...een winter voor een velomobiel

Vanaf een flinke afstand zie ik ze al. Een enorme groep die mijn fietspad verspert. En ik weet het al direct. Ik heb dit soort samenscholingen vandaag al vaker ontmoet. Bellen noch toeteren heeft nu zin. Ze zijn namelijk stuk voor stuk doof, stokdoof. Ik zal mij in mijn lot moeten schikken en er gewoon op eigen risico doorheen moeten denderen.

De meters vliegen voorbij op het mooie brede fietspad van Gortel naar Emst. Normaal gesproken kun je hier flink gas geven en staat niets een PR in de weg. Maar helaas, niet in deze tijd van het jaar.

Ik weet precies wat er gaat gebeuren want ik heb vandaag al een paar van dit soort groepjes ontmoet. Het begint met, wat ik altijd maar 'inleidende beschietingen' noem. De onderkant van mijn Strada vangt de eerste klappen op. Tsjak, tsjak, tak, knal….  Hoe harder ik rij hoe harder het knalt.  Gelukkig kan zo’n velomobiel wel wat hebben anders had de buitenkant na dit ritje meer op het oppervlakte van de maan geleken dan op het glimmende gladde oppervlakte van een gestroomlijnde fiets.

Variatie op een bekende weerspreuk. Sint Michiel valt op 29 september

Het knallen gaat over in een mitrailleursalvo en de tikken en knallen vermengen zich met een akelig geknars.  De onverwoestbare Marathon Plus voorbanden, die voor niets aan de kant gaan, maken de meeste slachtoffers.

Kom je in het spoor van zo’n razendsnel rondwentelende 47-406 dan ben je vrijwel kansloos. Maar met een flinke dosis geluk schampt dat malende zwarte rubber je slechts en wordt je met hoge snelheid gelanceerd. Met nog meer geluk vlieg je dan de berm in; met een beetje pech knal je keihard tegen de onderkant van dat voortrazende gele ding.

En net als je als velonaut alles gehad denkt te hebben, weer een fractie van een seconde verder in de tijd, grijpt het achterwiel een  ontsnapt exemplaar. ‘Dzzzzzrrrrroeoeoeofff’, klinkt het in de wielkast. En weg is ie weer. Als eikel heb je dan weer heel veel geluk gehad.

The Battle: S94 vs. OV

Als velomobielrijder weet je het: jouw fiets is de ideale 365 dagen fiets én de ideale lange afstandsfiets. In lente, zomer, herfst en natuurlijk de hele ijzige winter fiets jij door, en de afstanden die je aflegt zijn niet misselijk.Velomobielrijders zijn kilometersvreters die pas over 'afstand' praten als het meer dan honderd kilometer is. Enkele reis dan wel te verstaan.

Een bekend verhaal waar ik mezelf ook wel een beetje in herken. Maar de 'proof of the pudding is in the eating'. Afgelopen woensdag deed zich weer eens een mooie testsituatie voor. Voor het waterschap mocht ik een serie foto's gaan maken. Op drie locaties die niet al te dicht bij huis lagen. Achtereenvolgens moest ik bij Eemdijk zijn (waar de dijk wordt verbeterd), bij het gemaal Malesluis (iets zuidelijker bij Soest) en ten slotte bij de rioolwaterzuivering aan de rand van Amersfoort (waar in een innovatieve installatie poep en pies tot kunstmest wordt verwerkt).

Mijn opties zijn dan beperkt. Al dertig jaar bestuur ik geen auto meer dus de mooie dienstauto's konden in Apeldoorn blijven. Openbaar vervoer? Het leek me een mijl op zeven. Dan maar liever met de mooie gele.

Het startpunt Eemdijk is slechts 70 kilometers van Dieren. Een op-en-neertje zou dus uitkomen op ruim 150 kilometer. En dat kan ik :-). Ik vertrok lekker vroeg en was uiteindelijk voor vier uur 's middags weer thuis. Moe maar voldoen, heet dat geloof ik.  Eenmaal gedoucht en met een biertje op de bank begon toch twijfel toe te slaan. Was ik met de optie OV + lopen niet sneller geweest? Ik besloot het het uit te rekenen! Het bleek uiteindelijk een spannende wedstrijd te worden die ook anders af had kunnen lopen.

Van uur tot uur

Na één uur
Aan het einde van het eerste uur is Paul in de fiets nog niet echt op gang gekomen. Hij passeert net Hoenderlo. Een slechte nachtrust knaagt nog aan zijn benen.

OV Paul zit op dat moment prinsheerlijk in de trein ergens halverwege Apeldoorn en Amersfoort. Het gaat allemaal moeiteloos.

Na twee  uur
Paul passeert net hartje Barneveld en maakt eens mee wat het is om midden in een extreme scholierenspits te fietsen. 'T is nogal een kinderrijk gebied hier, meende ie al te weten. Vlak voor Barneveld heeft hij al tientallen groepen van vaak wel dertig scholieren of meer ingehaald.

OV Paul heeft die problemen allemaal niet. Precies twee  uur na vertrek is ie al in Eemdijk bij de pont en kan hij vanaf de overkant foto's maken.

Na drie uur
De gele Strada van Paul roffelt net over de ruwe klinkers van de hoofdstraat van Eemdijk. Dat laatste stuk viel niet mee. Met wat geluk kan hij OV Paul nog net in de bus zien stappen; die is alweer onderweg naar het volgende punt.

OV Paul zit inderdaad net weer in de bus. Hij gaat met veel overstappen naar station Soest waarvandaan hij nog zeker 20 minuten zal moeten lopen naar het gemaal.

Pauze bij de pont bij Eemdijk.

Na 4 uur
Na een boterham en wat te drinken aan de Eem op het bankje bij de pont scheurt Paul intussen verder naar het zuiden. Helaas, helaas. Het waterschap is de dijken langs de Eem aan het verhogen en het resultaat daarvan is een leuke omleiding. Dat kost tijd; het gemaal lijkt verder weg dan ooit maar bleek uiteindelijk tot dichtbij.

OV Paul zit nog stééds lekker in de bus. Wel alweer een andere want het aantal overstapjes dat hij deze dag zal maken is te veel om op te noemen. Dat kost tijd; het gemaal lijkt verder weg dan ooit.

Gemaal Malesluis. Bij de nieuwe fietsbrug over de Eem niet iets ten noorden van Amersfoort

Ik had ook deze fietsboot kunnen nemen. Die vaart van Amersfoort naar Bunschoten.

Na 5 uur
Voor de man bij de slagboom van de rioolwaterzuivering Amersfoort is het weer eens wat anders: zo'n banaan voor de deur. "Dat is zeker geen dienstfiets", krijgt Paul te horen. Van OV Paul is nog geen spoor te bekennen. Geen idee waar die nu uithing. Misschien nog niet eens bij het gemaal?

OV Paul heeft net een wandeling van 20 minuten achter de rug. Van het station in Soest naar het gemaal bij de Eem. Gelukkig staan daar bankjes. De OV-reis begint zijn tol te heffen.

Rioolwaterzuivering Amersfoort. Zoek de Strada.

Na 6 uur 
Paul fietst alweer dwars door Amersfoort. Niet echt leuk al die andere fietsers maar wel de kortste weg. Met een track van de Fietsersbond op zijn nieuwe GPS gaat het op rolletjes.

OV Paul is ook al weer op pad. Nu op weg naar de rioolwaterzuivering. Ook weer zo'n expeditie met veel leuke overstapjes. De busnummers die hij moet onthouden, duizelen hem.

Na 7 uur
Paul passeert het dorpje Achterveld. Hij heeft er nu ruim 105 kilometers opzitten en heeft er best wel een beetje vertrouwen in dat ie deze 'battle' gaat winnen. Want dat is het in de loop van de dag wel geworden. ;-)

OV Paul is inmiddels ook op weg naar huis. Over niet al te lange tijd springt ie in de Intercity naar Apeldoorn. En vanaf dat moment begint de grote gele de kleine gele snel in te halen.

Na 8 uur
De gele Strada van Paul wordt ergens vijf kilometer voor Otterlo gesignaleerd. Paul ziet er wat vermoeid uit maar trapt nog stevig door.

OV Paul zit inderdaad in één van de drie treinen die hij op dit laatste traject zal nemen. Op dit moment is de uitslag nog niet te voorspellen

Na 9 uur
Ergens tussen Hoenderlo en Loenen, vlakbij de Woeste Hoeve, passeert Paul de negen uur grens.  In Hoenderlo is ie toch nog even gestopt: voor een lekker groot ijsje bij de plaatselijke bakker. Dat kost tijd maar wat maakt het uit...

OV Paul loopt de laatste meters naar huis. De buurtbus lijn 525 heeft 'm bijna voor de deur afgezet. "Pff", zucht ie heel diep, "...wat wordt je ongelofelijk gaar van zo'n ov-tochtje. Volgende keer toch maar de fiets nemen."

Na 9 uur en 45 minuten
Paul draait de oprit naar de garage op. "Pff", zucht ie heel diep, "...dat was een stevig tochtje. Maar ik moet er niet aan denken dat met het openbaar vervoer te doen."

Tenslotte
Ik baseerde mij op mijn Strava-track en de gegevens van OV92 voor deze van uur tot uur vergelijking. Door dit tochtje was ik  direct nummer 1 van alle 90 deelnemers aan de Fietstelweek in de gemeente Rheden.

Geheel vrijwillig naar Nijmegen

Iedereen die het lief en leed van de ligfietsvereniging NVHPV een beetje volgt weet het: voldoende vrijwilligers bij elkaar te krijgen is een voortdurende en grote uitdaging. Cyclevision, herfsttreffen, Ligfiets&, ligfiets.net. Het kan alleen maar met de inzet van voldoende vrijwilligers. Zelf heb ik een bescheiden steentje bijgedragen aan bijvoorbeeld de website cyclevision.nl.

Het was daarom een erg leuk idee om 'ons'  als vrijwilligers een keer in het zonnetje te zetten. Afgelopen zaterdag waren alle vrijwilligers (en iedereen die dat wilde worden ;-) in Nijmegen uitgenodigd voor een gevarieerd fietsprogramma.

Nijmegen is niet zo ver van Dieren dus ik kon mooi met de trein op en neer. Ruim voor 15.00 uur was ik bij het fietsmuseum Velorama aan de Waalkade. Veel bekende gezichten, en een boel onbekende. Grappig was wel dat (bijna) iedereen dit blog kent maar niet mijn gezicht of naam daaraan kan koppelen.

We begonnen met een rondleiding langs de tientallen historische fietsen door meneer Velorama zelf.

En dan zien we hier één van de eerste loopfietsen Een voertuigje zo oncomfortabel dat de maker ervan ongewtijfeld geinspireerd moet zijn door middeleeuwse martelwerktuigen. Het mag wel een wonder heten dat er later nog echte fietsen werden bedacht.

De afstand in comfort tussen dit fietsje en mijn Strada is wel erg groot.
Niet aanraken staat erbij. Nou, wees maar niet bang hoor!

De eerste metalen frames verschenen. Dat ziet er al echt uit.

De meest ingenieuze constructies werden bedacht om versnellingen in te bouwen. De meest slimme vond ik toch wel de fiets die verwisselbare wielen had. Afhankelijk van je route koos je een groot of een klein wiel. Voilá, dat de hedendaagse velomobielbouwers daar nog niet opgekomen zijn!

Ze hebben er ook ligfietsen. O.a. de Roulandt. En nog maar recent in de collectie een historische buikligfiets: de Vliegende Sigaar. Bij het zien van die laatste fiets moest ik toch weer aan die middeleeuwse martelwerktuigen denken die we  op de begane grond gezien hadden.

De fiets van Frank van Rijn. Deze wereldfietser heeft een heel eigen stijl van bagage opladen. In 'gewone' fietstassen ziet hij blijkbaar helemaal niks.

Een uur later buitelden we duizelig van de vele fietsfeitjes de straat op. Nog op de stoep werd er nagepraat over één opmerkingen van onze rondleider. Helemaal boven op de 3e etage zei de beste man namelijk, toen we bij de ligfietsen stonden: "Ja en dan moet er natuurlijk nog wel een vlaggetje op..."  Er viel toen eerst heel even een stilte...  ;-)

Toen de gemoederen eenmaal wat gekalmeerd waren gingen we op pad naar het Dutch Bicycle Center.  Waar we opnieuw in de fietsgeschiedenis werden ondergedompeld. Maar nu in de meer recente.

We gingen dus te voet naar het DBC. Maar er waren natuurlijk weer een paar van die 'hard core' ligfietsers bij die met alle geweld alles wilden fietsen

We zagen voorbeelden van allerlei 'historische' ligfietsen voorbij komen. Het was net alsof ik weer aan het schrijven was aan mijn blogpost over de 365 dagen fiets. Op een gegeven moment werd er een kalender uit 2000 doorgegeven. Met ligfietsen erop. Veel aanwezigen knikten met een blik van herkenning. Voor mij was dat allemaal nieuw.

De ligfietskalender uit het jaar 2000. Toch weer dat middeleeuwse sfeertje. Ze leren het maar niet af.

Het was intussen al een uur of zes geworden. Tijd voor de aangekondigde driegangen fietsmaaltijd. Om de hoek van het DBC zit STOOM beer & food. Een hipstertent waar we aan tafels van drijfhout en op stoelen van gerecycled steigermateriaal een eenvoudige doch voedzame maaltijd kregen. De hamburgers, kippenpootjes en worstjes kunnen hier weggespoeld worden met Oersoep bier. De glazen schuimend Hopfather gingen er bijzonder goed in. Van praten over fietsen word je bijna net zo dorstig als van fietsen zelf.

Oersoep dus. Bij AH schijnen ze het ook te verkopen. Erg lekker.

Tijdens het eten was er tijd genoeg om nieuwe en vorige activiteiten van de vereniging goed door te spreken.

Op weg terug naar het station ben ik een beetje verkeerd gelopen. In een wat donkere straat, ik voelde me al wat ongemakkelijk, kwam ik langs een soort grote verlichte hal. Een nogal luchtig geklede jongedame stapte op mij af en zei heel lief "Hallo.."  Wat aardig dacht ik en ineens zag ik in mijn ooghoek een groot bord: Tippelzone. Tja, toen kreeg het begrip 'liggen' er een dimensie bij. Als provinciaaltje uit Dieren haalde ik opgelucht adem toen ik een paar minuten later het station zag.

Ennuh, heb je wat (een beetje) tijd over? Meld je dan aan als vrijwilliger. Er schijnen ook genoeg kleine klusjes te zijn. 

When this baby hits 44 miles per hour, you're gonna see some serious shit

Het is pikkedonker om me heen. Slaap ik nog? Ik lig in elk geval heel comfortabel met m’n benen iets omhoog. Maar waar ben ik? Ik tast voorzichtig om me heen en voel gladde oppervlakken en stangetjes en kabels. Alles is heel dichtbij; ik zit in een piepkleine donkere ruimte opgesloten. Vlakbij hoor ik gedempt stemmen: “Volgens mij zijn we startklaar…”  Wat is dit in hemelsnaam?  Rustig blijven...

Dan springt vlak voor mijn gezicht een beeldscherm aan. Er verschijnen allerlei gegevens op, zoals snelheid, cadans, hartritme enzovoort.  Maar het grootste deel van het scherm is gevuld met een werkelijk schitterend uitzicht op een brede lege asfaltweg voor mij. Zo te zien is het ergens in Utah of Nevada of zo. Een eindeloze vlakte met droge gele graspollen en in de verte hoge bergtoppen.




Dan rent er ineens iemand met een reflecterend hesje in beeld. Wat is dit? Dan hoor ik duidelijk een vraag in mijn rechteroor: “Paul,. ben je klaar?”. “Ja eh, maar..”, antwoord ik aarzelend en voordat ik er erg in heb kom ik in beweging. Als vanzelf beginnen mijn benen te bewegen en trap ik een enorm tandwiel rond. Mirakels, ik fiets! Dat is vreemd.

“Nou ja, dit zal wel weer zo’n vreemde fietsdroom zijn…”, denk ik, “Ik wordt zo meteen wel wakker.”  Mijn benen malen steeds sneller rond op. Dertig, veertig, vijftig per uur staat er nu al op de teller. En het gaat steeds harder. Ik wist niet dat ik dit in mijn had. Op een vlakke weg en op eigen kracht ging ik nog nooit zo hard. Maar ik zat dan ook nog nooit eerder in een Human Powered Speed Challenge recordfiets op highway 305 bij Battle Mountain. Zoveel is me inmiddels wel duidelijk.

“Paul, pas op. Turbulentie!”, hoor ik ineens een stem in mijn oordopjes.  Er volgt nog iets dat klinkt als een waarschuwing maar die valt weg in het gerammel en geraas om mij heen. De teller staat inmiddels op 70,8 km per uur, hier in de States ga je dan 44 miles per uur!

“When this baby hits 44 miles per hour. you're gonna see some serious shit” zei iemand ooit. Een seconde later begrijp ik wat ie bedoelde. De Formule 1 fiets van Todd Reichert  passeert me rakelings in een flits. Een paar seconden later is ie uit het zicht verdwenen.  Door de turbulentie raak ik bijna van dat brede Amerikaanse asfalt af.  Alleen dankzij de ervaring van 36.000 kilometers ‘of serious shit’  in de Strada kan ik de fiets rechthouden.

Op eindstreep rol ik toch wel wat bezweet uit mijn fietscocon. Todd ligt daar nog volledig uitgeteld op het asfalt. Hij schijnt ook een record gereden te hebben ;-).

Bij het lezen van al het nieuws uit Battle Mountain vroeg ik mij af hoe hard ikzelf in zo’n recordfiets zou kunnen rijden. Geen 142 kilometer uur, dat is wel duidelijk. Wat denken jullie? Kan Paul in het echt 70 per uur halen in zo'n Velox of Aerovelo?

Naschrift
Een paar uur na publicatie van dit bericht las ik in de Volkskrant een artikel waarin Jan Bos zegt: "Een kind van 10 rijdt makkelijk 60 kilometer per uur in deze fiets."  Meer lezen

Gratis je fiets overspuiten 2.0

In februari 2013 deed ik jullie een geweldig aanbod. Je kon je velomobiel gratis over laten spuiten. In elke kleur of kleurencombinatie. Er zat wel een addertje onder het gras, zoals vaker als iets gratis is. Het overspuiten was slechts digitaal en on-line mogelijk.

Toch zijn er sindsdien regelmatig overspuit-bezoekers geweest. De overspuitsoftware was een beetje primitief: je kon alleen de onder- en de bovenkant van een bruut doormidden gezaagde Strada van kleur laten veranderen. En meer dan een Strada, hoe mooi ook, zat er niet in het assortiment. Dat kon beter.

Een nieuwe velomobiel? Maar hoe bedenk je dan welke kleuren je gaat kiezen? Foto nemen van een velomobiel en zelf inkleuren met dat ingewikkelde Photoshop? Gewoon je fantasie gebruiken? Het kan allemaal.

Nu ben ik zo iemand die het leuk vindt om met dit soort dingen te prutsen. Op een gegeven moment vond ik heel toevallig een 'scriptje' dat op maat gemaakt leek voor het opzetten van een verbeterde overspuitservice.

Om te oefenen maakte ik eerst een Strada geel

Ik sloot mezelf een paar dagen op in de Mooi Geel studio en tadááá: Gratis Je Fiets Overspuiten 2.0 was klaar. Nou ja, bijna klaar. Helemaal perfect is het nog niet. ;-).

Om het eigentijdser te maken noemen we het "Colour &Velomobiles 2.0", zodat ik er ook de internationale markt mee op kan.

De 'nerds' onder ons kunnen hieronder nog verder lezen. De rest kan hier gelijk aan de slag. Het assortiment bestaat uit een Strada, een Quest, een DF en de QuattroVelo. Bij voldoende belangstelling (meld je hieronder) komen er modellen of varianten en kleuren bij.

Een QuattroVelo kopen?  Probeer hier de kleurencombinaties

Voor geïnteresseerden
Voor deze overspuitservice maak ik gebruik van het zgn. SVG (scalable vector graphics) formaat. Plaatjes bestaan dan niet uit pixels maar uit stukjes code in de webpagina. Door die code te manipuleren kun je o.a. de kleuren aanpassen. Anders dan bij JPG plaatjes kun je een SVG afbeelding onbeperkt groter maken zonder enig kwaliteitsverlies.

SVG code van o.a. de oranje achterreflectiestrook van een Quest

Ik zocht in eigen archief en op het web naar geschikte foto's van velomobielen en trok die met de hand over met het open source programma Inkscape. Dat leverde uiteindelijk een .svg bestand op waarvan ik de code in mijn  webpagina kon toepassen. Ik maakte gebruik van Mariëlle Pointons's SVG Coloring Book script.  Wellicht dat ik in de toekomst bijvoorbeeld nog een optie toevoeg om eigen kleuren te gebruiken in Colour & Velomobiles 2.0.

Herbeleven met Relive.cc

Vond je mijn bericht over de 12 Strada's interessant? Dan bestaat de kans dat je, behalve velomobielrijder ook een kaartjesgek bent. Ik in elk geval wel. Ik ben zo iemand die ter voorbereiding van zijn fietsvakantie alvast Google Maps en Streetview napluist. En eenmaal terug doe ik dat dan nog eens dunnetjes over. "Kijk dáár fietsten we!", roep ik dan enthousiast naar Anja die dat allemaal iets minder interessant vindt ;-).

Eigenlijk heb ik net zoveel lol na een vakantie als tijdens de vakantie zelf. De videofragmenten nog eens bekijken, die duizend foto's honderd keer voorbij laten komen enzovoort.

Een tijd geleden hadden een paar Nederlandse racefietsende techneuten diezelfde gedachte. En met veel handig knutsel (programmeer) werk zetten ze de website Relive.cc op.

"Relive.cc has been built by 3 friends from The Netherlands. At the end of last year we were cycling in Tenerife, and figured it would be amazing to capture our cycling holiday in a movie. Our friends challenged us to build it ourselves, so the same evening we were coding the first prototype.. Now, a couple of months later, it's ready for you to use!"

Het werkt simpel: koppel je (noodzakelijke) Strava-account met één klik aan Relive.cc en maak een fietstochtje. Een uurtje (soms iets langer) na terugkomst krijg je dan link naar een mooi videootje van jouw route in vogelvlucht. Zo'n ritje moet minimaal 20 minuten of 20 km lang zijn maar niet langer dan 12 uur. Heb je foto's in Strava toegevoegd? Dan verschijnen die in jouw video. Samen met de punten waar je de hoogste snelheid en de hoogste hartslag had. Woonwerkritten doen niet mee.

Zondag reed ik een LOL ritje en daar heb ik dan ook zo'n filmpje van. Met wat handigheid kun je deze video's downloaden en van eigen toevoegingen (zoals muziek) voorzien. Of invoegen in eigen videomateriaal.



Het gaat allemaal wel razendsnel want de hele LOL-rit hierboven duurt maar iets meer dam een minuut. Terwijl we toch echt langer onderweg waren. Een originele Relive video van dit LOL-tochtje mét foto's vind je bij Roef.

Voor ritten van voor je aanmelding werkt Relive (nog) niet. Omdat ik gezien had dat een ritje door bergachtig landschap veel leuker is om naar te kijken (je ziet echt het reliëf|) nam ik een na terugkomst ingetekend Google Earth KML bestand van een fietstocht die ik ooit maakte door Centraal China. Ik zette die om naar gpx-formaat en injecteerde kunstmatig een gemiddelde snelheid van 20 km per uur voor de hele route. Het bergachtige resultaat zie je hieronder.



Is deze service een blijvertje? Ik weet het niet. In 2013 schreef ik over  GPS4sport een soortgelijk idee. Die website is inmiddels verdwenen. Als de heren van Relive.cc leuke en handige mogelijkheden blijven toevoegen, en de videokwaliteit nog wat omhoog gaat blijf ik het volgen.  Het is een idee dat in elk geval een blogpost verdient!

Veel gestelde vragen over Relive.cc

Met LOL naar de berg van den Heer

De hele nacht lag ik te dromen: over kappen. Waar andere mensen schapen tellen, telde ik kappen. Kapje op, kapje af. Zo ging het maar door. Zou ik mijn Sinner velomobielkap wel of niet voor de 4e keer gebruiken tijdens de LOL rit van zondag 4 september? De voorspellingen waren nat maar een onwrikbare traditie wil dat het tijdens LOL ritten altijd goed weer is.

Ik vertrouwde op de kracht van de traditie en vertrok cabrio uit Dieren. Een zwoele miezerregen sloeg tegen mijn bril en schermpje. Maar het viel reuze mee. Op de Houtmarkt in Zutphen was het alweer droog. Er was weer een indrukwekkend aantal ligfietsers en velonauten komen opdagen. Tijdens de koffie werd de bestemming voor die dag nog even doorgenomen: 's Heerenberg.

Ik was bang dat het uitzicht de hele dag zo zijn. Maar dat viel dus heel erg mee

Tegen de wind zouden we naar het zuiden rijden om bij 's Heerenberg weer met appelgebak en koffie op krachten te komen. Dat op krachten komen bleek nodig want er stond en meer dan straffe wind. Donkere wolken joegen door het zwerk maar met de regen viel het mee. We hebben wel geluk gehad: in het op een steenworp afstand gelegen Doesburg sloeg de bliksem in tijdens een kerkdienst.  Wij bleven gevrijwaard van goddelijke wrake en ploeterden door richting het zuiden.

Voor 's Heerenberg zelf in zicht kwam was het ineens recuperatietijd. We stopten bij Uitspanning 'T Peeske. Goed voor een stevige bak koffie en een fatsoenlijke homp appelgebak met slagroom. Het gebak waaide zowat van tafel maar wij zaten heerlijk in de zon op het terras.

Vlak voor vertrek nam Wim mij even apart. "Paul, we gaan zo klimmen. Over de Peeskensweg helemaal naar boven. Rustig blijven, diep ademhalen. Maak je geen zorgen, er is geen enkele reden tot paniek. Zelfs jij kan dit. Het is een flutheuveltje" En hij klopte me bemoedigend op de schouder. Waarschijnlijk was Wim deze taak toevertrouwd hij als leerkracht over de beste pedagogische vaardigheden beschikt.  Ja, bij LOL weten ze dat Paul een hekel aan klimmen heeft!

'T viel allemaal 100% mee. Vooral omdat we gelijk aan de voet van de klim alweer tot stilstand kwamen. Nico had een lekke band. En dat leidt dan weer lekker af van die vreselijke klim die gaat komen. Aan de andere kant ging het naar beneden: ik schijn bijna 60 te hebben gehaald en da's wel weer echt leuk ;-).

Eerste lekke band...

Tweede lekke band...

Net voorbij Doetinchem doken we nog even een MTB-route op. Een zo langzamerhand vast onderdeel van elke LOL-tocht. 'T paste allemaal net ;-).

In elk geval de velomobielrijders moesten deze passage op handbediening doen

Na Doetinchem volgde Laag Keppel en zag ik ineens bordjes langs de weg die verwezen naar De Zwarte Schaar en Dorado Beach. Zoals de namen al doen vermoeden zijn dat campings die vlakbij Dieren aan de IJssel liggen. Ik zwaaide de rest uit en waaide over de dijk naar het Dierense veer.

Met 91 kilometers op de teller rolde ik de garage van Huize Mooi Geel in.  Douchen, biertje, stukje schrijven....

Voor een euro had een ik privé veerboot naar de Dierense kant van de IJssel

Nummer 11

Ik zeg het maar gelijk: "z o n s o p g a n g!" Een vast onderdeel op MGINL. Kun je de alweer elfde publicatie van een fantastische ochtendhemel op dit weblog er écht niet meer bij hebben klik dan direct weg. Oh, je had 'm al gezien? Jammer, jammer.

Een regel #17 zonsopgang

En dit is 'm dan. Ik moest er wel voor uit de fiets...

Ook Erwin genoot van de zonsopgang, maar bleef wel in z'n fiets zitten.