alvarez de Léon op de omwalling van de vesting Zoutkamp klimt. In de verte niets dan natte nevels en vlagen ijskoude regen. "Madre de Dios...". vloekt hij binnensmonds "wat een van ellendige uithoek hier in het verre noorden van de Lage Landen. Zat ik maar weer in het warme Andalusië...".  Maar ja, midden in de Tachtigjarige oorlog moest elke Spanjaard z'n plicht doen!

Wat Juan toen niet kon vermoeden is dat 440 jaar later hier twee eenzame fietsers passeerden. Onderweg naar de Noordkaap, ploeterend tegen diezelfde vlagen ijskoude regen en harde wind. Ze stopten even bij een informatiepaneel over de roemrijke geschiedenis van het Groningse dorpje Zoutkamp. Ze tuurden door de mist naar het noorden waar het Lauwersmeer moest liggen en verdwenen rillend in de natte nevels. Ze hadden overduidelijk een doel!

Al onderweg met de NS van Dieren naar Leeuwarden zag het er niet zo goed uit: het weer tijdens ons lange weekeinde fietsen door het noorden van Noord-Nederland. De weersverwachting voorspelde niet alleen veel en voortdurende buien, maar ook een stormachtige wind uit het zuidwesten. Al snel besloten we de plannen iets bij te stellen en zoveel als maar mogelijk in noordoostelijke richting te fietsen.

Waar we ook zouden stoppen of overnachten, of waar de wind ons ook zou leiden, één doel van deze hele expeditie bleef overeind: het bereiken van de Noordkaap. De Nederlands versie dan wel te verstaan. Die ligt ergens aan de rand van een uitsluitend door schapen en windmolens bewoond gebied ten noordwesten van de Eemshaven. Daar, op een kale dijk kun je niet verder noordelijk op het Nederlandse vasteland.  Dát wilden we zien.

Hoe die reis door storm en regen verliep? Dat kun je hieronder bekijken. Uiteindelijke stapten we in Appingedam, eerder dan gepland, op de trein. Drie uur later waren we weer thuis in Dieren waar het het net zo hard regende maar iets minder hard waaide.

Last but not least: ik weet niet of het wat zegt over de velomobieldichtheid van Groningen maar hier zagen bij Ulrum eerst een gele Quest met aanhanger voor ons uit fietsen en even later haalde ons een dito Mango met vlaggetje in. Het was dan ook echt velomobielweer!

En luitenant Juan Alvarez de Léon? Die sneuvelde uiteindelijk op 15 oktober 1589 tijdens de slag bij Zoutkamp. De zgn. Staatsen namen toen het bastion in dat de strategische doorgang naar de stad Groningen beheerste. Uiteindelijk ontstond in de jaren daarna het Nederland zoals wij dat nu kennen.

Het is weer heel even droog op de dijk

Ten noorden van Marrum. Deze plek werd in 2006 bekend vanwege de redding van de paarden van Marrum

Marnehuizen is een zgn. oefendorp van defensie. Er staan tientallen 'echte' huizen in alle maten en soorten.
Wel Verboden Toegang dus want in het dorp kan geschoten worden.

Het begrip 'uitwaaien' kon op deze noordelijke dijk wel erg letterlijk worden genomen.

Tussen de buien door was er net tijd genoeg om de tent op te zetten in Uithuizen.

Maar uiteindelijk brak de zon toch nog heel mooi door

Elke dag was er wel een sprankje zon.

De Nederlandse Noordkaap. Heel veel schapenkeutels, windkracht 7 en een monumentje van Corten staal...

Uitzicht vanaf de Noordkaap. In de verte zagen we  het Duitse waddeneiland Borkum liggen. Daar willen we nog wel een keer naar toe. Op een mooie zomerdag.

De meest linkse molen heet de Goliath ;-) de andere molens zijn stuk voor stuk 100 m hoog en maken deel uit van het grootste windmolenpark van Nederland aan de rand van de Eemshaven. Hier staan 52 windmolens die de helft van alle huishoudens in de provincie Groningen van stroom zouden kunnen voorzien.

Je hebt fietsen en fietsen en fietsen...

Terwijl ik met S94 rustig werk aan het volmaken van mijn tweede setje van tienduizend kilometer ben ik natuurlijk niet de enige die fietst. Veel collega's bijvoorbeeld, komen met de fiets. Zelfs in deze vakantietijd staan er nog aardig wat voertuigjes in de mensaangedreventweewieler-stalling.  Een bonte verzameling met van alles wat. Onderstaande fotoserie laat mooi zien hoe divers woonwerk-fietsen in Nederland kan zijn.

Het kantoor in Apeldoorn ligt niet naast het station. Veel bezoekers pakken een OV-fiets. Aangezien mijn Quest-rijdende collega's vandaag niet in Apeldoorn werken is er ruimte genoeg 

Deze Brompton's zijn beschikbaar als 'dienstfiets'.
Ik heb er zelf ook een die ik incidenteel gebruik in combinatie met bus of trein.
Subliem vouwgemak met groot fietscomfort

Zo'n echte ouderwetse (zeg maar klassieke) Peugeot racefiets. Deze is van een collega die gisteren uit Zwolle kwam fietsen en vandaag weer terugfietst. Op één dag heen en weer was 'm te veel ;-)

Nee  hoor, de meeste wegen in Apeldoorn zijn gewoon verhard... Toch wel stoer met de MTB naar het werk

Verder vooral heel veel gewone stadsfietsjes

En de onvermijdelijke snelle racefietsen.
Een collega rijdt zelfs regelmatig woon-werk van Utrecht naar Apeldoorn (75 km enkele reis) !

En deze staat al héél lang stil. Dikke stoflaag op het zadel, de banden bijna vergaan.
Het is onbekend wie de eigenaar is. Wie het ook is, hij of zij heeft de fiets wel keurig op slot gezet ;-)

Het leukste voor het laatst: de eigenbouw ligfiets. Gisteren nog sprak ik de maker en hij vertelde me dat dit ongeveer de 20e ligfiets is die hij zelf heeft gebouwd. Het frame is van roestvrijstaal!
Voorop ligt een F-Lite en achter een Marathon+.
Normaal gesproken staat hier ook nog ergens en Greenmachine, maar die is nu met vakantie.

Vier wielen: sportief als een fiets, comfortabel als een auto?

Waarom hebben auto's (meestal) vier wielen en de meeste velomobielen en sommige ligfietsen maximaal drie wielen?

Die vraag kwam bij me op toen ik een tijdje geleden ik in de trein zat. Een reiziger had een krant achtergelaten en ik had even niks te doen. En toen las ik een artikel over fietsen en forenzen. Over de opkomst van de elektrische fiets en en meer van dat gedoe. De journalist had besloten zijn verhaal met een aardig detail af te sluiten. Het ging over een vierwielige (lig?)fiets.

Het ging hier om de Floow. "De FlooW is een vierwielige fiets met elektrische trapondersteuning die alle gemak en comfort heeft van een auto, maar net zo milieuvriendelijk is als een fiets. Of je nu heel relaxed en met weinig kracht een flinke afstand wilt rijden of erg sportief met veel kracht snelheden ver boven de 25 km/h wilt ontwikkelen: ieder komt aan zijn/haar trekken. Bij de ervaring met het rijden met deze zeer bijzondere fiets, ontdek je en voel je het FlooW-gevoel!" Aan het ronkende taalgebruik merk je waarschijnlijk al dat ik de website van de makers heb bezocht. 

Vervang in bovenstaande alinea 'FlooW' door 'velomobiel' en er verschijnt gegarandeerd een brede glimlach op je gezicht :-).

Je kunt de FlooW kopen vanaf 5400 euro of zelfs leasen vanaf 130 euro per maand (ex btw.). Wordt 't wat met de FlooW? Ik weet het niet. "T is een net zo'n ding als de Drymer (die wel weer drie wielen heeft) waarvan ik me afvraag voor wie het eigenlijk bedoeld is?





Ik voorspel al wel dat geen enkele velomobielrijder de overstap wil maken naar deze rolstoel 'on steroïds'. Je zit lekker hoog (eindelijk geen vlaggetje nodig ;-) maar daar blijft het dan ook bij. En als je er de optionele overkapping bij koopt zou je wel eens aardig droog kunnen zitten. Voor de gewone-fiets forens lijkt het me ook een erg duur ding.

En dan is er ook nog die andere 4-wieler. De Q4W van velomobiel.nl. Een lage sportieve fiets (dat zijn al hun fietsen) die comfortabel is als een auto (dat zijn al hun fietsen) met als bonus een riante laadbak. En je kunt met 29 km per uur de elandtest doen. Is de Q4W hét perfecte huwelijk van stabiliteit, snelheid én laadruimte?

Ik durf het 4e wiel van mijn Strada er om te verwedden dat vm.nl nu al een paar Q4W's virtueel verkocht heeft.



Ben je overtuigd van de mogelijkheden van vier wielen maar wil je zelf aan de slag? Op Marktplaats vond ik een prototype body voor een vierwielige velomobiel te koop. Te bezichtigen bij Alligt in Dronten en gebaseerd op de Alleweder A6. Op hetzelfde adres kun je geloof ik ook terecht voor een Sunrider op 4 wielen. Daar past een kratje bier achterop.

Keus en kansen genoeg. Maar toch. Driewielige auto waren vaak buitenbeentjes. Zullen de vierwielige velomobielen en dito ligfietsen straks ook zo bekend staan?  Ondanks alle bedenkingen zouden vierwielers toch zomaar ineens een nieuwe trend kunnen gaan worden. De tijd zal het leren.

Voorlopig ben ik met mijn S3W dik tevreden.



Naschrift
Het tweede deel van de titel van dit bericht is de 'slogan' van Drymer. 

Strava on steroids

Woehoe, ik ga als een speer. Mijn benen zijn nog beter dan toen ik eens superbenen had! Dit moet een PR worden en als ik straks mijn saaie forensenritje heb geupload zullen er vast en zeker wat KOM's over mijn scherm buitelen.  Misschien gaat Strava zelf mijn 'ride' wel 'flaggen'. Dat zou toch wel de ultieme erkenning zijn.

Met een slippend achterwiel draai ik de garage in. Als eerste grijp ik mijn telefoon en stop de Strava app. Pff..., nu even wachten tot de track is geupload en verwerkt is. Het zweet drupt hoorbaar op m'n velomobielonderdelen.nl vaste vloerbedekking.

"Syncing one activity..." meldt de telefoon. Ik kan eigenlijk niet wachten op de resultaten. Dan verschijnen de eerste cijfers. Een gemiddelde van 39,7 kilometers per uur inclusief 3 KOM's! Wankelend van uitputting ren ik de tuin in naar de keukendeur. Met een woeste vreugdekreet trek ik de deur open. "I am the King of The Mountain", roep ik uit. Ik zie Anja mij met grote vraagtekens in de ogen aankijken. Dan wordt alles zwart en val ik in een peilloos gat. Dat idee om EPO te bestellen via een vage Russische website was misschien toch niet zo verstandig.

Maar ja je wil ook wel eens je medeligfietsers de ogen uit kunnen steken met asfaltversplinterende resultaten. Daar had ik veel voor over...  Te veel misschien?

Strava of Strada on steroids?

De werkelijkheid is natuurlijk anders. Op 6 augustus, de dag van mijn superrecord, fietste ik in de regen naar huis. Erg snel ging het niet, maar dat boeide me, zoals gebruikelijk, helemaal niet. Thuis, na een lekkere warme douche, zakte ik op de bank heerlijk onderuit met mijn tablet.  En daar vond ik het idee voor "Strava on steroids".

'T was eigenlijk heel simpel en niemand, echt niemand hoefde er iets van te merken. Mijn ritjes zou ik in het gebruikelijk ouwelullentempo blijven afwerken maar na afloop zou ik de gps track stiekumpjes uploaden naar  www.digitalepo.com. Een paar seconden later zou de download op mijn bureaublad belanden. Mijn oorspronkelijke snelheden zouden op magische wijze met elk gewenst percentage verhoogd zijn. 5- of 10% als ik het subtiel wilde aanpakken, of 50% (zoals hierboven) als elke subtiliteit me vreemd zou zijn.

Volgens Digital EPO is dit dé manier om KOM's te scoren en tegelijkertijd anderen daarbij niet in gevaar te brengen door roekeloos hardfietsen. En als iemand mij vraagt hoe het komt dat ik ineens zo hard kan fietsen moet ik volgens deze site antwoorden dat  ik een geheim krachtdieet volg, met veel jalapeños en levertraan!.

Tja, nu weten jullie het. Sorry als ik jullie teleurgesteld heb. Ik heb er echt spijt van.... De verleiding was té groot. ;-)

"De trekker d'r uut, en zo'n ding d'r in" - LOL bezoekt de Holterberg

Afgelopen zondag fietste ik weer eens in alle vroegte naar de Zutphense Houtmarkt. Om daar aan te sluiten voor een rondje met de ligfietsers van LOL. We vertrokken om een uur of tien voor een mooie tocht die ons uiteindelijk van Nijverdal naar Holten over de bekende Holterbergweg zou leiden.

We waren met z'n tienen en ondanks met fraaie weer maar één open ligger

In het toeristische gekrioel vielen we daar met een stoet van 9 velomobielen en 1 open ligger niet eens heel erg op. Tussen de colonnes motorrijders, zwermen wielrenners, hordes fietsers en hele convooien automobielen. Iedereen kwam genieten van bos en landschap en ik zag tot mijn verbazing dat de heide hier al mooi in bloei stond. Da's vroeg dit jaar!

D'r waren nog meer ligfietsers onderweg: hier een trike in Nijverdal

En natuurlijk deze 'new-bee' Questrijder die we op de Holterberg ontmoetten

Mooi die Holterbergweg, waar we met onze human powered cabrioletjes iedereen de ogen uitstaken

Velomobielrijden doe je samen... Hendrie en Ans

We vielen dus niet héél erg op maar zodra we stopten voor de consumptie van de fameuze Holterberg-ijscoupes (het ultieme doel van deze tocht) veranderde dat snel.  We hadden nog maar nauwelijks besteld, of de eerste toeristen hingen al ondersteboven in de fietsen. "Oh sorry, we dachten dat ze te huur waren. Het zijn er ook zo veel". Ja, dat klonk wel heel logisch.

Twee seconden later vloog er een MTB-achterwiel op twee meter hoogte voorbij. Gevolgd door de onfortuinlijke berijder. Even dacht ik dat ie uit de boom gevallen was, (de MTB'ers zijn vroeg rijp dit jaar...) maar hij bleek een paaltje geraakt te hebben. Gelukkig liep het goed af..

En, last but not least, de zéér geïnteresseerde passant die ook wel zo'n "veeloo" wilde aanschaffen. Maar duur hè, die ding'n. Spontaan bood een aantal LOL-lers hun fiets te koop aan, maar daar ging ie niet op in. Hij verliet ons met de historische woorden: "De trekker d'r uut en zo'n ding d'r in!". En nog even spd-plaaties onder klomp'n skroev'n natuurlijk. Zoals een bekende Twentse cabaratier het al eens verwoordde: "Het is er mooi en het is er groen. Op de Holterberg is is altied wat te doen.".

Oh sorry sorry meneer van de verkeersborden, we hadden geloof ik de afslag naar het fietspad gemist

Jongeman pas je even op voor een mogelijke bananensandwich?

En dan was er nog de noodstop-uitwijkmanoeuvre van Herman. Dat ging gelukkig allemaal goed.  Hieronder in 'slow motion' te zien.



Wim maakte ook een verslag van deze tocht.