Kerstvrachtfietser voelt nattigheid

Voor de simpele velomobielforens die ik (meestal) ben, is de bagagecapaciteit van een Strada meer dan voldoende. Een rugzakje met dagelijkse spullen links achterin naast het wiel, links voorin de velomobieltas met EHFO spulletjes en soms rechts nog een tasje met wat kleding.

Meestal is dat dus voldoende, maar er zijn van die momenten dat er kunstgrepen nodig zijn om al die smalle en hoge ruimtes in je fiets echt optimaal te benutten.

Zo ook deze week: mijn werkgever verstrekte traditioneel een grote doos met kerstpakketinhoud. Gelukkig bestond de vulling naast allerlei etenswaren ook uit veel vulmateriaal. Maar ook zonder die loze vulling was die doos nog veel te hoog en te breed voor een plekje in de fiets.

Dat vroeg dus om een innovatieve verpakkingsaanpak. Het mes ging erin. Met veel plakband en een extra tasje moest het nu gaan lukken.

Dat wordt dringen straks: alleen de velomobieltas en de tas met nette kantoorkleding ontbreken in dit goed gevulde gezelschap...

Het was dringen in de fiets, zeker op het moment dat ik er zelf nog bij in wilde. Met al die kilo's aan potjes jam, kerstbrood, kaascrackers, sinasappelsap, roggebrood en zo nog veel meer lag S94 als een blok op de weg.

En nu elk leeg gaatje opgevuld was met dozen, tassen en tasjes was de fiets ook ineens véél stiller dan ie ooit geweest was! Al die bagage dempte elke trilling van de carosserie. Welk een genoegen om met deze zwaar beladen kerstvrachtfiets fluisterstil over de ruigste klinkerstraatjes te denderen.

Maar ergens ten zuiden van Apeldoorn begon ik nattigheid te voelen. Niet van boven maar van onderen. Het leek wel te klotsen naast mij rechterbil. Een literpak Fair Trade Sinasappelsap bleek de spanning van een velomobielrit niet aan te kunnen. De bodem van mijn banaan rook naar sinasappel; het kleverige nat stond zeker een halve centimeter hoog te klotsen in de hoek.

Het ergste van dit alles was eigenlijk wel dat de fiets zo bommetje vol zat dat er geen plaats meer was voor het schuimdeksel. Daarvoor was nog maar één plekje vrij, de plek waar ik dit fietsonderdeel eigenlijk het minst graag zie ;-)