Jullie man in Iran (deel 2)

Onze fietstocht door Iran was inmiddels gevorderd tot een woestijnachtig gebied. Na de mooie stad Isfahan was ons volgende doel de stad Yazd. Om daarna via wat bergketens en nog meer gortdroge vlaktes naar eindpunt Shiraz te fietsen.  Lees eventueel nog deel 1 van dit reisverslag.

We zijn een dag verder en eigenlijk nog nergens ;-). Dit is de woestijn en het schaarse groen groeit alleen nog maar in rivierbeddingen die droog staan. Maar aan het eind van de dag betrok de hemel en vielen er een paar heuse spatjes. De wind wakkerde aan en midden in de nacht werden we  wakker van een heuse storm. We hadden alle lijnen van de tent al zo goed mogelijk vastgezet maar in dat losse zand ging dat maar matig. Het doek klapperde en flapperde enorm, wij lagen uren wakker maar alles bleef overeind.

Onze 'vrienden' die dag en nacht in dichte konvooien voorbij denderden. Nooit stopte het vrachtverkeer maar altijd hielden ze netjes rekening met ons als fietsers. Het lawaai was soms oorverdovend.

En toen waren we eindelijk in Yazd, een stad die al sinds mensenheugenis bewoond wordt

In de oude binnenstad met z'n lemen huizen kun je mooie plaatjes maken. En heerlijk rustig rondzwerven want veel verkeer is er niet in het doolhof van nauwe straatjes

In Yazd durven ze het dus wel aan om een fietstoertocht voor toeristen door de oude stad aan te bieden. Maar da's iets voor watjes, vonden wij ;-)

Tegen die tijd was Nederland dus uitgeschakeld voor het EK en dat was samen met de goedkeuring van de nucleaire deal door de Guardian Council voorpaginanieuws. Ze weten wel wat belangrijk is daar in Iran!

Wij bezochten Iran in de heilige maand Moharram. Dan wordt elk jaar de belangrijke sjiitische imam Hoeseini herdacht. Die werd omstreeks 600 na C. vermoord door soennitische machthebbers. De scheiding tussen sjiiten en soenieten werd toen definitief. Het hele land is ook nog vandaag de dag nog in rouw: iedereen draagt zwart (en groen) en er wordt publiekelijk gehuild en de hele dag verdrietige muziek gedraaid.

De reis ging weer verder. Water is overal te koop. 25 cent per ijskoude fles van 1,5 liter. We hevelden het over in een Ortlieb waterzak (zie rechts op de stoep) en hadden dan genoeg voor onderweg en kamperen. Ook kochten we vaak een literpak ijskoud vruchtensap.

Andere fietsers gezien? Jazeker, de twee  heren rechts kwamen we  onderweg tegen. Ze waren helemaal uit Zwitserland komen fietsen. De dame en heer in het midden delen koeken uit ter gelegenheid van de heilige maand Moharram. We kregen daarnaast ook warmhoudbakjes met complete maaltijden aangeboden maar daarvoor was helaas geen plaats in de toch al volle fietstassen.

Ergens halverwege de stad Yazd en eindpunt Shiraz woont meneer Sassan Izadi. Hij was ooit profwielrenner en fietste ook koersen in Europa heb ik begrepen. Hij kon de naam van Joop Zoetmelk verstaanbaar uitspreken. Nu is elke fietser die zijn huis passeert van harte welkom. Ook wij werden van harte uitgenodigd om hier te blijven slapen. Aardige mensen en "Doe dat hoofddoekje maar af...", zei meneer Sassan.

Achter dit vervallen lemen fort was een heerlijk rustig kampeerplekje (dachten we  ;-)

Godzijdank was niet elke weg een hoofdweg. Heerlijk rustig hier maar de onvermijdelijke trucks zijn ook hier te vinden....

Echte toeristen gaan vanzelfsprekend paardrijden als ze de 2500 jaar oude graven (op de achtergrond) van koning Darius bezoeken.

De laatste fietsdag had maar één doel: deze Quran-poort veilig halen. Het was een etappe van 50 kilometer over een zeer druk bereden 4-baans snelweg. Onze ogen traanden, we hadden hoofdpijn en een smerige smaak in de mond van de enorme hoeveelheid uitlaatgassen die we die dag te verwerken kregen. Maar als je dan eenmaal bij de poort van de Koran staan ben je dat allemaal weer vergeten. Nog even een driebaans-rotonde oversteken en we waren in Shiraz.

Op de dag van vertrek eten we in het beste restaurant van de stad, Met servetten op schoot, tafelzilver en buigende obers. En ze hadden ook het beste biertje van alcoholvrij Iran: een Hollandse (hoe zo economische boycot?) Bavaria Malt 0,0%. Nu weet ik ook weer waarom ik dit thuis nooit drink ;-) Het meeste 'islamitische'  bier in Iran heeft overigens citroen- of perzikensmaak :-(.

Bijna thuis. De grondcrew op Schiphol laadt vlak onder ons raampje de fietsen uit. Wisten we dat die in elk geval aangekomen waren. Heerlijk om weer thuis te zijn!

Na een verslag komt ook de terugblik. "Schitterende natuur zeker?", vroeg een collega mij op mijn eerste werkdag. Nou nee, het is eigenlijk een nogal saaie gortdroge bedoening met veel keien en zand. Daarvoor moet je niet naar dit deel van Iran gaan. Ook niet om een ontspannen stukkie te fietsen. Zoals je in de beide berichten hebt kunnen zien is het veel snelwegfietsen. Je bent blij met je vluchtstrook maar er is niet veel aan.

Nee, dit deel van het land bezoek je vooral vanwege het schitterende cultuurgoed, de 2500 jaar geschiedenis en 'last but not least' vanwege de bijzonder vriendelijke en uitzonderlijk gastvrije Iraniërs.

Als dessert daarom anderhalve minuut video van twee toevallig opgenomen ontmoetingen met die gastvrije Iraniërs. Thee en komkommertjes hielden we er in dit geval aan over. En zo ging het elke dag.