zaterdag 12 augustus 2017

"Kijk eens wat een mooie fiets dat is...."

Ik fietste afgelopen vrijdag voor een lunchafspraak naar Leusden. Een leuk dagtochtje van 130 kilometers op en neer. Mijn voorkeursroute loopt dan meestal via het Nationale Park de Hoge Veluwe. Mooie natuur en als je over de autoweg door het park rijdt heb je geen last van al die zwalkende wittefietsfietsers.

Op de terugweg  passeerde ik Otterlo en trapte stevig door naar de gelijknamige ingang van het park. Het was al wat later in de middag maar er stond toch nog een bescheiden rijtje wachtenden voor de kassa. De in deze vakantietijd onvermijdelijke mix van Japanners, Belgen, Brazilianen en Nederlandse gezinnetjes.

Ik remde wat af maar niet te veel. Als pensionado beschik ik over een jaarkaart voor het park. Nimmer hoef ik aan te sluiten bij het wachtende toeristengepeupel. Ik kan volstaan even duidelijk met mijn mooi gele jaarpasje te wuiven om ongehinderd door te kunnen rollen.

Helemaal achteraan in de rij stond zo'n Nederlandse papa met z'n zoontje. Op het moment dat ik aan kwam rijden draaide hij het kereltje, dat niet ouder dan een jaar of zes was, om en zei: "Kijk eens Niels, wat een hele mooie fiets daar aankomt! Die wil jij ook wel hebben hè? Gaaf joh! Zwaai maar eens!"

Nou, ik kan je verzekeren dat Niels helemaal niet zo'n fiets wil hebben. Hij komt met z'n hoofd niet eens boven de rand uit en heeft veel liever frietjes met appelmoes, een dinopoppetje of misschien ook al wel op die leeftijd, een eigen smartphone. Nee, Niels wil helemaal geen gele velomobiel.

Kijk eens wat een mooie fiets! Die wil jij wel hebben hè?  (Bron)
Dit is dus een héél typerende situatie die ik al vele vele malen heb meegemaakt. Als dit voor jou als lezer helemaal niet herkenbaar is dan ben je wellicht een fietser met een behoorlijk 'grumpy' uitstraling en moet je misschien maar eens in therapie ;-).

Wat véél belangrijker is, is dat er een diep verlangen schuil gaat achter al die pappa's en mamma's die hun kleingoed op onze fantastische voertuigjes wijzen. Sinds een tijdje weet ik het zeker. Elke keer dat een volwassene een kind zó enthousiast op onze fietsen wijst is dat een manifestatie van een gesublimeerd verlangen. Voor wie dit te moeilijk is: ze willen eigenlijk stervensgraag zelf zo'n fiets maar durven dat of kunnen dat niet uitspreken. Sociale controle, afkomst, tradities, vooroordelen en nog veel meer blokkeert een gezond verlangen naar velomobiele mobiliteit. Het is een nationaal probleem.

Oh, wat zouden ze dat graag willen. Met wapperende haren en opgestoken middelvinger  minzaam wuivend door het Nationale Park de Hoge Veluwe scheuren. Schijt aan de wereld, met Marathon Plusjes ben ik onkwetsbaar. Yellow power! In plaats daarvan zitten ze op zo'n manke witte fiets met een kinderzitje en zijn onderweg naar de Koperen Kop voor een ijsje, omdat anders het gezeur vanuit dat zitje nooit op zal houden.

Zal papa zo'n mooie fiets voor jou kopen?  (Bron)
Dus heb begrip voor deze pappa's en mamma's. Passeer ze niet te snel want juist zij moeten je fiets nog even heel goed in kunnen prenten. Het gemak waarmee je voorbij rolt, het comfort dat je uitstraalt. Negeer die kinderen, die zijn je toch gelijk weer vergeten en alleen maar bezig met het ijsje dat ze krijgen bij de Koperen Kop.

Ja ja, het potentieel van mogelijke velomobielrijders zou wel eens veel groter kunnen zijn dan wij allemaal denken. Misschien dat ik om te beginnen maar eens demonstratief op en neer moet gaan rijden bij scholen en kinderdagverblijven. Op het moment dat de ouders hun grut komen ophalen natuurlijk. Om al dat onderdrukte verlangen vrij te maken. Na verloop van tijd moeten dan de bestellingen bij velomobiel.nl, Intercitybike en de andere leveranciers vanzelf binnen gaan stromen.


15 opmerkingen:

  1. Die man op de onderste foto, past er niet in al zou hij nog zo graag willen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. - wat kost dat nou ?
    - ????!!!!
    - discussie voorbij

    Nee Paul. Wensdromen.


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee dit gaat dieper. Dan speelt geld geen rol meer ;-)

      Verwijderen
    2. Ik denk dat je gelijk hebt dat veel mensen vooral bezorgd zijn wat hun omgeving van zo'n "raar' voertuigje vind. Bang zijn zichzelf voor schut te zetten.

      Dat betekend dat iedereen die wel velomobiel rijdt daar kennelijk niet erg gevoelig voor was. Wellicht wat minder bekrompen denkt. Wellicht zichzelf en zijn/haar eigen waarde in de werled kent en die niet laat toekennen door anderen. Misschien zelfs geen overdreven opgeblazen ego heeft ?

      Of misschien zijn we ook gewoon verdomd eigenwijs...hoeveel mensen waarschuwen ons wel niet dat we gevaarlijk bezig zijn ? :-)))))


      Verwijderen
  3. De questie is van wat zou ik graag zo'n ding willen hebben maar wat voor commentaar krijg ik over mij heen, en daar moet je als persoon dan wel eerst doorheen

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Typisch......Ook het eerste wat mijn vrouw opmerkte nadat ze de prijs weggeslikt had........Wat zullen de mensen wel niet zeggen? Alsof ik daar interesse in heb, wat anderen van me denken........Die periode ligt al heel lang achter me, je kan toch nooit voor iedereen goed doen, en ze weten altijd wat.
      Maar inderdaad, als je werkelijk velomobiel gaat rijden komt er veel over je heen, en al die aandacht moet je wel kunnen verdragen/laten afglijden.

      Verwijderen
    2. En is dat nuchterheid of eigenwijsheid ? :-))

      Verwijderen
  4. Soms dan trekken die kleine kinderen, als eerste van de groep, letterlijk aan de jas van mama/papa en roepen dan iets enthousiasts. Dan denk ik "Nou, over 20 jaar........."

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hopelijk Peter.......dan blijven de velomobielen tenminste bestaan, en niet enkel als museumstuk, zoals onlangs op een zeker blog beschreven werd.........;-))

      Verwijderen
    2. naahhh...tegen die tijd halen we verdomde hoverboards en andere maglev troep in met antieke velomobielen.

      En krijgen nog steeds het verwijt dat wel "gevaarlijk bezig zijn" :-)))

      Verwijderen
  5. " Sociale controle, afkomst, tradities, vooroordelen en nog veel meer blokkeert een gezond verlangen naar velomobiele mobiliteit." Paul, je slaat de spijker op zijn kop! Quezzzt belicht echter ook een niet onbelangrijk aspect, helaas...

    We hadden trouwens min of meer een 'fly by'; ik maakte vrijdag met mijn vrouw een wandelingen van een km of 15 door het park, vanaf ingang Otterlo, naar het zuiden, dan naar idd, de Koperen Kop (absurd duur is het daar) weer terug naar ingang Otterlo. Geweldig mooi daar en al wandelend kom je zo goed als niemand tegen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad is het zo in veel landen in de wereld dat mensen dromen over een voertuig met een motor(tje) Als je dat kan betalen hebt je het gemaakt.

      Een fiets....tja al beter dan lopen maar nog steeds een noodzakelijk kwaad.

      Ik denk niet dat dit veel mensen zal tegenhoude een velomobiel te kopen, maar kom je uit zo'n cultuur zullen ze een duivel uitdrijving overwegen :-)))

      Verwijderen
    2. Dat is binnen Nederland ook zo. Kijk maar eens naar de verdeling van allochtonen, pardon; nieuwe Nederlanders en oude Nederlanders onder fietsers, brommerrijders en tram passagiers.

      Verwijderen