Als ik naar Dronten ga dan....

Ik ben inmiddels al heel wat keren op en neer gefietst naar Dronten. Eind vorig jaar nog voor die in nevelen gehulde Oliebollentocht. Het is een op-en-neertje van pakweg 160 kilometers. Een leuke afstand maar toch goed te doen. Al die ritten was er, afgezien van die afstand, één constante die met de volgende wiskundige formule eenvoudig weer te geven is:

Statistisch onderbouwd, wetenschappelijk verantwoord

Waarbij de X dan de variabele is. Namelijk hoevéél kilometer Wim en ik in de regen gaan rijden. Natuurlijk had ik 's ochtends al de alwetende Buienradar geïnspecteerd. Die meldde twee  smalle frontjes. Tegen beter weten in ;-) besloot ik te vertrekken. Eerst trapte ik naar Voorst om Wim op te pikken. Casper zou daar ook aansluiten. Die had het snode plan opgevat om zijn Quest met ingelamineerde bakstenen te vervangen door een QuestXS of zelfs een Strada. Hij ging mee om te proefrijden, zei hij.

Terwijl de Buienradar in mijn oor fluisterde dat er niks aan de hand was, was de praktijk onderweg dus anders. Dikke motregen, dunne motregen en zelfs echte regen. Het passeerde in vlagen maar tot en met Dronten voelden we nattigheid. Bleek die eenvoudige regenformule toch weer te kloppen.

Bij velomobiel.nl konden we opwarmen en opdrogen. Ik was daar mei 2016 voor het laatst geweest en had inmiddels een heel lijstje klusjes opgespaard. Allemaal dingen die jullie vast en zeker altijd zelf doen maar waar de twee linker handen van Mooi Geel voor terug schrikken.

De ketting werd ingekort, versnelling iets gefinetuned, mijn eerder vervangen te slappe stoeltje werd ingeruild voor een stijver stoeltje, ik kreeg twee  nieuwe shifters (het rubber van de oude viel er bijna af), mijn freewheel werd nog even schoongemaakt en de remmen kregen een grote beurt. Ik kan er weer maanden tegen!

Win kijkt toe, Theo sleutelt aan mijn Strada, Allert denkt nog dat Casper wel in die oranje XS gaat passen en Casper? Die ziet in een hoekje een mooie Strada staan

Er stonden weer een heleboel QV's. Eigenlijk vind ik ze met twee kleuren het allermooist.

Er in was een makkie, maar er uit?

De sfeer is altijd ontspannen :-)

In de tussentijd was het duidelijk geworden dat Casper niet in een QuestXS ging passen. Te lange benen. Of beter: wel er in maar niet eruit. Slechts met hulp van Allert en Theo kon ie zich ternauwernood uit de oranje demofiets bevrijden. En daarna ging het ineens héél snel. Voor we er erg in hadden fietste hij een rondje met een echt hele mooie gele inruil- Carbon Strada. Om een lang verhaal kort te maken: z'n oude Quest bleef achter en hij fietste weer terug in een fiets die verrassend veel op de mijne lijkt :-). "'T lijkt wel of ik vleugels heb", meldde Casper onderweg. Ja, ja dat typische Strada-gevoel ken ik al vijf jaar.

Casper heeft inmiddels zijn blogadres aan zijn nieuwe fiets aangepast. Gaat dat zien.

Wim heeft een lekke band.

Bezoek het toilet bij vm.nl en leer meer over de voordelen van fietsen :-)