Hopen op een nieuwe ijstijd...

Het was zaterdagochtend en half zeven. Buiten bulderde de wind en hoorde ik de takken van de boom in de achtertuin heen en weer zwiepen in de storm. Reed ik vorige week nog een hele LOL-toertocht zonder fietspomp aan boord, nu ging ik als stormstriploze de grenzen van  'living on the edge' nog eens wat verder oprekken.

Ik ging meefietsen met een Mooi Twente toertocht terwijl in het hele land evenementen werden geannuleerd en caravans en vrachtauto's op talloze plekken tegen de vangrails waaiden. Dit werd een geweldige dag, ik hoorde het aan de wind buiten! Ik hoopte dat de toerleiding van MT  niet zou  zwichten voor wat vage risico's zoals om- en wegwaaiende velo's!

In mijn velomobielbijbel vers 2:1 staat het duidelijk: pas vanaf windkracht 6 is er daadwerkelijk sprake van wind!

In de voortuin lagen een paar afrukte armdikke takken en de straat lag vol met blad. Het goede nieuws was wel weer dat mijn route naar verzamelpunt Rijssen strak in noordoostelijke richting ging, vrijwel geheel met de wind in de rug. En de terugweg dan Paul? Ach wie dan leeft, wie dan zorgt.

Net buiten Dieren merkte ik het al: terwijl mijn benen zonder veel moeite rondtrapten verscheen het mij vrij onbekende getal '38' op de teller. Normaal gesproken zie ik dat daar nooit, maar nu.....  Het behoeft geen nadere toelichting als ik vertel dat ik keurig op tijd bij Hotel de Sallandse Heuvelrug aankwam.

Er verzamelde zich uiteindelijk een groepje van zeven ligfietswaaghalzen. We zouden naar Ommen gaan om een ijsje te eten  maar  al snel werd met Oosterse wijsheid besloten dat het geen weer was om ijs te eten en dat de terugweg, pál naar het zuiden, dan wel heel erg bikkelen zou worden. Dat laatste vooral voor de vijf velomobielrijders die met hun voertuigjes met véél oppervlakte toch al niet zoveel kunnen hebben ;-). De route werd omgegooid.

Fijn ook dat er deze keer een trikerijder bij was. Die hebben namelijk onveranderlijk een vlaggetje aan hun fiets bevestigd en daaraan konden we voortdurend zien hoe het met de windkracht en -richting gesteld was. Een veilig gevoel! Nu begrijp ik ook eindelijk waarom ze die vlaggetjes hebben! Ik ga aan het NVHPV-bestuur dan ook voorstellen het bekende ligfietsclubreglement aan te passen: "Toertochten worden uitsluitend verreden indien minimaal één trike mét goedgekeurde vlag deelneemt." Dat lijkt me logisch.




Na 135 kilometer was ik weer terug in Dieren met de belofte van de Mooi Twente toerleiding dat we een volgende keer alsnog dat wereldberoemde Ommense ijsje gaan halen. "Wind en weder diendende...", werd er wel bij gezegd ;-).