De achterband van mij voorganger (OBT2012)

Vanochtend rolde ik wat stram en stijf uit bed na een, met 199 oliebollenkilometers op de teller, welverdiende nachtrust. De laatste van de in totaal 5554 kilometers van 2012 zitten er op. Nu kon ik al die indrukken van 29 december op mijn gemak gaan verwerken.

Geen zin om te lezen? Bekijk de volledige fotoserie van de OBT 2012

Die OBT begon voor mij al om kwart over zeven voor de deur van dorpsgenoot Lorenz met wie ik tot Deventer zou rijden. Daar zouden nog 3 Questrijders aanhaken voor de lange reis naar het noorden. Na Deventer ging het, in een ook voor mij een prima tempo ( 30-35 km p/u), naar het noorden. Strada 94 bleek zich kranig te weren in al dat Questgeweld. De straffe zuidenwind hielp ons een handje en vlak voor tienen draaiden we het grote velomobielparkeerterrein al op.

Het werd mij daar al snel geel voor de ogen. Veel velomobielen, en ja inderdaad, de meesten zijn dus mooi geel. Vandáár ook al die fraai gespoten en met bijzondere stickers beplakte fietsen. Anders vind je dus bij de OBT je eigen fiets dus nooit terug!

Het werd mij al snel geel voor de ogen....

Ik had me opgegeven voor groep 2; die zich met een kruissnelheid van maar liefst 27 km per uur zou gaan voortbewegen. Dat kon ik wel bijbenen als beginnend velonaut; dacht ik toen ik me als nummer 84 inschreef. Nou dat klopte dus wel.

Een Oliebollentocht had ik nog nooit eerder gereden maar het blijkt dus vooral veel stoppen en optrekken te zijn. Én, niet onbelangrijk, goed de achterband van je voorganger in de gaten houden. Voor je het weet zit er een achterlicht in je neus.

Appelgebakstop...

Het was een bijzonder genoeglijke rit langs een fraaie route, die niet in de laatste plaats door de perfecte organisatie (zeker ook door de verkeersregelaars!) een succes was. Complimenten daarvoor! En het was erg leuk om andere velonauten nu eens 'in real life' te ontmoeten. Met al 135 kilometers in de benen smaakte de snert en de oliebollen uitstekend. Maar toen moest de échte uitdaging nog beginnen.

Langs het hoge water naar het zuiden....

In min of meer dezelfde samenstelling keerden we huiswaarts, dit keer over de dijken, langs het hoge water aan de westelijke kant van de IJssel. Inmiddels viel het duister snel in en wakkerde de koude zuidenwind snel aan. In Wijhe en andere dorpen aan de andere kant van de rivier ging af en toe al fraai siervuurwerk de lucht in.

Het was een mooie route maar ik was toch blij dat Deventer in zicht kwam; naar Dieren was het nog ruim 25 kilometer. De vermoeidheid begon zijn tol te eisen. Om 20.00 uur draaide ik de oprit op. De garagedeur stond al open en er zat een heerlijke maaltijd in de oven.


Volgend jaar wil ik dus wel mijn 2e Oliebollentocht fietsen. Dan graag iets dichterbij ;-) want zo'n 200 kilometer op één dag is toch wel mijn maximum. Zutphen zou bijvoorbeeld een perfect vertrekpunt kunnen zijn. Centraal in het land met sublieme routemogelijkheden naar de mooie Veluwe en het fraaie rivierenlandschap van de IJssel.

The day after: de restanten van een geslaagde Oliebollentocht 2012

Bekijk de volledige fotoserie van de OBT 2012