Mijn comfort zone

Vandaag 12 december is het op de kop af vier jaar geleden dat ik met de trein naar Dronten vertrok en als de trotse eigenaar van een mooi gele Strada terugkwam. Ik overleefde die eerste 75 kilometers zonder kleer- en velomobielscheuren en nog altijd, als ik naar Dronten fiets, neem ik dezelfde mooie route over de Veluwe. Binnendoor via Gortel en Doornspijk.

Nog maar een paar dagen geleden kon ik bovendien een ander jubileum afstrepen: tijdens een winderige LOL-tocht langs de uiterwaarden van de IJssel passeerde ik de mooie kilometrage van 30.000. De drie sterren die ik nu op mijn velomobiel mag plakken verdiende ik grotendeels door in het woonwerkverkeer op en neer te fietsen  tussen Dieren naar Apeldoorn. Dat zijn makkelijke kilometers want naar m'n werk moest ik toch al. Daarnaast maakte ik een aantal megatochten met LOL met als voorlopig record het Rondje IJsselmeer in 2014 toen de kilometerteller pas op 362 stopte.Tel daarbij nog wat reguliere LOL-tochten op en de onderhoudsritjes naar Dronten (per stuk goed voor 150 km heen en terug) en die 30.000 bereikte ik eigenlijk vanzelf.

Gefotografeerd net na mijn 'maiden trip'. De teller staat op 75 kilometer. Wat was ik nog groen ondanks al dat mooie geel.

Die vier jaar en die dertigduizend kilometers zijn mooie mijlpalen om nog eens terug te kijken. Ik ben inmiddels in staat een lange lijst van voor- en nadelen van het velomobielrijden op te sommen. Inclusief het  weinig bekende tiende voordeel! Maar hoe je het ook wendt of keert, het draait uiteindelijk maar om één ding: het comfort!

Het comfort van het comfortabele liggen, van nooit meer zadelpijn of zere schouders en polsen. Het comfort van wind- en weersbestendig fietsen. Regen en ijzige koude zijn ook in een mooi gele Strada geen pretje maar het is wel véél comfortabeler dan de open fiets. En dan is er natuurlijk de belangrijkste ;-): het comfort van de krimpende afstanden. Kilometers worden korter en het klopt dus wat ze zeggen: snelheid is een ook vorm van comfort!

Negeer dus de bekende zweverige praatjes over 'uit je comfort zone komen'. Wij velomobilisten hebben dat helemaal niet nodig. In onze eigen, al dan niet mooie gele, comfort zone ontdekken we  juist moeiteloos nieuwe verten en uitdagingen. Op naar de volgende 30.000!