Een verhaal met een staartje

Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers. Nee, ik heb het dan niet over de hier voor de hand liggende ;-) ligfietsers. Alhoewel de hoofdpersoon van dit verhaal op een hele vreemde manier wel iets met ligfietsen van doen heeft.

vreemde kostganger in de Strada garage  

Onze hoofdpersoon, laten we hem D. noemen, woonde  met een hele groep soortgenoten (geen ligfietsers dus) ergens in de buurt van Huize Mooi Geel. Het was een heel hecht clubje waar verrassend vaak en veel nieuwe broertjes, zusjes en neefjes en nichtjes bijkwamen. Die moesten natuurlijk allemaal eten. Alhoewel een muizenpootje snel gevuld is betekende dit dat er D. en z'n maatjes regelmatig strooptochten hielden in de wijde omtrek.

Zo was het groepje waarvan D. deel uit maakte al vaker in die garage geweest waar zo'n soort klein geel soort autootje stond. Niet gevaarlijk, want het stond daar dus altijd stil. Ze hadden daar in één van de tassen al eens een heerlijk Appelkaneel Sultana soldaat gemaakt. Toen was het ze voor het eerst opgevallen dat D. toch wel wat vreemd gedrag vertoonde. Terwijl de rest de snorharen zat af te likken bij al die heerlijke Appelkaneel Sultanakruimels zat D. met een glazige blik de plastic verpakking naar binnen te werken. "Stop idioot. dat kun je niet eten", had Piet de leider van de groep nog gezegd. Toen had nog niemand het door.

Het liep dus helemaal uit de hand. Zeker toen ze weer eens in die garage met het gele autootje waren. Op zoek naar overheerlijke Appelkaneel Sultanakruimels. Die waren er dus niet en iedereen stond al op het punt weg te gaan tot Piet merkte dat D. nog in dat gele ding zat. Ze gingen terug en vonden hem, knabbelend aan een plastic zak en likkend aan de zwarte rubber slang die daar in zat. 'SCHWALBE SV13 26"' stond erop en het zag er niet goed uit. Met veel moeite hebben ze D. daar toen weg gekregen en niet veel langer daarna is ie opgenomen in een mooi rustig muizennest ergens midden op een uitgestorven zandverstuiving diep op de Veluwe.

Die geur van dat zwarte rubber.....hoe kun je dat weerstaan

Op een dag merkte ik dat muizen een vergeten pakje Appelkaneel Sultana's in de Strada hadden ontdekt. Ik ruimde de resten op en stofzuigde de hele fiets. "Mooi daar ben ik vanaf", dacht ik toen. Tot ik een week of wat later onmiskenbare muizensporen ontdekte op de verpakkingen met reserve binnenbanden. 

Dit verhaal kreeg een staartje. De binnenbanden zelf bleken weliswaar niet aangevreten maar bij een volgende opruim- schoonmaakbeurt ontdekte ik dat muizen een flink stuk uit mijn Ventisit vloermat hadden gegeten. D. had een waardige opvolger gekregen ;-).

Wie heeft er ook al eens vreemde kostgangers in z'n fiets gehad?

Veelkleurig elftal scoort op hoog niveau

Zondag speelde ons vaderlandse damesvoetbalteam, in Albert Heijn spaarpoppetjesjargon 'Oranje Leeuwinnen' genoemd, die retebelangrijke finale tegen de meisjes uit Trumpland. Een nationale gebeurtenis van grote importantie.

Maar waar de media geen enkele aandacht aan besteedden die dag, erger nog ze hadden er zelfs geen enkele notie van, was dat andere belangrijke elftal dat maandelijks altijd op de eerste zondag speelt.

De opstelling varieert nogal eens maar  steevast wordt er in de regio rond Zutphen een meer dan spannende match verreden. Met ligfietsen, dus het is een nogal bijzondere tak van sport en beslist niet door de KNVB erkent.

Qua teamspirit zouden deze dames prima met LOL mee kunnen rijden. Maar misschien dat ze er ook iets te fanatiek voor zijn ;-) (Foto: plaatjesactie Albert Heijn)

Waarschijnlijk als morele steun voor onze voetbalmeisjes in Frankrijk, verscheen het eerste elftal van LOL ook als elftal op de Houtmarkt in Zutphen. Met een aantal bekende basisrijders aangevuld met  bijzondere ligspecialisten van buiten de regio in de basisopstelling. 

Het elftal van 7 juli: Wim, Bas, Bart, Tonnie, Paul, Paul, Wilco, Marc, Johan, Edwin, Gerrit, Casper en als virtuele reserve ''Karel uit Zutphen'.

Zoals te verwachten maakte dit team hun favorietenrol meer dan waar. Er werd gescoord en gecombineerd op fraaie landelijke route, gemoedelijk tempo, grappen en grollen onderweg en voldoende bio breaks. Je merkt aan alles dat dit team al jaren samenfietst en dat incidentele nieuwkomers (bij LOL hebben we het liever niet over invallers) moeiteloos bij deze ligfietscultuur kunnen aanhaken. 

En als de motivatie dan even dreigt weg te zakken dan is er altijd wel een van de teamleden die de anderen weet op te peppen. Zoals deze keer Johan, die uit het diepst van zijn oranje-witte QV een enorme blauwe Bluetooth luidspreker wist op te diepen en de achterhoede met vrolijke Twents Tirolerklanken wist op te peppen. Nog bedankt daarvoor :-).

Maar hoe goed zo'n team ook op elkaar ingespeeld is, het gaat er uiteindelijk toch om of er gescoord wordt. Bij International Airport Teuge bleek daar alle gelegenheid voo te zijn. Koffie 1-0, appelgebak 2-0, met slagoom 3-0! Dat deze prima score bereikt werd door 60 km lui achterover te liggen zegt alles over de kwaliteiten van LFC LOL.

Het was een excellente score zoals we die van dit topelftal gewend zijn. Daar zouden de meisjes uit de States niet van terug gehad hebben, maar ja die kunnen weer veel beter voetballen, bleek later die middag. 

Volgende keer ook deel uitmaken van dit bijzondere elftal? Schrijf je in via ligfiets.net en verzeker je zo van een plek in de basisopstelling....

Ik ben boos!

Soms ben ik een boze witte man. Gewoon omdat ik perfect in dat profiel pas, gezien mijn leeftijd, geslacht en het feit dat ik nu ik niet meer werk ik véél tijd heb om boos te zijn. Waarover dat weet ik dan vaak weer niet, en dan ga ik gewoon een stukkie fietsen. Omdat dat helpt. Soms wordt je daar bozer van en soms minder. Als boze witte man van een zekere leeftijd is het voor mij ook nog eens goed om regelmatig te bewegen, dus is dat fietsen sowieso een goed idee. Schijnt 't...

Vanochtend nog, ik was een beetje boos. Ik las dat CO2 gewoon in de cola zit en wie weet gebruiken ze dat in Roemenië ook in grote hoeveelheden om velomobielen te produceren. Als je daar echt wat aan wil doen geef dan heel India een velomobiel. Dan draai ik er als modaalboze witte man niet alwéér voor op en hoef ik dit niet allemaal in een landelijk dagblad te lezen. Met duizend miljard roepiaas kun je heel wat Indiërs van een QV voorzien. Da's beter dan cola drinken. Laat ze daar mijn geld aan besteden! Ik snap er niks van of ze zitten glashard te liegen. Of alletwee!

Maar ik draai door. Vanochtend was hittegolf vier van dit voorjaar weer voorbij en waagde ik mij aan een ritje over de dijken langs de mooiste rivier van Nederland: de IJssel! Een stukje cultuur- en natuurerfgoed van de bovenste plank dat ik als gewone Dierenaar enorm koester. "Dát pakken ze me niet af", dacht ik nog bij vertrek. En nou hebben ze het kapot gemaakt. Nu weet ik waarom al die mensen op Twitter zo boos zijn over CO2 in de cola.

Misschien weten jullie het wel, en als je tot de kenners van onversneden Hollands cultuurgoed behoort weten jullie het zeker,  maar het dijkfietspad tussen Bronkhorst en Doesburg is bezaaid met hele karakteristieke puur-Hollandse monumentjes. Monumentjes uit een ver verleden toen het rood-witte fietspadpaaltje nog niet uitgevonden was. Uniek.

Het zijn de beruchte fietssluisjes met veerooster die elke beginnende (en een enkele gevorderde) velomobielrijder de rillingen over de rug doen lopen. Het ruwe ijzerwerk dat hapte naar de tere flanken van je velomobiel. "Weet je zeker dat het past?", vroeg Anja mij toen ze er voor het eerst met haar witte XS'je doorheen moest. Passage van deze sluisjes was een initiatierite waar elke vaderlandse velorijder een keer door moest. Ach, en uiteindelijk lukte het iedereen.

Fietsers afstappen! Ook dat is nu voorbij :-(

En dié mooie momentjes hebben ze dus van ons afgepakt. Ze zijn weg! Helemaal weg! "t zal wel weer iets met dat klimaatakkoord te maken hebben want ik snap er niks van. Zoiets doe je toch niet? 'Ze' zitten gewoon glashard te liegen en dat verhaal over die cola is vast ook 'fake news'.

Zo ziet het er nu uit! 

Één klein voordeeltje zie ik nog wel, ik ben tenslotte geen onredelijke boze witte man. De LOL-route van Zutphen naar Doesburg is hierdoor sneller geworden en daardoor zullen we dan ook sneller aan dat andere typische Nederlandse cultuurgoed zitten: het appelgebak bij De Waag!