Fietsen is vooruitzien

Veilig en vlot van huis naar werk en vice versa fietsen kan alleen door vooruit te zien.  Als ik langs het Apeldoorns Kanaal zoef, houd ik de drukke Kanaalweg aan de andere zijde van het water nauwlettend in de gaten. Auto's die daar afslaan kruisen mijn (fiets)pad en daarop probeer ik te anticiperen.

Het gedrag van fietsers die voor mij rijden onderwerp ik aan een scherpe analyse. Vertonen ze tekenen van zwalken, zitten de handjes aan het stuur, gaan ze mogelijk onaangekondigd afslaan? Ik wil het weten, zelfs voor dat zij het zélf weten. Fietsen is vooruitzien!

Alhoewel mijn helderziende blik zich dus meestal maar over een tijdsvenster van seconden uitstrekt heb ik afgelopen week vele maanden vooruit gekeken. Nee, ik ben niet ineens paranormaal begaafd, met zulke voorspellende gaven dat ik nu al weet wie mijn pad ergens in december of januari gaat kruisen.

Maar wat wel in mijn glazen bol verschijnt is de Nederlandse winter, die ooit moet gaan beginnen; en dat  terwijl  deze Nederlandse zomer nog maar steeds niet op gang lijkt te willen komen. Of is ie al weer voorbij?

In elk geval wil ik ook in hartje winter blijven velomobielforensen, ongeacht sneeuw en ijs. Daarom bracht de postbode een setje Schwalbe Marathon Winter banden. Nu zijn ze nog ruim op voorraad, en als komende winter de sneeuw een halve meter hoog ligt en het fietspad in een ijsbaan verandert is, ben ik er klaar voor. Fietsen is vooruitzien. Als dat nodig is zelfs een half jaar!