Cycle Vision 2018

Ik bezoek al een aantal jaren het ligfietsevenement Cycle Vision. 'De'  Cycle Vision wordt het meestal genoemd, waarschijnlijk omdat het 'hét' ligfietsevenement van het jaar is, of zou moeten zijn. Ik herinner me nog goed mijn eerste CV in 2012 (want zo korten ligfietsroutiniers dé Cycle Vision in een gesprek meestal af ;-). Daar ging ik nog op een OV-fiets naar toe.

Dit was dus De CV 2012 bij Lelystad. 

Daarna was ik al heel snel een velobikkel en reed ik op eigen kracht naar Venray en naar Amsterdam. Altijd op één dag, 'even' op en neer. Ik vond een kort bezoek van een paar uur eigenlijk altijd voldoende. Je pakt een vleugje race mee, je slenterde wat langs de kraampjes van de ligfietswinkels en op het probeerparcours keek je met een schuin oog naar die vreemde ligtweewielers die je daar op eigen risico kon uitproberen. En, last but not least, je ouwehoerde wat met medeligfietsers.

Leuk, maar volgens sommigen niet leuk genoeg. Je moest een heel weekeinde kamperen om een CV écht te ervaren. Nu heb ik tegenwoordig alle tijd dus ik besloot voor het uitgebreide pakket te gaan: vrijdag heen en zondag terug mét twee keer ontbijt en kamperen. Met de heren van LOL vanzelfsprekend want daardoor wordt het allemaal extra leuk. De rit heen en terug is beter te behappen en met z'n allen én met een kilo bier ;-) voor de tent voer je al snel een goed gesprek.

Omdat ik nog nooit gekampeerd had met de Strada was het inpakken wel even passen met meten

De Vaude Mark II light staat

Vrijdag

Vrijdag was er nog niet veel te beleven. Samen met Wim, Casper, Edwin en Thomas fietste ik om een uur of zeven Sportpark Sloten op. Er stonden al best veel tenten. We zochten een vlak stukje uit, zetten onze tentjes op, gingen douchen en wandelden op zoek naar een warme hap het verrassend pittoreske Sloten in, Het lijkt een dorpje op het platteland terwijl Schiphol hemelsbreed maar een paar kilometer verderop is. Konden we gelijk bijkomen van de toch altijd wel 'enerverende'  tocht door Amsterdam. Hoe je 't ook bekijkt en organiseert, de aanrijroute is en blijft voor provinciaaltjes in velomobielen niet bepaald een plezierritje.

Zaterdag

Het ontbijt in de in de kantine van Olympia was prima in orde. Met een paar bakken hete koffie werd ik langzaam doch aangenaam wakker. Om 9.00 uur startte de 1-uurs race. Net zoals alle races dat weekeinde superleuk voor de deelnemers. Voor de toeschouwer die geen partner of anderszins supporter van een racer is, is het nogal saai. En dat terwijl ik net wakker was van die drie koppen koffie ;-).

Prima ontbijt. Op zondag zelfs met heerlijke watermeloen

Om de zoveel minuten flitsen er velomobielen en ligfietsen voorbij. Tsja, en dat is het dan. Dan was de 200 meter met vliegende start op de binnenbaan wel wat leuker. Het lijkt me supercool om met mijn Strada hoog die steile kombocht in te vliegen en dan een high five te doen met de Radler reclame op de bovenste rand. Maar ja, dat mocht ik niet want ik had mijn fiets niet schoongemaakt.

Van de lezingen had ik de velomobielreparatieworkshop van Paulus den Boer wel willen bezoeken maar ik was even te druk met het onderhouden van sociale contacten. Het schijnt erg interessant geweest te zijn hoorde ik her en der. Volgend jaar moet Paulus dat nog maar een keer doen.

Dat binnenbaan racen was wel 'cool'

Later op de middag fietsten LOL-lers Bas en Emil het terrein op. Die hadden met hun open liggers flink moeten ploeteren tegen de wind in. Respect. Die gingen ook mee uit eten, weer bij de Halve Maen in het pittoreske centrumpje van Sloten.

Zondag

Op zondag draaide het in het LOL-kamp vooral om de geestelijke ondersteuning van Casper. Die ging namelijk, heel stoer, in een open Strada, de 3-uurs race rijden. We hadden afgesproken dat ie na de finish een uurtje zou krijgen om z'n tent af te breken en wat bij te komen. Maar ook geen seconde meer ;-). Aan de toertocht (is die eigenlijk wel doorgegaan?) zouden we niet deelnemen want we  hadden allemaal nog meer dan 100 kilometers voor de boeg.

Als je een Strada hebt wil / moet je wat aan je stroomlijn doen

Whhhoesjjj daar flitst er weer een voorbij

Onmiddellijk na de finish van de 3-uurs race zag ik her en der al snel tenten plat gaan en fietsers vertrekken. Het moet een saaie boel geweest zijn terwijl nog een man/vrouw of 18 monomaan hun rondjes draaiden voor de 6-uurs race. Dat moet een hele opgave zijn geweest!

Over de terugweg deed ik exact vier minuten korter over de 125 kilometer  naar Dieren. Ik had al het gevoel dat ik een stuk harder fietste en dat klopte dus. Volgend jaar weer? Lees de evaluatie hieronder.  En, als je wil, geef je mening, daar weer onder.

Evaluatie

Het was dus voor het eerst dat ik de CV in zijn volle hevigheid mocht ondergaan. Voor ik in detail terugblik kan ik het beste mezelf citeren. Op de terugweg stopten we nog kort, vlak voor Apeldoorn. Edwin en Bas zouden daar afhaken en we waren alweer aan een bio-break toe. Ik zei toen:

"Bedankt iedereen, het was een geweldig leuk weekend. En het was ook nog CV."

Want eerlijk is eerlijk ik ga en ging vooral naar de Cycle Vision voor het leuke lange LOL-tochtje. Omdat ik toch altijd op één dag op en neer fietste was dat hele programma bijzaak. Ik had er geen tijd voor of ik was er simpelweg niet. Dit jaar mag ik uitgebreider terugblikken ;-).

Dit jaar was de Cycle Vision  'basic'. Omdat ik cyclevison.nl bijhield weet ik dat er een heleboel mensen knetterhard hebben moeten werken om zelfs deze basic variant van de grond te krijgen. Je wilt niet weten wat er allemaal bij komt kijken. Alleen al de kampeervergunning (beslist niet gratis) is al een kilo aan papier en regels. 'Thumbs up' voor al die mensen die bergen werk hebben verzet voor niet meer dan een 'lousy' T-shirt.

Ben je een racefanaat? Dan was het voor jou een geslaagde CV. Zeker als je achternaam begint mer de letters B, F of S. Kom je om twee dagen vooral te socializen met de bekende groep actieve ligfietsers dan ben je ook tevreden. Maar veel meer was er niet te beleven. Van diverse mensen hoorde ik dat ze, bij gelijkblijvend programma, volgend jaar niet meer komen. Dat geldt ook voor mij. Dat het $%#& fietsen is naar en door Amsterdam helpt ook al niet. "Gelukkig weer de fiets heel gehouden, maar het scheelde niet veel", las ik ergens op de sociale media..

Zo moet de CV niet. Een deel van de erfenis van de 'over the top' Cycle Vision in Venray

"Nou, nou Paul, je weet het allemaal wel weer erg goed te vertellen! Ga jij dus de CV volgend jaar organiseren?" Nee, dat niet, maar een heroverweging van het hoe en waarom van de Cycle Vision lijkt mij hard nodig. Wat bescheiden ideetjes heb ik alvast wel:

• Gráág een andere plek in het land. Centrale locatie, leuke aanrijroute voor fietsers. Apeldoorn heeft bijvoorbeeld een mooie wielerbaan. 
• Wedstrijden prima, maar dan wel op een baan waarbij je de hele wedstrijd kunt overzien
• Wedstrijden prima, maar laat op een groot scherm o.i.d. eens wat meer informatie zien over het verloop. Wie liggen er op kop, snelste ronde, gemiddelde snelheid etc. Die gegevens zijn er toch al. 
• Richt je vooral op de minder actieve leden van de vereniging (en niet op aspirant ligfietsers)
• Jammer dat geen enkele leverancier of winkel aanwezig was. Hebben die er echt geen zin meer in? Ik hoorde dat er wel weer gevraagd is naar een probeerparcours.
• Lezingen leuk! Zijn er geen ligfietsers die spannende verre reizen hebben gemaakt en daarover kunnen vertellen? Of eens een goed verhaal vanuit een andere fietsdiscipline? Maar niet weer de bekende insiders asjeblieft. 

Géén fout

De trap naar de kantine. Ook de weg naar de Cycle Vision 2018 is vast niet eenvoudig

Het is géén fout. De titel van deze blogpost is bewust gekozen: Cycle Vision 2018. Dat wordt misschien wel de eerste CV die ik ga missen (of niet). In juni heb ik altijd wel zin in een ver ritje dus ik hoop, alleen al daarom, dat het weer doorgaat.

Bekijk de volledige fotoserie op Facebook

26 ideale bestemmingen voor een fietstocht

Deze week startte de kunstmanifestatie de IJsselbiënnale. De IJsselbiënnale is een kunstroute met maar liefst 26 kunstwerken van internationale kunstenaars. Kunsthaters kunnen rustig doorlezen het gaat straks toch nog over velomobielen ;-).

"...De route meandert langs de mooiste rivier van Nederland. De kunstwerken vind je op bijzondere locaties in het landschap en in de historische Hanzesteden. In uiterwaarden en bij sluizen, steenfabrieken en landgoederen; daar waar je de IJssel kunt zien, ruiken en proeven. In deze eerste editie van de IJsselbiënnale tonen kunstenaars hun visie van de invloed van de klimaatverandering op ons rivierenlandschap: van poëtische droombeelden en utopische toekomstvisies tot nietsontziende doemscenario's..."

Kortom 26 ideale bestemmingen om naar toe en langs te fietsen, zeker voor fietsers die een doel moeten hebben als ze een tochtje gaan maken. Vanzelfsprekend mag je dan die 26 kunstwerken stuk voor stuk spuuglelijk vinden. Een heerlijk tochtje langs de IJssel heb je dan inmiddels wel mooi in de broekzak. Het weer blijft uitstekend de komende dagen; wat houdt je nog tegen? Ik heb de afgelopen dagen er al een stuk van afgelegd.

Uit de catalogus van de kunstroute selecteerde ik na veel wikken en wegen een tweetal bijzonder opvallende werken.

het werk van Paul Zegers bij Zwolle

Op wisselende plekken langs de IJssel te zien

Een zee van ruimte...

Voor het allemaal zo goed paste moest er wel wat gebeuren...

Een stapel kranten van vijf jaar geleden, een doos met  verroeste verfblikken en uitgedroogde kwasten. Een opengescheurde zak tuinaarde, een bezem waarvan ik niet wist dat we die nog hadden, een vuurkorf mét inhoud, Nog een zak tuinaarde maar nu aangevreten door een legioen muizen, één dode muis, een stuk van een oud rolgordijn ("Hadden we dit écht in de kamer hangen?") en de linkerhelft van een paar groene tuinhandschoenen. Dat is een bescheiden bloemlezing van wat er zoal uit de hoeken en gaten van de garage kwam. Een garage waarvan ik altijd had gedacht dat die heel erg ruim was.

Die garage waar ik riant mijn mooi gele Strada kon stallen. Door de garagedeur ging ik er altijd uit en bij terugkomst met een hups tilbeugelbochtje door die groene houten deur er weer in. Dat was toch zóóó handig. Maar ja, toen kwam de meisjesfiets ;-) erbij. Mijn parkeerroutine werkte niet meer. Het werd zelfs een beetje aan de krappe kant, het was dringen. Er was maar één echte oplossing!

Twee uur later hadden we een volle kliko (die andere) en een garage die weer twee  keer zo groot leek...  Inclusief voldoende parkeerruimte voor de ebike, de Kronan, de opoefiets en de twee vakantiefietsen. Want elke fiets wordt hier met egards behandeld en heeft recht op z'n eigen plekje.

Het eigenaardige van deze hele operatie is toch wel dat hoe minder die witte en gele fiets hier staan hoe beter het is. Hoe vaak zullen de gele en die witte er op uitgaan om een zee van ruimte in de garage achter te laten? Dat ga je vanaf nu allemaal hier lezen.....

De eerste tijd zal de XS trouwens alleen onder begeleiding van een ervaren instructeur de weg op gaan. De wettelijk verplichte bumpersticker is al aangebracht ;-).

Een mooie dag voor een winterfiets

Ik stond voor de grote roldeur bij Velomobiel.nl en keek naar buiten. De zoveelste hoosbui sloeg tegen de ramen. Het was woensdagochtend 7 juni, een uur of half twaalf. De rit naar Dronten was beslist niet droog verlopen maar ik had toch nog een heel stuk in de zon gefietst.

Achter mij hoorde ik Theo zeggen "Doe maar rustig aan. Erger je niet, in het begin is het altijd even lastig..."  Hij had het tegen Anja, die probeerde voor het eerst in haar leven met haar gloednieuwe Northwave fietsschoenen in te klikken in een Quest XS. En dat deed ze dus niet voor alwéér een proefritje.

Hoe zat het ook al weer? 16 mei waren Anja en ik in Dronten. Ik voor een reparatie, zij voor een eerste proefrit in een XS. We hoorden toen dat er héél binnenkort twee gebruikte XS'en beschikbaar zouden komen. Van dames uit België die met velomobielrijden stopten. Dat klonk goed. Weer een week later volgde nog een proefrit maar nu met zo'n Belgische XS, het was een witte. De recensie van mevrouw Mooi Geel was ook toen weer lovend dus werd ie aangeschaft. Maar we hielden het nog even stil.



En voor die XS nummer 46, fietste ik dus afgelopen woensdag naar Dronten. Anja, met die gloednieuwe fietsschoenen in haar rugzak, nam de trein ;-).

Achter mij hoorde ik een scherpe klik en Anja riep "Het is me gelukt...!"  De eerste schoen was ingeklikt. :-)  De tweede ging al makkelijker en daarna was het even afwachten tot de zwaarste buien voorbij waren. Naar Dieren hadden we tachtig kilometers voor de boeg,

Buiten hoost het nog. Geduldig wachten op iets beter weer...

Helemaal droog zouden we het niet houden. En dat paste eigenlijk perfect in Anja's plannen. Die XS wil ze namelijk vooral in de herfst en winter gaan gebruiken. Om actief te bewegen als het voor een gewone fiets te koud en/of te nat is.

Om dat gelijk al in de praktijk te brengen had ze de perfecte dag uitgezocht. We waren Dronten nog maar net uit of de ene naar de andere ijskoude hoosbui ranselde onze fietsen. Maar ja, dat deert je niet meer als je in zo'n 'alleweder' fiets zit. Behalve dan vlak voor Elburg. Daar ging het zo hard dat het toch wel fijn was te schuilen onder een viaduct.

Op de Veluwe was het inmiddels droog genoeg voor een eerste officiële foto ;-)

En verder? Het bleek niet erg snel te gaan. Tachtig kilometer enkele reis is ook een best eind voor een beginnende velonaute.  De knieën en nek deden wat pijn. Zowel snelheid als ligfietsconditie moeten in de komende maanden gaan toenemen. Zodat er straks in de herfst en winter nog lekkerder gefietst kan worden.

Anja: "Deze keer had ik wel een natte rug...van de regen" 

Toen we de fietsen net in de garage hadden gezet keek ik even op mijn telefoon. Tien minuten daarvoor was er een appje binnengekomen in de LOL-groep. LOL-ler Martin had ons heel toevallig gespot in Dieren Noord. T bleek onmogelijk te zijn om ongezien met een velomobiel door Dieren te fietsen. ;-)

Betrapt door LOL spion ;-) Martin bij het binnenrijden van Dieren. Vijf minuten later wist iedereen het....

Vijftien!

Ik had me net heerlijk in de ochtendzon geïnstalleerd. Op het terras van het bekende Volkshuis te Zutphen. Eén van de meisjes van het Volkshuis zou zo wel komen om de bestelling op te nemen. Het leven was goed :-), Maar bij Wim, die schuin tegenover mij zat, zag ik iets van onrust. Hij prevelde getallen en wees daarbij met zijn vinger de hele tafel rond. Het begon mij te dagen. Het zal toch niet, na al die jaren? Dat zouden we als LOL nu echt wel een keer verdiend hebben! Ik zag Wim nogmaals de tafel rond gaan en toen keek ie mij aan en sprak de historische woorden: "Ik geloof dat we een record hebben...!"

Wim (l) rekent het nog even na op z'n telefoon. Nee,echt het klopt we hebben een nieuwe record. 

Het was negen uur en ik dacht dat ik wel de eerste zou zijn. Maar LOL hoofdmecanicien Nico was al druk bezig met de weerspannige Quest van Ed. Jules en Elly kwamen net aanrijden

Gaan we al?

Ja, nu wel

En dat klopte. Er waren zondag 4 juni 2017 niet minder dan vijftien (15) deelnemers aan de zomerrit van LOL. Eerder waren er al eens veertien of dertien, maar meer lukte telkens niet. Nu, met grote en uitzonderlijke dank aan een brede delegatie uit het verre Westen, haalden we het.

Jules, Elly, Ruud, Douwe, Mick en Ben waren er deze keer als 'gastrijders' bij. Vijf van de zes afkomstig uit het 'Hollandse' en allemaal op de een of andere manier aangesproken door de bijzondere  aantrekkingskracht die zo'n LOL tocht nu eenmaal heeft. Met dit soort aantallen begint het al een beetje op een Oliebollentochtje te lijken.

De gereserveerde vaste parkeerplek voor velomobielen in Doesburg

Echt stevig en smakelijk appelgebak bij De Waag

Speciaal voor de hooggeëerde gasten werd de route nog iets aangepast. Door Bronkhorst, het kleinste stadje van Nederland, over de schitterende IJsseldijk, naar het knusse historische  centrum van Doesburg voor het appelgebak met de allerhoogste LOL-score. En daarna zouden we dan nog een vleugje Veluwe, inclusief een bescheiden klim langs de Lange Juffer, in het programma opnemen.

Wat moet ik er nog meer over zeggen? Het weer was mooi! Het was weer mooi!

Met vijftien wordt de sliert al snel erg lang

Over de dijk van Bronkhorst naar Doesburg

Hoogste punt van de route; lekke band nummer twee.