woensdag 22 maart 2017

De thuiswerkdag van Floris

Floris had dinsdag z'n thuiswerkdag. Verplicht thuiswerken, elke dinsdag, want bij z'n werkgever, een grote verzekeraar, was vijf jaar geleden GFW ingevoerd, Het Grote Flexwerken. Er was simpelweg niet voor iedereen plek in het kantoor in Utrecht. Floris vond het prima want het scheelde twee  uur filerijden per dag en nog mooier, in het kader van het OV (het Organisatiebrede Vitaliteitsbeleid) was ie min of meer verplicht om op die dag een uurtje actief te gaan sporten! In zijn geval pakte ie dan z'n gloednieuwe Scott Foil Premium racefiets van slechts 6,82 kg om een stukkie te scheuren langs de IJssel en weer terug.

Heerlijk weer was 't, maar een koude wind trok en duwde soms gemeen aan z'n vederlichte raceframe. Maar wat lekker was dat, flink doortrappen over de dijk langs de mooi IJssel!  Net voorbij Terwolde zag hij een stuk voor zich uit zo'n snelle banaanfiets rijden. Een gele, die zo te zien net iets langzamer ging dan hijzelf. Floris keek even op de teller en zag 33 km per uur staan. Ja, 't zou even doortrappen worden maar die 'banaan' zou ie wel even te pakken nemen. Een 'erop en erovertje' zou het worden. Kon ie gelijk mooi een stukje interval training inbouwen.

De snelheid liep op naar 35, naar 36, naar 37 en 't leek wel of die kerel in die banaan 'm in de smiezen had gekregen want de afstand werd niet meer kleiner! En zoiets kun je dus als serieuze racefietser echt niet accepteren! Ondanks die ijskoude wind stampte Floris nog eens extra hard op de pedalen en ja hoor, de afstand werd langzaam maar zeker iets kleiner. Floris begon al zere benen te krijgen maar straks, in het kielzog van die banaan, zou ie wel even uitrusten. En dan met een vette knipoog dat 'erop en erovertje' alsnog uitvoeren. Kon ie als ie thuis was weer een leuke miniblogpost op de Yammer-website van z'n werkgever schrijven. Konden ze gelijk zien dat hij punten scoorde voor het OV.

Mijn achtervolger bleek ook op Strava te zitten. Daardoor kon ik later via Strava Flyby het hele evenement nog eens rustig terugkijken.

Maar toen viel het dus héél erg tegen, het was allemaal anders dan Floris verwacht had. Eenmaal bij die banaanfietser aangekomen, die nog steeds rustig met 36 per uur doorjoeg, bleek er géén windschaduw, géén kielzog, géén enkele beschutting, géén rustmoment te zijn. Er was alleen die ijskoude harde tegenwind die op hem in bleef beuken. Hoe deed die kerel in de banaan dat toch? En voor Floris er erg in had zag hij die gele fiets alweer van zich wegrijden...

Dinsdag fietste ik heerlijk langs de IJssel. Na een 'bio break' ten noorden van Terwolde zag ik een racefietser in mijn spiegels opduiken. "Eens even kijken of ik die voor kan blijven", dacht ik. "En wie weet levert het me nog een mooi verhaal voor een blogpost op ook!" 


9 opmerkingen:

  1. Heb je wel aan Het Zieleheil van die arme Floris gedacht Paul?

    Misschien meldt hij zich morgen wel ziek met pijn in zijn buik, veroorzaakt door een banaan...

    Groet

    Erwin en Tante Lies (die nooit zoiets zou doen . ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Blijft toch wonderlijk dat ook een glasvezel Strada ( of Quest ) zulke dingen gewoon kan met een geoefend fietser erin en dan nog met slechts matig intensieve inspanning. ( die je desnoods een uur of meer kunt volhouden )

    Wat de een "onsportief" voordeel vind, is voor de ander het genieten van technisch vernuft.

    Maar ik weet ook dat niet alle wielrenners een hekel hebben aan velomobielrijders. Ik wordt vaak gegroet als soortgenoot wat ze niet zullen doen bij normale fietsers. Wij zijn immers mede fietspad hardrijders en dus soortgenoten die tal van zaken gemeen hebben zoals in de weg rijdende e-bike bejaarden :-))

    Ik vind wel dat wij doorgaans de beschaafdere fietspad hardrijders zijn. Wij schreeuwen geen mensen aan de kant, en we hebben tenminste volwaardige werkende verlichting...onder andere :-))))


















    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi verhaal weer Paul.

    Ik kom trouwens wel eens schreeuwende wielrenners tegen, maar ze schreeuwen altijd alleen maar tegen elkaar. Op die manier zorgen zij ervoor dat ik altijd zonder te remmen kan doorrijden.

    Ik kom liever 10 grote groepen wielrenners tegen dan 10 'losse' e-bikers ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij wedstrijden hebben wielrenners in een groep toch echt wel voordelen hoor Wim. Dat merkte ik in de loop van de Afsluitrace.
      Maar met behulp van de DF zal het dit jaar verkeren voor ze ;)

      Verwijderen
    2. Dat doen ze ook, schreeuwend communiceren naar elkaar, maar dat weten de argeloze natuur&buitenlucht genietende fietsers niet die ingehaald worden. Die schrikken zich een hoedje, zijn angstig en daarna boos om dat geschreeuw, en klagen vervolgens bij de fietsersbond.

      Het sinistere luchtverplaatsings geluid van een velomobiel die met een vaart langs komt zal ook zo'n schrik effect teweeg brengen.

      Eigenlijk moeten alle snelle en rare fietspadgebruikers verboden worden !! ( incl 25 km/u e-assist fiestsen, behalve die van hen zelf...)

      Evenwel wel leuk dat Paul zelf een babyboomer is maar ook zelf degene is die mensen de stuipen op het lijf jaagt met luchtverplaatsing van een velomobiel :-)) Ik denk niet dat ze verwachten dat hun eigen leeftijdsgenoten in die gevaarlijke dodemansmachine dingen zitten :-)))

      Verwijderen
  4. En wie ook op Strava zit kan hier de achtervolging van Boris, eh Floris, live meekijken: http://labs.strava.com/flyby/viewer/#909101753?c=u1k0xs3f&z=B&t=1OqHh1&a=ucovNvs_LTYr1TE2

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Grappig, die labs.

    Overigens is het inderdaad weer de tijd van de wielrenner op de weg, na de winterslaap. Leuk om mee te spelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. In Noorwegen is er een stuk minder verschil tussen racefiets en Strada, dat weet ik uit eigen ervaring......In elk geval tussen een glasvezel Strada en een carbon Scott Addict(7 kg) ☺

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Paul, sinds wanneer rij jij zo hard. Waar is het wereldberoemde Olfen gebleven.

    BeantwoordenVerwijderen