Mijn Cycle Vision 2015

Mijn derde Cycle Vision begon al ruim voor 20 en 21 juni. De week ervoor had ik namelijk vakantie en Anja en ik zouden gaan fietsen en kamperen. Eén voorwaarde had ik aan de route gesteld: "Het maakt me niet uit of we via Kopenhagen, Ulan Bator of Maastricht rijden, als ik op zondag 21 juni maar de Cycle Vision kan bezoeken!" Het werd uiteindelijk Maastricht. In feite was dat hele weekje fietsen en kamperen een onmogelijk lange duursprint naar de finish aan de Peelweg 42 in Ysselsteyn. Die lange aanrijroute keerde via de Vennbahn door België en Duitsland met een hele ruime bocht door het Brabantse land naar de regio Venray terug. Over dié tocht in een volgend bericht meer.

De lange aanloop naar Venray begon (na een treinreis) ergens in de buurt van Maastricht

De nacht van zaterdag op zondag kampeerden we op het mooie natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer in de bossen bij Sint Anthonis. Daar was het Cycle Vision spektakel al wel degelijk doorgedrongen. Boswachter Frank die even een praatje kwam maken meldde, toen ik vertelde dat ik zondag naar een groot ligfietsevenement zou gaan, ongevraagd dat ie zaterdag al bijna van de sokken was gereden door een blauwe en een witte banaanfiets! En hard dat die dingen gingen...

Zondagochtend stonden we om een uur of zeven op. Na ontbijten en inpakken reikte ik diep in de Ortlieb fietstassen. Daar kwam een pakketje uit dat ik al een week lang meesleepte zonder het te gebruiken. Mijn 'Meet & Greet' T-shirt met Mooi Geel opdruk!

Herkenbaar genoeg zo?

Vijftien kilometer zuidelijker draaiden we tegen 10.00 uur het terrein van de Raceway op. Het zag er best druk uit. Veel auto's op het parkeerterrein, aan- en afrijdende moutainbikers, één rijdende ligfietser en de tenten en vlaggen van de exposanten. Als vrijwilliger van de website Cyclevison.nl had ik de afgelopen weken meer dan 50 vermeldingen op de exposantenpagina geplaatst, dus ik wist dat het er veel meer zouden zijn dan vorige jaren.  Hoog boven het terrein zoemde een drone. Dat was een oude bekende voor mij.

Het parkeerterrein waar ook fietsers gratis konden parkeren

"Wat gaan we eerst doen?", vroeg Anja. "Wat dacht je...?" antwoordde ik, "...eerst gaan we naar dé 1-uurs race kijken. Die is volgens het programma al begonnen maar ligfietsend Nederland kennende, zullen ze waarschijnlijk nog in de startblokken staan. En daarna zien we wel verder." Op de tribune kwamen we een aantal heren van LOL tegen waar we zo bij aan mochten schuiven. Na een tijdje, de deelnemers aan 1-uurs race waren bijna allemaal gestart zei Anja: "Saai eigenlijk, zo'n 1-uurs race. Waarom starten ze niet allemaal tegelijk?"  Daar had ik helaas geen goed antwoord op, dat mogen deskundigen hieronder uitleggen zodat Anja het daar kan lezen.

Wat ik dan wel weer mooi vind aan zo'n 1-uurs race is dat de eerste vijf deelnemers sneller reden dan dat veel geroemde uurrecord van Bradley Wiggins die niet verder kwam dan een trage 54,526. Bradley, koop eerst maar eens een betere fiets!

Die zwarte met groene kliko was telkens net iets eerder over de finishlijn. Hier wordt Harry Lieben met een deksellengte geklopt

Eva in haar QXS...

Prima uitzicht vanaf de nieuwe loopbrug

Een heel uur rondrazende kliko's kijken hebben we niet gehaald. Ook voor mij duurde het wat lang ;-). En daarna? Daarna gingen we slenteren over het expoterrein. En toen begon dat Ontmoet en Groet T-shirt te werken. Erg leuk om zo velen van jullie IRL te ontmoeten. Maarten, Kees, Wilco, Jan, Jan, Adrie, Harry, Jeroen, Richard en al die anderen, ik vond het erg leuk om jullie te spreken! En dan heb ik helaas ook nog een paar mensen helemaal niet gesproken die er wel degelijk waren.

Met die andere duidelijk herkenbare (Noorse) veloblogger op de foto...

Tussendoor was er nog een belangrijk NVHPV moment voor mij. Iets waar ik als lid al een hele tijd naar uitkeek maar wat telkens niet wou lukken. Het officieel ophalen van mijn 'sjalie'. Nu kijken wat je eigenlijk met zo'n ding doet.

Het expodeel was duidelijk veel uitgebreider dan de vorige twee keer dat ik de CV bezocht. En dat was goed nieuws. Maar was ik onder de indruk? Nee, niet echt. Ik ben vanzelfsprekend een atypische ligfietser. Zo'n monomane velonaut die niks anders wil dan coole velo's kiek'n. MTB'en, niet aan mij besteed. Mijn gewone fiets ombouwen naar een elektrieke fiets? Ik ben niet gek!Een hoge driewieler voor als ik wat ouder wordt? Ik heb al een lage driewieler! Op Aloë Vera gebaseerde sportvoeding? Ik draai mijn kilometers op een uniek dieet van appelgebak en appelgebak . Behalve tijdens de CV, daar eet ik alleen maar frites en broodjes kroket. Oh ja, en dan moet ik ook nog wat zeggen over de e-fatbikes. Brrr, wat een enge Hummerfietsen waren dat ;-).

En Paul, heb je  nog coole velo's kunnen kiek'n?  Nou ik miste de Intercitybikes, Sinnerbikes  en Fietser.be met de WAW. Zo krijg je die Brabanders nooit aan het ligfietsen. Maar voor de rest waren er coole velo's genoeg.

Om die Brabanders en Limburgers aan het (lig)fietsen te krijgen moeten ze trouwens eerst wel naar de Raceway komen. En die ligt wel heel erg ver van de bewoonde wereld. Dat zou wel eens kunnen verklaren waarom ik wel de ´usual suspects´ zag maar niet de verwachte grote aantallen Brabantse gezinnetjes waarvan de kindertjes met kleverige vingertjes aan mijn Ventisit zitje zouden gaan peuteren. Die kinderen waren dan ook de eigenlijke reden waarom ik op een rechtopfiets naar Venray fietste. Mijn doorleefde Snel Explorer vakantiefiets is voor dat soort kinderen helemaal niet interessant. Maar mijn Strada....tja.

Fietsen zonder vooruit te komen spreekt mij als forens niet echt aan.
Maar deze jongeman laat zich daardoor niet tegenhouden

Een waar kunstwerkje: de duo ligzitter van hout

Hier zien we iets van de verwachte interactie tussen de verschillende fietsculturen. De heren mtb'ers vinden het een heel mooi ding.

Blijkbaar zitten alleen Duitsers met hun handen aan de QuattroVelo i.o.?

Velo's kiek'n da's altijd mooi!

Bouw je fiets om naar een elektrische fiets! Op de poster de typische doelgroep.
Met een Strada bleken ze dit kunstje niet te kunnen.

Er waren in elk geval veel meer fietsen dan vorige jaren!

Geheel zelfgebouwd, 100% carbon lage racer. Er zijn mensen die daar op willen fietsen. De maker wist te vertellen dat hij bij een andere carbonzelfbouwproject een stukje bezemsteel had gebruikt voor het stuur. Kijk dat vind ik nu een mooi detail...

Is dit nu niet de essentie van het ligfietsen? Nooit meer zadelpijn! Plus nog wat andere voordelen...

Van al die andere activiteiten sprong het Hard Court Bike Polo nog wel het meest in het oog. Als je niet oppaste letterlijk. Onder een vriendelijke wolk van Nederwiet sloegen een stel meisjes en jongens loeihard tegen een kunststof balletje terwijl ze daarbij heel kunstig op hun bikes balanceerden.

Om een uur of twee waren we wel zo'n beetje uitgekeken.Waar ik vorig jaar om vijf uur nog in één ruk de 85 kilometers naar huis terugvelomobielde was dat nu te ver. We fietsten naar Groesbeek, kampeerden daar bij Staatsbosbeheer, en waren maandag net tegen lunchtijd weer thuis. De laatste fietsdag van een heel afwisselend fietsweekje zat erop.

We moesten nog helemaal naar Groesbeek op zo'n rechtopfiets :-).
Totaal gewicht > 40 kilo. Da's zwaarder dan een lege Strada!

Op het natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer in Groesbeek was rust en ruimte genoeg
om in gedachten alvast aan dit blogbericht te kunnen beginnen.

Volgend jaar kan de organisatie weer op mijn bezoek rekenen. Wat er bij deze geheel vernieuwde editie goed ging en wat er niet goed ging is al voldoende gemeld en NVHPV en Cycle Vision comité zullen daar ongetwijfeld hun voordeel mee gaan doen. Op naar 2016!

Meer lezen? Een compleet overzicht van alles en nog wat over de CV15.