Afgelopen lang weekeinde fietste ik samen met Anja een rondje over de Noord-Hollandse Westfriese Omringdijk. Dat is een 126 kilometer lang waterbouwkundig monument waarvan het grootste deel overigens al heel lang geen enkele functie als dijk meer heeft. Deze 'droge' dijk dient nu vooral als uitkijkplatform over het wijdse Westfriese land en natuurlijk als route voor een rondje fietsen.
 |
| Het wijdse land van de Westfriese Omringdijk |
"Ik ben benieuwd...", zei Anja tegen mij, toen we in de trein van Dieren naar startpunt Hoorn zaten, "ik heb van jou altijd begrepen dat Noord-Holland de provincie met de meeste velomobielen is. Ik verwacht dit weekeinde er wel een stel in het wild te zien...".
"Ja, en het wordt nog beter", antwoordde ik, "...als we van Enkhuizen over de Houtribdijk richting huis gaan fietsen, kom je in Flevoland, en dat is statistisch gezien,
de provincie met de hoogste vm-dichtheid. Twee keer kans dus".
 |
| Geen Quest of Strada te bekennen dus noodgedwongen dan maar een zelfportret |
Nou die velomobiel-safari leverde helemaal niks op. Zaterdag zag ik even in de verte wat geels glinsteren. Maar het was een gele auto! Niks Pé Koomen of Wim Schermer, of één van die andere illustere noordhollanders.
Ze zaten allemaal binnen! Want buiten was het dubbel-stormstrip-weer. Terwijl wij ons rondje draaiden via plaatsjes met namen als Opperdoes, Eenigenburg, Verlaat en Ursem, walsten zeer zware buien met mega windstoten over ons heen. Keer op keer moesten we beschutting zoeken als die er al was; doorfietsen was gekkenwerk. Geen wonder dat de stormstrip hier uitgevonden is.
 |
| Elk uur zo'n dikke bui en nergens om te schuilen |
Twee dagen later ploeterden we, met stevige wind tegen, over de Houtribdijk. "Zat ik maar lekker in mijn Strada", dacht ik nog even, "dan zou die wind me niet deren". Lelystad kwam toch nog snel in zicht en zonder veel moeite vonden we de Knardijk. Alweer zo'n droge dijk die ooit Oost- en West-Flevoland scheidde. Ergens halverwege telden we wel 100 windmolens maar nog steeds nul velomobielen. Zelfs hier bleven ze verstopt en buiten beeld.
 |
| Snel de Veluwe op: bloeiende heide bij de Loenermark |
Kijk het enige wat je dan, enigszins teleurgesteld, nog rest is snel de Randmeren oversteken en de vertrouwde Veluwe opfietsen. Groot voordeel van die Veluwe: er staan heel veel bomen en die houden je fantastisch uit de wind. Maar fraaie wijdse uitzichten kun hier wel vergeten. Zo heeft elk voordeel z'n nadeel.
Respect dat je toch nog door bent gereden op die bukfiets in dat weer.
BeantwoordenVerwijderenzijn wel hele mooie foto's geworden in ieder geval
BeantwoordenVerwijderenInderdaad zaten de 'watjes' thuis.
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook, jullie hebben een mooie rit gehad en jij hebt wel erg mooie foto's gemaakt.
Groeten,
Wim
Het voordeel van in Putten wonen is dat ik kan kiezen. Bijna heel Nederland is mijn achtertuin.
BeantwoordenVerwijderenOostelijk de beboste Veluwe op of westelijk De weidse polders in. Binnen 2-3 uur heb ik ze doorkruist en kan in Noord Holland zijn.
Aan het begin van het jaar met de Noordelijke velomobiel tocht (ook zeer fraai en afwisselend daar) heb ik de NH-ders uitgedaagd: Kom eens over de dijk. Houtrib of afsluitdijk, maakt niet uit. Er staat altijd een bed gereed bij ons.
Behalve Pe, komen ze daar zelden 'zomaar' overheen. Tenzij Mekka bezocht moet worden natuurlijk. ;-)
Behalve een hun jaarlijks trek zijn ze erg territorium vast.
Overigens zie ik dat liggers geregeld in mijn jachtgebied zijn geweest via hun blogs. Op regelmatige basis zelfs. Toch kom ik ze zelden of nooit in het 'wild' tegen.
Ooit heeft Mango Erik uit Barneveld dagelijks bij mij in de buurt op mij gejaagd.
Het koste hem heel veel tijd en moeite mij te spotten, terwijl ik daar mijn vaste wildwissel heb liggen. Het koste hem 2 weken posten voor hij mij eindelijk op de korrel kreeg.
Zo heeft iedereen zijn psychologische barrière. De Oostlanders komen moeilijk over de Apeldoornse bult.
De Zuidlanders vinden de rivieren een obstakel.
Als mijn knieën maar wat vaker wilde meewerken......
Beste Paul,
BeantwoordenVerwijderenIk zat inderdaad op 28 augustus thuis dood eenvoudig omdat ik op door de geschiedenis min of meer ben gebonden om deze dag in familiekring beschikbaar te zijn om alle felicitaties in ontvangst te nemen en dat al 72 jaar lang op dezelfde dag, vandaag ben ik wel weer dat zelfde stukje rond gereden en het was er rustig.
gr.Pé