Terug naar de toekomst in 1993

Zit je helaas aan het strand en kun je even niet ligfietsen? Jammer, heel jammer ;-)
Ter compensatie een dubbeldik nummer.MGINL. Met extra veel plaatjes en veel tekst! (Fotobron)

Er werden diverse suggesties gedaan toen ik het Grote Programma van Eisen voor de ideale stadsvelomobiel probeerde op te schrijven. Één van die suggesties was dat zo'n velomobiel er al heel lang is: de Alleweder. Dat is een gooi- en smijtvelomobiel van onverwoestbaar aluminium met de simpelheid van een Nokia 3310. Een telefoon die in zijn tijd nét zo modern was. 

365 DFP logo

We misten de Alleweder weliswaar bij de Oliebollentocht 2015 maar deze velomobiel is 'still going strong' Dat is niet zo vreemd want in 1993 was dit een superfiets én de winnaar van de ontwerpwedstrijd voor de allerbeste 365 dagen fiets. Aan die wedstrijd zijn verhalen verbonden. Ik blies het stof van stapels oude kranten en ontdekte een verhaal vol spanning en sensatie. Was de Alleweder wel zo'n vanzelfsprekende winnaar?

Een reis van 23 jaar naar het verleden toen de toekomst van het velomobielen in Nederland geschreven werd!

In de begintijd van de HPV-beweging bestond de technische uitdaging uit het ontwikkelen van zo snel mogelijke HPV’s. Dat gold ook voor de NVHPV. Maar in de jaren negentig plaatsten leden een andere uitdaging prominent op de agenda van de NVHPV: de ontwikkeling van een ‘365-dagenfiets’ die geschikt kon zijn als vervanging van de auto!.Met de 365-dagenfiets trad voor het eerst het maatschappelijk engagement binnen de NVHPV op de voorgrond. In 1989 wordt een Werkgroep 365-dagenfiets actief binnen de vereniging.

Dit leidt tot een ontwerpwedstrijd in 1993 voor die zgn. 365 dagen fiets. Die wedstrijd werd gewonnen door de Alleweder en lanceerde de opmars van de velomobiel als ultieme forenzenfiets binnen de ligfietsbeweging in Nederland. Dankzij die wedstrijd fiets ik nu in een mooi gele Strada met alle toeters en bellen (en een claxon).

Maar.., dacht ik, wie vormden eigenlijk de concurrentie? Wie hadden er nog meer een 365 dagen ontwerp ingezonden om de zéér aantrekkelijke prijs van 25 duizend florijnen binnen te slepen? Voorwaar in die tijd een aardig bedrag!

De eisen waren niet gering: Goede bruikbaarheid onder alle weersomstandigheden,  Goede algemene rij-eigenschappen, Bruikbaar in het verkeer, Comfortabel, Snel (35 per uur!) , Een draagvermogen van min. 15 kg of 80 liter. Eenvoudig onderhoud en reparatie, Geschikt voor massafabricage. 

Drempel voor deelname aan de eindjurering was de snelheid. Op 17 maart 1993 moest daarom elke inzending een uur lang met een snelheid van 35 over 2,1 km lange ovale testbaan van DAF bij Sint Oedenrode rijden.

Het reglement werd 300 keer opgevraagd, 50 mannen (geen vrouwen) schreven zich in en uiteindelijk verschenen 26 deelnemers op de grote dag

Er waren dus tientallen deelnemers op die 25 duizend gulden afgekomen met de vreemdste voertuigjes. Als je de foto's en video hieronder bekijkt dan is er vlijtig gebruik gemaakt van piepschuim, vuilniszakken, vormloze lappen rubber, meters doorzichtig plastic en karton in alle maten en soorten. En plakband, heel veel plakband. Duidelijk is te zien dat we ons nog in een pioniersfase bevonden. Bijna alle inzendingen hadden een hoog knutselgehalte.

De onderstaande foto's zijn deels schermafdrukken uit een Youtube video (zie daarvoor onderaan deze pagina). Vandaar de wat magere beeldkwaliteit.

De Windrider. De hele fiets kan gedraaid worden ten opzichte van de wielen zodat er
optimaal van het zeileffect geprofiteerd kan worden.

De Jouta ZX één van de meer serieuze inzendingen.
Dit was één van de weinige inzendingen waarbij je echt droog kon zitten

Ook deze zwieberconstructie bleek snel genoeg voor een finaleplaats. De Berndtsen

De bekende Mike Burrows vertrekt onder enorme mediabelangstelling in zijn MkIII1 Speedy

Waarschijnlijk is dit Bram Moens met zijn M5 waarmee  hij ook natuurlijk snel genoeg was.
Maar of dit de ultieme 365 dagen fiets was kon je je toen al wel afvragen ;-)
Later bleek hier nog een soort poncho bij te horen

De Alleweder. Inzending nummer 4 die 1 werd. Lijkt al wel een beetje op een Strada toch?

Met een paar extra fietstassen gemonteerd meenden deelnemers ineens over een 365 dagen fiets te beschikken

Deze meneer heeft niet bezuinigd bij het gebruik van doorzichtige kunststof.

Tja, ook dit was een inzending.

Waarom is deze het eigenlijk niet geworden?

Waarschijnlijk een aangeklede ligfiets?

Die 17e maart bleek dat de organisatie de lat wel een beetje heel erg hoog gelegd had. Vraag mij vandaag de dag eens om met 35 km p/u zestig minuten lang over zo'n baan te razen met mijn Strada. Dat lukt me waarschijnlijk net, laat staan met de piepschuimen fietsjes die toen aan de start verschenen. Bij het zien van sommige fietsen constructies vraag je je af of je er eigenlijk wel mee vooruit kunt komen ;-)). Zo beroerd ziet het er uit.

"As it turned out, most designers grossly underestimated the seemingly low 35 km/h qualification target and the majority of the competitors failed to reach it, including all regular safety designs. Only nine of the 26 competition entrants qualified and all of them were streamlined recumbent vehicles"

Allert Jacobs zat op die dag achter het stuurtje van de Alleweder en de bekende Derk Thijs deed ook mee. Natuurlijk met een roeifiets waar wat nonchalant een wapperende doorzichtige cocon van plastic en plakband overheen getrokken was. Er waren ook opvallende inzendingen van het merk Jouta waarvan één met voorwielaandrijving en één met achterwielbesturing.

Volgens dit hilarische verslag van drie Engelse deelnemers (De MGINL vakantieleestip!) waaronder Mike Burrows, slagen de Alleweder, de Speedy, een Leitra, een Berndtsen, de twee Jouta's, een M5, de roeifiets en een VF7 voor de snelheidstest. Na de snelheidstest mocht elke (?) deelnemer ook nog eens in eens in vijf minuten de pluspunten van zijn voertuigje promoten. Een jury gaf punten en de Alleweder won.

Waar een winnaar is zijn ook verliezers: "Tot mijn grote verrassing werd de Alleweder winnaar, terwijl wij nog wel het meest aan alle criteria voldeden. Het verliep voor ons dus, ondanks zeer veel werk, erg teleurstellend. Ik zou het juryrapport wel eens willen inzien.'' klaagt Sijtze Jouta. 

Er was enorm veel publiciteit rond deze wedstrijd, de uitslag was zelfs in het Acht-Uur Journaal. Ik vermoed dat de ligfiets daarna nooit meer zo intensief de aandacht van de pers heeft kunnen trekken. Na afloop vlogen de Alleweders als warme broodjes over de toonbank. En uiteindelijk ontwikkelde zich daaruit de velomobielindustrie ;-) zoals we die nu kennen.

Het is een bijzondere gedachte om nu te denken dat als de Alleweder toen die 365 dagen wedstrijd niet had gewonnen ik nu niet in een mooi gele Strada zou fietsen. Maar bijvoorbeeld wel in een mooi gele Jouta, een mooi gele Windrider of een mooi gele .....?

Zijn er  nog lezers die er in 1993 bij waren?  





Bronnen o.a.:

• Ligfiets& 2010-5 
• NRC 19 maart 1993 Alleweder wint 365 dagen fiets race
• Over onvrede over de uitslag
• Ligfiets schudt knutselimago van zich af 
•  The Velomobile as a Vehicle for more Sustainable Transportation, F. van de Walle 
• Velomobielen en de toekomstmogelijkheden 
• Over de 365 dagen Jouta fietsen
• Geschiedenis van de Alleweder 
•  Nederlands dagblad : gereformeerd gezinsblad / hoofdred. P. Jongeling ... [et al.]". Amersfoort, 18-03-1993
•  "De Telegraaf". Amsterdam, 18-03-1993

Bij warmte binnenblijven, tenzij...

Het wordt warm en dus gaat Nederland weer in paniekstand. Theo, de Nationaal Coördinator Hittebestrijding, geeft net als vorig jaar het advies om binnen te blijven. Voor velomobielrijders, die eigenwijs toch op pad gaan, is Code Oranje van toepassing. De massaal aanwezige politie zal de wettelijke verplichting voor deze groep verkeersdeelnemers om een gevulde plantenspuit bij zich te hebben actief gaan handhaven. Die aanpassing van het RVV is net voor de zomer nog door de Tweede Kamer gekomen. Gelukkig is er een ontsnappingsparagraaf in dit 'Plantenspuitbesluit' opgenomen.

"Velomobielrijders die aantoonbaar in eigen koeling én schaduw voorzien kunnen worden vrijgesteld van bepaalde in lid 4 paragraaf 6a."

"Ha!", dacht ik.,"laat ik eens slim zijn." Als ik nu eens permanent in de schaduw ga fietsen. In mijn velomobielonderdelendepot ligt nog zo'n vrijwel ongebruikte Sinner toerkap. Zou die voldoende koeling (want schaduw) geven? En zou die schaduw dan koel genoeg zijn om dat warme kapgevoel te compenseren? Ik wist het niet en besloot het eerst maar eens onder de hashtag #durftevragen  op Twitter te gooien.

Is het koeler om met een (Sinner)kap te rijden bij echt heet weer (want schaduw) of toch warmer? Wie heeft ervaring? #dtv #velomobiel

— MooiGeelisNietLelijk (@MooiGeel) 18 juli 2016

Dat leverde niet direct wat op. De tweeps leken op vakantie en het ging daar vooral over opblaasbootjes en kamperen. Marloes meende dat het beter zou zijn een pet op te zetten en van Klaas Piet en Hans moest ik het aan Harry vragen.

Aangezien het kort dag was besloot ik het heft in eigen hand te nemen. Ik zocht en vond uiteindelijk een echte coole oplossing. "Wat in een auto kan, kan ook in een trapauto", dacht ik en na koortsachtig overleg met de bekende velomobiel- en -onderdelenleveranciers kan ik met gepaste trots de Velo-Airco presenteren.

Een auto zonder airco koop je eigenlijk niet meer.
Dus zal dit ooit ook voor HPV voertuigjes een vanzelfsprekendheid worden

Bovenstaand apparaat voldoet aan alle eisen: compact, vrijwel geluidloos, geeft acht uur lang sublieme verkoeling en is moeiteloos in te bouwen (net voor de wielkasten) in elk type velomobiel. Het mooiste is natuurlijk het kleine prijsje (exclusief inbouw)! In combinatie met de bekende typen velomobielkappen voldoe je hiermee volledig aan de vrijstellingsbepaling voor lid 4 paragraaf 6a van het zogenaamde 'Plantenspuitbesluit'. O.a. in Dronten hebben ze in- en ombouwsetjes al klaar liggen. En alleen in juli: de temperatuur is je kortingspercentage!

Naschrift
Harry (@Twilwel) reageert met de opmerking dat hij ook met warm weer altijd met kap met gesloten vizier en met gesloten voetengaten rijdt (minder weerstand = minder energie nodig = minder warmte) en in de dan essentiële goede ventilatie voorziet middels een NACA duct. Maar dat werkt dus alleen goed als je knetterhard kunt fietsen. En bij warm weer gaat hij nooit zonder plantenspuit op pad. Voor notoire OLF'ers zoals ondergetekende gaat het fietsen met een kap bij warm weer zelfs vies tegenvallen, volgens Harry. Dan is een Flevo-dakje een beter idee, of een petje natuurlijk.  Weer wat geleerd :-).

En al in 2007 wordt er in de Google Groups Ligfietsen over airco gesproken.

En verder ik wens iedereen een schitterende zomer.
Ik fiets en blog de komende weken gewoon door....

Mijn hoofdstedentripje in voorbereiding (DCT 2016)

Geen heel mooi shirt maar je kunt
wel goed zien hoe de route loopt

Ik had eigenlijk een heel ander bericht klaar staan maar via Twitter raakte ik geheel in de ban van de Dutch Capitals Tour 2016. Een 1425 ! kilometer lange tocht langs de provinciehoofdsteden van ons land. Geen enkel probleem voor mij, zelfs niet op een rechtopfiets, behalve dan dat die hele afstand binnen 110 uur volbracht moet worden. Een niet geringe prestatie! Je mag dan ook pas mee doen als je aantoonbaar een paar van die zgn. brevetten gereden hebt. En dan nog zijn er aardig wat uitvallers.

Bij het eindpunt Zoetermeer zullen  ze er vanochtend niet echt van opgekeken hebben toen ze verderop in de straat het typische gerommel hoorden van een mooi groene DF velomobiel. Natuurlijk was dit de heer Y.S. die als eerste binnenkwam in een tocht die overigens beslist geen wedstrijd is. Het schijnt dat deze ligfietskrachtpatser daarna ook nog eens gewoon op de fiets terugreed naar huis.

Maar er deden en doen ook andere (lig)fietsers mee. Elmi, Roef, Rob, Arthur, Jaap, Perry, Mark en wellicht nog een paar. Plus de onvermijdelijke racefietsers voor wie ik eigenlijk nóg meer respect heb . Op zo'n fiets, zo'n afstand brrrr... 

Als je de verslagen van de vorige editie leest kom je snel tot de conclusie dat het een uitputtende  activiteit is. Fietsers die van vermoeidheid tegen stoepranden oprijden en beginnen te slingeren over de weg. Het woord 'slaapaanval' komt in deze verhalen nogal eens voorbij. Je vraagt je af in hoeverre deelnemers dan nog verantwoord bezig zijn. Je bent tenslotte niet de enige op de weg. Er wordt dan ook tijdens deze tocht vaak geslapen in bushokjes, bij benzinepompen of zelfs in hangmattentjes in de struiken.

Bij mij kwam de vraag op of ik zelf zo'n tocht uit zou kunnen rijden. Niet met het doel om als eerste of tweede binnen te komen (dan moet ik eerst een groene DF kopen ;-) maar om het hele rondje met minimale inspanning nét binnen te tijd te ronden. Zou ik dat kunnen? Ik fietste o.a. al eens een Rondje IJsselmeer met LOL (365 km) en een rondje Drenthe en Duitsland  (325 km). In beide gevallen sprong ik nog redelijk 'fris' uit de fiets ;-).  Maar de volgende dag...tja.

Geheel in de traditie van het bekende wetenschappelijk bureau Mooi Geel besloot ik het uit te rekenen. Als ik het op papier rond zou kunnen krijgen dan zou het in de realiteit hééél misschien ook kunnen lukken?

Ik ging uit van een gemiddelde snelheid van 25 km p/u op de eerste dag en zo'n 20 km p/u op alle volgende dagen. Er van uitgaande dat ik dan al wel een beetje moe zal zijn geworden. En ik plande vaste rust- en slaapuren in. Dat rusten zou ik dan niet bij de officiële stopplekken doen maar heel comfortabel in een hotel, b&b of zoiets. Met een aangenaam zacht bed, een hete douche en een copieuze maaltijd erbij en Anja om mijn benen te masseren. En raad eens, ik heb het rond gekregen!

Anders dan de heer Y.S. rol ik met Strada 94 in het laatste uur voor sluiting in Zoetermeer moe maar voldaan over de streep. Waarschijnlijk in de mooie tijd van 109 uur en 47 minuten en 53 seconden.

Is dit mooi gele luchtfietserij of gewoon slim fietsen?

De geheel wetenschappelijke en zeer theoretische planning voor mijn Hoofdstedentripje van 1425 km
In het zachrgeel de fietsuren met (bewogen) gemiddelde snelheid. De R staat voor Rust.
Harder fietsen betekent meer rusttijd. De praktijk is ongetwijfeld weerbarstiger.

Variant met meer rust en een iets hogere snelheid. N.a.v. opmerking van Kees hieronder

•  Volg de bikkels die nog onderweg zijn of volg de reacties op Ligfiet.net.

Op zoek naar de ideale stadsfiets

Vorige week zondag reed ik met LOL van de Cycle Vision terug naar huis. We waren met 10 velomobielen en één open ligger. De route terug was uitgezocht op minimaal stedelijk ongerief én een goede aansluiting op de velomobielsnelweg langs de randmeren richting Almere Haven en Nijkerk.

Het was zondagmiddag om een uur of twee  dus vast niet heel erg druk, voor Amsterdamse begrippen dan. Maar omdat we met een hele sliert waren was het toch nog een heel gedoe. We worstelden ons straat voor straat, rotonde voor rotonde, door de Amsterdam, Amstelveen en nog een heleboel andere stukken randstad.

Na drie minuten stadsfietsen heeft onderstaande video gelukkig wel een happy end!



Ik had het al, maar kreeg nog meer respect voor velonauten die in deze regio in het dagelijkse woonwerkverkeer al dit  stedelijke gekrioel moeten doorkuisen.

OK, we waren met zeven Questen dus scherpe bochtjes die wij Stradisten moeiteloos ;-) konden  nemen waren voor deze zeven een kwestie van steken en nog eens steken. Oh ja, en dan waren er ook nog eens de 267 stoplichten tussen Sportpark Sloten en de brug bij Muiden. Die stoplichten haalden we bijna nooit in één keer. En heel soms in twee keer ;-).

Ik had dus heel veel tijd om na te denken. Over de ideale stadsfiets. In mijn geval de ideale stadsvelomobiel. Zou je die al kunnen kopen of moet die nog gemaakt worden? Ik denk het laatste want gezien de lengte van mijn  programma van eisen hieronder is de perfecte CityVelo (CV) alleen nog maar bedacht.

Een werkelijk minimale draaicirkel. Elk zigzag hekje en haakse bocht kun je maken zonder uit te stappen of te flintstonen. De meesturende achteras maakt dit mogelijk.	De body is onverwoestbaar. Door een combinatie van carbon, kevlar en high tech klikokunststof is een aanrijdinkje geen enkel probleem meer.	Je CityVelo is met een degelijk slot volledig af te sluiten. Geen nieuw idee maar bij de CV 100% hufterproof uitgevoerd
Twee gehard stalen ogen voor het muurvast vastleggen van je dure CV aan elke brugleuning of lantaarnpaal. Een alarminstallatie wordt standaard meegeleverd.	De CV is onverwacht licht van gewicht en met optionele e-ondersteuning ben je  razendsnel op snelheid na het zoveelste stoplicht.	De CityVelo is superstabiel. Zéér waarschijnlijk heeft ie 4 wielen zodat tramrails en ander ongemak zonder risico genomen kan worden.
De CV is geen laag cabrio sporttrapautootje zoals de Quest, Strada of DF. Je zit koninklijk hoog als in een Velayo. Geparkeerde auto's zijn geen enkel probleem. Je ziet alles en iedereen ziet jou.	Er kan véél bagage mee in de CV. Een kratje bier en een volle tas boodschappen! Misschien zit er zelfs een bagagedrager op de achterkant. Je kind, partner of wie dan ook kan dan met zo'n zwierig hupje achter op springen en meerijden. De trekhaak is standaard.	De dikke 50 mm ballonbanden zorgen voor een comfortabele rit op elk klinkerstraatje. Natuurlijk zijn alle wielen onafhankelijk geveerd en gedempt.
Uit- en instappen kan zonder het risico op een schouder- of armblessure. Het instapcomfort van een eOrca maar dan nog veel beter. Natuurlijk zit je droog bij regen. Je hebt de door velen vurig gewenste ruintenwissers.	De grondspeling is meer dan voldoende om zelfs de steilste drempels zonder schrapende geluiden te kunnen nemen. De hightech drempeldetector geeft de ideale snelheid aan om een drempel te passeren.	Helaas is deze fiets dus niet geschikt om met 40 per uur door de polder te scheuren. Dan moet je misschien toch maar in je Quest, Strada, DF of andere sporttrapauto blijven rijden.

Heb ik nog een essentieel punt gemist? Ik hoor het graag. De titel is geïnspireerd door dit bericht van Belle. De ideale fiets voor Dave komt verrassend genoeg voor een deel ;-) overeen met deze gedroomde stadsfiets.

LOL Vision 2016

Het zit er weer op: Cycle Vision 2016 in Amsterdam. En zoveel is al wel duidelijk: volgend jaar op 24 en/of 25 juni ga ik weer zo'n ritje maken. Zelfde bestemming, mogelijk een iets andere route en hopelijk in hetzelfde goede gezelschap. Zoals jullie weten meende ik drie goede redenen te hebben om naar de Cycle Vision af te reizen.

Reden 1: Meet & Greet met andere bloggers, ligfietsers en velomobielrijders
100% geslaagd. Om niet helemaal incognito te zijn had ik mijn @MooiGeel T-shirt aangetrokken. Dat blijkt goed te werken. "Oh ben jij nou Paul van Mooi Geel Is Niet Lelijk? Ik vind jouw blog een beetje vreemd...", kreeg ik van iemand te horen. Mooi al die ontmoetingen met ligfietsers en ander vreemd volk.  Beste ligfietsers ik vond het erg leuk jullie korter of langer te spreken. En dan was er natuurlijk ook nog de social meda meeting, de tweetup om klokslag twaalf in de kantine. Heb ik eindelijk een keer o.a. Belle, Hans en Mick IRL gesproken.

Ik deed helemaal niks op de Cycle Vision: geen baanbewaking, geen kampeerbegeleiding, echt helemaal niks. Toch scoorde ik zo'n mooi shirt. Er zijn nu eenmaal vrijwilligers die hun consumptiebonnen geheel achter het toetsenbord verdienen door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat cyclevision.nl online kwam

Reden 2: het mooiste geluid ter wereld horen
Met mijn geluidsfragment van voorbijrazende velomobielen heb ik wel wat losgemaakt. Iemand vertelde me dat ie met de rug naar de baan geprobeerd had te raden welk type velomobiel er langs denderde. En de wedstrijdorganisatie had zelfs het plan opgevat een prijs uit te reiken voor het fraaiste velomobielgeluid op de binnenbaan: "De Gouden Klikoroffel". Helaas moest ik voor dat evenement al weer naar huis. 

Voor velomobielfabrikanten ligt hier dus een nieuwe uitdaging: ontwerp een fiets met een subliem geluidsprofiel. Wij willen de Stradivarius onder de velomobielen!

En weg is de 3- en 6-uursrace. Roffelend en ratelend tegen dat gemene bultje op....

Hier zitten ze nog heel stilletjes in hun fietsen

Reden 3: het vijfjarig jubileum van ligfietsclub LOL
Eigenlijk de belangrijkste reden ;-) De hele Cycle Vision is voor mij vooral een hele goede aanleiding voor een extra lang tochtje met deze ligfietsclub uit Zutphen. LOL bestond die zondag de 3e juli exact vijf jaar en wat is er dan mooier dan een combinatie met de Cycle Vision? Heen reed ik solo en de verwachting was dat Marc en Arjen mij ergens zouden gaan inhalen. 'Eigen tempo rijden'  was voor deze heenrit het motto dus ik maakte me geen illusies dat ik deze heren lang voor kon blijven. Terug zouden we met de hele LOL-colonne in een rustig tempo terugrijden.

De reis heen
Omdat ik extra vroeg wakker werd vertrok ik al om half vijf in de ochtend ;-). Mijn zo opgebouwde 'voorsprong' slonk weer snel toen ik een aantal buien van Bijbelse proporties over mij heen kreeg. In de Veluwse bossen waar het nog schemerde ploeterde ik moeizaam over smalle en modderige fietspaden richting Garderen en Nijkerk. Ondanks mijn deksel was ik tot op navelhoogte nat. Vlak voor Almere Haven dook de fraaie blauwzwarte fietsbolide van Marc achter mij op. Marc liet mij slingerend in zijn luchtverplaatsing achter en ik begon me geestelijk voor te bereiden op Big City Amsterdam.

De Buienradar legde een buientapijt over mijn route.
Rechts in beeld de zondvloed die ik overleefde en links de tijdelijke ;-) opklaring

Na de Nesciobrug rolde ik relaxed door een stad waar echt iedereen nog leek te slapen. Een enkele jogger, een verdwaalde fietser, één tram en bijna geen auto's. Als een echte Amsterdammer reed ik overal door rood! Dat viel dus enorm mee.

Om kwart voor tien, iets vertraagd door een stukje verkeerd rijden, rolde ik het CV-terrein op. Ik schoof mijn fiets aan in het LOL-kampeerhoekje; ik had de eerste 115 kilometers er op zitten. Vier uur later zou de tweede  helft volgen.

Een groot deel van de middag kon je me zo aantreffen.
Heerlijk in het zonnetje in een houding die wel wat lijkt op ligfietsen toch? 

Kletsen en fietsen kijken.  Kun je uren mee bezig zijn

Het kampeerterrein. Ik heb overwogen om één nachtje te gaan kamperen maar een op-en-neertje leek me toch leuker

Jullie moet niet denken dat ik niks met racen heb. Ik heb er zelfs een foto van

Stilleven. Dit zijn dus 'transponders'. Niet in je fiets laten zitten want dat kost je 100 euro.

Die verrekte banaanfietsen. Die rotdingen gaan altijd veel te snel om ze goed op de foto te krijgen!

LOL'ler Casper passeert de finishlijn. Hij deed mee aan de 3-uursrace en een uur later fietste ie alweer met LOL terug naar huis! 

De reis terug
We waren dus met elf man. Stipt om 14.00 uur zette de hele sliert zich in beweging (zie de video Wim Harwig). Dat viel dus niet mee. Met tien velomobielen en één ligfiets door een inmiddels ontwaakt Amsterdam.

We zouden een min of meer rustige 'velomobielvriendelijke' route volgen. Maar met zo'n lange sliert moet elk stoplicht in minimaal drie keer gepasseerd worden.  Elke scherpe bocht leidt tot stilstand en wachten. En dan heb ik het nog niet eens over Questen die een bochtje niet kunnen krijgen. Helemaal niet erg want ik had de hele dag!  Het weer was 's middags fantastisch en de wind werkte ook mee.

Maar eerlijk is eerlijk, ik slaakte een diepe zucht van opluchting toen eindelijk de randmeren in zicht kwamen. Rust en ruimte en 25 kilometer rechtdoor-fietspad. Behalve dan in Almere Haven. Daar zat een bocht in de route. In die bocht zitten 20 cafés en restaurants. Een ideale plek om de innerlijke mens te versterken. In mijn geval met frietjes, een kroket, drie cola en een kop koffie. Calorieën  tellen niet op zo'n dag. 

Ravitaillering in Almere Haven

Samen o.a. zakken drop en winegums, 8 krentenbollen met kaas en pindakaas, minimaal 5 cola's en deze portie patat mét en een kroket kreeg ik méér dan 4000 Kcal binnen. Dat moet je dus niet elke dag doen.

Daarna reden we al snel de bekende Veluwe over en bij Beekbergen sloeg ik af. Dieren was nog maar een ademtocht verderop. Om negen uur duwde ik Strada 94 de garage in. De teller stond op 235. Volgend jaar weer! Dan is Cycle Vision 2017 op 24 en 25 juni en wéér in Amterdam.