Een kerstverhaal

Het kerstdiner begint op z'n einde te lopen. We hebben er drie gangen op zitten en, godzijdank, Anja komt met het toetje binnen. Één van haar specialiteiten: een 'bombe brûlée', een übermachtig mengsel van slagroom, ijs, cake met een chocolade-vruchtensaus met véél drank erin. Zelfs oom Jos zal de komende minuten z'n mond houden. Ach, het hoort er allemaal bij als je een familiekerstdineetje organiseert.

Zo krijg je ze wel een paar minuten stil, maar wat komt onvermijdelijk daarna...?

"Gelukkig is dit niet van dat vegetarische spul...", mompelt oom Jos nog even maar dan houdt ie z'n mond. Vooral omdat tante Mia 'm een gemene trap onder tafel geeft. Mooi hoor, al die warme saamhorigheid en tradities met Kerst. Ik weet ook al precies hoe het straks verder gaat, na die fameuse 'bombe brûlée'. Dan komt het gesprek onvermijdelijk op fietsen en dan is er altijd wel één wijsneus aan de grote kersttafel die roept: "Hé Paul jij hebt toch zo'n banaanfiets?". Ik zweer het jullie, nooit begin ik er uit mezelf over, alhoewel ik als velomobielrijder normaal gesproken kick op elk beetje aandacht wat ik kan krijgen. Maar niet met Kerst! 

Ik probeer het onderwerp altijd een beetje af te houden want onvermijdelijk, na het beantwoorden van allerlei onzinnige en bekende vragen over dit onderwerp komt er iemand met Dé Vraag: "Als Anja koffie zet dan kunnen wij die fiets van jou even bekijken, Paul?" En voor de lieve kerstvrede stem ik dan altijd in en lopen we naar de garage waar 'dat ding' staat. 'We' dat zijn dan de mannen in het gezelschap want tante Suus,  tante Mia en nichtje Carolien vinden het te koud buiten. Misschien dat er daarom zo weinig vrouwen in een velomobiel rijden?

Ik doe het licht aan in de garage....

Ik doe het licht aan in de garage, en schuif de vijf andere fietsen aan de kant dan begint het. "Best wel een mooi ding, maar wel laag hè? De stemming onder de heren is meestal wat uitgelaten vanwege de drank die in die 'bombe brûlée' zat. "Doe de lampjes eens aan", gilt neefje Johnnie. "Kerstlichtjes", joelt de hele bende als de dubbele koplampen aanflitsen. "En nou wil ik er wel even inzitten...", roept oom Jos. Nu begint de zaak te ontsporen en grijp ik naar mijn geheime wapen. Het werkt elk jaar weer met elk gezelschap.  Ik roep, terwijl ik oom Jos alvast subtiel naar de garagedeur duw:  "Jongens, Anja heeft de koffie klaar en ik maak zo die fles twintig jaar oude port open!"  

Voor ik er erg in heb staat iedereen alweer buiten. Godzijdank, mijn fiets heeft de kerst in elk geval dit jaar weer overleefd! 

Ligfietsclub Mooi Veluwe van start

Als je nietsvermoedend door de rustige straten van Dieren-West fietst zou je nooit op de gedachte komen dat achter één van de gevels van deze 60-er jaren doorzonwoningen heel recent de allernieuwste ligfietsclub van Nederland is ontstaan. Toerclubs waren er in deze fraaie regio al genoeg: Mooi Bennekom, Mooi Twente en niet te vergeten het illustere gezelschap van LOL. Maar nu het racen steeds meer een aflopende zaak is, is het niet zo vreemd dat er nieuwe clubs in deze groeimarkt springen. We gingen voor u op zoek naar de fietsers achter "Mooi Veluwe", want achter deze naam verschuilt zich deze nieuwste loot aan de ligfietsstam.

Als we in de woonkamer van de Mooi Veluwe voorman aan tafel aanschuiven zien we de garagedeur wijd open staan. Daar staat de Mooi Gele Strada waar het allemaal mee begonnen is.

"Ik fietste al jaren mee met LOL...", vertelt de grijsbebaarde 60er, die verder liever anoniem wil blijven. "Ik hoef niet zo nodig met mijn hoofd in dat blad van jullie. Het gaat om het fietsen."

"Fietsen met LOL is echt het summum van ligfietsclubfietsen. Super gezellig, een snelheid die voor iedereen is bij te benen en stuk voor stuk hebben die LOL'lers een neus voor topkwaliteit appelgebak. Maar ja, er komen wel steeds meer leden bij. Soms komen ze zelfs uit Zeeland, of uit Amsterdam of Dronten aanfietsen alleen maar voor zo'n zondagochtendritje. Mooi Twente idem dito. Twentenaren zijn van nature gezellige types met een oog voor sublieme ligfietsroutes. Ook daar voel ik me thuis! Maar uiteindelijke fietsen ze maar één keer per maand en dan, zoals ik zei, is het gelijk wel behoorlijk massaal. Wel eens met vijftien velomobielen door Lochem gefietst? Nou je veroorzaakt een compleet verkeersinfarct, zelfs daar op het platteland."

 Ligfietsclub Mooi Veluwe tijdens een recente rit over de Posbank.
Mooi Veluwe: voor de ligfietser die exclusiviteit en kleinschaligheid zoekt.

Mooi Veluwe organiseert ook één of twee keer per jaar educatieve toertochten naar Dronten. 

Terwijl hij nog een kop thee voor de bezoekers inschenkt zien we zijn blik afglijden naar de gele velomobiel die in de garage staat te wachten op een volgend ritje. Het is duidelijk dat de Mooi Veluwe voorman het kort wil houden.

"Ik zocht dus eigenlijk aansluiting bij een club waar het allemaal nog wat kleiner is en die zich ook heeft losgemaakt uit de ijzeren regelmaat van zo'n vaste maandelijkse rit. Ik wilde wat meer flexibiliteit en exclusiviteit.... Er bleek helaas nog niks op dit vlak te zijn. En toen heb ik dus 'Mooi Veluwe' opgericht. Samen met Mooi Bennekom en Mooi Twente wordt dit de heilige drie-eenheid van het toerligfietsen in Midden- en Oost Nederland. Ik wil het wel graag klein houden dus is er een permanente ledenstop. We rijden geregeld maar niet regelmatig en het is niet de bedoeling om al die ritten aan te kondigen op de Agenda van Ligfiets.net. Da's zo'n gedoe en dan trekt dan ook gelijk weer fietsers aan die we weer moeten afwijzen. Ik kan wel met enige trots mededelen dat Mooi Veluwe de tot nu toe enige club in Nederland is die 100% gecertificeerd is voor het nieuwe Ligfietsclubreglement van de NVHPV. Voor al duidelijkheid, Mooi Veluwe is beslist géén concurrent van LOL. Ik denk dat er in deze regio plek genoeg is voor meer clubs, zeker van deze omvang. Bovendien, ik zelf blijf natuurlijk zo vaak als ik kan meerijden met LOL. Die lol laat ik niet aan mijn neus voorbijgaan!"

"Wanneer we rijden? Nou dat is moeilijk te zeggen. Da's ook weer het vernieuwende en exclusieve van Mooi Veluwe: we rijden wanneer we zin hebben. Ik denk dat dit echt een 'unique selling point' is. Het is wel opvallend vaak mooi weer als we rijden. Het vertrekpunt is trouwens altijd eh....hier."

"Als Veluwse ligfietsclub ligt de focus van onze ritten vooral op de Veluwe. Om de Mooi Veluwe leden niet te veel te belasten worden de steilste hellingen vermeden. In de winter is er ruimte zat op de Veluwse fietspaden...", vertelt de man die het allemaal bedacht heeft, "...in de zomer, als het drukker wordt, wijken we uit naar het Apeldoorns Kanaal en omliggende gebieden. Daarover is in de club ook veel routekennis beschikbaar. Maar als jullie me nu willen verontschuldigen? Er staat voor vanmiddag een Mooi Veluwe ritje ingepland en dat wil ik niet missen!"

Voor wie kennis wil maken met deze nieuwe Gelderse ligfietsclub is het advies mee te fietsen met één van de volgende ritten van LOL of Mooi Twente. Mooi Veluwe zal daar 'acte de présence' geven.

De oudere fiets

Gisteren, woensdag 12 december, fietste ik even op en neer naar Dronten. Om bij velomobiel.nl mijn slecht werkende versnelling en nog wat andere kleingoed weer piekfijn in orde te laten brengen. Ik rolde zoals gebruikelijk, maar niet gepland, om ongeveer kwart voor tien de oprit in Dronten op. Laat deze aankomsttijd nu vrijwel exact aansluiten bij het ochtendlijke koffiemoment van de dame en heren ter plekke. Reuze gezellig, en terwijl ik hard meewerkte aan het leeg maken van een zak kruidnootjes van Albert Heijn, zag ik op mijn horloge dat het die woensdag de 12e was. "Volgens mij is het vandaag precies zeven jaar geleden dat ik mijn Strada hier ophaalde", zei ik daarop tegen niemand in het bijzonder. Theo zocht het razendsnel op in de administratie en bevestigde dit heugelijke feit.

Met goed onderhoud kan de Mooi Geel velomobiel nog jaren mee....

Geen wonder dat ik juist op deze woensdag dat verjaardagsritje wilde maken. Het moet onbewust meegespeeld hebben. Het hielp natuurlijk ook er droog weer voorspeld was ;-).

De tijd vliegt, zeggen ze wel eens. Inmiddels heb ik er bijna vijf Wilco sterren opzitten en begint die mooi gele Strada toch een beetje een oudere fiets te worden. Het is wel veelzeggend dat 'du moment' ik een foto van deze fiets op locatie bij Intercitybikes of Velomobiel.nl post ik van allerlei mensen de reactie krijg: "Je gaat mooi geel toch niet inruilen, hoop ik?" en meer van dergelijke strekking.

Toen ik bij Elburg de polder inreed brak heel even de zon door

De jaren beginnen te tellen en in de onbenoemde hiërarchie van het velomobielwereldje begin je met een zeven jaar oude (!) gele (!) Strada (!) flink te zakken. Alhoewel ze er in Dronten nog een sympathiek inruilprijsje voor geven (hoorde ik gisteren) komt het moment dat je deze fiets alleen nog maar aan de beginnende velomobielrijder met een kleine beurs kwijt kunt. Of aan de verzamelaar van antieke fietsen. Zonder tweekleurige DF met neusspoiler of zo'n bierkrattenverslindende Quattro kun je echt niet meer in de top meedraaien.

Ook geel als hoofdkleur voor een velomobiel verdwijnt langzaam uit beeld. Hier nog vijf (!) gele velomobielen op weg naar de Oliebollentocht in Lattrop. Maar dat was dan ook in 2015. Nu zou dit niet meer kunnen.

Ik hoef me dan ook maar even te vertonen in een DF of Quattrovelo, of in Whatsapp groepjes en op Facebook gonst het al van de geruchten. "Ja hij was er wel echt aan toe", lees je dan over jezelf.

Zo langzamerhand schuif ik op naar de gelederen van de oudere Mango's, de Alleweders en de 20 inch Questen. Prima fietsen maar wel fietsen waar je geen deuk meer in een pakje boter kan rijden. Dat was in december 2011 wel anders. Misschien dat het met die Strada's zowiezo aan aflopende zaak is want in Dronten staat tegenwoordig vooral héél véél vierwielers op de orderlijst. Jammer want de Strada is volgens sommigen toch echt de meest veelzijdige velomobiel.

Nu past dit alles prima bij mijn huidige levensstijl ;-). Ik heb tijd zat dus waarom zou ik die achtduizend euro voor een nieuwe velo uitgeven voor een tijdswinst van nog geen tien minuten op één van mijn standaardrondjes? Wie het weet mag het hieronder zeggen.

Nee, nee, ik blijf lekker mooi geel rondrijden. Wat gebutst en zeker niet de snelste maar nog altijd wel de mooiste geelste. En zoals Theo bij Velomobiel.nl gisteren nog zei: "Dit is nog een prima fiets Paul. Altijd onderhouden door de vakman en hij heeft altijd in een garage gestaan.."  "En...", zei ik er met een vette knipoog bij, "...hij is van een oud mannetje geweest...". Maar dat laatste zegt vanzelfsprekend helemaal niks.

Na de gele hesjes...

Die hele gele hesjes beweging in Frankrijk is alleen maar een begin. Het zijn gewone mensen, zoals jij en ik, die het zat zijn. Alles is duurder geworden, de benzine nog het meest, en verder zijn ze natuurlijk gewoon overal tegen. Niet zo vreemd dat er nu ook al gele hesjes in allerlei Nederlandse steden zijn gesignaleerd: in Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Maastricht én in Tiel (zes gele hesjes). Hun eisen: alles moet goedkoper, in elk geval de benzine, en Zwarte Piet moet blijven.

Allerlei ongedefinieerde gevoelens van onrust krijgen ineens een stem als je er een geel fluoriserend hesjes omheen hangt. "Met zo'n hesje zien ze ons weer staan!", aldus één van de zes gele hesjes in Tiel. "En bovendien is het veiliger..." Tja, wij Nederlanders blijven ook praktisch van aard.

Het is dan ook niet zo vreemd dat de gele hesjes beweging in Nederland ook zo z'n eigen typisch Nederlandse exponenten en uitingen krijgt. Uit zeer goed geïnformeerde bronnen heb ik vernomen dat vandaag de eerste gele fietsen gesignaleerd zijn. Daar blijkt heel veel onvrede te zitten en die komt er nu ineens uit. Al die velomobielrijders denken nu "als voetgangers met gele hesjes dingen kunnen bereiken dan moet dat ons met onze gele fietsen zeker ook lukken!!! Met onze volumineuze fietsen blokkeren we zonder veel moeite belangrijke nationale snelfietsroutes..."

De eisen van de gele fietsen beweging zijn vanzelfsprekend niet erg helder. Zo schijnen twee gele fietsen (ok één was er eigenlijk blauw maar er lag wel een geel hesje overheen ) een dijkfietspad bij Olburgen te hebben bezet. Wat ze wilden? De ploeg van TV Gelderland die er op af gestuurd werd kreeg weinig te horen. "Ja, alles is te duur. Wat denkt u dat zo'n fiets kost? Wij hebben allemaal studerende kinderen dus het moet goedkoper. De benzine moet dan maar duurder om dat te betalen! 'T moet gewoon allemaal beter. Wij staan hier als verontruste fietsers en we zijn tegen!"

Typische Gele Fietser. Maar ze zijn ook al in andere kleuren gesignaleerd, wat het allemaal niet duidelijker maakt.

Een groepje van een stuk of drie gele fietsen (twee rode en één groene) is gespot bij station Assel (tussen Apeldoorn en Amersfoort). Ze joelden wat onverstaanbaars en staken een Marathon Plus fietsband in brand. "Die fikken beter en we vinden het ook klote banden die verboden moeten worden...  En er mag ook niet meer over geblogd worden". Het treinverkeer ondervond volgens de NS geen enkele hinder van deze actie.

Het bestuur van de vereniging waar deze fietsers meestal bij aangesloten zijn is inmiddels in spoedberaad bijeen gekomen. Een woordvoerder meldde desgevraagd begrip te hebben voor deze wilde acties. "Het moedwillig vernielen van stoplichten en verkeersdrempels keuren wij ten zeerste af maar we begrijpen dat veel velomobielrijders in een lastige situatie zitten. Voortdurend worden ze lekker gemaakt met nieuwe fietsen (stijver, sneller, meer wielen, meer kleuren, mooier en nieuwer) maar tegelijkertijd komt de overheid hen niet tegemoet met gulle subsidies en aangename belastingkortingen. Dan krijg je dus op een gegeven moment dat die onvrede zich gaat uiten... Maar het in brand steken van Marathon Plus banden wijzen wij resoluut af. 'Pleur op...', zeggen wij tegen leden die dat soort dingen doen."

En dat was nog maar de zaterdag. Dat het een vrijwel totaal verregende dag was remde dit prille begin van de Gele Fietsen beweging in het geheel niet af. Voor dit soort weer schijnen die fietsen juist speciaal ontworpen te zijn. "En die kappen moeten ook veel goedkoper...anders gaan we over tot het in brand steken van F-Lites", meldt een militant groepje Gele Fietsers aan het einde van de dag. "We proberen nu al de hele dag ons punt te maken, maar ze luisteren niet. Bovendien krijgen we het koud van dat stilstaan."

Het is duidelijk, dit is nog maar een begin, we zijn hier nog lang niet van af.

Pannenkoekentocht met LOL

"Jongens, waar gaan we vandaag naar toe?", vroeg één van de ligfietsers aan de LOL-stamtafel in het Volkshuis. Het bleef even stil, buiten sloeg de regen tegen de ruiten van dit wereldberoemde ligfietsetablissement. Je zag iedereen naar buiten kijken waar acht velomobielen en één ligfiets nat stonden te worden. Op de buienradar dreven grote blauw en rood gekleurde vlakken in hoog tempo van west naar oost, met in de toekomst misschien de belofte van een droog moment. "Gezien wind en weer, stel ik Doesburg voor. Daar hebben ze bovendien het beste appelgebak!", stelde iemand voor. Weer viel er een moment van stilte...deze keer wat langer.

Het uiteindelijke resultaat van dit bekende anarcho-democratische LOL-overleg was dat we wél naar Doesburg zouden fietsen. Maar niet naar de Waag (bekend van het appelgebak) maar naar de Pannenkoekenbakker (bekend van de pannenkoeken).

Toen ik mijn vaste twee koppen koffie afrekende bij de mevrouw van het Volkshuis wenste die ons veel sterkte en "tot volgende week dan maar weer...", voegde ze er aan toe. Toen ik haar vertelde dat deze ligfietsers zich slechts één keer per maand in Zutphen verzamelen antwoordde ze: "Oh, nou ik had het idee  dat jullie hier veel vaker komen!"  Kijk, ook al zien ze ons niet, we maken toch elke keer als LOL een blijvende onuitwisbare indruk!

Buiten was het even droog. Met acht fietsers was de opkomst wat mager maar zij die wel meereden kunnen dan ook als de 'fine fleur'van het LOLse ligfietsgebeuren worden beschouwd. Bikkels die weer, wind en regen trotseerden voor een genoeglijke tochtje. Met extra kudos voor Bas die meefietste op zo'n open ligfiets.

Dat genoeglijke tochtje leidde ons langs de IJssel waar vanwege het lage water de veerponten al weken niet varen. Dat tekort aan water werd op de oevers ruimschoots gecompenseerd door overvloedige neerslag.

Lekker met veel spek.  Als flexibele vegetariër kan ik dit gewoon eten ;-)

Wat later reden we het parkeerterrein van de Pannenkoekenbakker te Doesburg op. Binnen was het uitgestorven maar warm en droog en werden er verrassend veel pannenkoeken besteld. Voor de minder rekkelijken in het gezelschap was er gelukkig ook 'old school' appelgebak.

Om ongeveer twaalf uur riep iemand: "De Buienradar geeft aan dat het om 12:10 uur stopt met regenen...!"  "Mooi" riep het hele gezelschap "...dan gaan we dan weg. "Dan moeten we heel snel zijn, want om 12:15 gaat het weer regenen", voegde iemand daar aan toe ;-).