Zestienduizend meter

Afgelopen week zat het er weer op. Oplettende lezertjes hebben het verloop van onze voorjaarsfietstocht door de westelijke Balkan kunnen volgen via de 'Cycling Around The World' blogposts in de bloglijst hier rechts.

We fietsten in vier weken ruim 1200 kilometer door Albanië, Noord Macedonië, Kosovo, Montenegro, Bosnië Herzegovina en Kroatië. Deze nogal kronkelige route was bedacht met als belangrijkste uitgangspunten het bezoeken van een aantal interessante steden en plekken én het vermijden van de drukte langs de Adriatische kust.

Het fietsen in deze zes landen ging prima, maar we moesten vrijwel elke dag stevig in de pedalen vanwege korte, lange maar altijd steile klimmetjes. In de afgelopen vier weken kregen we 16.000 hoogtemeters voor de banden. Gelukkig gingen we er net zoveel weer naar beneden ;-). De dames en heren automobilisten uit de zes landen gedroegen zich vrijwel altijd voorbeeldig. Keurig wachten met inhalen als het even niet kan en daarna met ruime afstand om ons heen. We reden vrijwel altijd over de kleinst mogelijke wegen en fietsten om die reden ook nog wel eens een stukje om.

Voor de liefhebbers is hieronder een kort beeldverslag van deze fietstocht te zien.

Op dag twee maken we al gelijk kennis met het historisch slechte weer dat die maand de Balkan zal teisteren. Warm was het alleen op onze eerste fietsdag en verder regende het nogal eens. 

Maar zoals vaker klaarde het tegen het einde van de dag weer op. Konden we genieten van het uitzicht op ons eerste wildkampeerplekje. Afgezien van een herder met heel veel schapen was het er heerlijk rustig.

Door de aanleg van een stuwmeer kwam de makkelijke route te vervallen. En moesten we  een klimmetje ;-) maken. Er stonden heel veel 'steile helling 10%' bordjes langs maar dat klopte niet: het was altijd veel meer. Lopen dus!

Door de vallei van de Zwarte Drin. Een mooie route, dachten we. Dat klopte helemaal. Maar die hellingen...en dat wegdek....! Gelukkig regende het niet. 

Na ruim een week waren we in Kosovo. Een land waar je overal nog de gevolgen van de Joegoslavische oorlogen uit de jaren '90 ziet. Zoals die monument. Bus met inzittenden + een stuk of twintig dorpelingen kwamen om bij een 'represaille' van het Servische leger naar aanleiding van een aanval op politie agenten. 

Of deze: bij het dorp Meja. Honderden burgerdoden door een 'actie' van Servische militairen. Overigens wapperen er  in Kosovo vooral Albanese vlaggen (Rood met zwarte adelaar) wanr de Kosovaren voelen zich vooral Albanees. "Maar vanwege de politiek wonen we nu eenmaal in Kosovo", vertelde iemand ons.

Spanningen zijn er nog steeds. Plaatsnamen in andere talen dan het Albanees worden doorgestreept.

Op de grens tussen Kosovo en Albanië ligt een groot bergachtig nationaal park. 

De standaardroute door Albanië van veel toeristen gaat via deze veerboot. Die vaart drie uur lang over een langgerekt stuwmeer van oost naar west. Fietsen kunnen altijd mee maar voor auto's moet je lang van te voren reserveren!

Het hoeft niet altijd afzien te zijn. Hier in Montenegro aan het meer van Skoder was het heel even goed toeven. Op een terrasje met koffie en cheese cake.

Om dat goede weer te compenseren beleven we wat later tijdens de beroemde afdaling via 25 haarspeldbochten naar de stad Kotor (ruim 1000 meter lager te zien op de foto) een dag met 8 graden én stromende regen. Alles wat we aan kleding bij ons hadden, hadden we aan. 

Als we niet kampeerden overnachtten we vaak in appartementen. Zoals hier in Kotor. Goedkoper dan een hotel en comfortabeler. Konden we onze kletsnatte kleding makkelijk drogen.

Een dag later laten we onze paspoorten afstempelen bij de Kroatische grens. Maar je zou zomaar kunnen denken dat we Italië zijn binnengefietst

We nemen een veerbootje naar de toeristische hotspot Dubrovnik. Vanwege het slechte weer vervielen de eerste twee afvaarten.

Hier verlaat ik met spoed de stad King's Landing ;-). Het Game of Trones gehalte van Dubrovnik en de enorme massa's vooral Aziatisch toeristen werden ons al snel te veel. Soms schijnen er wel zes cruiseschepen in de haven te liggen. Als je bedenkt dat er al snel 2000 personen aan boord van zo'n schip zijn, begrijp je mijn haast.

We kunnen bijkomen op een fietsroute over een oude spoorbaan in Bosnië Herzegovina: de Ciro Trail. Erg mooi en vrijwel autovrij. Er liggen hier en daar nog wel wat mijnenvelden want dit was een (ook) frontlinie in de jaren '90. 

Maar als je ooit eens enthousiast was over de bekende Vennbahn dan wil je dit ook. Rust en ruimte en een heel bescheiden hellingspercentage.

En de 12 handgegraven spoortunnels uit 1906 zijn het exclusieve domein van fietsers en....heel veel vleermuizen. Gelukkig is er geen verlichting dus hoor je ze alleen maar ;-)

Aan het eind van die route ben je in Mostar, de stad van de bekende brug... 

We bezoeken een fototentoonstelling over het beleg van Mostar in 1993. 'Sluipschutters, dag en nacht' staat er onder een andere foto. Maar er kon gelukkig ook nog wel eens gefietst worden. 

Vlak voor eindpunt Split kamperen we  nog een keertje. Aan de oevers van de rivier de Cetina. Anja heeft  haar donsjasje weer aan want het koelt alweer aardig af. De tent is nog steeds een Vaude Mark II maar dan wel een nieuwe. De vorige was helemaal op...

Op de dag van vertrek breekt de zon ineens goed door. Zo hadden we het ons voorgesteld ;-). 

Fietsen inpakken en wegwezen! Het was weer heel erg mooi.  Een aanrader voor lig- en gewone fietsers!