Stil

Het is stil overal. Nederland is op vakantie of gaat heel binnenkort op vakantie. Wat mij betreft de mooiste tijd van het jaar. Alhoewel er eigenlijk meer mooiste tijden zijn. De zon schijnt en alhoewel maar zo'n 6% van de Nederlanders gelijktjidig op vakantie in het buitenland is lijkt het wel of dat 60% is. Zon, rust en ruimte dus. Precies die zaken waar honderdduizenden landgenoten duizenden euro's voor betalen om vervolgens op een stampvolle Franse camping in de rij te staan voor zo'n heerlijk hurktoilet.

Stil op kantoor

Op het grote kantoor in Apeldoorn is sinds vorige week het Zomerwerken van kracht. Omdat de bezetting van de vier verdiepingen nu minimaal is, is bij wijze van experiment de bovenste etage afgesloten en moeten die collega's een plekje lagerop zoeken. Omdat alle plekken flex-plekken zijn kun je overal zonder problemen je laptop aansluiten. Je kunt de stilte opzoeken of juist het contact met de paar collega's die er nog wel zijn.

Zelfs met een van de vier etages afgesloten is het overal nog erg rustig....

Stil op het web

Ook in de blogosfeer heeft de Grote Zomerslaap toegeslagen. Waar voorheen berichten in mijn bloglijst in hoog tempo verschenen lijken de meeste velonauten en ligfietsers nu andere zaken aan hun hoofd te hebben. Ok, er zijn natuurlijk een paar 'die hards' die zelfs op vakantie nog blijven bloggen. Waarschijnlijk omdat ze niet anders kunnen ;-).  Belle is alweer bijna thuis, Jeroen  fietst nog door het mooie Scandinavische landschap, de Kikkers op Wielen raken steeds verder weg van huis maar Wilco moet nog aan zijn reis naar La Douce France beginnen.  En Pé Koomen komt Matthijs Leeghwater tegen die nota bene met een rechtopfiets op vakantie gaat.

Mijn grote fietsvakantie laat nog even op zich wachten maar de afgelopen weekeinden hebben we al wel een paar leuke kampeertochten door de Achterhoek, Duitsland en langs de grote rivieren gemaakt. 

Stil in de fiets

En dan is er nog de stilte in de fiets. Al een tijdje ratelde het onder mijn stoeltje. We weten allemaal wat dát betekent. Daar zit een onbeduidend maar heel belangrijk onderdeel: het kettingtandwiel. En zo'n kettingtandwiel werkt alleen echt lekker als er twee onbenullige rubber ringetjes rond zitten. De beruchte O-ringen. Ik had er al eens een blik op geworpen en geconstateerd dat ze wat begonnen op te raken.  Die vervangen was weer zo'n technisch klusje waar ik altijd wat tegenop zie maar gelukkig kon ik twee extra handen en armen invliegen van technisch assistente Anja. Dat maakte het wel wat makkelijker. Door die simpele ringetjes van tachtig cent per stuk is het ineens een stuk stiller op mijn al zo stille fietsroute.

Zo stilletjes aan begin ik te geloven dat het nu toch echt zomer is!