Slim & Snel met een velomobiel (The Making Of)

Wat is er leuker dan een woonwerk ritje op een mooie zonnige winterdag? Het antwoord is simpel. Datzelfde ritje langs dat wonderschone Apeldoornse Kanaal, door die met een dun laagje winterse neerslag bedekte landerijen rond Apeldoorn, naar het waterschap terwijl je daar niet hoeft te werken ;-).

Om half drie had ik namelijk een werkafspraak in Apeldoorn. Eén van mijn oud-collega's had mij eind vorig jaar opgegeven als Fietser van de Maand van het project Slim en Snel. "Ik hoop dat je het leuk vindt?", vertelde hij me nadat hij me al had aangemeld. Nou reken maar, want elke mogelijkheid om mijn mooie gele velomobiel schaamteloos te promoten en voor een cameralens te duwen grijp ik met beide handen aan.

"Slim & Snel’-fietsers laten de auto staan en pakken de fiets naar hun werk. Zo beginnen ze de dag met een frisse start en fit gevoel. Slim & Snel-fietsers verbeteren het milieu, fietsen vlot de files voorbij en komen ontspannen aan op hun bestemming. Fietsen wordt nu nog leuker, doordat ze via de mobiele app sparen voor verschillende cadeautjes en kortingen.  Het project Slim en Snel is onderdeel van Slim Reizen Stedendriehoek, één van de programma’s van Cleantech Regio in het kader van het nationale programma Beter Benutten."

Nu ben ik natuurlijk niet de typische doelgroep van dit project. Ik heb niet eens een auto dus ik kan 'm ook niet laten staan. Maar Slim & Snel was voor mij en een aantal collega's wel een mooi handvat om een paar zaken onder de aandacht van de directie te brengen. Het parkeerterrein bijvoorbeeld, dat stond de afgelopen maanden regelmatig bomvol. Maar zeg nou zelf. Als je drie kilometer van je werk woont dan kom je toch niet met de auto? Diezelfde collega's nemen dan ook nog eens de lift naar de 1e etage :-(. En niet minder belangrijk: door toenemend gebruik waren de voorzieningen voor ons fietsers ook dringend aan een update toe. 

Slim & Snel

Ik was dus Fietser van de Maand. Of beter gezegd, ik word Fietser van de Maand in februari. Bij die bijzondere eer hoort een Fietser van de Maand Videoclip van ongeveer 30 seconden. En daarvoor fietste ik dus woensdag naar Apeldoorn.

Na wat opnames bij het waterschapskantoor gingen we op pad voor mooie plaatjes langs het kanaal en op een paar andere locaties.  Het resultaat laat nog even op zich wachten maar mijn eigen camera draaide natuurlijk mee. Ik ben benieuwd naar mijn '30 seconds of fame'.

Zou het kunnen? Zou ik het wagen?

Jullie kennen mijn niet zo geheime liefde voor ijs en sneeuw, voor code geel in de witte uitvoering! Anja heeft er mee leren leven en in supermilde winters schreef ik mijn frustraties van mij af op dit blog. Zo had ik er geen last meer van maar jullie wel ;-).

De afgelopen twee weken alweer, ben ik eigenlijk een geluksvogel. Er is hier op de Veluwe een stoere laag sneeuw gevallen, plaatselijk wel méér dan 10 cm. En nu in elk geval de nachten koud blijven, blijft dat witte goedje ook nog eens goed liggen. Feest voor Paul, zou je dus denken. Nou dat klopt wel, alhoewel ik er als rondjesrijder tegenwoordig ook wel eens last van heb.

Wandelen kon prima, fietsen wat minder ;-)

Inmiddels is al die sneeuw keihard bevroren

Al die sneeuw gooit op dit moment wel eens roet in het eten en blokkeert routes die ik anders zou willen nemen. Ik heb alle tijd, dus een alternatieve route bedenk ik, in zo'n geval terwijl ik verder fiets. Ondanks deze permanente staat van code geel heb ik de afgelopen dagen toch het gevoel gehad dat ik nog iets, iets essentieels miste aan mijn mooie witte wintergevoel.

Vanochtend reed ik langs het Apeldoorns Kanaal. Ja, dat doe ik nog steeds wel eens ;-). Achter het riet hoorde ik ineens een opvallend geluid. Het leek op het schrapen van metaal op bevroren water. Ritmisch, van één en twee, van één en twee, weerkaatste dat geluid tegen de oever. Verdraaid dacht ik, het lijkt wel of er daar geschaatst wordt! En ja hoor, toen 50 meter verderop de rietkraag verdween zag ik 'm. Met soepele lange slagen, haast zwevend gleed ie over het zwarte ijs.

"Ik heb 't gevoel, of 'k op 't bevroren glas

Cirk'lend, zwevend, zwenkend op kunst'ge wijs,

Met 't buigend bovenlichaam daal en rijs:

'T is in mijn rug, of 'k zelf op schaatsen was."  *)

En toen wist ik dus wat ik nog miste. Ik wilde daar óók zijn, op dat gladde zwarte ijs. In mijn Strada, op spijkerbanden voortglijdend over een eindeloos bevroren kanaal. De Marathon Winterbanden die kleine stukjes ijs opwerpen die glinsteren in de winterzon. Schaatsers die ik passeer in een flits, geen stoplicht of kruising houdt mij tegen. En vlak voor Apeldoorn waar de pret voorbij is, en ik weer terug moet, stop ik bij zo'n gezellig koek en zopie tentje! Heerlijk! Verdorie waarom hadden we dit met Kerst niet?  Ja dát gevoel zou het helemaal af maken.

...Als ik de laatste schaatser passeer denk ik nog heel even "Zou het kunnen? Zou ik het wagen?" 





*) Het gedicht is een deel van het mooiste schaatsgedicht van Johannes der Mouw uit Brahman I

De drempel

Het was maandag 9 januari en de eerste dag van het nieuwe jaar. Ik had mezelf namelijk een beetje voor de gek gehouden. Net als alle vorige jaren had ik twee weken 'kerstvakantie'  genomen. Nu is dat sinds kort eigenlijk onzin, maar een mens houdt zichzelf nu eenmaal graag voor de gek en houdt nóg liever vast aan ingeroeste gewoontes. Zeker als die inhouden dat je twee weken vakantie hebt en dat je dan dus niet hoeft te fietsen ;-).

Tot zover die vakantie. Die was voorbij en ik werd geconfronteerd met mijn goede fietsvoornemens. Ik had met mezelf afgesproken elke week 200 kilometer te gaan fietsen. Dat is iets meer dan wat ik de afgelopen vijf jaar wekelijks aan woon-werk kilometers aflegde maar ik heb dan ook iets meer vrije tijd.

Dat voornemen bleek een onrustig gevoel op te leveren. Mijn fietsschoenen leken wel vastgelijmd te zijn aan de vloer en elk keer als ik ook maar aan fietsen dacht leek het wel of ik met dubbelzijdig klittenband vastgeplakt bleef op de bank. "Och, ik heb nog een hele week...", dacht ik dan, "...die 200 kilometer fiets ik zo bij elkaar."  Ik moest een drempel over. ;-) En dat viel niet mee.

Tot Anja maandagmiddag zei dat ze naar Doesburg wilde fietsen, voor een paar boodschappen en een bezoek aan de bibliotheek. "Als ik nu niet ga, dan ga ik nooit. Ik fiets met haar mee", dacht ik en ik ging. Ik fietste een eenvoudig rondje langs de IJssel via Doesburg en Zutphen en slaakte een zucht van opluchting: de kop van 46 kilometers was er af. Ik kon 't! En wat was dat lekker, zo'n eindje fietsen.

Terwijl de oud-collega's van het waterschap bij een gemaal aan het werk waren had ik alle tijd voor...

...het maken van mooie plaatjes van de omgeving

De volgende dag had ik geluk. Ik moest naar Apeldoorn om daar 's middags officieel afscheid te nemen van al mijn collega's. Tsjakka, weer 60 kilometers erbij! Donderdag volgde nog een rondje van 49 kilometers en afgelopen zaterdag besloot ik van de besneeuwde uiterwaarden van de IJssel te gaan genieten. Dat was mooi en met 30 kilometer kwam ik op 91% van mijn weekdoel uit. Eigenlijk ben ik daar best tevreden mee :-). En vandaag (zondag) neem ik lekker een vrije dag!

Op naar de volgende week!

Winterse uiterwaarden bij Bronkhorst

Zonder plaatje van je fiets
is zo'n blogbericht dus helemaal niets!

Winterse uiterwaarden van de IJssel

Is dit een goedgekeurde selfie?

Vlakbij Dieren liep ik vast. Letterlijk, want alleen door me de pleuris (sorry ;-) te trappen kwam ik hier nog vooruit. Na 200 meter besloot ik om te keren.

Velomobielvrouwen

Ergens in een anonieme kantoortoren in het midden van het land, vind je een deur met het weinig zeggend naambordje "VMV Management". Wat er achter deze deur gebeurt is een goed bewaard geheim.

Makelaar: 
"Ben jij dit op deze foto? Da's toch wel een jaartje of wat geleden? Weet je wat het is met dit soort foto's? Zo schep je natuurlijk hele hoge verwachtingen bij de tegenpartij. Weet je wat we gaan doen? We gaan even een profielschetsje van je maken. Jij wil dus iets anders. Iets snellers begrijp ik?"

Ben jij dit op deze foto? Da's toch wel een jaartje of wat geleden?

Velomobielvrouw:
"Ja ik wil ook wel eens iets eh... snellers."

Makelaar:
"Je hebt er nu één met een groene Mango. Ben je daar ook mee begonnen?"

Velomobielvrouw: 
"Nee ik ben begonnen met een Allewederrijder. Ja, op een oude fiets moet je het leren, hi hi ... Maar die is toen een keer gecrasht en toen ben ik heel snel overgestapt naar een Mangorijder."

Makelaar:
"En die Mangorijder weet nog niet dat jij bij hem weggaat? Dan moeten we dus Sinnerbikes ook een afkoopsom gaan betalen ... En ik neem aan dat je al een soort plaatje in je hoofd hebt?"

Velomobielvrouw:
"Nee, eh, nou eigenlijk niet. Ik wil er natuurlijk niet op achteruit gaan ..."

Makelaar:
"Dan gaan we er eerst maar de kaartenbak erbij pakken. En ik zie gelijk al het gezicht voor mij van een Questrijder in het noorden van het land. Mooie blauwe fiets. Zie ik dat goed?"

Velomobielvrouw:
"Nou ik dacht eigenlijk meer aan iets eh. .. snellers."

Makelaar:
"Nou dan zou je bijvoorbeeld de stap kunnen wagen naar de Achterhoek. Daar heb ik een hele vlotte Questrijder. Rijdt meestal op F-lites en Allmotions. Er schijnt ook een echt snelle DF-rijder vrij te komen, maar dat zou ik nog eens moeten informeren."

Velomobielvrouw:
"Heb je niks snellers?"

Makelaar:
"Nou ik heb wel een carbon XS rijder, zuiden van het land .Mooie zwarte fiets, vrij snel ook. Deelnemer aan diverse één-uurs races tijdens Cycle Visions. Fietste ook op eigen kracht naar diverse Oliebollentochten."

Velomobielvrouw;
"Nee, daar wordt ik niet echt warm van ...."

Makelaar:
"Oh, jij valt niet op zwart? Heb je zelf nog suggesties?"

Velomobielvrouw:
"Nou, ik wil wel er één met gele DF4 XL in race uitvoering."

Makelaar:
"Een XL..?"

Velomobielvrouw:
"Ja groter vind ik gewoon eh .... , weet je wel. Ja, en zo'n man in een gele fiets dat doet wel me wel iets."

Makelaar:
"Zo! Poeh poeh! Van een Mango direct naar een DF4 XL Yellow Racing Edition! Ambitieus hoor! Weet je wat ik doe? Ik zet je achterop een lijstje. Er zijn meerdere gegadigden voor deze positie en dan gooi ik te zijner tijd een balletje op."

Velomobielvrouw:
"...nou ja, zet me er maar op. Je weet nooit."

Toen ik thuis kwam van de Oliebollentocht deed ik na een heerlijke kop maaltijdsoep Anja uitgebreid verslag van de hele dag. Ook dat me opgevallen was dat er best veel vrouwen in velomobielen meereden die dag. Maar er zijn nog véél meer vrouwen die de partner zijn van een velomobielrijder. Velomobielvrouwen dus. Een vrouw die niet zelf velomobielt maar er wel (te) veel over hoort en er soms zelfs een mening over heeft. Toen we daar nog even over filosofeerden herinnerde Anja zich iets over voetbalvrouwen. Dat bleek van de 'Vliegende Panters' te zijn én op Yontube te staan. De hilarische dialoog tussen de makelaar en de voetbalvrouw liet zich moeiteloos aanpassen.

De verleidingen bij de Smoks (met LOL naar Zelhem)

De wegen waren prima te befietsen

Dominee Olde Riekerink kwam aan het einde van zijn preek. Hij richtte zich op en keek de Lambertikerk van Zelhem in. "Beste gemeente", sprak hij en liet toen een lange stilte vallen. "Als jullie zo aanstonds huiswaarts keren kom dan niet in verleiding en laat je niet op een dwaalspoor brengen. Juist vandaag zal dat extra moeilijk zijn. De verleiding zal groot zijn. En alhoewel het om iets onschuldigs lijkt te gaan, vraag ik jullie toch op het rechte pad te blijven."  De gelovigen keken elkaar vragend aan. Olde Riekerink werd al wat ouder en had tegenwoordig wel vaker dit soort moeilijk te duiden uitspraken.

De kerk ging uit en de meesten liepen van de Burgemeester Rijpstrastraat linksaf de Markt op. En daar gebeurde het toen. Voor Eterij & Tapperij De Smoks stond een hele vloot gekleurde 'voertuigjes'.  En wat de dominee ook gezegd had, de kracht van deze verleiding was té groot. Vooral de mannen werden onweerstaanbaar door deze vreemde fietsen (want dat waren het) aangetrokken. Jopie Rerink, die ooit wielrenner was geweest begon zelfs wat zenuwachtig met zijn oog te trekken. Handen wezen en reikten diep in de voertuigjes tot er binnen bij de Smoks krachtig op het raam getikt werd. Iedereen herinnerde zich ineens weer de woorden van de dominee  en liep schielijk weer verder. Olde Riekerink had alweer gelijk gehad!

Binnen bij de Smoks zat dus een heel gezelschap. Je raadt het al: het was LOL onderweg voor de Nieuwjaarsrit door de Achterhoek. Dertien LOL'lers stelden zich bij de Smoks schaamteloos bloot aan de verleidingen van warme koffie of thee en appelgebak in drie delen. Met of zonder slagroom. Tien velomobielen en drie open ligfietsen waren om een uur of tien vertrokken uit Zutphen. De sneeuw- en ijsgang viel reuze mee en de mist was slechts zeer plaatselijk. Zoals gebruikelijk was het weer een mooie tocht in goed gezelschap.

Het was mijn allereerste velomobieltochtje dit jaar. En dat er nog vele mogen volgen :-).

Dit lijkt 'Siberisch' maar dat was het niet ;-)

Als achterrijder maak je dus meestal dit soort foto's

De winterse Achterhoek

Bij de Smoks, waar de verleidingen groot zijn

Appelgebak in drie delen! En beslist niet slecht.

Zo'n typisch LOL moment. Geen idee wat ze aan het doen zijn maar meestal duurt dit wel even ;-)

Wim (XS) en Marc (DF) aan de staart van het peloton.

Voor mijn geschiedenisboekje: 2016

Het is een traditie, het hoort er elk jaar bij. Nu de Oliebollentochtlawine aan berichten is geluwd, is er tijd om de kilometerstanden van 2016 op te tellen en te verwerken. De resultaten? Die zijn elk jaar zo'n beetje hetzelfde. Ook dit jaar heb ik weer ongeveer 11.000 kilometers weggetrapt in de Strada en op de Snel Explorer.

De drie koningsritten van 2016 waren de tocht naar de Cycle Vision in Amsterdam (235 km) de Oliebollentocht  (211 km), en met Wim het enige ritje naar velomobiel.nl in Dronten (160 km).

De Mega LOL tocht van vorig jaar de LOL 500 was me net iets te ver ;-). Wel maakte ik vorig jaar veel meer LOL kilometers dan in 2015 (vier van mijn acht LOL tochten waren meer dan 100 km).

Op Snel Explorer fietste ik met Anja o.a. een week langs de Ems, en reisde ik een maand door Cuba.

Anja tekende eind vorig jaar op het glas van de achterdeur een heel kersttafereel. Toen de derde van de drie koningen erbij getekend werd zat ie ineens in een heel moderne kameel. Ook oosterse wijzen gaan met hun tijd mee ;-). Vandaag 6 januari 2017 is het dus Drie Koningen.

OBT2016: de video(s)

Het verslag met veel foto's is al eerder gepubliceerd.

Een in elk opzicht eindeloze rij velomobielen. Net voor Flevonice - deel 1

Een in elk opzicht eindeloze rij velomobielen. Net voor Flevonice - deel 2

Een goed velomobiel 2017 gewenst!

2017