De Natte Acht Punten tocht

Maandag verscheen er een berichtje van Wim op mijn mobiele  telefoon. Of ie het zondag tijdens de LOL-tocht goed gehoord had dat ik naar Dronten wilde fietsen en of ik er bezwaar tegen zou hebben om samen te gaan? Wim had het goed gehoord. En samen fietsen is altijd leuker dan alleen die hele reis maken. In mijn geval toch wel 160 kilometers op en neer.

Ik belde Wim even op om de details van verzamelpunt en vertrektijd te bespreken. "Alle vorige drie keren dat ik naar Dronten fietste regende het pijpenstelen...", vertelde Wim mij. Ik begon nattigheid te voelen, vooral omdat het weerbericht voor dinsdag enige neerslag voorspelde. Maar dat zou wel meevallen. Als ik naar Dronten fiets is het namelijk altijd mooi weer. Wat ik daarbij maar even vergat is dat ik alle vorige keren solo fietste ;-).

Dinsdag kwart over zeven stak ik de drukke Zutphensestraat over waar Wim nog maar net aangekomen was. We zouden 'mijn'  route rijden. Via Apeldoorn Noord, Wenum Wiesel, Gortel, Doornspijk en Elburg naar Dronten. De meeste velonauten uit mijn regio kiezen vreemd genoeg niet voor deze schitterende autoluwe natuurroute maar voor de moeizame klim via de bult van 't Harde.

De regen die bij vertrek uit Dieren nog matig was zwol af en toe aan tot een heuse bui. Wim zat heerlijk droog onder zijn Sinnerkap, ik trotserende de nattigheid zonder deksel. Bovendien fiets je via deze heerlijke Veluweroute merendeels onder grote groene parapu's. Het fietspad ten noorden van Gortel, dwars over de heide en door het bos, bleek sinds kort nu geheel van superglad beton te zijn voorzien.



In Dronten kwam ik, zoals meestal, net tegen koffietijd aan. Even later kon Theo aan de Acht Punten op mijn lijstje beginnen.

1. Sensorkabel kilometerteller
De sensorkabel was al een paar keer doorgegaan. De eerste keer door slijtage langs de veerpoot. Daarna nog twee keer omdat de gesoldeerde verbinding het begeven had. Ik zo'n geval laat ik liever het bewuste onderdeel vervangen zodat ik er weer jaren tegen kan.

2. Nieuwe wieldoekjes
De beide wieldoekjes voor waren na drie jaar wel aan vervanging toe. De hoepeltjes geknakt, het doek vaal en plaatselijk gescheurd. Nu heb ik weer frisse zwarte wielen met een modieus blokpatroontje.

Nu met chique patroontje

3. Scheurtje in het stoeltje 
Er zat een scheurtje in de bovenkant van mijn stoeltje. Het zat er waarschijnlijk al maanden maar het was me pas recent opgevallen. Volgens de heren van velomobiel moet er ooit iets klem gezeten hebben waardoor het stoeltje scheef op z'n plek geklemd werd.  Ik vermoed dat het mijn schuimdeksel is geweest wat ik altijd achter het stoeltje opberg. Zo'n scheurtje moet gerepareerd worden en een tijd drogen. Maar zonder stoeltje kon ik natuurlijk niet huiswaarts fietsen. En dan is er weer de uitstekende service in Dronten. Voor een heel redelijk bedragje krijg je dan een 'ruilstoeltje' dat waarschijnlijk ooit eens op dezelfde manier in Dronten is beland.

Een Strada in een Strada: dubbel mooi!

4. Remmen 
Al het stof er uitblazen en de parkeerrem zo strak afstellen dat je de fiets in geparkeerde toestand zelfs niet met dommekracht vooruit kunt duwen. Een terugkerend klusje bij elk bezoek aan velomobiel.nl

5. Ketting tandwiel afgesleten
Bij het vervangen van de O-ringen een week of wat geleden zag dat de ketting een deel van het kettingtandwiel danig beschadigd had. Wat er precies aan de hand geweest was begreep ik niet maar Theo zag het onmiddellijk. Ergens moet de ketting van het tandwiel gelopen zijn en via een van de plastic zijkanten van de kettingrol gelopen hebben. "Dat moet een boel lawaai gemaakt hebben", sprak hij "dat moet je gehoord hebben...". Maar ik moest heel diep in mijn geheugen graven tot ik het wist. Ergens in mei bezocht ik een verjaardagsfeestje. Bij vertrek ontdekte ik dat de aanwezig kindertjes aan mijn fiets hadden gezeten. Ondanks het aangebrachte schuim- en kleine deksel bleken ze met hun kleverige vingertjes aan de versnelling gedraaid te hebben. Toen moet het gebeurd zijn. Maar nu heb ik wel een 4e generatie kettingtandwiel!

6. Gebroken spaak 
Twee weken geleden maakte ik de 45 graden bocht bij het spoor Apeldoorn-Deventer. Een vast onderdeel op de route waar je nooit te snel doorheen moet gaan. Terugschakelen en rustig doorrollen is hier het motto. 'Ploink' hoorde ik halverwege de bocht. En zonder te kijken wist ik het al: er was zojuist een spaak gesneuveld. "Da's een mooi klusje voor als ik straks toch al naar Dronten ga", dacht ik en fietste rustig verder.

7. Bonkend geluid bij drempels en hobbels
Je kunt een keer 'ploink'  horen maar ook vaak 'boenk'. Als ik een drempel of andere oneffenheid passeerde hoorde ik dat geluid en voelde ik het zelfs in mijn stoeltje. "Vast iets met de Risse Genesis-demper", dacht ik en controleerde nog eens de luchtdruk. Die was wat laag maar zelfs op de juiste spanning van een bar of zes bleef de 'boenk' mij achtervolgen. Ik keek maar zag niks en dacht "Da's een mooie klusje voor als ik straks toch al naar Dronten ga."

Ik was nog maar vijf minuten binnen toen de heren van velomobiel het al gezien hadden. Mijn Risse Genesis had alle olie verloren (waarschijnlijk heel langzaam) en dempte daarom helemaal niet meer. Na het soepele inveren sprong ie met een klap terug en dan hoor je dus 'boenk'. Ik zag Allert en Theo een beetje lachen en stilletjes dachten ze ongetwijfeld: "Da's wel een heel erg a-technisch figuur die Paul. Dat ie dat niet zelf in de gaten had!"

Een beetje technisch ben ik natuurlijk toch wel dus ik had mijn oude originele achterdemper meegenomen. Die kon nu niet alleen direct teruggezet worden, er werd ook nog low budget demping toegevoegd door middel van een stukje plakband.

Velombielonderdelen.nl heb ik inmiddels gevraagd hoe het verder moet met mijn Risse. Wim bericht mij per ommegaande dat zo'n Risse demper elke 2 jaar of 400 uur onderhoud nodig heeft. De O-ringen slijten en worden ook door de olie aangetast. Ook heeft de hydraulische olie een beperkte levensduur. Inmiddels is er ook een door Risse gemodificeerde versie die op een aantal punten verbeterd is. Als ik mijn kapotte demper terugstuur kan ik 'm omruilen voor zo'n verbeterde versie voor de kosten van een onderhoudsbeurt (45 euro) plus de verzendkosten.  Ik vind dit een redelijk aanbod maar bericht Wim dat ik eerst weer eens een tijdje met de oude demper wil rondfietsen om te kijken of ik de Risse ga misse....

Nieuwe accu
Mijn 3 1/2 jaar oude accu verloor de laatste tijd snel zijn fut. En nu de ochtenden weer langzaam donker worden besloot ik te investeren in een nieuwe 6 V accu.

Mooi verbleekte foto van twee (Mondriaan?) Alleweders. Een stokoude bemoste Alleweder lag op dat moment op de werkbank. Die had jaren in een tuin gestaan en moest nu opgeknapt worden.

Uiteindelijk bleek Theo twee uur met mijn fiets bezig te zijn geweest. Helemaal niet erg. Had ik het zelf moeten doen dan was ik wel twee weken bezig geweest en had ik ook alle roddels en meningen over de allerlaatste ontwikkelingen in velomobielland moeten missen. Wim, Allert en Theo bleken alledrie uitgesproken meningen te hebben die, als ik ze allemaal op zou schrijven, stof genoeg voor wel tien blogposts op zouden leveren. ;-)

Rechts op de werkbank: Strada 94 onder behandeling bij dokter Theo

Toen Strada 94 weer helemaal winterklaar was begon het buiten keihard te regenen. We kregen nog een kop koffie en er  kwamen nog meer wetenswaardigheden en ontwikkelingen op tafel. Tegen kwart over een sprak ik de historische woorden: "Zullen we maar eens gaan?" Buiten regende het iets minder hard. Met mijn zelfgemaakte velomo-poncho was het goed te doen.

Omdat het Wim zo goed bevallen was :-) fietsten we dezelfde mooie route weer terug. Om half vijf duwde ik S94 de garage in. De zon brak net voorzichtig door.