Denk jij dat ze nog komen?

MG: "Ik weet het niet, maar ik heb er een vreemd, onbestemd gevoel bij...."
MW: "Hoe bedoel je? Leg eens uit."

MG: "Nou we  staan hier  nu al, hoeveel is het?, al gauw een week of tien, elf, twaalf. En we zijn nog geen enkele keer naar buiten geweest. Vind jij dat dan niet gek? Die hele deur daar is zelfs nog geen seconde open geweest "
MW: "Ja, nou je het zegt. Het duurt nu wel erg lang. Zouden ze ergens druk mee zijn?"

MG: "Ja lekker belangrijk 'ergens druk mee zijn'. Ze moeten fietsen. Da's goed voor ze."
MW: "Nou ik bedoel dat ik haar een tijdje geleden iets heb horen zeggen over Argentinië. En da's heel ver weg weet je wel."

MG: "Oh ja, nu je het zo zegt. Dat was zo rond die tijd toen we  hier inwoning kregen van twee van die super chique zwart gelakte tweewielers. Santos stond er op. Van dat spul met veel poeha!"
MW: "Ja verdorie, ze zijn gewoon op pad zonder ons!!"

MG: "Ach, laten we  nog een weekje afwachten. Wie weet gaat heel binnenkort die garagedeur weer open en gaan we  heerlijk samen op pad!"
MW: "Ja daar ben ik wel voor aangeschaft, voor dit weer. Ik zag gisteren de stuifsneeuw onder de deur naar binnenkomen. Ik ben niet voor niks wit."

MG: "Daarom denk ik ook dat het snel goed gaat komen en dat we  weer  echt mee  mogen doen. In dat Argentinië wordt het nu snel onbenullig warm, daar wil je dan niet fietsen. Zeker niet op een zwarte fiets!"
MW: "Misschien gaan we  dan wel weer samen op pad? Maar dan mag je Paul niet zo hard laten fietsen hoor want dan verkoopt Anja mij misschien wel weer. En ik vind het hier juist zo gezellig."

MG: "Ok, ik trek stiekem de parkeerrem wel wat aan...."
MW: ".....zeg op hoeveel bar zit jij nu?"

MG: "even checken....  Op drie nog maar. Wat een slappe hap zeg. Dit is niks, geen wonder dat ik me zo futloos voel."
MW: "Ik hoop wel dat ze de fietspomp mee terugnemen...."

MG: "Hou je mond nou eens....ik geloof dat ik buiten wat hoor..."

Op 12 december ging ineens de schuurdeur weer open en was er weer hoop....