Acht bijzondere ontmoetingen tussen Dieren en Kinderdijk

Dieren 05:30  uur - de buurvrouw
'T was lang geleden dat de buurvrouw wakker was geworden van die piepende garagedeur. Sinds buurman Paul met pensioen was, ging ie eigenlijk nooit meer zo vroeg weg. Maar nu was het wel erg vroeg en nog zaterdag ook. Hij zou toch niet weer zo'n verschrikkelijke lange tocht gaan rijden? Met het weer dat voor vandaag verwacht werd? Nou ja, Anja zal 'm wel voldoende te drinken en te eten meegegeven hebben.

Ravenswaaij 08:41 uur - Janine
Ze was gewoon lekker een stukje aan het fietsen. Op de Lekbandijk. Heen naar haar oom en tante in Beusichem, om daar in de tuin even te kletsen en dan weer terug over de dijk. Een heerlijk tochtje en dan zou ze weer thuis zijn voor het écht warm werd. Daar op dijk werd ze dus ingehaald door een hele sliert van die banaanfietsen.  Minder erg dan die ellendige motorrijders maar ze moesten eens wat meer afstand houden bij inhalen! Verdorie, eentje wurmde zich net tussen haar en een tegemoetkomende auto door. Ze was boos en dat liet ze de laatste banaanfietser (hij had een geinige Bananaman sticker op z'n fiets) weten ook. Die haalde haar dan wel weer netjes met een grote boog in.

Het is nog vroeg op de dijk. Geen wielrenners, geen motoren, geen auto's

Vianen 9:15 uur - Suzette
"Iek maak een foto van jullie. Voor op Facebook. Ook voor mijn vrienden ien Frankrijk!", zei Suzette nadat er op haar terras in het pittoreske centrum van Vianen ineens een hele zwerm van die vreemde fietsers was neergestreken. En ze wilden allemaal appelgebak. Met koffie. Het waren gezellig kerels en  ze vertelden dat ze helemaal naar Kinderdijk onderweg waren. Maar Suzette kreeg helemaal een Franse flauwte toen ze hoorden dat ze uit Zutphen kwamen. "Mon Dieu, quel horreur!."  Dat appelgebak hadden ze dan ook in een een oogwenk op. "Die foto's staan al op Facebook", riep Suzette nog, terwijl zij ze uitzwaaide.

Suzette, met echt Franse appeltaart ;-)

Kinderdijk 11:16 uur -  Jaili
他們看到了美麗的風車行附近有兩個大的黃色的鞋子。在那裡，他們站在英寸隨著她的腳。但是那些人憤怒了！這是自行車，沒有鞋子，她哭了！荷蘭是陌生的。

Kinderdijk. Het was er gezellig druk ;-) en we  zijn 1000 keer gefotografeerd

Hardinxsveld-Giessendam 12:30 uur - Joyce
Ze was er natuurlijk heel blij mee, maar die zeven mannen die zojuist op het terras waren neergestreken bestelden allemaal wat anders. Broodje hete kip, boerenomelet, broodje kroket enzovoort. Dat was wel even aanpoten in de keuken. In elk geval beter zulk volk op je terras, dan die zuiplappen uit de buurt. Die hele middag blijven zitten op een paar flesjes bier en verder roepen ze alleen maar de vrouwen na. Nee, dat zouden die mannen met die vreemde fietsen nooit doen. Stuk voor stuk nette kerels, dan kon je wel zien. Eentje bestelde er wel drie keer Cola,, maar ja met zulk weer krijg je ook wel dorst.

De Koperen Snor. De naam was niet veelbelovend maar de lunch smaakte prima

Zaltbommel 15:30 uur - Irma
Ze werkte eigenlijk alleen op woensdag en donderdag bij IJssalon Tiesmo. Maar vanochtend had meneer Giovanni radeloos opgebeld. Er waren zieken en of ze alsjeblief vandaag kon komen werken want het zou superdruk worden met 31 graden  op de thermometer. Nou dat klopte dus, het ijs was niet aan te slepen. Zo om een uur of half vier stopte er een hele sliert van die enge snelle fietsen voor de deur, Ze wilden heel graag een ijsje. Ze hoorden één van de mannen zeggen: "Paul, jij moet maar hoog energetisch ijs nemen. Dat helpt wellicht tegen je dip..."  Die Paul bestelde vervolgens een hoorntje met twee  grote bollen citroenijs. Altijd een top keuze bij heet weer. Zoveel wist ze inmiddels wel van ijs.

Nijmegen 19:00 uur - Clara
Ze was studente Psychologie aan de Universiteit Nijmegen maar om het leven nog een beetje leuk te kunnen houden werkte ze in het weekeinde bij pannenkoekenhuis het Hoogstraatje. Het zat behoorlijk vol op het terras toen om een uur of zeven drie mannen met van die banaanfietsen aanschoven. Ze bestelden een spekpannenkoek, een spekpannenkoek met kaas en een appelkaneelpannenkoek. Eén nam er een witbiertje de andere twee een Radler. Maar na een tijdje verdween een van de mannen wat bleekjes naar het toilet. En toen ze de borden kwam ophalen bleek die man maar een paar hapjes van z'n pannenkoek genomen te hebben.  Hij was een beetje misselijk geworden, zeiden de anderen, maar na een groot glas cola was ie inmiddels al aardig opgeknapt. "Ja heel vreemd", zei Paul (want hij was die man), "normaal gesproken heb ik zo'n pannenkoek in vijf minuten op. Maar nu krijg ik  'm gewoon niet weg."

Dieren 21:40 uur - Anja
Via lokatie Whatsappjes was ze goed op de hoogte gebleven van Paul's positie. De laatste was van vijf over half tien. Verstuurd vanaf het begin van de Schapenbergweg en dat was vlakbij. Ze liep nog even naar de koelkast om te kijken of inderdaad een biertje koud stond. En daarna de oprijlaan van Huize Mooi Geel af, naar de straat. Daar zou ie dan al heel snel te zien moeten zijn. Na een paar minuten zag ze een felle koplamp snel dichterbij komen. Paul stuurde behendig z'n fiets de oprit op en kneep voor het laatst in de remmen. ""Kun je nog een beetje uit de fiets komen?", vroeg Anja. Dat ging nog verrassend soepel ;-). "Ik heb een mooie dag gehad", zei Paul, "en ik heb ook wel wat te vertellen na 287 kilometers..."

Een fietstocht is (g)een berg

Komende zaterdag 27 mei fiets ik weer eens een extra lange toertocht met de heren van LOL. Deze keer gaan we naar de Kinderdijk. Heen via de Nederrijn en Lek en terug via de Waal. Voor mij komt dat uit op een ritje van ruim boven de 275 kilometers. Ik weet dat ik het kan, ik heb dit kunstje al eens vaker vertoond. Maar toch is het een behoorlijk eind fietsen.

Een stevige maaltijd hoort bij een stevige afstand ;-)

Geen bijzonder nieuwsfeit dus maar toen ik de laatste blogpost van René las begon ik er toch over na te denken. In 'De ware sporter' gaat René in op een citaat dat hij las op Belle's Kampeerwijzer. Die las het weer in 'De Renner' van Tim Krabbé. Zo schuiven we  elkaar de onderwerpen voor berichten gewoon toe ;-).

Na het lezen van deze berichten vroeg ik me het af: waaróm maak ik eigenlijk zo'n LOL Megatocht? Om te kunnen opscheppen dat ik 'm gereden heb? Mwah. Om op een snelle manier aan m'n quotum van 200 fietskilometers per week te komen? Voor de gezelligheid onderweg en tijdens de regelmatige stops? Als excuus om grote zakken drop en winegums aan te kunnen schaffen?  Misschien  helpt 't, dacht ik, als ik Tim's gedachtegoed simpelweg 'vertaal'?

Als je een velonaut vraagt waarom hij een bijzonder lange tocht rijdt, antwoordt hij: omdat die tocht georganiseerd wordt. Er is bij mijn weten nooit op gewezen dat dit antwoord onzin is. De wil van de velonaut ontstaat namelijk niet door die tocht, maar is er ook zonder lange tochten van 275 kilometers en veel meer. De wil van de velonaut is niet zoiets gerings dat hij zoiets toevalligs als de agenda op ligfiets.net nodig zou hebben om te bestaan. Ook al was er geen ligfietsagenda, of waren er zelfs helemaal geen wegen zouden er velomobielrijders zijn: de ware velomobielrijders. De ware velonaut zou zich er zelfs voor schamen zijn wil vorm te laten geven door dingen van een lagere orde als een lullig agenda-item op ligfiets.net of een gpx trackje met een route. Er is dus maar één vraag die men met recht aan de ware velonaut zou kunnen stellen: waarom fietst jij nooit een LOL Megatocht? Zijn antwoord zou luiden: omdat er LOL Megatochten zijn.

In goed gezelschap wordt 'de berg' makkelijker beklommen

Uit dat oogpunt heb ik denk ik nogal wat te leren. Ik fiets zaterdag vooral weer mee omdat het gezellig is om met anderen onderweg te zijn.Om het ene koude biertje dat ik van mezelf mag nemen bij het diner van kroketten, omelet, salade  en brood. En om thuis  toch wel een beetje trots ('moe maar voldaan') op de bank een tweede pilsje achterover te slaan en Anja alle sterke verhalen van die dag te vertellen.

En wie weet maak ik komende zaterdag ook een innerlijke reis; misschien zelfs veel verder dan Kinderdijk. En ooit bereik ik dan, om met René te spreken "de ultieme vrije geest die met wilskracht zelfs de behoefte kan overwinnen om de berg te moeten beklimmen."

Maar voorlopig vind ik het nog te leuk om met z'n allen echt die berg op te fietsen!

Mevrouw Mooi Geel gaat voor oranje

Toen ik vlak voor mijn Spaanse fietsvakantie mijn achterwiel verloor zei ik tegen Anja: "Dan ga ik na de vakantie nog wel even langs Dronten om het daar professioneel vast te laten zetten. Heb ik gelijk een mooi trainingsritje voor de Grote Rivierentocht met LOL op 27 mei."

"Oh, maar dan ga ik mee, want ik wil al een hele tijd een proefritje in een XS maken" antwoordde ze toen. En dat klopt, want sinds ik afgelopen winter moeiteloze tochtjes over de besneeuwde Veluwe maakte lijkt haar zo'n velomobiel misschien wel een hele geschikte winterfiets.

Eerder, in juli 2011, reed ze ook al eens in een velomobiel. Dat was toen een Strada. De snelheid was toen wat teleurstellend en het bakje wel heel erg ruim. Met duizend Andalusische fietskilometers in de benen zou het in de veel kleinere en lichtere carbon XS beter moeten moeten gaan. En aldus geschiedde.

Mevrouw Mooi Geel bij haar eerste poging (juli 2011)

Ik vertrok afgelopen dinsdag al om een uur of zeven en rolde iets na tienen de oprit van velomobiel.nl op. Daar was het al een drukte van belang. Half velomobielend Noord Holland hing op de stoep. ;-). Heel gezellig en ik leerde onder andere dat Jan Geel soms voor de auteur van dit blog wordt aangezien. Omdat ie zo heet ;-).

Anja reisde per trein naar Dronten. De oranje demo Quest XS werd van stal gehaald. Mijn achterwiel was intussen geheel losgehaald en muurvast teruggezet. Anja bleek prima in de XS te passen en we vertrokken samen voor een rondje richting Roggebotsluis en weerom.

Passen en meten

Begripvol coachend loodste ik haar de eerste rotondes ('eng!!') en kruispunten over. "Je ziet geen barst!", hoorde ik ergens onderweg. Terwijl ik vond dat het eigenlijk best meeviel ;-). Op het ruime fietspad langs de weg naar Kampen maakten we wat meer vaart. Het schakelen ging al prima en we rolden heel soepeltjes naar de Roggebotsluis. "Het valt me heel erg mee..", zei Anja toen we daar pauzeerden. We fietsten terug via het Hanzelijnfietspad. Dat had ik in de route opgenomen vanwege de paar scherpe bochten die dat pad maakt bij het oversteken van wegen. Maar, heel knap, er moest maar één keer geflintstoned worden door mevrouw Mooi Geel. Ze kreeg het al een beetje in de vingers benen.

Staatsieportret

Langs de Hanzespoorlijn weer terug naar Dronten

Terug bij velomobiel.nl meldde Anja trots: "...en ik heb helemaal geen natte rug!"  "Oh maar dan heb je je dus ook helemaal niet ingespannen", antwoordden de daar nog steeds bivakkerende Noord Hollanders in koor. Ik vond dat ze wel een beetje gelijk hadden.

Het vervolg van dit verhaal? Dat is nog in nevelen gehuld. Maar als er een vervolg komt dan zijn de lezers van dit blog de eersten die het zullen weten.

Fietsen als een trein door Andalusië...

Sinds afgelopen donderdag kun je me weer tegenkomen in mijn gele Strada. Donderdag keerden wij namelijk terug van een mooie, bijna vier weken durende, fietstocht door het Spaanse Andalusië.

Geheel in Mooi Geel traditie is er hier dus een bericht met vooral veel foto's. De nadruk in deze blogpost ligt op de fietservaring. Wil je meer toeristische- en route-details weten kan kun je de posts lezen op ons fietsreisblog waarin we  onderweg regelmatig verslag deden van deze reis in tekst en beeld.

De fietstocht begon in Malaga. Een grote stad en ik had dan ook het nodige voorwerk gedaan om een rustige fietsroute de stad uit te vinden. Achteraf bleek dat niet echt nodig: het was namelijk 1e Paasdag en iedereen zat 's ochtends nog thuis, of  of was bij de bekende Paasprocessies in het centrum. Het was superrustig.

Wij houden van de kleine weggetjes. Maar op dit deel van de route  waren de weggetjes wel erg klein. We volgenden een stuk van de zgn. Transandalus, een 2000 km lange MBT route door heel Andalusië. Nogal ruig fietswerk voor ons maar het was te doen.  En GPS track is een vereiste om deze route te kunnen rijden.

Op dag drie reden we  big city Granada al binnen. Leuke fietsroute langs een kanaal met uitzicht op de Sierra Nevada in de verte. In het centrum zijn we  uiteindelijk maar gaan lopen: door het vele verkeer en door het feit dat bijna elke weg eenrichtingsverkeer is kom je te voet sneller op je bestemming.

Dit is wel zo'n typisch Spaans uitzicht zoals we dat elke dag hadden. Piepkleine witte dorpjes ergens diep onder je (of boven je) en heel veel olijfbomen. Oh ja, en een heerlijk zonnetje dat zorgde voor temperaturen van 25 tot 30 graden,

Een paar keer hebben we  wild gekampeerd. De alom tegenwoordige olijfboomgaarden zijn daar heel geschikt voor. Waterzak vullen bij de laatste benzinepomp en je bent van alle gemakken ;-) voorzien

Een kijkje in de Mooi Geel fietsvakantiekeuken. Als fietsers houden wij van een stevig ontbijt. Met thee, koffie, brood en een uitgebreide keuze aan beleg. En we  hadden er die keer ook een hardgekookt eitje bij. Lekker he?

Olijfbomen, olijfbomen, olijfbomen. Uit de provincie Jaen komt 15% van de wereldproductie van olijfolie. Er staan volgens de kenners 70 miljoen olijfbomen. 

En we  rijden op de Via Verde de Aceite. De oude olijfoliespoorweg die omgebouwd is tot fietsroute, wel 120 kilometers lang. Geen verkeer en schitterende uitzichten. Wel jammer van die maximum snelheid van 10 km per uur ;-) en zeker extra opletten op de subtiel in het wegdek verwerkte paaltjes. 

Die oude spoorlijn komt ook langs allerlei pittoreske stadjes zoals hier Zuheros.

Met miljoenen Europese subsidie is het laatste stuk van die fietsroute vorig jaar nog geheel opgeknapt. Inclusief een gloednieuwe gravelweg ernaast. Op deze foto een representatief deel van die opgeknapte fietsroute. Je kunt de paaltjes nog net zien staan. Twee  keer raden waar wij fietsten.  

We zijn in de buurt van Sevilla. Niks olijfbomen meer, vooral graan, oceanen van graan. En alhoewel het vlak lijkt moesten we hier toch een stukje lopen. 

Bij het begin van de Via Verde de la Sierra (jawel alweer zo'n ex spoorlijn) staan knusse witte bungalowtjes waar je als fietser uitstekend kunt overnachten. Een aanrader.

Droste in Andalusië. Die Via Verde de la Sierra is 36 kilometer lang maar telt niet minder dan 30 tunnels. 

Wij gaan al heel lang met de fiets op vakantie maar echte pech hadden we nog niet veel. Tot 10 kilometer voor het stadje Ronda. Ik voel bij het remmen dat er iets niet goed zat aan mijn achterwiel. En ja hoor, een scheur van formaat. Met nog maar twee fietsdagen voor de boeg vond ik het erg goed getimed ;-). We besloten het laatste stuk met de trein af te leggen.

De Spaanse spoorwegen nemen je fiets voor niks mee. Helaas niet in alle treinen en het maximum voor deze trein (een zgn. Media Distancia) was drie stuks.  Wij reisden zo in twee etappes naar eindpunt Malaga,

Over de boulevard van Malaga loopt kilometers lang een prima fietspad. Overigens waren er in alle steden die we bezochten fietspadennetwerken. In Granada in Cordoba en Malaga maar het meest uitgebreid toch wel in Sevilla. Daar fietsten we van de rand van de stad tot in het oude centrum over best wel goede echte fietspaden. 

In het najaar gaan we weer met de fiets op pad. En in de tussentijd ga ik proberen nog wat kilometers met de Strada te maken én daar dan een stukkie over te schrijven.