dinsdag 20 maart 2018

Mark en Juliana achterna

Alhoewel Anja er sinds een jaar niet meer werkt gaat ze er toch nog regelmatig naar toe: de openbare bibliotheek. En elke keer komt ze met een dikke stapel boeken thuis. Die zijn grofweg in te delen in drie categorieën: kookboeken, romans en reisboeken in de breedste zin van het woord. Veel daarvan lees ik niet ;-) maar in de laatste categorie zat er laatst wel een heel aardig verhaal in Anja's fietstassen. "Ik fiets door" van Juliana Bühring. Het relaas van Juliana's succesvolle poging om het wereldrecord om de wereld fietsen als eerste vrouw in haar bezit te krijgen. Dat lukt haar maar het blijkt wel een enorme uitdaging.
Under the rules of the record a rider must travel the same distance as the circumference of the Earth – 24,900 miles – in one direction, starting and finishing in the same place. Travel by sea and air is allowed, but at least 18,000 miles of the route must be cycled.
Ze vertrekt in 2012 uit een voorstadje van Napels en fietst dan naar Portugal. In de USA steekt ze over van Buffalo naar Seatle, fietst dan door Nieuw Zeeland en Australie om daarna via Singapore, Thailand en India uiteindelijk via Istanbul het rondje af te maken.

Haar normale dagindeling: opstaan 100 km fietsen, ontbijten, weer 100 km fietsen, iets eten en zo verder tot de dag er op zit en de zon ondergaat. Alhoewel ze wat ondersteuning vanuit Italië heeft doet ze de hele reis vooral op eigen houtje. Wat mij betreft haar grootste prestatie. Ze fietst op een superlicht racefietsje dat ze Pegagus noemt. Pegagus heeft nog al eens nukken en kuren. Zo breken in het begin voortdurend de carbon spaaknippels. Nippels waarvan ik niet eens wist dat je die ook in carbon kon krijgen.



De hele reis is, zoals je kunt verwachten, een enorme uitputtingsslag. Op het laatst hoest ze voortdurend en bloedt ze uit haar neus. Ze loopt ook nog eens 29 lekke banden op. Blijkbaar kende ze de band met de "+" niet ;-).
De weg belichaamt iets abstracts en onstoffelijks. De eeuwigheid (Juliana Bühring)
Maar dit spannende verhaal is nog niet uit. Toen ik de laatste bladzijde van het boek omsloeg  dacht ik: "...en wie gaat dit record nu eindelijk eens verpulveren met een velomobiel?"  En dan bedoel ik met dit record eigenlijk het record voor de heren. Dat van Mark Beamont die, anders dan Juliana met behoorlijk wat ondersteuning, in 79 dagen de aardbol rondfietste! Vierhonderd kilometers per dag moest ie maken. Niet misselijk, maar met een velomobiel is dit, met het juiste materiaal en sterke benen, natuurlijk een eitje.

De route die Mark nam lijkt mij ook geschikt voor velomobielrijders. Veel doorgaande wegen ;-)
Hoe zou dat dan kunnen gaan? Eerst is er al de keuze voor de fiets. Wordt het een gepimpte DF of toch een ultralichte QV. Of zal het  voorbereidingsteam van NVHPV en vm-fabrikanten uiteindelijk toch kiezen voor een overwoestbare Strada, de meest onderschatte allekunner onder de velomobielen?

En dan zoeken we  nog iemand met bijna drie maanden tijd en een stel onverwoestbare benen. Aanmelden kan hieronder al bij de reacties. De bekende brevetrijders hebben een streepje voor. Ook vrouwen kunnen zich trouwens aanmelden.

Aan sponsors geen gebrek
Verder is het, denk ik, vooral een kwestie van flink doorfietsen. Maar als je dan als rond-de-wereld-velomobielrijder (of -ster) na precies 75 dagen het centrum van Dronten opnieuw binnenrijdt kun je met een brede glimlach tegen de daar verzamelde cameraploegen en journalisten zeggen: "Eh nee ik had geen lekke banden en ik fiets trouwens nog op het zelfde setje als bij vertrek."   Het merk en type mag je dan op tv niet noemen maar wij weten wat er bedoeld wordt ;-).

Zijn er al liefhebbers?


12 opmerkingen:

  1. Moet Schwalbe er niet bij als sponsor?

    Groet

    Erwin en Tante Lies (die ook de wereld rond gereisd is maar dan voornamelijk tussen Hoofddorp en Leiden, en *niet* op één setje banden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor een succesvolle aanval op het wereldrecord hoef je dus geen 40.000 en nog wat te fietsen. Dan is bijna 29.000 al voldoende. En dat kan waarschijnlijk op één setje.

      Verwijderen
    2. Schwalbe als pontentiële sponsor toegevoegd

      Verwijderen
  2. Lijkt me een fantastische uitdaging en belevenis! Maar 3 maanden vrij heb ik nog niet, lijkt me meer iets voor een jonge pensionado die toch al veel fietst en dat ook nog graag in verre vreemde landen doet.....Kennen we zo'n persoon???? ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Met de juiste ondersteuning en materialen te doen, maar zeker geen eitje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik zou je strada dan maar inruilen voor een carbon exemplaar en deze voor zo'n onderneming onderhanden ( laten ) nemen om de zichtbaarheid ( vooral van achteren ) fors te verhogen wat op wereldwegen erg belangrijk kan worden, maar daar ben je zelf ervaringsdeskundige.

    Ook lijkt me dat je wat moet bedenken om de dieselrook ( PAK's, stikstofdioxide ) en fijnstof uit je longen en systeem te houden gezien niet iedere route een luwe gemotoriseerd verkeer route zal zijn. Dat bloed hoesten en niezen kan uitputting zijn geweest maar ook zware irritatie em/of schade aan de ademhalingsorganen natuurlijk.

    Ik vermoed gezien je internationale fietstochten dat wat je zegt half serieus is....als je de instelling hebt dat de reis belangrijk is en ( of je ) het einddoel ( haalt ) niet komt het er misschien nog wel van:-))

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat het kan wil niet zeggen dat het een goed idee is.

    Maar de hierboven genoemde suggestie van een zekere pensionado met buitenlandervaring steun ik van harte.
    Of je met een enkel setje +'jes die 29K gaat halen betwijfel ik wel een beetje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn huidige setje gaat al 23K mee, dus die uitdaging is wel haalbaar ;-)

      Verwijderen
    2. Ja, maar dat is grotendeels op een route waar je wegbekendheid hebt en waarschijnlijk een goede kwaliteit van het oppervlak.

      Tot hoever ga je ze oprijden? Totdat je rondom de gekleurde laag zichtbaar hebt :+?

      Verwijderen
  6. Ik denk dat de uitdaging meer in de route en het wegdek zit dan in de fiets. En de afstanden natuurlijk. En misschien nog wel meer in de mede-weggebruikers.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Idd misschien moet je beter je schokbrekers laten sponsoren, en daar een betrouwbaarheids of uithoudings uitdaging mee aangaan :-))

      En wat ben je van plan ? Als je een qelijkwaardige prestatie wilt neerzetten moet je een DF nemen ( past als een handschoen immers dus vergelijkbaar met een racefiets ) en kun je weinig meenemen, maar dat rijdt wel makkelijker heuvelop. Wil je half-autonoom reizen ( af en toe hotel, af en toe tentje ) is een carbon Strada wellicht wel wat. Wil je alleen maar in een tent overnachten en ook koken heb je wellicht een QV nodig, maar dan lijkt mij dat al dat gewicht fors tegen je werkt gezien maar weinig landen laagland Delta's zijn.

      Verwijderen