De jaarlijkse onderhoudspelgrimage

koek- snoep en koffiestop in het kantoor in Apeldoorn.
Van links naar rechts: gevulde koek, Engelse drop, café creme

Handig hoor! Zo'n werkgever die precies op een strategische plek langs de route van je jaarlijkse onderhoudspelgrimage naar Dronten, een compleet ingericht kantoor neerzet. Heel goed gepland!

Aan een koek- snoep en koffiestop daar was ik wel namelijk wel toe, toen ik na 50 ijskoude kilometers van Dronten eindelijk Apeldoorn in het vizier kreeg. Maar aan de fiets kan het niet gelegen hebben.

Een paar uur eerder was het bij Velomobiel.nl rustig. Toen ik om 9.00 uur binnenstapte was Allert net bezig met een Quest waaraan hij steeds weer nieuwe kleine gebreken ontdekte, en Ymte zat te e-mailen met een Engelsman die een stokoude Alleweder in België had aangeschaft en nu natuurlijk allerlei vragen had. Vragen waarop alleen De Heren van Velomobiel het echte antwoord weten.

Met Strada 94 ging alles goed. De ketting moest worden ingekort want na 13.000 km was er sprake van zoveel rek dat ie bij sommige versnellingen in de kettinggoot lag te klapperen.  "Dat kan makkelijk", sprak één van de heren, "zo'n ketting is 450 cm lang, dus 1% rek is al ruim 4 cm!" De remmen waren nog tiptop, de sporing in orde, maar de kettingbuizen vertoonden kuren. Na drie kwartier liep en schakelde S94 weer als een zonnetje.

En toen begon dus die ijskoude etappe. 'T viel me vies tegen, die bitterkoude tegenwind. Eenmaal de Drontense polder uit kom je gelukkig in de beschutting van de Veluwse wouden.  En dáárna komt dan al snel Apeldoorn in zicht. Daar staat een aangenaam verwarmd luilekkerland, waar koffie onbeperkt uit de muur stroomt en koek en snoep tegen velonaut-vriendelijke prijzen ter beschikking worden gesteld.

Uiteindelijk rolde ik Dieren binnen, mijn pelgrimsplicht had ik met 158 kilometers ruim volbracht. Moe maar voldaan, heet dat geloof ik.

Overzicht van eerdere berichten over velomobiel.nl. Die dag zag ik mijn eerste Strada DF