Van Ermelo naar Belfast, via Amsterdam

Een ritje van Ermelo naar Belfast? Dan is het toch geen onlogische gedachte om via Amsterdam te gaan? Tja, 't is maar hoe je het bekijkt, maar in dit geval vooral ook wáár je het bekijkt.

In de Zuid-Afrikaanse provincie Mpumalanga in het noord-oosten van het land is in veel plaatsnamen de Nederlandse en Engelse geschiedenis van het land nog af te lezen. Vandaar de titel van dit bericht, dat verslag doet van onze fietsvakantie die begon in Ermelo en eindigde in Belfast. En het slaperige dorpje Amsterdam lag inderdaad op onze route.

Als je wil kun je een stuk meefietsen:

In de tuin van het Avon Road Guesthouse in Johannesburg hebben we  alle ruimte om onze fietsen uit te pakken en in orde te maken voor vertrek. De dozen kunnen we hier opslaan en op de terugweg dan nog een keer gebruiken.

De eerste fietsdag. We kunnen nog twee kanten op... ;-) Iets verderop liggen plaatsen met namen zoals Utrecht en Amersfoort. In het slaperige dorpje Amsterdam waar we die dag overnachtten wonen nog geen 1000 mensen.

Op de kaart leek het hier vrijwel vlak maar ook op deze eerste fietsdag klimmen we 800 hoogtemeters en dalen we er uiteindelijk bijna 1300 af.

Alternatieve camping op het terrein van het politiebureau van  Bhunya in Swaziland. De volgende stad was echt te ver weg om nog voor het duister te halen. En in Bhunya zelf was geen enkel b&b of hotel te vinden. In zo'n geval gaan we naar de politie. De Senior Station Comissioner moest persoonlijk toestemming geven maar daarna werd het heel gezellig. De kinderen van de agenten die ook op dit terrein woonden kwamen allemaal kijken en wilden alles over ons weten.

Het Mlilwane Nature Reserve in Swaziland. Een natuurreservaat waar geen gevaarlijke beesten rondlopen. Je mag er dus overal fietsen en wandelen. Niet te dicht bij de waterpartijen komen want daar zitten dan wel weer krokodillen ;-)

Daar beneden ligt het historische mijnstadje Barberton. Swaziland ligt inmiddels achter ons en om in die vlakte daar beneden te komen maken we die dag 1700 daalmeters. En dat schoot in elk geval lekker op.

Denk maar niet dat in Zuid Afrika elke dag een aangenaam zonnetje schijnt. Oktober is ook het regenseizoen en hier in de bergen tussen de eindeloze bosplantages blijven de wolken de hele dag hangen. De thermometer kwam niet hoger dan 13 graden. Let ook even op het 'eigen' fietsstrookje dat we hier hebben. Zo'n vluchtstrookje heb je op de meeste wegen.

We fietsen door het zgn. 'low veld', je zit hier maar 500 meter boven zeeniveau. Het gevolg is dat het veel warmer is dan daarboven in het 'high veld'. 'S nachts zoemen muggen om ons hoofd en slapen we alleen onder een laken. In sommige delen van dit gebied komt nog malaria voor.

Terug op meer dan 1500 m boven zeeniveau: uitzicht op de Blyde Rivier Canyon. De op twee na grootste canyon ter wereld! Schitterende uitzichten op het laagland waar we  een dag eerder nog doorfietsten.

Ergens tijdens de eindeloze klim over de Long Tom pas.  Op dit punt werd de wind zo sterk dat we  keer op keer de berm in waaiden. Alhoewel de top (2150 m) nog maar een paar kilometer ver weg was besloten we  te stoppen. Eindpunt Lydenburg was nog 30 kilometer verder en dat gingen we niet meer halen voor zonsondergang. Even later stopte er een pick-up truck die ons meenam. De chauffeur sprak over "unusual strong winds!". Op het bord met de rode stip staat: High Accident Area. Maar dat was natuurlijk alleen voor de automobilisten bedoeld.

'T was natuurlijk niet alleen maar afzien. Heel vaak overnachtten we in zgn. 'self catering appartments'. Volledig ingerichte vakantiehuisjes die je ook voor één overnachting kunt huren. De bedden zijn opgedekt, en je beschikt over een complete keuken. Kwestie van boodschappen doen bij de plaatselijke SPAR supermarkt en daarna met een goed glas wijn of een ijskoud biertje van je maaltijd op je eigen terras genieten. En dit alles is niet duurder dan een hotel of b&b overnachting.

Dit is Belfast, het einde van de fietstocht. Met Clive, de eigenaar van het b&b in Johannesburg, hebben we  afgesproken dat hij ons hier af zou halen. De resterende 250 kilometers naar Johannesburg slaan we  liever over: te druk en te saai.

Terug op Schiphol. De beide fietsdozen hebben de reis maar ternauwernood doorstaan. Er waren dan ook bij het inchecken in Johannesburg wat problemen. De dozen pasten niet op de speciale grote bagageband en werden in eerste instantie als bagage geweigerd. We moesten de fietsen weer uitpakken, toen past het net. Het personeel van de bagage-afdeling heeft uiteindelijk zelf alles weer ingepakt en dichtgeplakt. Beide fietsen hebben de reis zonder schade doorstaan!