maandag 1 juli 2013

Tussen vier planken (...na sport komt tran-sport)

Zo, de tsunami van blogberichten over de 1-uursrace op de RDW baan is weer wat weggeëbd. Leuk om de foto's te zien en al die verslagen te lezen. Ik verwacht nog het nodige video materiaal maar schakel zelf alvast over van sport naar tran-sport.

Want behalve dat je met een velomobiel een uur lang boven de 40, 50 of 60  kilometers per uur kunt rijden kun je met vrijwel dezelfde fiets ook een aardige vracht aan spullen meesjouwen. Net zo als bij dat hardfietsen vraagt dat wel enige voorbereiding.


Zwaar tran-sport ergens in Uganda...
Dit meenemen in een Strada is (voor mij) net zo moeilijk als een uur
lang bijna 70 kilometer per uur rijden op de RDW baan

De plankjes waar het in de titel om gaat zijn de al eerder vermeldde Lundia schappen. Vier in getal, type recht, gelakt en tweede-hands. Twee komma één kilo per stuk. En aangeschaft bij het filiaal Apeldoorn van TweedehandsLundia.nl.

Die planken zijn heel ander spul dan wat er normaal gesproken in het achterruim meegaat. Zwaar, weinig flexibel en met scherpe metalen hoeken. Op zolder had ik een ongebruikt Thermarest slaapmatje liggen dat een prima zachte ondergrond voor dit harde hout zou verschaffen. Het laatste wat ik wilde is dat ik onderweg schappen zou gaan verliezen omdat door het gebonk en geschud een gat in de bodem zou slijten.


2 maal 30x80 cm van 2,1 kg per stuk

Aan de bovenkant komt nog zo'n matje om de linkerarm te beschermen
Die vier schappen pasten helaas niet in één keer in de fiets; twee gingen er comfortabel in. Dan hield ik ook nog wat ruimte over voor mezelf. De andere twee overnachten nu op kantoor en gaan een volgende keer mee.

Die trossen Ugandese bananen gaan dus niet lukken en die 70 kilometer per uur op de RDW baan ook niet. Maar die Lundia-schappen kon ik wel mooi op eigen kracht na mijn eigen dagelijkse 1-uursrace thuis afleveren.










12 opmerkingen:

  1. Waarom kun jij die bananen niet vervoeren???
    kijk wat hij doet, kun jij ook ;-)

    http://velomobielfan.blogspot.nl/2012/03/quemo-goes-amphibious.html

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hehe. Daar snij je een punt aan. Eigenlijk twee.
    Ten eerste: Als je er bij voorbaat vanuit gaat dat iets niet kan, dan gaat het uiteindelijk ook niet lukken. Ook virtuele grenzen en beperkingen stellen is niet de juiste insteek.
    Ten tweede: Ik heb al te veel onmogelijk geachte dingen voorbij zien komen (en zelf ook gedaan) met ligfietsen en m.n. velomobielen dat ik nergens meer raar van opkijk.
    Sterker nog, ik geloof er sterk in dat je veel, zo niet (bijna) alles met een fiets kunt vervoeren.
    (Dat is dan ook mijn One liner Elevator pitch voor mijn fietsbedrijfje.)

    Uit de archieven van het helaas terziele blog van Bas Dekker:
    http://basdekker.eu/fietsen/velomobiel-en-transport.php

    Zelf heb ik met de Quest een 25 kg zak kippenvoer meegenomen (zonder aanhanger, in mijn nek, later op schoot)
    Uiteraard vele, vele flessen bier (2 kratten vol voor het paastreffen) en voedselvoorraden.
    Pakken hout en staven ijzer. Planten, zakken potgrond. Dat soort zaken. Noem het en ik vervoerde het in de Quest. Beesten, kinder op schoot. enz.
    Met de Radical aanhanger of kinderkar achter de Quest zijn de mogelijkheden schier eindeloos. Van honden tot complete reuze BBQ's. Een treinmachinist van professie heeft zelfs 2 kinderkarren achter elkaar met zijn kinderen er in gehad. Ymte, Theo of Allert fietsen geregeld met een halve Alleweder met kinderen en kampeerbagage achter de Quest. Er bestaat MangoNEus als bagage aanhanger achter een Mango.....

    Verder wil je niet weten wat ik allemaal met mijn bakfiets heb vervoerd.
    Naar zeggen heeft Ymte ooit een wasmachine getransporteerd op zijn schouder in de Quest.

    Bakfietsen zijn schier eindeloos in belading. Letterlijk the sky is the limit.
    Zeker met E-ondersteuning en 4 wielig. Zowel in gewicht als volume transport.
    Als we willen en er echt meer moeite voor zouden doen zou veel lokaal en stadsvervoer makkelijk met dit soort transportmiddelen gedaan kunnen worden. Net zo snel en veel minder belastend voor woon- en winkelkernen.
    DHL is al een mooi voorbeeld. Maar ook IKEA heeft een leenbakfiets in Leiden. Er zijn steden waar het huisvuil en bedrijfsafval wordt opgehaald in binnensteden met bakfietsen van de gemeente. Post bestellen kan er mee, distributie is al zo oud. Ook bevoorraden van winkels. Maar men moet wel willen en daar ontbreekt het nog her en der aan, al zijn er mooi project opgestart. Het begin is er dus wel.
    Er worden ook steeds betere transport- en bakfietsen voor dit doel ontworpen en gebouwd. Er is dus een markt voor. Voor transport van mens en vracht. Klein- maar ook grootschalig.
    Kan nog eindeloos doorgaan hiermee.

    Dus een paar plankjes in een Strada.....? ;-P

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha, weer terug van vakantie :-). Tja die vier plankjes had ik natuurlijk ook wel in één keer meegekregen als het moest... Maar het moest niet.

      En dat van die Ugandese bananen neem ik na het lezen van het bovenstaande natuurlijk terug (als je ze per stuk inlaadt kun je een eind komen en heb je tegelijk brandstof voor onderweg).

      Maar mijn opmerking over 70 km per uur rijden op de RDW baan blijft staan ;-).

      groet,
      Paul

      Verwijderen
    2. 70 kan makkelijk, maak er een opgevoerde E-strada van ;-)

      Verwijderen
    3. André, maar daarmee ben ik vast niet welkom op de RDW baan ;-)
      Beetje sneu als ik met 100 kg bananen aan boord de snelste Quests eruit zou rijden.

      Verwijderen
    4. Dat is nu net het mooie van velomobielen. Je kan er van alles mee doen. Eerst transporteer je jezelf naar de RDW baan. Je gooit de 'trans' eruit en je gaat lekker sporten.
      Van vrachtwagen naar sportwagen. Van toerbuffel naar boodschappenkar. met 10 achter grijze en E-bikes sukkelen over een dicht gegroeid karrensporen. Met 60 achter je strijdmakker aanjagen over glad en breed asfalt. Het kan allemaal. Mooi toch?
      Maar niet met die van Daniel.....

      Verwijderen
  3. Paul
    Mooie bananenfoto, ik heb hem van je geleend voor Facebook, ok ?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dus daarom liggen die bananen zo gebutst in de supermarkt...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben het helemaal eens met het betoog van Theo.....maar het moet voordelen hebben boven de manier waarop we nu dingen gewend zijn geraakt.

    De eerste de beste postpakettenbezorger voelt zich echt wel 'genaaid' als zijn bestelauto wordt vervangen door een vracht(bak)fiets !! Ook als dat een e-vrachtbrommer is.

    Al zag ik wel dat ze tegenwooridg weer Italiaans aandoende cabinescooters met vrachtcompartiment maken. Electrisch.

    We zien waarschijnlijk pas echt beweging in de (her)geboorte van echt lichte voertuigen ( waaronder ook fietsvarianten ) als de brandstofprijs belachelijk hoog wordt. Kan gebeuren als de economie weer zou aantrekken.

    Diegenen die nu al met een fiets dingen vervoeren hebben andere redenen. Bezorgdheid om het millieu bijvoorbeeld, of in mijn geval de absoluut noodzakelijke minimum lichaamsbeweging omdat ik lange dagen maak op een stoel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Valt wel mee hoor. Echte koeriers zien en beleven hun job als een way of live. Het is een hecht wereldje met geharde jongens. Fietsen zit hun in het bloed.
      De koeriers van DHL die ik sprak zijn razend enthousiast. Ze zijn apetrots op hun snelle wendbare Bullit bakfiets en vak, want zo zien ze het. Geen suffe baan.
      Waar maak je mee dat fietskoeriers buiten werktijd sportief onderling hun krachten meten? Ze verstaan elkaars taal en begrijpen elkaars drive. Een speciaal wereldje.

      Milieu besparen kan een rede zijn voor. Brandstofprijs niet zo. Duurzaamheid als bedrijf maar ook voor de omgeving verkoopt goed en komt vriendelijk over. Het straalt positief af op de klant. Minder overlast voor bedrijven, verkeer en publiek. Vergeet niet dat in grote steden het simpelweg onmogelijk is een bestelling een beetje op tijd te vervoeren per auto. Dat duurt te lang. Soms zelfs geen tijd garantie van aankomst te geven. Organen, spoedbestelling waar op gewacht wordt. Dingen die nog snel naar het vliegveld moeten voor verzending enz. Daar kan een auto niet winnen van een fietskoerier.

      DHL kiest er nu al graag voor zoveel mogelijk waar kan om over te schakelen op bakfietsen. De proef was alleen de binnenstad met winkelstraten. Het blijkt dat daarbuiten ook even snel en soms sneller te gaan dan met een busje of auto. De kostenbesparing is enorm. Zo'n bus loopt niet op water uit de sloot en heeft best wel veel nadelen in bij inzit. Het gemak en comfort voor de chauffeur is ook maar relatief. Parkeren, bovenmatig verbruik en slijtage. Schades. Onderhoud. enz. enz. Dat moet allemaal betaald maar eerst verdient worden.
      Als je dat weg laat en je kiest voor bakfietsvervoer, is je concurrentie positie ineens een stuk verbeterd.
      Ik bedoel maar.

      Verwijderen