Misschien wel de mooiste fiets....

Als je in een willekeurig gezelschap van velomobielrijders vraagt wat ze de allermooiste velomobiel vinden, dan krijg je evenveel antwoorden als er fietsers zijn. Het zijn en blijven tenslotte ligfietsers, en die zijn het nu eenmaal niet snel eens als het over (hun) fietsen gaat.

De klassieke lijnen van de Quest, de stoere derrière van de Strada, de Formule 1-look van de DF,  de eigenzinnige voorkant van de QuattroVelo, allemaal hebben ze zo hun fans. Een fiets die in het rijtje van mooiste fietsen beslist ook genoemd gaat worden is de Orca. Het stijlvolle zwart van de onverwoestbare onderkant, de typerende koplampen, het welhaast verplichte Flevodakje. Allemaal dragen ze bij tot een fiets die je al van verre herkent. En als ik eerlijk ben moet ik zeggen dat ik het ook een mooie fiets vind.

Behalve dat de Orca een mooie fiets is, is het misschien ook wel de ideale stadsvelomobiel? Nog een stel ruitenwissers erop en echt iedereen (nee echt iedereen ;-) is dan tevreden.

Ëén ding ontbak nog in het aanbod van de Orca-lijn: opname in de Velomobiel Kleurenconfigurator. Want wees nou eerlijk, als een WAW, een Quest, een Strada, een Mango, een DF en een Quattrovelo in te kleuren zijn dan mag de Orca toch absoluut niet ontbreken? Zeker niet als je een verzoek daartoe krijgt van Mr Orca himself ;-).

Vanaf heden dus beschikbaar. En het mooie is: zelfs die saaie zwarte onderkant kun je nu van een kleur voorzien.

ook de Orca kan nu gratis overgespoten worden!

En nog een nagekomen mededeling:

Vier sterren bij een spookhuis

Nu ik niet meer een paar dagen per week forens kan ik gaan en fietsen waar ik wil. Ik heb mijzelf als doel gesteld om 200 kilometer per week weg te trappen. Daardoor ben ik uren buiten én lekker in beweging!  Langs het kanaal fiets ik nog altijd wel eens, maar meestal vertrek ik zonder vast routeplan. Op mijn fietstochtjes laat ik mij vooral leiden door het toeval. Staat het stoplicht voor rechtdoor op rood dan sla ik rechtsaf. Is het fietspad even versperd door een hijskraan? Ik pas gelijk mijn route aan en kom zo telkens op allerlei verrassende weggetjes. 

Vandaag fietste ik bijvoorbeeld Rare Kronkels langs de IJssel. 'T had zo een LOL tochtje kunnen zijn maar dat was het niet. Ik ben namelijk nergens gestopt voor appelgebak met slagroom en koffie.



Waar ik wel speciaal voor stopte was Kasteel Reuversweerd. Als je ergens in Nederland nog de rauwe sporen van de Tweede Wereldoorlog wil zien, dan moet je eens van Brummen naar Zutphen fietsen, over een nieuw dijkfietspad door het buurtschap Cortenoever. De muren van de achtergevel tonen nog de talloze kogelgaten van de Canadese Browning M1919 machinegeweren. Sinds die bloedige gevechten staat het leeg, en het schijnt er te spoken. Een stopje waard dus.

De gehavende achtergevel toont nog de sporen van de gevechten tussen Canadezen en de Duitsers die het pand gebruikten als radiopeilstation. Het is een rijksmonument maar door de boerderij er vlak naast schijnt er niets mee gedaan te kunnen worden.

Ik maakte een foto en keek nog maar eens naar mijn kilometerteller. Een belangrijk moment kondigde zich daar aan: de teller stond op 39.999 kilometers en jullie weten hoe belangrijk dat is. De glorieuze vierde ster lag binnen handbereik! 

Maar laat ik eerlijk zijn, die 40.000 kilometer is eigenlijk alleen maar van belang omdat ik dan een foto van mijn kilometerteller kan ( of moet?) maken en er vervolgens weer een stukje over kan schrijven. Maar een schouderklopje heb ik daarmee toch wel verdiend?

Soms moet je jezelf een schouderklopje geven

Bewijs het maar eens! Nou deze foto! Ach jij was toch zo handig met Photoshop?

Wat kost rijden in een velomobiel?

Het feit dat ik de afgelopen vijf jaar van mijn werkgever een reiskostenvergoeding kreeg heeft me mede over de streep getrokken toen om een velomobiel aan te schaffen. Natuurlijk is al dat fietsplezier  niet in geld uit te drukken maar het helpt wel als je na een aantal jaren de aanschafprijs er weer uit hebt.

Maar als je eenmaal zo'n fiets hebt en je bent, zoals ik, niet héél handig dan komen na verloop van tijd de onderhoudskosten. Daar moest ik aan denken toen ik afgelopen vrijdag, na een LOL-lig retourtje Dronten, de factuur voor de werkzaamheden in mijn e-mail aantrof.

Wat had ik eigenlijk zoal in de afgelopen vijf jaar uitgegeven?  Aan het vervangen van versleten of defecte onderdelen en aan regulier onderhoud. Dat blijkt in totaal zo'n 750 euro te zijn. Banden niet meegerekend, want dat is een van de weinige onderdelen die ik zelf kan vervangen ;-). Voor dat bedrag heb ik een pico bello onderhouden fiets en als bonus levert mij dat één of twee  keer per jaar een leuk ritje naar Dronten op.Wat wil je nog meer!

In onderstaande Stradagraphic kun je zien waar ik mijn geld aan uit gegeven heb. 2014 en 2015 waren 'dure' jaren. Na twee jaar forensen gingen er allerlei zaken kapot of waren versleten. 

Wat kost dat nou per jaar zo'n fiets?

Als ik naar Dronten ga dan....

Ik ben inmiddels al heel wat keren op en neer gefietst naar Dronten. Eind vorig jaar nog voor die in nevelen gehulde Oliebollentocht. Het is een op-en-neertje van pakweg 160 kilometers. Een leuke afstand maar toch goed te doen. Al die ritten was er, afgezien van die afstand, één constante die met de volgende wiskundige formule eenvoudig weer te geven is:

Statistisch onderbouwd, wetenschappelijk verantwoord

Waarbij de X dan de variabele is. Namelijk hoevéél kilometer Wim en ik in de regen gaan rijden. Natuurlijk had ik 's ochtends al de alwetende Buienradar geïnspecteerd. Die meldde twee  smalle frontjes. Tegen beter weten in ;-) besloot ik te vertrekken. Eerst trapte ik naar Voorst om Wim op te pikken. Casper zou daar ook aansluiten. Die had het snode plan opgevat om zijn Quest met ingelamineerde bakstenen te vervangen door een QuestXS of zelfs een Strada. Hij ging mee om te proefrijden, zei hij.

Terwijl de Buienradar in mijn oor fluisterde dat er niks aan de hand was, was de praktijk onderweg dus anders. Dikke motregen, dunne motregen en zelfs echte regen. Het passeerde in vlagen maar tot en met Dronten voelden we nattigheid. Bleek die eenvoudige regenformule toch weer te kloppen.

Bij velomobiel.nl konden we opwarmen en opdrogen. Ik was daar mei 2016 voor het laatst geweest en had inmiddels een heel lijstje klusjes opgespaard. Allemaal dingen die jullie vast en zeker altijd zelf doen maar waar de twee linker handen van Mooi Geel voor terug schrikken.

De ketting werd ingekort, versnelling iets gefinetuned, mijn eerder vervangen te slappe stoeltje werd ingeruild voor een stijver stoeltje, ik kreeg twee  nieuwe shifters (het rubber van de oude viel er bijna af), mijn freewheel werd nog even schoongemaakt en de remmen kregen een grote beurt. Ik kan er weer maanden tegen!

Win kijkt toe, Theo sleutelt aan mijn Strada, Allert denkt nog dat Casper wel in die oranje XS gaat passen en Casper? Die ziet in een hoekje een mooie Strada staan

Er stonden weer een heleboel QV's. Eigenlijk vind ik ze met twee kleuren het allermooist.

Er in was een makkie, maar er uit?

De sfeer is altijd ontspannen :-)

In de tussentijd was het duidelijk geworden dat Casper niet in een QuestXS ging passen. Te lange benen. Of beter: wel er in maar niet eruit. Slechts met hulp van Allert en Theo kon ie zich ternauwernood uit de oranje demofiets bevrijden. En daarna ging het ineens héél snel. Voor we er erg in hadden fietste hij een rondje met een echt hele mooie gele inruil- Carbon Strada. Om een lang verhaal kort te maken: z'n oude Quest bleef achter en hij fietste weer terug in een fiets die verrassend veel op de mijne lijkt :-). "'T lijkt wel of ik vleugels heb", meldde Casper onderweg. Ja, ja dat typische Strada-gevoel ken ik al vijf jaar.

Casper heeft inmiddels zijn blogadres aan zijn nieuwe fiets aangepast. Gaat dat zien.

Wim heeft een lekke band.

Bezoek het toilet bij vm.nl en leer meer over de voordelen van fietsen :-)

Slim & Snel met een velomobiel (The Movie)

De 'Making of...'  kwam bijna drie weken geleden uitgebreid op dit blog voorbij. Voor het oog van de camera fietste ik mijn vaste woonwerkroute van Apeldoorn naar Dieren. En dat allemaal om het programma Slim en Snel te ondersteunen.

Slim en Snel wil automobilisten in de regio Deventer, Zutphen, Apeldoorn uit de auto op de fiets krijgen. Al was het alleen maar om de filedruk te verminderen ;-).

Samen met collega Guido op de website van Slim en Snel Meer lezen

Het heeft even geduurd maar vanmiddag kreeg ik een berichtje dat ik als Fietser van de Maand online sta. Uiteindelijk zijn er minder dan 50 seconden video overgebleven. De aandachtsboog van de gemiddelde automobilist is blijkbaar niet langer, En dat terwijl ikzelf echt urenlang naar video's met velomobielen erin kan kijken!





Ben jij net zo'n velovideofanaat als ik? Dan is er ook nog een Youtube versie met de 'ruwe beelden'. Met meer Strada, meer mooi, en meer geel! Hieronder...

Het 4e voordeel van een velomobielkap

Gisteren keek ik naar buiten en zag dat het koud was. Koud genoeg om weer eens het stof van mijn Sinner velomobielkap te blazen. Het zou voor het eerst zijn dat ik die kap ging gebruiken om het binnen vooral warm in plaats van om het droog te houden.  Kaprijden betekent gelijk ook dat je je winteroutfit kunt aanpassen. Géén extra warm derde shirtje, géén dunne handschoentjes, géén warme pet met kleppen.

Het eerste wat me opviel toen ik door Dieren fietste was het irritante geklepper van het vizier tegen de kaprand. Daar moest ik maar eens wat aan gaan doen. Voor een korte termijn oplossing klemde ik een van mijn dunne handschoentjes, die ik natuurlijk toch wel had meegenomen, tussen vizier en kaprand. Dat werkte wekelijk perfect!

Verder fietste het heerlijk 'warm' alhoewel ik op een gegeven moment toch mijn NVHPV sjalie over mijn oren moest trekken. Een ijzige wind blies door de open oorgaten naar binnen. Ondanks koude oren heeft zo'n kap zeker z'n voordelen. Drie voordelen zijn het meest bekend. Bij regen zit je droog, bij koude heerlijk warm. En als derde meest discutabele voordeel zou je er mogelijk zelfs sneller mee kunnen fietsen. Dat voordeel heb ik nog niet kunnen verzilveren. Ook niet toen ik dat wetenschappelijk onderzocht.

Minder bekend is een vierde voordeel. Dat manifesteert zich vooral op verlaten dijkfietspaden ergens ten noorden van Zutphen. Honderden ganzen zaten daar breed uitgemeten te herkauwen toen ik daar plotseling, werkelijk uit het niets, opdook. Enorme paniek dus. Iedereen die dat kon steeg zo snel mogelijk op. En je weet wat ernstig geschrokken ganzen doen om hun opstijg-gewicht heel snel te verminderen? Juist, inderdaad! Terwijl ik onder een wolk van klapperende vleugels door gleed dacht ik: "Ik ben blij dat ik binnen zit..."  :-).

Holy shit...

Leestip: Het weinig bekende 10e voordeel van een velomobiel

Roem, faam en onsterfelijkheid

De zon stond hoog aan de Griekse hemel en brandde genadeloos. Acasius stapte naar voren, rekte zijn arm zo ver mogelijk naar achteren en slingerde zijn speer met enorme kracht weg. Naar het leger van de Perzen. Een man in de voorste rij stortte doorboord ter aarde. En met één stem scandeerde het hele Griekse leger "κῦδος!!! κῦδος!!! κῦδος!!!"  Zo omstreeks die tijd is het dus begonnen met redelijk onschuldige competities.

Heel wat jaren later maakte ik een Strava account aan. Gewoon uit nieuwsgierigheid, om te zien hoe dat nou werkte. Ik had ook al een login voor Garmin Connect. Ridewithgps, Endomondo, MapMyRide, en misschien ook al voor Runtastic en Runkeeper. Eigenlijk best wel een enorm sportieve prestatie voor iemand die vindt dat ie helemaal niets aan sport doet ;-).

Pas toen ik serieus begon te fietsen, op en neer naar Apeldoorn om daar te werken, begon ik regelmatig ritjes op Strava op te slaan. Vooral om voldoende 'big data' te verzamelen om daar later een semi-wetenschappelijk blogberichtje aan te wijden.

En vanaf dat moment kreeg ik er mee te maken: de kudos. Ik had meestal nog maar net op de Opslaan-knop gedrukt of er buitelde al een goedkeurend 'duimpje' over het scherm. "Erg aardig van M., of van R. of van Z.", dacht ik dan, "maar dit woonwerk ritje is écht geen bijzondere prestatie hoor." Binnen een uur had ik dan meestal een keer of vijf roem, faam en onsterfelijkheid verworven met een simpel forensentochtje.

Het woord 'kudos' komt dus van het Griekse κῦδος wat roem of faam betekent, oorspronkelijk op het slagveld. Het dook eind 18e eeuw weer op en werd later op Britse universiteiten gebruikt in de 20'er en 30'er jaren van de vorige eeuw. Meer 

Op een gegeven moment heb ik geprobeerd mijn 'fans' te ontmoedigen. Ik fietste van Dieren naar Apeldoorn en op Strava meldde ik "Woonwerk heen - héél saai". Dat zou ze ze er wel van weerhouden mij met kudos te overladen. In Apeldoorn aangekomen had ik in de kleedruimte nog maar ternauwernood mijn rechterfietsschoen uit of het eerste duimpje was al binnen. Een linkerschoen en een fietsbroek verder en ik zal al op vijf.  Zo snel ging dat en niets hielp ;-). Waarschijnlijk dacht iedereen: "Ach got, moet die arme Paul elke dag van die vreselijke saaie tochtjes maken...en het is ook al prutsweer. Laten we 'm een hart onder de riem steken...."   Zo verzamelde ik in de loop van de tijd meer dan 250 van die bemoedigende Stravaduimpjes. En de teller loopt door.

Dat het verschijnsel kudos belangrijk kan zijn bewijst wel het feit dat Strava er een hele set tips en trucs bij levert 'How to get more kudos'

Kudos komen me meestal vanzelf aanwaaien :-)

Niet alleen blijk ik dus vaste fans te hebben, regelmatig vinden ook volslagen vreemden mijn saaie ritjes ineens een kudos waard. Ze moeten me vast en zeker ergens onderweg gezien hebben en toen enorm onder de indruk zijn geraakt van dat voorbij flitsende mooie geel. Waar had ik al die lof anders aan verdiend?

Een paar dagen geleden nog kreeg ik kudos van ene Natalia. Dat bleek dus iemand uit Hoorn te zijn die haar Strava profiel werkelijk kamerbreed behangt met foto's van een witte hond. Verder blijkt ze vooral hard te lopen en virtueel te fietsen met Zwift. En zo iemand geeft mij kudos?  Een fat finger error?.Ik snap er niks van...of ik moet allerlei stille aanbidsters hebben ;-). Dat zou ik nog wel begrijpen.

Welkom in de wondere wereld van roem, faam, glorie en onsterfelijkheid. Dan was het bij de oude Grieken toch net iets simpeler...