De misschien wel laatste rit van 2017?

Na terugkomst uit het zomerwarme en mooie Argentinië had ik wat moeite om de draad weer op te pakken. Het bleek in Nederland grijs en koud en nat te zijn. Ook de omschakeling van een nomadisch bestaan naar dat van permanente inwoner van Dieren viel niet mee. Misschien wel daarom bleef de Strada die eerste week nog in de garage staan. Ik hoorde wel wat gemopper daarbinnen. Sorry beste fietsjes het was niet anders.

Maar deze week kom ik mezelf uiteindelijk wel die velomobieldrempel overtrekken. Woensdag scheurde ik een standaardrondje van 34 kilometers langs de IJssel en de dag erop fietste ik wel 60 kilometers naar en door het Nationale Park de Hoge Veluwe. Dat was een mooi begin van de laatste weken van het jaar. Maar het beste deel moest nog komen. Afgelopen zondag zou LOL een extra rit rijden en ik had me daar weken eerder in het verre Argentinië al voor aangemeld.

Zondag, zo tegen half negen 's ochtends, zoefde ik ontspannen door een nog schemerig Dieren.  Zutphen, here I come! Bij startpunt Het Volkshuis zag ik veel nieuwe gezichten waarvan sommigen intussen al vaste deelnemers waren geworden.

En verder? Verder was het als vanouds ;-). Het geharrewar bij vertrek: "Welke kant rijden we op?"  Het nog in het centrum al vijf keer stoppen en opnieuw optrekken. De onaangekondigde én aangekondigde plaspauzes. Er werd zelfs geopperd om elke deelnemer bij vertrek een tegoedbon te geven voor een individueel zelf te kiezen 'bio break' moment. En als iedereen dan weer eens stil is gevallen, het op traditionele wijze blokkeren van de gehele weg.  Dat heeft allemaal met die unieke LOL-factor te maken die elke tocht met dit ligfietsgezelschap kenmerkt. Die LOL-factor is een buitengewoon complex geheel van factoren die juist de ritjes met LOL zo bijzonder maken. Ook deze rit waren er daardoor weer deelnemers uit den vreemde, zoals de roeifietser die uit Zeeland onderweg was naar Amsterdam.  Traditiegetrouw waren er de lekke banden, kwamen we  een ruiter tegen en werd de eerste appelgebaklokatie (in Vorden) afgekeurd. Ik bungelde, ook weer traditioneel, een beetje achteraan en maakte een praatje met deze en gene. "Zeker wel wennen hè, Paul?" of "Kon je vanochtend nog wel in je fiets komen ;-)?"  en meer van dat soort vragen kreeg ik.  Ach, wat is er mooier in deze tijd van traditie dan zo'n traditioneel LOL-ritje? Niks toch!

Eén ding was minder traditioneel. Bij de stop in Hengelo (Gld.) bleek het gekozen etablissement géén appelgebak te verstrekken.  Het alternatief, een warme wafel met veel slagroom én warme kersen ging er in als koek.

Hoog water,  twee dagen eerder was de pont bij Bronkhorst nog uit de vaart. 

De misschien wel mooiste achterkant van LOL ;-). 

Lekke band. 

Om een uur of drie reed ik de oprijlaan van Huize Mooi Geel op. Negentig kilometers op de teller en met de brandende vraag of ik al niet de eindstand voor 2017 kon gaan opmaken. Met deze tocht kom ik op een kilometerstand van 9765. Maar is het de echte eindstand?  Eén ding is al wel duidelijk:  deelname aan de Oliebollentocht zit er dit jaar helaas niet in. Een driedaagse tocht naar het verre Westen zie ik niet zitten en op één dag op en neer red ik niet. Jammer maar het is niet anders.