Horrorwinterdonderdagwoonwerkrit

Bron Wikipedia

Afgelopen donderdag 14 februari 2013 was het weer feest. Het KNMI had de kleurpotloden uit de lade gehaald en de rode en oranje alarmkleuren alvast klaargelegd. In de loop van de ochtend zou er een sneeuwijzelbuienfront bij de Noordzeekust aan land komen. Nederland was er klaar voor en volledig 'weergek' gemaakt!

Als hardcore velomobielforens trek ik me daar natuurlijk niks van aan. Pas als er zoveel sneeuw ligt dat ik de garagedeur niet meer open kan krijgen én de verwachting is dat er nóg een meter zal vallen, blijf ik thuis.

Mijn collega's in het grote kantoor in Apeldoorn Noord verschenen die ochtend verrassend genoeg bijna allemaal. Veel daarvan moeten van ver komen, uit de omgeving van Utrecht, Amersfoort, Zeist en nog verder. De kleurpotloden van het KNMI hadden hen niet tegengehouden maar eenmaal aan het werk keken ze wel wat nerveus en verdacht vaak op de filemeldingen, de sneeuwradar en de spoorwegstoringen.

"Ik denk dat ik maar alvast ga...", zei om twee uur de eerste collega, "..ik vertrouw het niet meer, in Zeeland ijzelt het al, straks strand ik hier in Apeldoorn!". Ja en als er één schaap over de dam is volgen er meer. De ijzel bereikte Utrecht maar leek daar ongeveer te stoppen. Ik maakte me geen zorgen, weer of geen weer, ik ging met de fiets naar huis. Al zou ik er een uurtje langer over doen.

Om half vijf vond ik het welletjes, het kantoor was bijna leeg, buiten begon het al aardig wit te worden. Het viel erg mee, maar ik onthield me maar even van mijn vaste 'full speed' haakse Strada bochten. Pas ver ten zuiden van Apeldoorn begon de sneeuwlaag dikker te worden. Ik moest hard werken om met mijn drie wielen door dat witte goedje heen te ploegen.

Ik fietste pas één keer eerder door de sneeuw maar nog niet eerder bij daglicht. Kijkend in mijn achteruitkijkspiegels viel het mij die middag op dat de 3 sporen van mijn Strada zo mooi recht onder de fiets vandaag kwamen rollen. Al die andere fietsers op het jaagpad leken, aan hun sporen te zien, voortdurend te zwalken en te slingeren. Misschien dat ze last hadden van de harde tegenwind; of slinger je altijd een beetje op een tweewieler?

Als je dan de dag ervoor een Contour Roam2 camera thuisbezorgd kreeg, is zo'n horrorwintervelomobielwoonwerkrit een gelegenheid bij uitstek om deze 'action camera' eens te proberen. Het resultaat daarvan zie je hieronder.



Op het weblog van Magic Bullet staat een uitgebreide review van deze Roam2; hij schafte er namelijk bijna tegelijk met mij een aan.