Op 15 oktober heb ik 'm besteld; na twee proefritten en veel research op het internet. Een Strada moest het worden. Nog geen twee maanden later kwam het bericht van Velomobiel: "je fiets is klaar". Nummer 94 heeft dubbele koplampen, claxon, knipperlichtinstallatie en in de klassieke kleur velomobiel-geel.
Mijn fiets is bijna klaar. Alleen nog even netjes stofzuigen en de laatste draadjes vastsolderen. Dan begint het grote passen. Het stoeltje staat al perfect en de trapas blijkt, na een proefrondje over het bedrijventerrein, een ietsepietsie naar achter te moeten. Daarna krijg ik nog de velomobieltas cq. goodie bag overhandigt met o.a. binnenbanden, steeksleutels, plakset en een stuk gereedschap voor het verwijderen van de tandwielen (?).
Met behulp van de onovertroffen routeplanner van de Fietsersbond heb ik al dagen van te voren een korte en eenvoudige route naar huis uitgestippeld. Het is eigenlijk heel simpel: eerst door de polder naar Elburg, dan richting Doornspijk waar ik de grote Veluwe ga oversteken. Via Gortel kom ik dan ten noorden van Apeldoorn uit. Daar kan ik dan het Apeldoorns kanaal grotendeels volgen. Voordeel van dit laatste stuk: ik heb het al vaker gefietst want het toekomstige kantoor van mijn werkgever staat in Apeldoorn Noord. Zo'n 75 km; moet te doen zijn, ook voor een ongeoefende velonaut.
En inderdaad, het loopt allemaal soepel. De route wijst zichzelf en er zijn geen problemen met passerende ruiters ;-) of ander ongemak. Het fietspad naar Gortel is bezaaid met afgebroken takken en takjes van de recente stormen maar de Strada ploegt zich er moeiteloos doorheen; wel lekker die vering.
Op de punten waar ik drukkere wegen over moet steken neem ik alle tijd en let extra op. En niet vergeten telkens flink terug te schakelen, merk ik, want anders kom je niet of maar moeizaam weer op gang. Dat ben ik op de gewone fiets eigenlijk niet gewend; daar schakel ik in Nederland eigenlijk bijna nooit. Onderweg wil ik even de dagrijverlichting aandoen maar ik ben alweer kwijt welk knopje dat ook al weer is.
Het lastigste deel, dacht ik van tevoren, is het doorkruisen van de hele stad Apeldoorn van Noord naar Zuid. Ik ken weliswaar de route maar je gaat wel dwars door de stad met talloze kruisingen, stoplichten en voorsorteerstroken. Da's toch wel wat anders dan het verlaten fietspad bij Gortel, midden op de stille Veluwe.
Maar, waarschijnlijk omdat ik het hele stuk al vaak gefietst heb, loopt het allemaal op rolletjes. Heel vaak omhoogreiken naar het stoplichtknopje, even wat dove oudere fietsers aan de kant bellen ("dank u, fijn dat u aan de kant gaat...") en ik passeer al de A1. De laatste 20 kilometer lopen langs het Apeldoorns kanaal.
Halverwege is er nog even oponthoud. De grote bomen langs het kanaal worden gesnoeid en dus staat er een enorme hoogwerker op mijn fietspad. Er zit niets anders op dan de Strada met de hand voortduwend door de berm langs dit obstakel te loodsen.
In dit fraaie fietspad zitten hier en daar wat scherpe bochtjes en ik merk dat ik daar niet te hard door heen moet gaan. Ook heb ik altijd de neiging om erg netjes rechts te rijden. Maar ja, nu zie ik mijn (rechter)voorwiel natuurlijk niet en een paar keer zak ik van het asfalt af.
Daarna nog even flink doortrappen en na ruim 3 uur fietsen rij ik mijn nieuwe fiets de garage in. De aanschaf van Strada 94 was een mooie gelegenheid daar weer eens goed op te ruimen dus er is nu plaats genoeg voor een velomobiel en de (minimaal) 4 andere fietsen die daar normaal gesproken staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten