donderdag 6 juli 2017

"Weet je zeker dat het past?"

Ga even met me terug in de tijd. Naar medio januari 2012. Ik had net een maand mijn Strada in huis en vond elk ritje nog een uitdaging. Elk tochtje bevatte wel een leermoment. Op een mooie winterdag fietste ik langs de IJssel. Niet alleen de mooiste rivier van Nederland maar ook nog eens voorzien van een aangenaam fietspad op de oostelijke oever. Tussen Doesburg en Bronkhorst is het weer of geen weer altijd mooi fietsen. Niet voor niets is dit ritje één van de LOL Classics. Het feit dat in Doesburg het beste appelgebak in de regio wordt geserveerd heeft daar helemaal niets mee te maken ;-).

Een mooi breed fietspad, weidse uitzichten maar óók een aantal uitdagende hindernissen. Op een aantal plekken staan hekken die je uitsluitend via een net-Strada-breed veeroostersluisje kunt passeren. Die januaridag in 2012 moest ik die smalle poortjes voor het eerst in mijn velomobielleven passeren. Met samengeknepen remmen én billen hobbelde ik stap voor stap het sluisje door. En natuurlijk ging het goed. Je hebt namelijk ruimte zat ;-).

Afgelopen dinsdag wilde Anja wel weer eens een stukkie in haar XS46 rijden. Langs de IJssel, wilde ze graag. Velomobielrijschool Mooi Geel is altijd in voor een ritje langs een mooie route.

Ik besloot niks te zeggen over Dé Hekjes Zone. Over de beruchte ruw metalen hekjes die zouden happen en grauwen naar de smetteloos witte zijkantjes van haar XS'je en de grove veeroosters die Marathon Plus bandjes als ontbijt eten.

Zo onschuldig mogelijk klinkend (dat lukt me meestal slecht) stelde ik voor de action camera maar eens op de XS te zetten. Zogenaamd omdat ik dan zelf ook eens in beeld kon komen. In werkelijkheid draaide het om het minutieus vastleggen van haar passage van de De Hekjes zone.



Zo'n eerste keer is altijd lastig. Eerlijk is eerlijk: hekje twee  en drie en vier en vijf gingen al veel vlotter. "Volgens mij werden ze elke keer breder" hoorde ik achter me toen we Bronkhorst binnenreden ;-). Over een paar weken zijn ze vast en zeker nog breder...


5 opmerkingen:

  1. "Tussen Doesburg en Bronkhorst is het weer of geen weer altijd mooi fietsen." Nou ja, bijna altijd;-)
    Leuk verhaal weer, leest Anja mee? :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vond de opening tussen de hekjes de eerste keer ook veel smaller dan nu.

    Met de Roeifiets heb ik echter altijd een zee van ruimte.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat onderwerp is vast verwant aan de aantrekkingskracht van paaltjes. Hoe banger je er voor bent hoe meer die "niet meer te ontwijken" zijn.

    Dat je onbewust stuurt waar naar waar je kijkt ( dus naar de paal als je die vreest ) is tegelijk ook de oplossing. Dat wordt erin gedrilt als je motor leert rijden en dat soort geintjes levensgevaarlijk gaat worden. Kijk naar het gat tussen de auto's...waar is het gat, niet het object waar je niet tegenaan wilt botsen ? Het heeft me vaak genoeg behouden in situaties waar remmen gewoon geen optie meer was.

    Anja leest mee....gewoon ( verder vooruit ) kijken naar waar je wel wilt rijden, niet naar obstakels. Maar ik begrijp dat Paul graag de draak steekt met jouw beginnende velomobiel vaardigheden en daarbij graag overdrijft :-)

    BeantwoordenVerwijderen