De velomobielfluisteraar

We hebben allemaal wel eens van die kwaaltjes, vooral als je een oudere fiets hebt. Er begint iets te piepen, er loopt iets aan, onder je stoeltje ratelt het, het loopt niet lekker of meer van dergelijk ongemak. In veel gevallen kun je dan met je eigen EHBFO-doos een eind komen. Je plakt die band, je smeert die ketting, je trekt een paar moeren aan en veel van die pijntjes en kwaaltjes verdwijnen als sneeuw voor de lentezon.

Heb je dan nog verder gestudeerd in de fietsgeneeskunde met als specialisatie 'velomobiel' dan kun je nog veel meer genezen. Maar als je nooit verder geleerd hebt of het is echt iets terminaals dan moet je naar een VMC in Dronten of Stadskanaal of een andere plek waar ze dat soort dingen kunnen. Daar wordt je fiets op de operatietafel gehesen en binnen een uurtje sta je genezen verklaard weer buiten.

Maar...er zijn zo van die fietsongemakken die ze ook dáár niet verhelpen kunnen. Ondanks talloze ingrepen blijft je velo naar links trekken, of hij fietst gewoon rete-zwaar of dat irritante geluidje is, na drie retourtjes Dronten, nog steeds niet weg. In die gevallen is er vaak meer aan de hand. En niet alleen meer, er is vooral iets anders aan de hand.

Wat ik nu ga vertellen is een bijzonder goed bewaard geheim in de velomobielwereld. Zo goed, dat (bijna) niemand het weet. En diegenen die het wel weten vertellen het slechts zelden door. Let dus goed op...

Heb je dus zo'n probleemfiets die zo irritant slecht rijdt dat je je er zelfs niet bij ligfietsclubs mee durft te vertonen... dan is hulp dichterbij dan je denkt.

Het begint ermee dat je over jouw ellendige fiets gaat bloggen, facebooken, instagrammen of twitteren. Dat is de namelijk enige methode waarmee hij jou zal vinden. Heb je dan je ellende van je af geschreven dan krijg je, als je geluk hebt en tot de uitverkorenen behoort, vanzelf een berichtje van ene V.F.  Met een setje gps coördinaten en een datum en een tijd. Meer niet.

Eerst kilometers lang over dit soort smalle bosfietspaden, dat is geen straf!

Steeds dieper het bos in...

Je zult dan merken dat die coördinaten zich ergens op de Veluwe bevinden, diep in de bossen. Je rijdt op die bewuste dag over smalle schelpenpaadjes steeds dieper het bos in. Tot je op een kruising komt waar je alle verharding achter je laat. Niets dan enkeldiep mul zand en eindeloze dennenbossen. Fietsen gaat niet meer en je zult je velo zwoegend door het zand moeten duwen. Tot je bij een hek komt en een smalle oprit. "V.F." staat er op dat hek. Achter dat hek staat een huisje en daar woont ie: de velomobielfluisteraar.

Hij zal je zwijgend ontvangen, zijn vinger op zijn lippen leggen en in de stilte van het bos zijn handen op de voorkant van je fiets leggen. Minuten gaan er voorbij tot hij knikt en je gebaart verder te komen. Dan is er natuurlijk eerst koffie met appelgebak en vertel jij wat het grote probleem is, volgens jou dan.

"Kijk", zegt de velomobielfluisteraar, "Jouw fiets communiceert vooral non-verbaal terwijl jij misschien wel voortdurend dingen tegen 'm zegt. Zoals: hou nou eens op met dat gepiep. Of, alweer een lekke band! Dat soort communicatie gaat dus niet bij jouw velo binnenkomen. Dat creëert een energetisch spanningsveld waardoor dingen in je fiets makkelijker kapot gaan. We gaan zo meteen buiten aan de slag met een korte werksessie volgens het InnerTeacher principe. Je zult zien dat er gelijk al resultaat is. Ik heb al gevoeld dat jouw fiets geen zwaar geval is. De Quantum Touch hebben we hier niet nodig en na één sessie kun je het verder zelf af..."

Tja, en veel meer mag ik er hier helaas niet meer over schrijven. Behalve dat er een rol zelfklevend klittenband en een SKS Rennkompressor bij aan de pas kwamen. Het wonder van de velomobielfluisteraar is en blijft alleen werkzaam als het zich in Veluwse nevelen kan voltrekken. Maar jullie hebben het nu vast en zeker wel begrepen. Als je dus echt bent uitbehandeld en opgegeven in Dronten (of waar dan ook) dan is er nog hoop. Altijd.

De hoofdpersoon uit dit verhaal reed diezelfde middag alweer naar huis met een werkelijk geruisloze fiets die weer fietste als nieuw. Het leek wel een wonder!

Een rondje Twentestad van 175 kilometer

Zie ook het verslag op de Mooi Twente website

De Grote Velomobiel Kennisquiz (voor familie en vrienden)

Een paar weken geleden had ik weer 'ns zo'n typisch gesprekje. Anja was met de fiets naar Doesburg geweest en had op een terugweg een velomobiel gezien. "Oh, en wat was het er voor één?", vroeg ik belangstellend. "Een witte..", antwoordde ze, maar daar had ik natuurlijk niks aan. Met de vraag "Ik bedoel, was het een Strada of een Quest ofzo?", probeerde ik haar wat meer informatie te ontfutselen. "Weet ik veel", antwoordde ze, "hij ging nogal snel en de andere kant op"

"Was het er één met open wielkasten?", vroeg ik verder. Maar behalve dat ie wit was kwam ik niet veel verder. Nu weet ik dat het best moeilijk is, al die verschillende  merken en modellen velomobielen uit elkaar houden. Zelfs ik, als ervaren velopro, heb daar soms wat moeite mee als ik er een in de verte zie rijden. Maar aan de andere kant, Anja hoort elke dag eindeloze verhalen over diezelfde velomobielen. Ze wordt intussen wel geacht er wat van te weten. Of is dat te veel gevraagd van familie en vrienden van velomobielrijders?  Ik vind van niet ;-)

Nu hoor ik dit soort geluiden wel vaker en in plaats van te gaan zitten klagen besloot ik actie te ondernemen. Meten is weten en gissen en missen. Ik besloot eerst maar eens elke velomobielrijder de gelegenheid te geven het vm-kennisniveau van zijn/haar naasten kritisch langs de lat te leggen.  Zoek maar eens uit hoe groot die betrokkenheid is bij jouw fantastische hobby!

In nauw overleg met de educatieve commissie van de VNHVP ontwikkelde het bekende wetenschappelijke bureau Mooi Geel een leuke en leerzame kennisquiz voor familie en vrienden van...

Quiztime

Deelname is geheel vrijblijvend maar voordat je je man, vrouw, kleinkind, buurman of wie dan ook dit in gaat laten vullen een woord van waarschuwing. Je gaat dit vast en zeker ook zelf invullen en dan wordt je dus wel geacht een gouden medaille te scoren. Gelukkig hoef je daarvoor niet alle vragen goed te hebben.

Ik ben benieuwd hoe er in den lande gescoord gaat worden. Laat het hieronder maar weten :-).

De Grote Velomobiel Kennisquiz voor familie en vrienden

Er is inmiddels een Engelstalige versie (wel veel makkelijker ;-) opgedoken.

Waar de Witte Wiev'n won'n...

"Jongens, we gaan deze keer naar Zwiep", werd bij de voorbereiding van de maandelijkse LOL-tocht gemeld. "Oh waar de witte wiev'n won'n", riepen ligfietsers met kennis van de lokale folklore. Een tocht met enig risico dus, want voor je het weet trekt zo'n wit vrouwtje je een Achterhoeks moeras in en er wordt nooit meer wat van jou en je Nazca Gaucho, je roeifiets of je velomobiel gehoord. Tot over tweeduizend jaar als een archeoloog jou en je fiets in verrassend goed geconserveerde toestand opgraaft bij de aanleg van de 224ste verbreding van de A1,

Nu was de Witte Wiev'n factor deze tocht niet extreem hoog want zoals bekend doemen deze dames vooral op uit dichte mistslierten. Zondag 7 april stond de zon echter al hoog aan de hemel toen een man of twaalf (of waren het er meer?) zich verzamelden bij het Volkshuis in Zutphen.

Iedereen zat net aan de koffie toen één van de LOL'lers ineens riep: "Moet je daar eens kijken, wat is dat nou?" Dat bleek dus Jeroen te zijn die zich op de Houtmarkt manifesteerde in een geheel DIY velomobiel. Een kruising van een WAW, een DF en een Strada gemaakt van vliegtuigtriplex én carbon. Een heel bijzonder voertuigje dat dan ook als een magneet op het ligfietspubliek werkte. "Knap gedaan", "wat weegt ie nou?", "hé geinig met tankbesturing!" waren een paar van de opmerkingen die ik hoorde. Het bleek nog een 'work in progress' maar al wel fietsbaar genoeg voor een rondje via Zwiep.

Bijzondere velo op de markt in Zutphen

"Maar mijn velomobiel is zo breed", lijkt Bart te zeggen ;-) 

Vliegtuigtriplex, waar nodig opgevuld

Lijkt op een...?

Alles zelf gemaakt. De verlichting moet nog worden ingebouwd

Detail

Wel gewone wielen ;-)

De neus

Het weer was overigens  zo geweldig dat je liever op een houten ligfiets zou willen zitten dan in een houten velomobiel, maar toch. In een zeer gemoedelijk tempo slingerden we naar het oosten. De kilomterteller stond vaak op 22 of 21 en ik vond dat het goed was. Zo'n relaxed typisch LOL-tempo waarbij iedereen kan meekomen.

In Zwiep was er dus behalve witte wiev'n van piepschuim en oude lakens ;-) ook koffie en appelgebak. Ik moet daar in de ban van één van de wiev'n gekomen zijn want ik bestelde een groot glas wit bier. "Op één wiel kun je niet rijden Paul", werd mij toegeroepen in een poging mij vol te gieten met nog twee  biertjes, want dat ben je met een driewieler verplicht. Ik kon mij gelukkig ontworstelen aan de witte betovering en zonder loodzware benen sloot ik aan bij de rest voor de terugweg.

Als je in de handen van deze witte dame valt dan ben je verloren

Veel open liggers deze keer, maar gelukkig  ook nog wel normale ligfietsers met hun velomobiel

Intussen was heel Nederland wakker geworden, en was met ebikes, racefietsen, steps, historische jeeps, motorfietsen, wandelschoenen en werkelijk elk ander nog denkbaar vervoermiddel erop uit getrokken. Na Zutphen puilden de fietspaden uit en moest ik een paar keer beroep doen op mijn inmiddels wat versleten oudere-ebiker-passeer-vaardigheden. Sluip tot vlakbij, druk stevig op de claxon en tik ze dan subtiel aan zodat ze de berm in rijden. ;-)

'T was weer mooi....!