Mevrouw Mooi Geel gaat voor oranje

Toen ik vlak voor mijn Spaanse fietsvakantie mijn achterwiel verloor zei ik tegen Anja: "Dan ga ik na de vakantie nog wel even langs Dronten om het daar professioneel vast te laten zetten. Heb ik gelijk een mooi trainingsritje voor de Grote Rivierentocht met LOL op 27 mei."

"Oh, maar dan ga ik mee, want ik wil al een hele tijd een proefritje in een XS maken" antwoordde ze toen. En dat klopt, want sinds ik afgelopen winter moeiteloze tochtjes over de besneeuwde Veluwe maakte lijkt haar zo'n velomobiel misschien wel een hele geschikte winterfiets.

Eerder, in juli 2011, reed ze ook al eens in een velomobiel. Dat was toen een Strada. De snelheid was toen wat teleurstellend en het bakje wel heel erg ruim. Met duizend Andalusische fietskilometers in de benen zou het in de veel kleinere en lichtere carbon XS beter moeten moeten gaan. En aldus geschiedde.

Mevrouw Mooi Geel bij haar eerste poging (juli 2011)

Ik vertrok afgelopen dinsdag al om een uur of zeven en rolde iets na tienen de oprit van velomobiel.nl op. Daar was het al een drukte van belang. Half velomobielend Noord Holland hing op de stoep. ;-). Heel gezellig en ik leerde onder andere dat Jan Geel soms voor de auteur van dit blog wordt aangezien. Omdat ie zo heet ;-).

Anja reisde per trein naar Dronten. De oranje demo Quest XS werd van stal gehaald. Mijn achterwiel was intussen geheel losgehaald en muurvast teruggezet. Anja bleek prima in de XS te passen en we vertrokken samen voor een rondje richting Roggebotsluis en weerom.

Passen en meten

Begripvol coachend loodste ik haar de eerste rotondes ('eng!!') en kruispunten over. "Je ziet geen barst!", hoorde ik ergens onderweg. Terwijl ik vond dat het eigenlijk best meeviel ;-). Op het ruime fietspad langs de weg naar Kampen maakten we wat meer vaart. Het schakelen ging al prima en we rolden heel soepeltjes naar de Roggebotsluis. "Het valt me heel erg mee..", zei Anja toen we daar pauzeerden. We fietsten terug via het Hanzelijnfietspad. Dat had ik in de route opgenomen vanwege de paar scherpe bochten die dat pad maakt bij het oversteken van wegen. Maar, heel knap, er moest maar één keer geflintstoned worden door mevrouw Mooi Geel. Ze kreeg het al een beetje in de vingers benen.

Staatsieportret

Langs de Hanzespoorlijn weer terug naar Dronten

Terug bij velomobiel.nl meldde Anja trots: "...en ik heb helemaal geen natte rug!"  "Oh maar dan heb je je dus ook helemaal niet ingespannen", antwoordden de daar nog steeds bivakkerende Noord Hollanders in koor. Ik vond dat ze wel een beetje gelijk hadden.

Het vervolg van dit verhaal? Dat is nog in nevelen gehuld. Maar als er een vervolg komt dan zijn de lezers van dit blog de eersten die het zullen weten.