In hogere sferen

Stel ik zeg: "glasvezel + stroomlijn + kap + duur + hoge inruilwaarde + beetje bijzonder". Wat denken jullie dan? Juist, ik ook...tot afgelopen zaterdagmiddag. Toen ontdekte ik in Lemelerveld dat deze combinatie helemaal niet zo uniek is als jij en ik wel eens denken. Op dit gebied is er meer tussen hemel en aarde.

Het was zaterdag een hele mooie dag om te gaan fietsen. Toen ik dus het aanbod kreeg om met een stel andere ligfietsers een tochtje te maken sloeg ik dat niet af. Ook al niet omdat ik mijn verplichte ;-) portie wekelijkse kilometers nog niet volgemaakt had. De bestemming bleek het zweefvliegveld van Aero Club Salland te zijn, iets ten noorden van Lemelerveld. De zoon van een van de velonauten in het gezelschap vliegt daar zweef en met wat geluk zou er zelfs koffie zijn.

Glasvezel en gelcoat. Dat gebruiken ze hier dus

Dat van die koffie dat klopte wel. Maar gevlogen werd er niet. De start- en landingsbaan was te zompig geworden door de zware regenval van de afgelopen dagen. Maar we konden wel een korte rondleiding krijgen en daarbij werden mij de ogen geopend ;-).

Om te beginnen, zo'n zweefvliegtuigje is niet echt goedkoop. Een mooi tweedehandsje komt op zo'n 30 duizend eurootjes. Een nieuwe is ruim twee  keer zo duur. En dan heb je nog geen instrumenten en andere techniek ingebouwd. Het goede nieuws is, ook heel herkenbaar, dat een mooie tweedehands ("Was van een oud vrouwtje en heeft altijd binnen gestaan")  een hoge inruilwaarde houdt. Net als onze fietsen. Maar dat is niet alles!

'T is allemaal glasvezel. Zo op het eerste gezicht lijkt het wel wat op een velomobiel toch?

Als er nog eens iemand 4 tot 5 velomobielen in één keer wil vervoeren dan is zo'n zweefvliegtuigaanhanger volgens mij ideaal. En bij ons hoeven de vleugels er niet eens af.

Zo'n toestel is grotendeels van glasvezel. En de lak? Inderdaad, het woord 'gelcoat' viel al snel. Ook onze zweefvliegers hebben dus ook last van craquelé. Da's helemaal niet goed voor de laminaire luchtstromen die voor zo'n zwever nog belangrijker zijn dan voor ons. Nieuwe lak kan, maar daarvoor moeten ook zij diep in de buidel tasten.  En ja, er zijn ook carbon zwevers en 'Alleweder' uitvoeringen. 

Toen we  het over die stroomlijn hadden viel ook het begrip 'bugwipers'. Dat bleek een apparaatje op de vleugel te zijn dat dode vliegjes tijdens het vliegen verwijderd. Dit alles ook weer voor een optimale luchtstroom. Ik zag het direct al helemaal voor me. Bij de volgende Cycle Vision verschijnen de eerste velomobielen met 'bugwiper'. Natuurlijk nog experimenteel en zelfbouw maar als blijkt dat deze techniek je toch gauw 0,3 seconden voordeel per ronde oplevert, komt het in de toekomst in het assortiment van velomobielonderdelen.nl.

Het is vanzelfsprekend essentieel om je bandjes goed op druk te houden. Het voorwiel had trouwens 5.0 bar

Wat wij ook van die zwevers kunnen leren is de slimme hulpmotor. Aan de bovenkant van het vliegtuigje gaat een luikje open en er verschijnt een piepklein straalmotortje. Handig als er geen thermiek is, werd mij ingefluisterd. Ik had overigens niet de indruk dat het hier net zo'n  beladen onderwerp was als de e-velomobiel ;-). Kom maar op met zo'n ding, bij de volgende LOL-rit druk ik dan een keer op 'ignition' en fiets iedereen eruit bij elk stoplicht.

Er zijn 4000 zweefvliegers in Nederland, net zo'n select clubje dus. Ons kent ons en we voelen ons natuurlijk toch wel een beetje anders dan al die gewone vliegers eh... fietsers. ;-). Herkenbaar hè?

Ja, ja , het was weer zeer leerzaam daar in het Sallandse. Hoe je jezelf tegen kunt komen in hoger sferen!