Het is Fiets Naar Je Werk Dag 2015

Fietspad langs het Apeldoorns Kanaal vlakbij de Hallse Brug

Het is kwart over zes op zo'n typische Fiets Naar Je Werkdag. Ik rij over het jaagpad langs het Apeldoorns Kanaal. Andere fietsers? Ik kom ze voorlopig niet tegen. Auto's?  Die rijden aan de andere kant van het kanaal. Het asfalt is glad en glijdt moeiteloos onder mijn banden vandaan.

Ik tref het maar met zo'n mooi fietsnaarmijnwerkroute! Als iedereen zo'n mooie route had ging er toch niemand meer met de auto of openbaar vervoer? Het is dus helemáál niet erg dat vandaag de zon niet zo mooi schijnt als op de foto hierboven ;-).

Vorig jaar telde ik de fietsen in de fietsenstalling.

Grand Tour du Printemps met LOL

Het moet heel erg lang geleden zijn, waarschijnlijk ergens in het Stenen Tijdperk, dat de toenmalige inwoners van Drenthe besloten om met een waarlijk visionaire blik hun jachtroutes te gaan verharden. Met enorme werkmammoeten sleepten ze zware rotsblokken naar hun gebied om die daar tot klinkers te verwerken. Toen ze klaar waren hadden ze er nog een heel stel over. Die bleven in depots her en der in het gebied achter en archeologen menen daar heden ten dage grafmonumenten in te herkennen. 

Hoe je er ook over moge denken, de toestand van de Drentsche wegen tijdens de grote LOL-tocht van afgelopen zaterdag varieerde nogal eens op een schaal van ruw tot tandenklapperend. We waanden ons waarlijk even terug in het Stenen Tijdperk. Maar aan dit Drentse ongemak was natuurlijk heel wat vooraf gegaan.

Om half vijf rolde ik uit bed, drie kwartier later stond ik bij Lorenz voor de deur en mooi op tijd reden we de Houtmarkt in Zutphen op. Een karavaan van zes Questen en twee Strada's vertrok stipt om zes uur in noordoostelijke richting. We doorkruisten het mooie Twente. Ik woonde ooit tien jaar in Enschede en herkende veel plekjes uit die tijd.  We fietsen Duitsland in en te Uelsen kwam toen eindelijk, eindelijk die broodnodige koffie met appelgebakstop. Bij Biener Landbäckerei Wintering heette dat "ein Pott Kaffee mit Apfelkuchen". Het smaakte er niet minder om, niet in het minst doordat juist op dat moment het al aangekondigde buienfront voorbijtrok.

Een lekke band tijdens een LOL-rit? Da's altijd teamwerk! Tijdens deze tocht had Nico weer de 'Pomp Die Piep Zegt' bij. Digitale display, geeft een signaal bij het bereiken van de juiste druk én heeft houten handvaten!

En daarna? Daarna was het gewoon stug doortrappen tot aan het Drentse dorpje Borger. Ik had thuis al gezien dat dit zo ongeveer halfweg was. In mijn geval had ik daarna nog 160 kilometers voor de boeg. De lunch op een met verse klinkers ;-) bestraat terras smaakte uitstekend. Daarna kreeg ik echter een behoorlijke dip te verwerken. De heren LOL-lers scheurden door en ik kon het maar nét bijbenen. Ergens op het mooie Dwingelerveld ontmoette ik in een erg steil miniheuveltje in het fietspad mijn Waterloo. Ik moest even lopen. Maar dankzij het gestaag blijven innemen van verantwoorde sportvoeding kwam ik er snel weer boven op.

Een langgerekte sliert GTDP-rijders. Zoals gebruikelijk fiets ik ergens achteraan. Op deze foto rijdt Lorenz nog achter mij maar die had dan ook de walkie-talkie om Arjen, die ergens vooraan reed, te kunnen inseinen bij pech en andere stops.

Verder en verder reden we. Langs provinciale wegen en langs lange kanalen joegen we nu gestaag zuidwaarts. De wind duwde ons zachtjes in de rug en de zon en het fietsen hielden ons warm. Het leek wel of ik nooit een dipje had gehad ;-).

Op een gegeven moment kwam Hoofd Route Arjen langszij en riep me toe: "Paul, we gaan in Dalfsen eten...". Ik stak als antwoord mijn duim op. Het leek me een mirakels goed idee. Ik kreeg een heerlijk visioen van kroketten met friet en salade. Ik voelde al een ijskoud witbiertje door mijn keel naar binnen glijden. Daarvoor wilde ik nog wel even flink doortrappen.  Bij "De Zeven Deugden" bleken we nog net buiten te kunnen zitten en hadden ze precies datgene wat al eerder aan mijn geestesoog was verschenen!

Lemelerveld, Raalte en Heeten kwamen daarna nog voorbij. We passeerden Deventer, waar het gezelschap al uit elkaar begon te vallen.  Epse, Gorssel en Eefde volgden elkaar snel op en voor ik er erg in had reed ik alleen nog met Lorenz op de IJsselbrug bij Zutphen. De koplampen gingen aan en ik stuurde het thuisfront nog snel een "Zet het bier koud en de douche warm..." sms'je. Om kwart over tien draaide ik de oprijlaan van Huize Mooi Geel op. Op de Cateye stonden 323 kilometers.

Casper en Peter schreven ook over deze tocht.

De dag na Duitsland en Drenthe

'T wordt voor mij al echt een traditie. Na zo'n lange LOL-tocht als ik gisteren maakte (320 km door Duitsland en Drenthe) kom je meestal vrij laat weer thuis. Voor mij was het kwart over tien. Die hele fiets uitmesten en opruimen, daar heb ik dan echt geen energie meer voor. Ik vertel Anja, onder het genot van een ijskoud biertje, een paar sterke verhalen, spring lekker onder de douche en rol kort daarna in bed om als een blok in slaap te vallen. Heerlijk!

Maar de dag erna, als je wat stijf uit bed stapt, moet er opgeruimd worden. En wat er dan zoal uit de fiets komt legde ik op tafel:

Wat er  over bleef voor de afterparty...

Later vanzelfsprekend meer hierover....

De Mega Winegum Tocht

A.s. zaterdag maak ik met de fietsers van LOL weer zo'n mooie mega-lange fietstocht. De totale afstand voor mij zal inclusief de aanrijroute ruim boven de 300 kilometers gaan komen. Sinds ik vorig jaar een rondje IJsselmeer maakte van 365 km weet ik dat ik dit kan.

Door het dagelijks heen en weer fietsen tussen Dieren en Apeldoorn heb ik een fatsoenlijke fietsconditie opgebouwd. Het enige waar ik goed op moet letten is voldoende te drinken en voldoende te eten. Het is dus niet zo vreemd dat ik zeer geïnteresseerd was in de opmerkingen over sportieve voeding zoals die recent op Belle's blog voorbij kwamen. Nu ben ik een echte snoeper dus toen het over winegums ging had dit onderwerp mijn onverdeelde aandacht! Maar helaas was het gebruik van winegums als middel tegen hongerklop, volgens Belle, niet aantrekkelijk.

"Hoezoo, niet aantrekkelijk..!", dacht ik toen. Winegums zijn superlekker, zitten boordevol fruit (vandaar die mooie kleuren), snoepen erg makkelijk weg  en je zou er dus, als je het maar echt wil, die hongerklop makkelijk mee moeten kunnen bestrijden.

Het wetenschappelijk bureau Mooi Geel rekende het allemaal voor jullie uit; uitgaand van de tocht van ongeveer 325 km die ik aanstaande zaterdag zal maken.

Één winegum bevat 10 kcal. Met mijn gewicht van 85 kilo ga ik 850 kcal per uur verbruiken. Bij een gemiddelde snelheid van 25 km/uur moet ik dus 85 winegums per uur wegwerken. Da's elke 42 seconden een zo'n heerlijk kleurig en fruitig zoet exemplaartje.  Met dat gemiddelde van 25 ben ik zaterdag een uur of 13 onderweg en heb ik ruim 1100 heerlijke snoepjes nodig. Zo'n gummetje weegt een grammetje of 5. Met vijf kiloverpakkingen ben ik dus voor de hele dag klaar met verantwoorde sportvoeding. Krentenbollen en andere traditioneel velovoedsel heb ik dan niet meer nodig.

Plaats genoeg voor een hele dag mondvoorraad...

Maar ik heb toch een vaag vermoeden dat dit niet helemaal gaat werken. Na een paar uur begin ik vast overal groene, rode, oranje en gele vlekken te vertonen. En mijn medefietsers van LOL zien mij de hele tocht met één hand losjes aan het stuur voort trappen. Terwijl mijn andere hand voortdurend ergens in één van die vijf enorme zakken aan het graaien is naar een volgende vrolijk gekleurd exemplaar.  Niet verslappen met happen want anders slaat de hongerklop toe. En dan zwijg ik nog maar over de geurkegel van versgekauwd fruitsnoep die achter mij zal hangen. Gelukkig rij ik meestal al achteraan.

Ach, misschien moet ik  gewoon terugvallen op de traditionele rekenmethode die Peter de Rond mij ooit eens aan de hand deed: één krentenbol per uur fietsen. Da's een stuk eenvoudiger te behappen.

Cycle Vision 2015; een blik vooruit

In 2012 ging ik nog met het openbaar vervoer naar de Cycle Vision. Het was een hele reis naar Lelystad en het laatste stuk legde ik met OV-fiets af. Voor mij als prille velonaut was het leuk om te zien hoe hard je met een velomobiel wel niet kon rijden. Misschien dat ik ooit in de toekomst ook wel eens zo hard zou kunnen fietsen, dacht ik toen nog. Ik slenterde met Anja langs de kraampjes en we gingen weer terug naar Dieren. Erg druk was het er niet.

Cyclevision 2012 Lelystad. Heel druk was 't er niet

Cyclevision 2014 Venray. Alle tijd en ruimte om rustig rond te kijken

In 2014 was ik een inmiddels redelijk ervaren velomobielrijder. Voor een enkeltje van 85 kilometers naar Venray draaide ik mijn hand niet meer om. Maar ik fietste nog steeds niet zo snel dat deelname aan de één/uurs race een goed idee was. Tenzij ik natuurlijk als laatste wilde eindigen. 'T was een gezellige middag want ligfietsclub LOL was met grote delegatie aanwezig. Ik slenterde langs de kraampjes, kocht een Vietnamese loempia en vertrok laat in de middag weer terug naar Dieren. En druk? Nee, druk was het eigenlijk nergens.  Later hoorde ik dat op zo'n Cycle Vision een paar honderd fietsliefhebbers (lees vooral ligfietsers) afkomen.

Dit jaar ga ik (zeer waarschijnlijk) weer naar Venray. Op zondag 22 juni staat een bezoek aan de Raceway Venray op het programma. Deze Cycle Visison wordt wel een héle andere dan alle voorgaande evenementen. Daar heb ik de afgelopen twee weken een goede indruk van gekregen.

Een tijdje geleden zag ik namelijk dat de website Cyclevision.nl online was. Als websitebeheerder van beroep stoorde ik me nogal aan het feit dat de inhoud verre van af was. En ik was daarin niet de enige. Sommige pagina's toonden zelfs teksten die begonnen met Lorem Ipsum, en da's meestal geen best teken. Ik mailde dit de organisatie die me meldde dat ze er mee bezig waren en dat ze eventueel van mijn aanbod om te helpen gebruik zouden maken. Dat verzoek kwam een week of twee geleden en sindsdien heb ik er ongemerkt aardig wat tijd aan besteed.

Ik ben behoorlijk onder de indruk geraakt van de tijd en moeite die het organisatiecomité in deze vernieuwde Cycle Vision heeft gestoken. Tientallen standhouders, een hele serie lezingen, een uitgebreid programma met allerlei wedstrijden en activiteiten en nog veel meer. Ik was wel opgelucht dat de traditionele één-uurs race voor velomobielen niet in deze vernieuwingsstorm is gesneuveld. Da's voor mij toch wel de  krent in de pap. De Koningsrit, zal ik maar zeggen. Vooral omdat ik nooit zo hard zal kunnen fietsen ;-). Of moet ik dan gewoon gaan trainen?  Maar ja, daar ben ik dan weer te lui voor én ik heb geen Quest of DF.

1-uurs race Cycle Vision 2014.

Cycle Vision 2015 is eigenlijk ook geen ligfietsevenement 'pur sang' meer. Het heet dan ook een ´Bike Festival´ waar je nog veel meer vreemde fietsen kunt zien. En dat voelt weer vreemd aan. Natuurlijk heb ik iets met fietsen in het algemeen, al was het alleen maar omdat ik er wel vijf heb en geen auto. Maar wordt het dan straks schuifelen langs de kraampjes tussen luidruchtige mtb'ers en hipsters op fixies? Of zit ik bij een een lezing naast een stel hockeytypes die tegenwoordig schijnen uit te wijken naar het chiquere bike polo?  Of nog erger, word ik belaagd door een opdringerige exposant  van op Aloë Vera gebaseerde sportvoeding. "If you take this, sir. You can win this one hour race!!", zou die dan in mijn oor fluisteren. 

Of is dit juist Hét Nieuwe Evenement om de voordelen van ligfietsen onder de aandacht van een veel breder publiek te brengen? Ik heb dus wel wat twijfels maar die moeten wat mij betreft het voordeel van die twijfel krijgen.

Oh ja, nog één nabrander. Op ligfiets.net mopperde al iemand over het gratis parkeren van zgn. 'benzineslurpers' op het terrein van de Raceway. Nou vind ik dat iedereen zelf moet weten of ie met de auto komt of niet, maar ik verwacht bij deze Cycle Vision XL natuurlijk wel een bewaakte en gratis fietsenstalling voor mijn peperdure en kwetsbare velomobiel. Voor je het weet ziet een gravity biker of een slingerend deelnemertje aan de Strider Race mijn fiets aan voor een uitdagende hindernis. Of zitten de kindertjes van al die Brabantse gezinnetjes die een dagje van de camping af zijn met hun kleverige vingertjes aan mijn Ventisitzitje te pulken. En dat zou minder leuk zijn ;-). Of verwacht ik nu weer teveel?

In elk geval tot ziens in Venray!

Vorig jaar was die bewaakte fietsenstalling voor Strada 94 nog niet nodig....

Biogas doorbreekt de sleur

Hebben jullie dat nou ook? Dat de dagelijkse woonwerkrit wel heel erg routine is geworden. In mijn geval is het om 5:30 uur opstaan, om 6 uur laat ik mij in Strada 94 zakken, zwaai bij het wegrijden nog even naar Anja die met een kop thee nog bij zit te komen van het opstaan en weg ben ik. Stukje Dieren door, langs het kanaal en dan slingerend door het landelijk gebied te oosten van Apeldoorn bereik ik een uur later Apeldoorn Noord waar ik parkeer in de vrijwel lege bromfiets- motor- en velomobielstalling.

Maar...omdat je die route al honderden keren hebt gereden vallen afwijkende zaken langs de weg misschien wel extra op. Dat was ook het geval afgelopen week. 'T is ergens halverwege dat ik een rustig landelijk gebiedje doorkruis waar eigenlijk niks te doen is. In de oksel van het knooppunt van A50 en A1 ligt Het Hooiland. Een verzameling van wat boerderijen en twee hoveniersbedrijven. 'S ochtends fluiten er de vogels en zie ik in deze tijd de zon net boven de van de dauw glinsterende weilanden hangen. Zo'n vergeten hoekje waar je normaal gesproken niet komt.

Gif en stank, daar zijn ze hier bang voor...

En daar gebeurde het dus. Er stonden ineens borden langs de weg. Met grote handgeschilderde teksten erop. "Gif, Stank, actiebiogas.nl!" met een eng doodshoofd erbij en verderop "Stop biovergister!"

"Hmmm...", dacht ik, "biogas is toch groen en duurzaam en zo..? Zal wel weer een gevalletje NIMBY zijn van bekrompen boeren."  Maar 's middags weer thuis bladerde ik toch nieuwsgierig geworden naar onder andere de website www.actiebiogas.nl.  En dan kom je terecht in de wereld van duurzame groene energie die dat misschien wel niet is.

Op dat bedrijventerrein (ruim 500 m noordelijker) staat natuurlijk geen varkenshouderij.

Groen = gras, geen biogas

Het zal er niet gezelliger op worden aan de Kleinedijk in Klarenbeek

Een grote varkensboer in mijn landelijke gebiedje heeft dus plannen om de tonnen mest die zijn varkens uitschijten te verzilveren. Als je al die varkenspoep in een grote silo pompt en je maakt het warm dan gaat de hele zooi gisten en krijg je biogas. Al die mest ben je dan mooi kwijt. Alleen mest is echter niet genoeg, om dat gisten goed te laten werken moet er zeker 50% ander biomateriaal bij. En dat moet weer met grote vrachtauto's worden aangevoerd.  En het gas dat geproduceerd wordt? Nou, dat moet dan met een lange pijpleiding naar een papierfabriek tien kilometer verderop.  Een investering van misschien wel miljoenen. De hele installatie schijnt overigens alleen met winst te kunnen draaien dankzij subsidie van de overheid op groen gas. En de meeste mestvergisters in Nederland maken blijkbaar helemaal nog geen winst. Aan al dit moois betalen we dus allemaal mee via de belasting ;-). Alles bij elkaar toch wel een minder duurzaam en groen verhaal dan ik zo in het voorbijfietsen dacht.

En de moraal van dit verhaal? Als je dagelijks maar met een open blik voor de kleine én grote veranderingen langs je route van huis naar werk en weerom fietst, dan is het opeens geen routineus forensen meer maar een dagelijks terugkerend avontuur en gaan er onbekende werelden voor je open! En aan die 'gezonde' mestgeur op het platteland hangt ineens een verdacht luchtje.

Meer op Omroep Gelderland

Dit bericht kreeg begin augustus een vervolg

LOL: service tot aan de grens

Het begon allemaal wat moeizaam op zondagochtend. Drie mei  was weliswaar een reguliere LOL dag maar stelde ook bijzondere eisen aan de deelnemers. Niet om half tien maar om negen uur al werden we geacht te vertrekken van de Houtmarkt. Volgens de appjes die heen en weren vlogen zat koffie er helaas, helaas niet in.  De LOL tocht van 3 mei was namelijk een combinatietocht. Behalve gewoon wat ligfietsen zouden we Casper en Edwin escorteren naar de Duitse grens bij 's Heerenberg. En omdat beide heren die dag veel meer dan 200 kilometer wilden afleggen moest er dus rap vertrokken worden.

Gelukkig zag het personeel van stamkroeg Het Volkshuis onze slaperige gezichten. Al om tien voor negen, ruim voor de reglementaire openingstijd, werd de koffiemachine aangezwengeld en konden we alsnog wakker worden.

Casper maakt een foto van...

Nico, Wim en Lorenz bekijken de nieuwe witte Quest van Lorenz. Marc en Arjen bespreken de ins en outs van een witte Sinnervelomobielkap op je Quest. Volgens Arjen ga je er (toch) niet sneller van!

Linea recta, langs de grote weg, ging het naar het zuiden. De anders zo gebruikelijke frivole LOL-slingerroute werd nu achterwege gelaten. 's Heerenberg here we come! En omdat we zo'n duidelijk doel hadden gebeurde er eigenlijk bar weinig onderweg.

Baak, Laag Keppel, Wehl en Zeddam zag ik langs de N314 voorbijflitsen. Iemand gooide een bananenschil in een sloot en Wim filosofeerde vanuit zijn QXS over de relatie tussen schoenmaten, lichaamslengte, soort velomobiel en het feit of tijdens het fietsen je schoenen door de voetengaten kwamen. Dat was het zo ongeveer wel. Zo saai was het dus, dan klamp je je al aan de kleinste gebeurtenissen vast.

Moeiteloos rolden we door het glooiende Montferland

Rechts verschijnen de heuvels van het Zeddammerbos

De beide vakantiefietsers, die deze dag nog diep Duitsland in wilden, werden op een dienblaadje naar de grens gebracht. Voordat ze het verre buitenland werden ingestuurd was er uiteraard een LOL-uitzwaaimoment met koffie en appelgebak. Gelukkig schijnen onze oosterburen erg goed met 'Kuchen' te zijn dus we konden ze met een gerust hart de grens laten passeren.

Het zorgzame personeel van café restaurant De Snor in 's Heerenberg bracht snel dekens
om twee oudere LOL deelnemers warm te houden. Hulde voor deze service! ;-)

Het schijnt een eeuwenoude 's Heerenbergse traditie te zijn: horizontale slagroom bij het appelgebak

Bij de LOL pauzemomenten wordt er vaak over schoenen gesproken.

De zes die binnenlands bleven beklommen de Peeskesbult, lieten zich aan de andere kant naar beneden vallen en slingeren toen via een ingewikkelde knooppuntenroute naar Doesburg. Smalle onverharde fietspaden werden daarbij niet vermeden! Ook dat is LOL, elke maand zit er tegenwoordig wel een zandbak- of grindparcours in. Het begint zelfs al te wennen.

Mission accomplished. Casper en Edwin de grens over geholpen. Daarna relaxed toeren door de mooie Achterhoek

Nico voert een indringend gesprek met zijn kettingrol.
Die wilde namelijk niet luisteren en was o-ringen aan het verliezen.

Eenmaal in Doesburg kon ik de toren van Dieren al zien. Ik rook de stal! Samen met Lorenz besloot ik om af te zwaaien.  Het was weer een mooi tochtje.