De wond're wereld van 50.000

Het is een rare wereld, die van het getal 50.000  (volgens Google dan). 50.000 is vooral een groot bedrag dat je (heel duur) kan lenen, maar ook er was ooit 50.000 kilo in beslag genomen vuurwerk. Één kilo per arbeidsmigrant die we volgens andere bronnen nodig hebben om werk te doen wat we zelf niet willen doen. Je kunt vrij eenvoudig een dergelijk bedrag winnen met een gokje in het casino. Er zijn talloze bankbiljetten die 50.000 van iets waard zijn: de Indonesische rupia is er één van. Dat biljet is nu ruim 3 euro waard. Op Marktplaats biedt iemand voor de grootgebruiker dozen met 50000 plantenstokjes aan: ophalen 175 euro! Met evenzoveel Legosteentjes kun je heel wat bouwen:



De Ierse 'Forrest Gump' rende 50.000 kilometers rond de wereld en een zelfde aantal puntzakken voor friet wordt hier gratis aangeboden. Er zijn zonderlingen die de grootste puzzel ter wereld willen leggen en eentje van 50.000 stukjes schijnt de volgende uitdaging te zijn.

Welkom in de wond're wereld van dit magische getal dat sinds afgelopen vrijdag voor mij een extra betekenis heeft gekregen. Ergens tussen Amersfoort en Lunteren passeerde ik de even magische grens van een halve ton aan velomobielkilometers. Dat was zo spannend dat ik het pas acht kilometer later merkte.

Op weg naar die mijlpaal

Wordt vervolgd....

Rasechte straatartiesten!

Onze Finse vriend 'Hello I'm Saukki' heeft er een video over gemaakt: "Why would you want to ride a recumbent?". Een vraag die ik ook wel eens gesteld heb, en de antwoorden die ik kreeg vind ik ook weer in deze video terug. Jullie kennen het wel: de gebruikelijke mix van luchtweerstand, comfort en panoramisch uitzicht tijdens het fietsen.

Wil je dat allemaal in optima forma beleven dan kom je vanzelfsprekend uit bij... een velomobiel. Vandaar dat ik er één heb ;-). Zo simpeltjes lijkt het en zo simpeltjes was het totdat ik op Facebook een foto zag van een Milan velomobiel bij de Arc de Triomphe.




Ik vroeg me al af waarom je met zo'n buikschuivende racebanaan het centrum van Parijs in zou willen. Voorwaar, dat moet gezien de twee millimeter bodemvrijheid en lager-dan-knie-hoogte van deze Milan geen ontspannen toerritje geweest zijn? Tot ik het verhaal bij deze foto las. Op dat moment begreep ik het, de schellen vielen mij van de ogen, Minerva's uil kwam aanvliegen en legde het in solide Duits aan mij uit.

"Ja, dat ik dit niet eerder gezien heb, wat een sukkel ben ik toch", dacht ik. "Natuurlijk, hier draait het allemaal om bij die duizenden velomobielrijders, waar ook ter wereld...."

Het gaat ons dus helemaal niet om dat comfort, die toch al schromelijk overschatte snelheid, die matige weersbescherming (want nog steeds geen goede ruitenwissers) of dat softe geneuzel over een liggend uitzicht op de wereld voor je.

Welnee! Het draait vooral, of mischien wel uitsluitend, om één ding: dat je met zo'n banaan op wieltjes zo heerlijk opvalt, dat je ongegeneerd de aandacht trekt, dat vrouwen gilletjes slaken als je passeert en dat mannen "Jezus!" roepen! Het gaat om die talloze onbenullige gesprekjes met ongelovigen langs je route. Dat jij het dan allemaal allang door hebt, en zij nog niet.

Laatst fietste ik door een buitenwijkje van Leersum, op de stoep stonden wat buurtbewoners te praten tót het moment dat ik passeerde. Toen vielen ze stil en hun monden open. Ik woof minzaam in Sinterklaasstijl en rolde statig verder. Dat was weer eens ongelofelijk kicken en ik weet nu dus precies hoe belangrijk dit soort momenten zijn voor echt velomobielgeluk!

Maar dat is niet voor iedereen weggelegd! Daarom zie je ook wel eens dat kopers hun gloednieuwe velo weer snel verkopen. Meestal met een smoes. "Mijn vrouw vindt het niet prettig dat ik met deze fiets rij...", "Woonwerkafstand gewijzigd..." of iets soortgelijks. Terwijl in werkelijkheid die nogal aanwezige belangstelling en aandacht langs de fietsroute die persoon een beetje teveel is geworden. Zoals Jens het in stevig Duits verwoordt: velomobielrijden veronderstelt "...eine gewisse Mindeststärke der Persönlichkeit..." Ga d'r maar aanstaan.

Er moet een heuse  'streetperformer' in je huizen, een omdenker op drie (of vier) wielen die die de toeschouwer figuurlijk (en waar nodig letterlijk) aan het wankelen brengt, alleen al door in de openbare ruimte aanwezig te zijn.

Velomobielrijders zijn dus niet, zoals heel lang verondersteld werd, vooral milieufreaks of race-idioten! Welnee, wij zijn rasechte straatartiesten!

Stem lijst V!

VVV lijst V

VP Lijst V

"Oh jee, we mogen alweer", zei ik tegen Anja toen de stembiljetten voor de verkiezingen voor de Provinciale Staten én de Waterschappen in de bus vielen. "Binnenkort nog maar eens kijken op welke partij ik ga stemmen". Maar eigenlijk wist ik al wel, dat ik net als de vorige keer weer op partij X zou gaan stemmen.

Door het ritueel invullen van de verschillende stemwijzers bevestig ik dan nog eens mijn al vaststaande keuze. "Kijk nu komt de PvdA er als eerste uit", zeg ik dan tegen Anja, "maar dat klopt dus niet ik ga gewoon op die andere club stemmen!" Klote stemwijzers!

Als veelfietser en autoloos burger tellen de inspanningen van de partijen op het gebied van fietsinfrastructuur wél extra mee. Doe je als partij helemaal niks met die wonderschone vorm van duurzame mobiliteit die fietsen heet, dan kun je mijn stem vergeten. Maar als velomobielrijder kan ik helaas niet echt m'n ei kwijt in al die partijprogramma's.

Volgens de Fietsersbond zijn dit de beste fietspartijen 

VDA lijst V

V66 - lijst V

Maar, goed nieuws, sinds de aarzelende start van de Gele Fietsen Beweging begint er wat te schuiven. Wij ligfietsers, en dan vooral velomobielrijders, worden nog militanter. Dan is het oprichten van een hele mooie niche partij niet ver weg meer. OK, ik geef het toe, het zal (gezien de kenmerken van de gemiddelde velonaut) wel alweer een boze oudere witte mannenpartij worden maar toch...

Wij van die nieuwe partij (maar misschien zijn ze al begonnen zonder mij?) willen natuurlijk metersbrede fietspaden, nooit meer stoplichten, een vette subsidie op de aanschaf van een ligfiets, belastingverlaging voor fietsers op meer dan twee wielen, subsidies omdat we meer en duurdere verlichting nodig hebben, véél minder regeltjes van de NVHPV, ontwikkelingsfondsen voor het nog sneller maken van onze fietsen en vooral minder, veel minder auto's om ons dwars te zitten.

Het is nog maar een pril begin, en ik weet ook niet eens of het al wel begonnen is maar er gloort een nieuwe hoop van duurzame mobiliteit aan de verkiezingshorizon. Stem lijst V!

De misschien wel beste fietspartij van Nederland?

Hollands licht of Duits licht?

Toen ik afgelopen dinsdag over de IJsseldijk fietste was het antwoord op bovenstaande vraag niet zo moeilijk. Waar vind je zulk wonderschoon licht als langs de Nederlandse rivieren? Onderstaande foto maakte ik in de buurt van Bronkhorst maar daar gaat het hier niet over.

Hollands licht :-) mooier kan niet... 

De mythe is eeuwenoud, maar is nooit eerder serieus onderzocht. De mythe wil dat het licht in Holland iets heel bijzonders is. Beroemd geworden dankzij de schilderkunst. Maar volgens de Duitse kunstenaar Joseph Beuys heeft het Hollandse licht halverwege de vorige eeuw zijn specifieke helderheid verloren. Daarmee kwam volgens hem een einde aan een eeuwenoude visuele cultuur. Bron

Het Duitse licht waar ik het wel over wil hebben is eigenlijk Amerikaans licht. Licht van een lampje van een door een Duitser begonnen fietsspullenmerk. "Ah, Lezyne, die zitten in Californië", roepen de kenners nu gelijk en maar dat is ook niet 100% het goede antwoord. Eigenlijk hebben we het zo meteen over Taiwanees licht want daar staat de Lezyne-fabriek.

Mijn vorige AXA Greenline 35 lampjes die ik als bijverlichting gebruikte op de spiegelsteuntjes begonnen het op te geven. Eén ervan in elk geval. Die had waterschade opgelopen en werkte nog maar sporadisch. Na nog een weekje of wat gebruik begaf ie het helemaal.

Tijd voor nieuwe spulletjes :-). Van Wim kreeg ik de tip eens naar de lampjes van Lezyne te kijken. Mooie lampjes die een bak licht kunnen geven. Wim heeft de 1100 Lumen variant maar die vind ik een tikkie te veel. Qua licht en qua centjes. De 800 Lumen variant leek mij nog steeds onnozel veel licht geven. In de Economy-stand prima geschikt voor negen uur dagrijverlichting en als het echt nodig is (op stikdonkere paden) kan ik met één druk op de knop de Overdrive-modus aanzetten. Die is echt verblindend heb ik wel gemerkt.

Lezyne 800XL

De Economy modus (met 150 Lumen voor mij ruim voldoende) is goed voor 9 uur licht.  

Ik had nog wel een klein probleempje: deze lampjes zijn veel langer dan de AXA 35. Mijn spiegeltjes zaten danig in de weg en na wat experimenteren besloot ik de spiegelsteuntjes met een paar centimeter buis te verlengen. Probeer maar eens een passend buisje te vinden bij de bouwmarkt, uren heb ik er rondgelopen. Ik kan er sowieso nooit iets vinden maar dat ligt aan mij ;-).

Dit is dus nog de economy-stand + de beide koplampen aan

Alles aan. Wil je met die 800 Lumen maximale verlichting de weg op dan moet je die lampjes wel wat afplakken. In Duitsland waar de eisen strenger zijn wordt deze serie van Lezyne dan ook niet verkocht. Deze foto is niet voor niks van de zijkant genomen. Recht voor was me te verblindend. 

Licht aan overdag. Economy stand is heel beschaafd en toch goed zichtbaar.... ;-)

Optocht met LOL

Het had misschien niet helemáál de gebruikelijke uitstraling van een carnavalsoptocht maar toch, de hele sliert praalwagentjes die zondagochtend op de Zutphense Houtmarkt stond opgesteld maakte indruk. De kleurigheid ervan, de subtiele aerodynamische details en vooral het bonte gezelschap uit plaatsen als Zwieren, Stokvissengat, Knienenburg, Vlearmoesdorp en Knotsenburg dat de zeven wagentjes bemande, zorgde voor veel spektakel.

Onder aanvoering van Prins Casper de Eerste zette om ongeveer kwart voor tien de hele stoet zich in beweging. Met als doel heul veul lol maken, maar ook de boodschap van lollige mobiliteit verspreiden in carnavalsloze gebieden.  Zo'n optocht van kwetsbare glasvezel en carbon voertuigjes is meestal geen goede combinatie met hossende en met bier gooiende dorpelingen die dit weekeinde overal los op straat lopen ...of liggen. In elk geval had de LOL-leiding besloten daarom geen enkel dorp te doorkruisen waar een optocht zou zijn.

Zeven wagentjes één pont

'T was sowieso een rustig ritje, niet in de laatste plaats doordat een zeer uitgebreid buienfront  Midden Nederland tergend langzaam passeerde. Na een succesvolle optocht door Velp en Rozendaal besloot de tochtleiding dat het tijd was om te ravitailleren.  Want wees nou eerlijk, zonder koffie, thee, appelgebak en in dit geval ook cheesecake is zo'n LOL-optocht beslist niet compleet.

Een goed stuk cheesecake kan appelgebak best vervangen :-)

Via de beschutting van de Veluwse bossen reed de hele stoet weer richting Zwieren waar ik afhaakte. Op 300 meter van mijn voordeur had ik nog even mijn moment van de dag:-). Ik stak de Admiraal Helfrichlaan over en het viel mij op dat er een wachtende mensenmassa, waaronder veel verklede kinderen, langs de straat stond. In de verte hoorde ik hoempapamuziek. Hier stond iets te gebeuren! Op het moment dat ik net de kruising over was hoorde ik iemand zeggen: "Oh, komen zo van díe kant?", daarbij wijzend in de richting waaruit ik net gekomen was.  Kijk zó promoot je dus het ligfietsen! NVHPV doe er wat mee.