Fietsen bij Fidel (dl. 2)

In maart en april fietsten Anja en ik 1400 kilometer door west en centraal Cuba. Dit is deel 2 van het fotoreisverslag. Vanzelfsprekend is er ook een deel 1.

Dit soort enorme 'reclameborden' kom je overal tegen. Met revolutionair patriottistische leuzen erop. Wij hadden er na een paar weken wel genoeg van. 'Socialisme of de dood' was een heel populaire. 

 

Anja doet een dutje langs de snelweg op de dag dat we er 100 kilometer over moesten fietsen. In Nederland een nachtmerriescenario in Cuba een eitje. Drie banen per richting en een brede vluchtstrook. Het verkeer? Elke vijf minuten kwam er wel eens een auto voorbij. We hadden meer last van de warmte, die dag stond onze thermometer op 35 graden in de schaduw.

Na die dag doorjakkeren over de snelweg waren we  al snel aan de zuidkust. Je fietst er langs tropische zee-uitzichten en een windje zorgde voor enige verkoeling. Wel veel blijven drinken want zweten deden we  ook hier ;-)

Felle kleurtjes daar houden ze in Cuba van. Maar door die uitbundige zonneschijn ziet dat er altijd mooi uit!

"Nog bijzondere beestjes gezien?", vroeg een collega me. Nou niet zoveel behalve dan langs de zuidkust waar we midden in de krabbentrek terechtkwamen. Het waren er soms zoveel dat ik er meerdere onder de banden uit elkaar hoorde spatten. Ik probeerde ze wel te vermijden vandaar de slingerende camerabeweging.

Na het sfeervolle 19e eeuwse, maar oh zo toeristische, stadje Trinidad draaiden we weer langzamerhand bij in westelijke richting om op tijd terug te zijn in Havana.

In de stad Santa Clara ligt Ernesto 'Che' Guevara begraven. Met vanzelfsprekend een passend monumentje erbij. Deze weg was verboden voor fietsers maar trokken we  ons lekker niks van aan.

Die Cubanen doen er alles aan om je je thuis te laten voelen. Speciaal voor de Nedserlanders was er dus gelukkig ook ons geliefde Dutch Windmill Beer!

Als dit niet een perfect plaatje is van een typische fietsvakantie voor watjes dan weet ik het niet meer. Voor het eerst in 12 jaar hebben we  niet gekampeerd. Dat scheelde een boel gewicht en gedoe.

Na bijna 4 weken fietsten we uiteindelijk de van dichte wolken uitlaatgassen en enorme gaten in de wegen rijk voorziene hoofdstad Havana weer in. Nog even poseren op de boulevard en daarna volgden de echt allerlaatste kilometers naar ons bed & breakfast in het centrum.

Hoe je het ook bekijkt: Havana is beslist een stad met karakter.Achter de mooie facades van de toeristengeveltjes tref je veel verval aan maar bruist het ook van het leven.

Fietsen en fietsdozen gaan in de taxi naar het vliegveld: zo'n echte Amerikaanse slee waar overigens wel een nieuwe Hyundai motor in zat, vertelde de chauffeur. Voor het eerst in 4 weken droeg ik weer eens een lange broek.

Ben je door deze beide fotoverslagen geïnspireerd geraakt en zou je zelf ook wel eens een rondje Cuba willen gaan fietsen? Wacht daar dan niet te lang mee. Als in de komende jaren allerlei importbeperkingen weg gaan vallen (fijn voor de Cubanen) en de welvaart mogelijk ook verder toe gaat nemen (ook fijn voor de Cubanen) kun je er vanuit gaan dat het fietsvriendelijke want autoluwe wegennet snel zal dichtslibben. We hoorden nu al dat het verkeer de laatste jaren sterk is toegenomen en het wegennet is daar beslist niet op voorbereid.