Als het gras één Strada hoog is

Niemand kan zeggen dat ik niks met geel heb. Want vandaag trok ik er speciaal op uit om één van de geelste bloemen in het Nederlandse veld op de gevoelige plaat vast te gaan leggen: de boterbloem. De jacht op de perfecte boterbloem gaat wel gepaard met gemengde gevoelens als het om het velomobielrijden gaat.

Als de boterbloemen op hun best zijn staat het gras in vrijwel alle bermen ongeveer één Strada hoog. Het is extra extra opletten geblazen deze dagen. Kruisingen die voorheen overzichtelijk waren moeten nu met voorzichtigheid genomen worden. Tja, en als er dan gemaaid is zijn die boterbloemen ook verdwenen. Lastig.

In elk geval was het aangenaam toeren over de dijken tussen Doesburg en Bronkhorst. Ik heb heel even flink doorgetrapt maar toen ik thuis kwam stond de gemiddelde snelheid op iets meer dan 20 kilometer per uur. Dat lukt me in het woon-werk-verkeer absoluut nooit ;-) Heerlijk fietsen in de toch nog rijkelijk aanwezige zon met de armpjes leunend op de rand.

Overigens was de jacht op de boterbloem niet heel succesvol. Er waren er nog genoeg, maar veel fotografisch materiaal heb ik er niet aan overgehouden. De kleurencombinatie van geel op geel blijft het natuurlijk altijd goed doen. Mooi geel is tenslotte helemaal niet lelijk!