Een IIIT kan niet mee

Met grote tegenzin rolde ik vanochtend uit mijn bed. De wekker gaf 5:30 uur aan maar dat was niet de oorzaak van mijn slechte humeur. Nee, het was de wetenschap dat ik de reis naar Apeldoorn die dag niet per comfortabele Strada zou gaan maken.

De oorzaak van dit ongemak lag al een paar weken terug en ik had het allemaal zien aankomen. Het was mijn eigen schuld. Jaarlijks organiseert mijn werkgever een zogenaamde zomerborrel. Vlak voor zo'n beetje iedereen op vakantie gaat is er een gezellig borrel, bij goed weer buiten. En voor die gelegenheid is dit jaar een waterschapsorkestje geformeerd. En omdat ik behalve veel kilometers maken ook over muzikale talenten beschik ben ik daarbij aangehaakt. Met mijn 8 kilo zware Hohner Concerto IIIT. En die kan dus niet mee...in een velomobiel. Maar ik had het natuurlijk wel wanhopig geprobeerd. Ik duwde en drukte, ik draaide en schoof maar dat grote, loodzware weinig flexibele ding wilde maar niet een plekje vinden. Ik was behoorlijk teleurgesteld want eerder lukte het me wel om een halve Lundia-stelling velomobiel te verslepen.

En dan is er maar één echt alternatief. De grote gele raket van meneer NS in combinatie met de kleine blauwe wieltjes van meneer Brompton. Dat duo brengt mij net zo snel in Apeldoorn als die mooie gele van lijn 94.

6:15 uur Dieren NS

Vouwfiets klap ik niet helemaal in, 's-ochtends is het toch nog erg rustig in de trein

Als ik nu met de fiets was geweest had ik mezelf op dit punt kunnen zien fietsen ;-). 

Anders dan met de Strada kent zo'n reis per openbaar vervoer een heel wisselend tempo. Na een miniskuul ritje van anderhalve kilometer stond ik op spoor 1 van station Dieren alweer stil. Mijn gemiddelde was nog geen 15 km p/u.

De trein kwam keurig op tijd binnenrollen en op overstapstation Zutphen was dat gemiddelde al opgelopen tot 50. Tegen de tijd dat de rood-witte boemel van Arriva bij Apeldoorn de Maten stopte was mijn gemiddelde zelfs opgelopen tot ruim 55. Zo'n twintig minuten later parkeerde in mijn Brompton naast de dienstfietsjes van dezelfde familie. Het was net iets na zeven uur. Als ik met de fiets zou zijn gekomen had ik mezelf op dat tijdstip net het parkeerterrein op kunnen zien rijden.

En was het comfortabel? Ja zeker. En snel genoeg was het ook. Al die andere heerlijke voordelen van het velomobielen moest ik echter missen. En dat alleen maar omdat er geen ruimte was voor een simpele IIIT! Kan iemand me al vertellen of zo'n IIIT in een QuattroVelo past?