Als het gras één Strada hoog is

Niemand kan zeggen dat ik niks met geel heb. Want vandaag trok ik er speciaal op uit om één van de geelste bloemen in het Nederlandse veld op de gevoelige plaat vast te gaan leggen: de boterbloem. De jacht op de perfecte boterbloem gaat wel gepaard met gemengde gevoelens als het om het velomobielrijden gaat.

Als de boterbloemen op hun best zijn staat het gras in vrijwel alle bermen ongeveer één Strada hoog. Het is extra extra opletten geblazen deze dagen. Kruisingen die voorheen overzichtelijk waren moeten nu met voorzichtigheid genomen worden. Tja, en als er dan gemaaid is zijn die boterbloemen ook verdwenen. Lastig.

In elk geval was het aangenaam toeren over de dijken tussen Doesburg en Bronkhorst. Ik heb heel even flink doorgetrapt maar toen ik thuis kwam stond de gemiddelde snelheid op iets meer dan 20 kilometer per uur. Dat lukt me in het woon-werk-verkeer absoluut nooit ;-) Heerlijk fietsen in de toch nog rijkelijk aanwezige zon met de armpjes leunend op de rand.

Overigens was de jacht op de boterbloem niet heel succesvol. Er waren er nog genoeg, maar veel fotografisch materiaal heb ik er niet aan overgehouden. De kleurencombinatie van geel op geel blijft het natuurlijk altijd goed doen. Mooi geel is tenslotte helemaal niet lelijk!

Woordverificatie: noodzaak of nodeloos?

Ook wel eens na een dag heerlijk fietsen, door de weblogs van je mede-velomobielrijders gebladerd? En ook wel eens de behoefte gehad een reactie achter te laten? Dan ken je ongetwijfeld het ongemak van de woordverificatie.

Die vreemde verwrongen letters (ook wel bekend als Captcha) die er toe dienen om geautomatiseerde spam van een website te weren maar er beter in lijken te zijn élke reactie te blokkeren.

Voor mij is het in elk geval telkens weer een bron van ergernis. Het komt nogal eens voor dat ik de tekst niet goed lees en ik opnieuw moet beginnen. Elke keer is het ook weer een extra stap, een drempel om een reactie achter te laten.

Aangezien ik reacties op "Mooi Geel Is Niet Lelijk" met open armen wil ontvangen staat die woordverificatie dus vanaf vandaag helemaal 100% uit. Ga ik dan niet overspoeld worden met spam, met advertenties voor Russische bruiden, dubieuze farmaceutische producten of oproepen van Ghanese internetoplichters?  Ik vermoed dat dat erg mee gaat vallen.

Met onderstaande instellingen kan er immers alleen gereageerd worden als je al ergens een geregistreerde account hebt (zoals bijvoorbeeld een Google account). De automatische spammers worden daardoor voldoende geweerd.

Kortom, ontvang je mede-velonauten én andere geïnteresseerden met open armen en zet die woordverificatie uit! En mocht het niet bevallen, met één klik staat het weer aan. Dat gaat net zo makkelijk als het uitzetten.

Reacties zijn altijd welkom ;-)

Opwarmertje naar het Kraantje van Nederland

Na twee  weken met een fikse griep aan huis gekluisterd te zijn geweest wilde ik vandaag de benen wel weer eens strekken. Velomobiel Strada had al die dagen werkeloos in de garage gestaan. Het stoeltje verstofte en de banden verloren van pure verveling een paar bar.

Het was dus fantastisch fietsweer voor een kort "Eens kijken hoe het gaat na twee weken griep"-ritje naar het Kraantje van Nederland. Het Kraantje van Nederland is geen kraantjé maar een megakraan van 250 meter lang.

De spitsing van de IJssel en de Neder-Rijn  (de zgn. IJsselkop), ergens ten oosten van Arnhem,  is van essentieel belang voor het waterbeheer in héél Nederland, letterlijk is dit de waterkraan voor Nederland. Om dat water beter te beheren is een enorm regelwerk gebouwd. Op de website van Ruimte voor de Rivier is hier over te lezen:

"Wanneer in de toekomst het rivierwater stijgt, kan het regelwerk opengezet worden waardoor er circa 660m³ water per seconde door de hoogwatergeul kan stromen richting de IJssel. Dat staat gelijk aan 660.000 literflessen cola per seconde. Door het regelwerk te sluiten, stroomt er meer water richting de Neder-Rijn. Met het regelwerk en de hoogwatergeul blijft de bij wet geregelde afvoerverdeling van water tussen de IJssel en Neder-Rijn intact."

Een mooie bestemming om via het toeristische pontje bij De Steeg en over de dijken naar toe te rijden. Vooral niet te hard rijden en genieten van het uitzicht op de rivier, de wind in je haar en de zon op je gezicht. Vergeet de snelle gemiddelden, de kruissnelheden. Je bent onderweg, daar gaat het om.

Bij de IJsselkop was het goed toeven. De meegebrachte spijs en drank smaakten prima en tussen de happen door mocht ik het nodige aan velomobiel-promotie doen. Verschillende passanten wilden er het fijne van weten. Iedereen had alle tijd en ik ook...

Ter afsluiting nog een slalom gemaakt, door de schuiven van de grootste kraan van Nederland. Nu kan het nog, straks moet hier die 660.000 liter Cola weer door en dat beperkt dan toch wel de fotomogelijkheden.

Conclusie: met deze ontspannen 36 kilometers vol zon en water (en Cola) zijn de benen weer klaar voor het woonwerk-verkeer. 

Tochten met 45 bochten

Sinds de Risse dempers in gebruik zijn bij velomobielend Nederland, gaat het bij een aantal lieden flink harder. Peter de Rond vliegt met 60+ over de verkeersdrempels en Wim Schermer scheurt met 50 kilometer per uur door de Noord-Hollandse polders.

Dat gaat allemaal wel erg hard. Zelf haal ik in het woon-werkverkeer op korte stukken niet meer dan 40 kilometer per uur als het heel erg lekker loopt. Natuurlijk is mijn conditie minder, mijn fiets langzamer (Strada vs. bijvoorbeeld carbon Quest met racekap) en waarschijnlijk heeft mijn route veel meer bochten en obstakels.

Ik tel bijvoorbeeld wel vijfenveertig bochten, verdeeld naar 32 haakse en 13 andere, in elke woonwerk-rit. Ik heb het allemaal uitgeteld en uitgerekend, en kom op gemiddeld één bocht per 600 meter. Het langste rechte stuk (zonder kruisingen) is net iets meer dan 2 kilometer. Geen wonder dat ik niet opschiet ;-)

Ik doe er natuurlijk luchtig over maar als ik dit ritje van 26 kilometer over een kaarsrechte kruisingsvrije weg zou kunnen rijden dan zou die reistijd ongetwijfeld zakken.

Nu kan ik met een gemiddelde van 30 per uur de hele route in 50 minuten rijden. Maar dan moet alles wel 100% mee zitten, en moeten die 32 haakse bochten strak aangesneden kunnen worden. En dát lukt alleen 's ochtends als een groot deel van Nederland nog op één oor ligt én de stoplichten in Apeldoorn nog op "zelf uitkijken" staan. Eigenlijk haal ik die 50 minuten dus maar zelden.

Is dat belangrijk? Helemaal niet. Lekker ontspannen in je velomobiel over het fietspad zoeven is véééél belangrijker. En dan kom ik maar drie minuten later aan. Desnoods vijf. Wat zeur ik: onderweg zijn is belangrijker dan aankomen!

Fiets ze en ga vooral niet te hard ;-)

Mooi Geel goes social...

Dit is al weer het eenenvijftigste bericht op dit weblog. Bij de start had ik me voorgenomen om elke maand minimaal 3 keer iets te schrijven. Als ik dat tot en met juni van dit jaar vol zou houden dan beschouwde ik dit experiment als geslaagd. Tot nu toe heb ik er veel lol in en het is prettig om te ontdekken dat het ook goed gelezen wordt. Alle lezers en reageerders: hartelijk dank!

Het bericht "Vijf bar pure ontspanning" is het meest populair, en wordt nog steeds goed gelezen. Maar mijn eerste bericht over  de Risse Genesis schokdemper gaat waarschijnlijk binnenkort die eerste plaats overnemen.

Om het iedereen nu nog makkelijker te maken om de avonturen van Mooi Geel Is Niet Lelijk te volgen heb ik de service uitgebreid. Ben je een Twitter-gebruiker? Lucky you! Vanaf nu is er de Twitter account @MooiGeel waarmee je moeiteloos op de hoogte blijft.

Heb je niets met Twitter, maar ben je wel een Google+ fan? Op mijn Google+ pagina verschijnen automatisch ook de berichten van dit weblog.

Naast deze zgn. social media was er natuurlijk al een tijdje de mogelijkheid om dit weblog te volgen via de e-mail. Kijk in de rechterbalk.

Graag tot het volgende bericht!

Bellen is behelpen

Toen ik vanochtend in de laatste 200 meter voor kantoor een zwalkende fietser wilde waarschuwen met helder doch dringend claxongeschal bleef het akelig stil in het vooronder. Ik drukte nog eens en nog eens, maar meer dan een dof getik kon ik niet aan dit ooit zo luidruchtige onderdeel ontlokken. In hemelsnaam, dan maar bellen.

In de lunchpauze heb ik de Strada op de kant gelegd en kabels en contacten betast. Alles leek in orde, de claxon zelf echter hing losgetrild in z'n beugeltje. Ik besloot thuis verder te kijken maar alvast een e-mail uit te sturen naar Velomobiel.nl voor advies.

Op weg naar huis merkte ik hoe ik al aan die claxon gewend was geraakt. Hoe makkelijk is het om al ruim van te voren je komst aan te kondigen. Hoe heerlijk duidelijk is die klaroenstoot voor fietsers en wandelaars. Ze weten onmiddellijk wat ze moeten doen. Alhoewel mijn bel,  een forse ding-dong, z'n partijtje kan meeblazen blijft het behelpen, zo bleek op de fietspaden naar huis.

Hoe goed ie het ook doet, bellen kun je pas op korte afstand als je eigenlijk al met trappen gestopt bent. Vaak moet het dan nog een keer want een bel betekent een fiets, en een fiets betekent nét voldoende ruimte maken. Net voldoende ruimte is niet net voldoende voor een Strada die er met 30+ per uur langs wil.

Ooit, in den beginne, heb ik me voorgenomen om vooral te bellen. Ik vond dat sympathieker. Nu ben ik daarvan teruggekomen. Het is juist sympathieker om te toeteren, want veiliger voor jou en voor de wandelaars en fietsers die je over luttele seconden gaat passeren.

Thuis was het antwoord van Velomobiel inmiddels binnen.

"Er zit een schroefje achterop de claxon waarmee je de toon kunt stellen. Soms kun je daarmee de claxon weer laten claxonneren. Draai de schroef  maar steeds 1/8ste  per keer en test dan, begin met indraaien. Anders gewoon vervangen..."

De truc met het schroefje werkte wel en werkte niet. Ja, de claxon geeft weer geluid, maar dat geluid lijkt nu meer op een hees oud mannetje dan op de verkeerstoeter die er eerst op zat. Een vervanger heb ik per ommegaande besteld.

Schokkende avonturen (deel 3)

De titel van dit verhaal had eigenlijk beter "De boomwortel- en moddertest" kunnen zijn. Vandaag heb ik namelijk de nieuwe Risse Genesis schokdemper getest in het woon-werkverkeer.

De woon-werkroute bestaat natuurlijk grotendeels uit goed asfalt maar op een aantal punten is dat goede asfalt iets minder goed. Ik schreef al eerder over het eiland van witte rotsen maar er zijn op datzelfde stuk ook nog fraaie overdwarse boomwortels waar je als laagzittende fietser al haast niet meer overheen kunt kijken. Ze zijn vooral geschikt als lanceerinrichting voor zich langs het kanaal voortspoedende velomobielen.

Als klap op de vuurpijl ligt er ergens halverwege al weken een grote hoeveelheid modder op de weg. Daar achtergelaten door een slordige boer. Op dat punt, net in een scherpe bocht, voelde ik al een paar keer het achterwiel een zijwaartse schijnbeweging maken.

In hartje Apeldoorn is er dan nog een hele reeks lanceerdrempels en ligt er aardig wat trilbestrating. Kortom het ideale testgebied voor een nieuwe schokdemper.

Aldus geschiedde woensdag. Het is rustig en mistig langs het Apeldoorns Kanaal op deze vroege morgen in de meivakantie. Aan de overkant van het water spoeden zich slechts enkele auto's naar hun bestemming.

Testgebied 1 
De modderbocht, wordt soepeltjes genomen. Mijn indruk is dat de Strada beter aan de weg blijft plakken. Over het algemeen merk ik overal een strakker rijgedrag in de bochten. Oftewel je kunt harder door de bocht.

Testgebied 2
Het passeren van de boomwortelzone, geeft voelbaar meer comfort. Het typisch bonkerige rijdrag van hard opgepompte Marathon Plus banden is hier duidelijk minder. Je voelt dat het achterwiel veel beter de oneffenheden volgt.

Testgebied 3
Dit stuk met steile verkeersdrempels en ruwe bestrating in Apeldoorn, geeft ook een merkbare verbetering.  Vooral het oprijden van de verkeersdrempels gaat heel vloeiend. De ruwe klinkers die tot nu toe altijd de Strada in een klopboor veranderden, worden nu slechts licht trillend gepasseerd.

De praktijktest "Risse Genesis in de praktijk"  is met een dikke voldoende afgesloten. Of acceleratie en snelheid ook verbeterd zijn kan ik nog niet met zekerheid zeggen. Het toegenomen comfort en het stabielere rijgedrag zijn voor mij al voldoende. Wordt vervolgd.

• Lees alle berichten over deze schokdemper avonturen