"Wat bent zie klien, dit joar..."

"Gaan we zo al?", zei Jan, die ongeduldig begon te worden. "Zo meteen zijn de beste plekjes bie de Oerdiek weer weg."  De hele groep zat in de achtertuin bij Joris nog heel ontspannen aan een biertje of wat. In de aanloop naar hét hoogtepunt van de Lettelese kermis hoorde een bescheiden indrinksessie er elk jaar bij. "Het schijnt dit jaar weer groter te zijn dan vorig jaar, ook de wagens", zei Tina, de dochter van restauranteigenaar Spikker. De Spikkers waren over het algemeen zeer goed geïnformeerd, logisch als hoofdsponsor van het bier.

Toen moest José eerst nog naar de wc en duurde toch het nog een eeuwigheid voor iedereen eindelijk op weg was naar de de kruising Oerdijk - Bathmenseweg. Dé vast stek van deze Lettelese vriendengroep. Daar aangekomen was het al aardig druk. Bijna alle ruim 600 inwoners van dit Overijsselse dorpje stonden of zaten langs de Bathmenseweg waar het allemaal zou gaan gebeuren. Er hing een sfeer van vrolijke spanning in de lucht. Wat 'ze' dit jaar allemaal wel bedacht zouden hebben? Het was een mooie Lettelese traditie dat de bouwers van de wagens en andere optochtonderdelen dat zéér geheim hielden. Éen ding was zeker, vanaf de wagen van kruidenier  'Lekker Makkelijk Lipholt' zou weer flink met bier gegooid gaan worden. De leden van onze vriendengroep hadden dan ook allemaal oude kleren aangetrokken.

Maar voorlopig zat iedereen heerlijk van het fraaie zomerweer te genieten. Tot Joris, de vriend van Tina, zei: "Volgens mij hoor ik wat kom'n...."  Nog geen vijf seconden later verschenen inderdaad de eerste wagentjes om de bocht. Iedereen viel stil. "Wat bent zie klien, dit joar...", zei José. "Wel mooie kleur'n", voegde Tina daar nog wat verbaasd aan toe.

Het was een hele sliert van kniehoge wagentjes in allerlei kleuren, en er reden ook nog een soort bijzondere fietsen bij. Er klaterde een bescheiden maar wat onzeker applausje op uit de rijen wachtende Lettelenaren. Dit  was anders, maar toch wel leuk. Het gezelschap in de voertuigjes wuifde en toeterde vriendelijk. Ze hadden er duidelijk zin in. En voor José, Peter, Tina, Jan en alle anderen van de schrik bekomen waren, was de hele sliert al om de volgende bocht verdwenen.

"Doe mij nog maar een pilsje", zei Jan, "daar ben ik nu wel aan toe. Ik hoop niet dat ze dit elk jaar zo organiseren...."

Al meer dan 100 jaar wordt er in Lettele kermis gevierd. Hoogtepunt van dit feestweekend is toch wel de jaarlijks terugkerende optocht op de zondagmiddag. Een optocht van verklede loopgroepen, versierde fietsen en skelters tot grote wagens.  LOL fietste afgelopen zondag in deze regio en passeerde (waarschijnlijk) net voor de optocht het centrum van Lettele.