Kantelpunt

"'T zal toch niet... Is Paul nu alwéér op z'n kant gegaan?" Helaas, teleurstelling ;-), Paul staat nog steeds rechtop op drie wielen en de bus met Commandant 4 blijft onaangeroerd. Gelukkig maar.

Het gaat zoals gebruikelijk over iets héél anders. De nachten lengen, de dagen korten, het kwik maakt een vrije val; in één klap lijkt de herfst begonnen te zijn. De blaadjes hangen trillend van ongeduld aan de takken, als parachutisten voor de sprong. Legioenen eikels en door wind en regen afgerukte takken gingen hen al voor.

Herfstsfeer bij de Mooi Geel garage...

Nog maar 14 dagen geleden: een zonovergoten fietspad langs het Apeldoorns Kanaal. Het lijkt wel op een andere planeet!

De Nederlandse Spoorwegen zullen zich weer verplaatsen met vierkante wielen en in de kleedkamer op kantoor hangt vooral van regen druppende motorkleding. Waar het tot een week geleden nog vechten om een haakje was is het nu bijna uitgestorven.

Inderdaad, we bevinden ons op het kantelpunt. De weken waarin de mannen van de jongens gescheiden worden. De weken waarin ik elke avond denk: "En morgen kan ik misschien mijn Sinnerkap wel eens gebruiken..."  De weken waarin de korte broek langzaam richting mottenballen gaat. De weken waarin De Heilige Buienradar mijn gids is. De weken waarin Het Regent Bijna Nooit, Het Regent Niet Heel Vaak wordt.

En nadat het seizoen dan écht gekanteld is, we spreken niet voor niets over een weersomslag, doe ik een fietsgebedje voor een bitterkoude witte winter. Een winter waarin de poedersuiker op de Oliebollentochtoliebollen symbool staat voor de centimeters dikke laag sneeuw die tientallen velonauten hebben moeten doorploegen om in Dronten te komen.